Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Imielin fronton2.jpg|200px|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin fronton2.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin tyl.jpg|200px|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin tyl.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin fasada.jpg|200px|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin fasada.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin wnetrze1.jpg|200px|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin wnetrze1.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin witraz2.jpg|200px|thumb|right]]
[[Grafika:Imielin witraz2.jpg|thumb|right]]
==Miejscowość==
==Miejscowość==
Imielin to miasto w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim nad Imielanką i Przemszą. Pierwsze informacje spisane o Imielinie pojawiły się 8 lipca 1386 w dokumencie, w którym książę Jan II nadaje Szczepanowi Stopce i jego synowi część ziemi w przysiółku Imielin. W drugiej wzmiance z 23 sierpnia 1391 zawarte informacje, że ten sam książę podarował Imielin i okoliczne wsie biskupstwu krakowskiemu, reprezentowanemu przez biskupa Jana Radlicę. W latach 1795-1920 Imielin znajdował się w zaborze pruskim. Prawa miejskie Imielin otrzymał w 1967 roku. Osiem lat później nastąpiła „wędrówka" Imielina z miasta do miasta. W latach 1975-1977 był dzielnicą Tychów, a w 1977 roku został przesunięty do Mysłowic. W 1995 roku Imielin z powrotem stał się samodzielną jednostką miejską.
Imielin to miasto w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim nad Imielanką i Przemszą. Pierwsze informacje na temat osady pochodzą z 8 lipca 1386 z dokumentu, w którym książę Jan II nadał Szczepanowi Stopce i jego synowi część ziemi w przysiółku Imielin. W drugiej wzmiance z 23 sierpnia 1391 zostały zawarte informacje, że ten sam książę podarował Imielin i okoliczne wsie biskupstwu krakowskiemu, reprezentowanemu przez bp. Jana Radlicę. W latach 1795-1920 Imielin znajdował się w zaborze pruskim. Prawa miejskie otrzymał w 1967 roku. 8 lat później nastąpiła „wędrówka" Imielina z miasta do miasta. W latach 1975-1977 był dzielnicą Tychów, a w 1977 roku został przesunięty do Mysłowic. W 1995 roku z powrotem stał się samodzielną jednostką administracyjną.
 
Dzieje życia kościelnego mieszkańców Imielina w szczególny sposób wiążą się z dwiema parafiami. Pierwszą jest [[Parafia św. Klemensa w Lędzinach|parafia św. Klemensa w Lędzinach]], bo do końca XVIII wieku tereny obecnego Imielina wchodziły w jej skład. 5 maja 1801 władze pruskie zadecydowały, że miejscowość wraz z licznymi przysiółkami zostanie przydzielona do Chełmu, gdzie znajdowała się [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Chełmie Śląskim|parafia Trójcy Przenajświętszej]].


