Bł. Czesław: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Bł. Czesław (1175-1242)== | ==Bł. Czesław (1175-1242)== | ||
[[Plik:Czeslaw wroclaw.jpg|right|thumb|grobowiec bł. Czesława we Wrocławiu]] | [[Plik:Czeslaw wroclaw.jpg|right|thumb|grobowiec bł. Czesława we Wrocławiu]] | ||
Tradycja głosi, że urodził się ok. 1175 roku w Kamieniu Opolskim na Śląsku. Należał do otoczenia biskupa krakowskiego Iwa Odrowąża, stąd też uważano go za należącego do rodu Odrowążów jako kuzyna [[Św. Jacek|św. Jacka]] i [[Bł. Bronisława|bł. Bronisławy]]. Pełnił ważne funkcje w kapitule krakowskiej i w kapitule sandomierskiej | Tradycja głosi, że urodził się ok. 1175 roku w Kamieniu Opolskim na Śląsku. Należał do otoczenia biskupa krakowskiego Iwa Odrowąża, stąd też uważano go za należącego do rodu Odrowążów jako kuzyna [[Św. Jacek|św. Jacka]] i [[Bł. Bronisława|bł. Bronisławy]]. Pełnił ważne funkcje w kapitule krakowskiej i w kapitule sandomierskiej. W tej ostatniej pełnił urząd kustosza. Według średniowiecznych żywotów, Czesław studiował w Pradze, Paryżu i Bolonii. Wraz z Jackiem Odrowążem towarzyszył biskupowi krakowskiemu w podróży do Rzymu, gdzie zapoznali się z nowo założonym zakonem kaznodziejskim (dominikańskim) i zostali przyjęci osobiście przez [[Św. Dominik Guzman|Dominika (późniejszy święty)]] do jego zakonu. W 1222 roku pierwsi polscy dominikanie, a wśród nich Jacek i Czesław, przybyli do Krakowa, gdzie zostali uroczyście przywitani przez biskupa, kapłanów i wiernych. Jacek jako pierwszy zwierzchnik polskich dominikanów posłał Czesława do Pragi Czeskiej, gdzie ten założył klasztor, którym kierował do 1225 roku. Następnie powrócił do Krakowa, a stamtąd udał się do Wrocławia, gdzie za zgodą miejscowego biskupa Wawrzyńca osiedlił się przy kościele pw. św. Wojciecha. Założył tam dominikański klasztor, w którym przez kilka lat był przeorem. W 1233 roku został wybrany przełożonym polskiej prowincji dominikanów. Rok później, w 1234 roku brał udział w kanonizacji Dominika w Rzymie. Po trzech latach zrezygnował z urzędu prowincjała i ponownie objął funkcję przeora wrocławskiego klasztoru, którą sprawował do swojej śmierci (1242). | ||
Rok przed śmiercią bł. Czesław poprzez swoją modlitwę i publiczne modły połączone z procesją z Najświętszym Sakramentem miał uratować Wrocław przed zdobyciem go przez Tatarów. Nad miastem ukazać się miała wówczas ognista kula, która skłoniła Tatarów do odwrotu. Bł. Czesław pochowany został w krypcie kościoła św. Wojciecha, a grób jego od początku otoczony był wielkim kultem wiernych. Kult ten jako lokalny dla Wrocławia zatwierdził [[Klemens XI|papież Klemens XI]] (1713), a | Rok przed śmiercią bł. Czesław poprzez swoją modlitwę i publiczne modły połączone z procesją z Najświętszym Sakramentem miał uratować Wrocław przed zdobyciem go przez Tatarów. Nad miastem ukazać się miała wówczas ognista kula, która skłoniła Tatarów do odwrotu. Bł. Czesław pochowany został w krypcie kościoła pw. św. Wojciecha, a grób jego od początku otoczony był wielkim kultem wiernych. Kult ten jako lokalny dla Wrocławia zatwierdził [[Klemens XI|papież Klemens XI]] (1713), a 22 lata później [[Klemens XII|papież Klemens XII]] rozciągnął kult bł. Czesława na całą Polskę. Relikwie bł. Czesława przeniesiono do specjalnie w tym celu zbudowanej kaplicy. W czasie walk o Wrocław w 1945 roku kaplica ta ocalała, mimo że cały kościół pw. św. Wojciecha został zburzony. | ||
Ikonografia chrześcijańska przedstawia bł. Czesława w białym habicie dominikańskim z ognistą kulą nad głową i monstrancją lub krzyżem w ręku. Inne atrybuty to kielich, puszka z komunikantami, otwarta księga Ewangelii, laska pielgrzymia, lilia i różaniec. | *Ikonografia chrześcijańska przedstawia bł. Czesława w białym habicie dominikańskim z ognistą kulą nad głową i monstrancją lub krzyżem w ręku. Inne atrybuty to: kielich, puszka z komunikantami, otwarta księga Ewangelii, laska pielgrzymia, lilia i różaniec. | ||
*Wspomnienie obowiązkowe – 20 lipca. | *Wspomnienie obowiązkowe – 20 lipca. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
M. Sikorski, Globus igneus. Błogosławiony Czesław. Mongołowie i cud z ogniem, Bystrzyca Kłodzka 2005; M. Banach, Szli święci przez Polskę, Warszawa 1954; Polscy święci, red. J. Roman, Warszawa 1984, T. 3; M. L. Niedziela, | M. Sikorski, Globus igneus. Błogosławiony Czesław. Mongołowie i cud z ogniem, Bystrzyca Kłodzka 2005; M. Banach, Szli święci przez Polskę, Warszawa 1954; Polscy święci, red. J. Roman, Warszawa 1984, T. 3; M.L. Niedziela, Wokół wizerunku bł. Czesława, Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, 2009, nr 4, s. 647-653. | ||
{{Święci}} | {{Święci}} | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Sanctus - C|Czesław]] | [[Kategoria:Sanctus - C|Czesław]] | ||
[[Kategoria:Biografie - C|Czesław]] | |||
Aktualna wersja na dzień 00:55, 20 lip 2022
Bł. Czesław (1175-1242)
Tradycja głosi, że urodził się ok. 1175 roku w Kamieniu Opolskim na Śląsku. Należał do otoczenia biskupa krakowskiego Iwa Odrowąża, stąd też uważano go za należącego do rodu Odrowążów jako kuzyna św. Jacka i bł. Bronisławy. Pełnił ważne funkcje w kapitule krakowskiej i w kapitule sandomierskiej. W tej ostatniej pełnił urząd kustosza. Według średniowiecznych żywotów, Czesław studiował w Pradze, Paryżu i Bolonii. Wraz z Jackiem Odrowążem towarzyszył biskupowi krakowskiemu w podróży do Rzymu, gdzie zapoznali się z nowo założonym zakonem kaznodziejskim (dominikańskim) i zostali przyjęci osobiście przez Dominika (późniejszy święty) do jego zakonu. W 1222 roku pierwsi polscy dominikanie, a wśród nich Jacek i Czesław, przybyli do Krakowa, gdzie zostali uroczyście przywitani przez biskupa, kapłanów i wiernych. Jacek jako pierwszy zwierzchnik polskich dominikanów posłał Czesława do Pragi Czeskiej, gdzie ten założył klasztor, którym kierował do 1225 roku. Następnie powrócił do Krakowa, a stamtąd udał się do Wrocławia, gdzie za zgodą miejscowego biskupa Wawrzyńca osiedlił się przy kościele pw. św. Wojciecha. Założył tam dominikański klasztor, w którym przez kilka lat był przeorem. W 1233 roku został wybrany przełożonym polskiej prowincji dominikanów. Rok później, w 1234 roku brał udział w kanonizacji Dominika w Rzymie. Po trzech latach zrezygnował z urzędu prowincjała i ponownie objął funkcję przeora wrocławskiego klasztoru, którą sprawował do swojej śmierci (1242).
Rok przed śmiercią bł. Czesław poprzez swoją modlitwę i publiczne modły połączone z procesją z Najświętszym Sakramentem miał uratować Wrocław przed zdobyciem go przez Tatarów. Nad miastem ukazać się miała wówczas ognista kula, która skłoniła Tatarów do odwrotu. Bł. Czesław pochowany został w krypcie kościoła pw. św. Wojciecha, a grób jego od początku otoczony był wielkim kultem wiernych. Kult ten jako lokalny dla Wrocławia zatwierdził papież Klemens XI (1713), a 22 lata później papież Klemens XII rozciągnął kult bł. Czesława na całą Polskę. Relikwie bł. Czesława przeniesiono do specjalnie w tym celu zbudowanej kaplicy. W czasie walk o Wrocław w 1945 roku kaplica ta ocalała, mimo że cały kościół pw. św. Wojciecha został zburzony.
- Ikonografia chrześcijańska przedstawia bł. Czesława w białym habicie dominikańskim z ognistą kulą nad głową i monstrancją lub krzyżem w ręku. Inne atrybuty to: kielich, puszka z komunikantami, otwarta księga Ewangelii, laska pielgrzymia, lilia i różaniec.
- Wspomnienie obowiązkowe – 20 lipca.
Bibliografia
M. Sikorski, Globus igneus. Błogosławiony Czesław. Mongołowie i cud z ogniem, Bystrzyca Kłodzka 2005; M. Banach, Szli święci przez Polskę, Warszawa 1954; Polscy święci, red. J. Roman, Warszawa 1984, T. 3; M.L. Niedziela, Wokół wizerunku bł. Czesława, Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, 2009, nr 4, s. 647-653.
| ||||||||||||||||||||||||||
| |||||