Dzieje życia kościelnego mieszkańców Imielina wiążą się w szczególny sposób z dwiema parafiami. Pierwszą jest [[Parafia św. Klemensa w Lędzinach|parafia świętego Klemensa w Lędzinach]], bo do końca XVIII wieku tereny obecnego Imielina wchodziły w skład parafii lędzińskiej. 5 maja 1801 władze pruskie zadecydowały, że Imielin wraz z licznymi przysiółkami zostaną przydzielone do Chełmu, gdzie znajdowała się [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Chełmie Śląskim|parafia Trójcy Świętej]].
==Budowa kościoła==
==Budowa kościoła==
Już na początku XX wieku mieszkańcy Imielina postulowali, aby w ich mieście powstał kościół i samodzielna parafia. Ówczesnym proboszczem chełmskim był ks. [[Lissek Aleksander|Aleksander Lissek]] (1901-1904), a potem ks. [[Winkler Paweł|Paweł Winkler]] (1905-1931), którzy aprobowali ten pomysł. 1 października 1902 powołano „Komitet sprawy kościoła Imielińskiego", który następnie zmienił nazwę na „Komitet budowy kościoła w Imielinie". Zezwolenie na budowę przez władze kościelne nastąpiło 20 października 1902, a ze strony władz państwowych 16 maja 1904. Kolejnym krokiem ku budowie kościoła było zakupienie projektu budynku kościelnego autorstwa Koziczyńskiego, jednakże Rada Parafialna w Chełmie nie zaakceptowała tego projektu, gdyż kościół filialny miał być większy od macierzystego. Ostatecznie przyjęto projekt architekta Giemzy. 29 czerwca 1909 na zebraniu gminnym zdecydowano o rozpoczęciu budowy. 11 lipca 1909 rozpoczęły się prace budowlane. Budowniczym wybrano Antoniego Chrostka. W 1911 roku mury kościoła doprowadzono do wysokości dachu, położono posadzkę. Latem 1912 roku dokończono budowę świątyni, wykonując dach i prace wykończeniowe. 29 września 1912 ks. [[Kapica Jan|Jan Kapica]] poświęcił kościół. Patronką kościoła i lokali w Imielinie została [[Matka Boża Szkaplerzna]], z powodu ogromnego wpływu prężnego ośrodka karmelitańskiego w Czernej, z którym było związane Bractwo Szkaplerzne. 9 stycznia 1911 kard. [[Kopp Georg|Georg Kopp]] erygował w Imielinie lokalię, a 29 lipca 1925 powstała parafia. Pierwszym proboszczem parafii Imielin został ks. [[Elsner Maksymilian|Maksymilian Elsner]].
Już na początku XX wieku mieszkańcy Imielina postulowali, aby w ich mieście powstał kościół i samodzielna parafia. Ówczesnymi proboszczami chełmskimi byli najpierw [[Lissek Aleksander|ks. Aleksander Lissek]] (1901-1904), a potem [[Winkler Paweł|ks. Paweł Winkler]] (1905-1931), którzy aprobowali ten pomysł. 1 października 1902 powołano „Komitet sprawy kościoła Imielińskiego", który następnie zmienił nazwę na „Komitet budowy kościoła w Imielinie". Zezwolenie na rozpoczęcie prac budowlanych  zostało wydane przez władze kościelne 20 października 1902, a władze państwowe czekały z decyzją do 16 maja 1904. Kolejnym krokiem ku postawieniu kościoła stało się zakupienie projektu budynku kościelnego autorstwa Koziczyńskiego. Jednak Rada Parafialna w Chełmie nie zaakceptowała tego projektu, gdyż kościół filialny miał być większy od macierzystego. Ostatecznie przyjęto projekt architekta Giemzy. 29 czerwca 1909 na zebraniu gminnym zdecydowano o rozpoczęciu budowy, a same prace ruszyły 11 lipca tegoż roku. Budowniczym został Antoni Chrostek. W 1911 roku mury kościoła doprowadzono do wysokości dachu, położono posadzkę. Latem 1912 roku dokończono budowę kościoła, wykonując dach i prace wykończeniowe. 29 września 1912 [[Kapica Jan|ks. Jan Kapica]] poświęcił kościół. Patronką kościoła i [[Lokalia|lokalii]] w Imielinie została [[Matka Boża Szkaplerzna]], ze względu na duży wpływ prężnego [[Czerna|ośrodka karmelitańskiego w Czernej]], z którym było związane [[Trzeci Zakon Karmelitański|Bractwo Szkaplerzne]]. 9 stycznia 1911 [[Kopp Georg|kard. Georg Kopp]] erygował w Imielinie lokalię, a 29 lipca 1925 powstała [[parafia]]. Pierwszym proboszczem został [[Elsner Maksymilian|ks. Maksymilian Elsner]].


Budynek kościelny wybudowany na początku XX wieku z biegiem czasu okazał się za mały, gdyż parafia w dość szybkim tempie rozrastała się, dlatego 27 listopada 1936 biskup katowicki [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] polecił ówczesnemu proboszczowi, księdzu [[Kulok Konstanty|Konstantemu Kulokowi]], aby rozpoczął rozbudowę lub budowę nowego kościoła. W krótkim czasie powstał projekt nowego kościoła oraz Komitet Rozbudowy Kościoła. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych planów. Po wojnie przygotowano znowelizowany plan architekta [[Kapołka Jan|Jana Kapołki]]. 28 października bp [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] specjalnym pismem zatwierdził ten plan i pozwolił na jego zrealizowanie. Prace rozbudowy trwały w latach 1948-1953. Gdy rozeszła się wieść, że dobudowaną część kościoła Skarb Państwa chce przeznaczyć na magazyny, ówczesny proboszcz parafii ks. [[Rembowski Ignacy|Rembowski Ignacy]] postanowił, aby poświęcenie nastąpiło 21 marca 1953. Dobudowaną część kościoła poświęcił dziekan dekanatu mysłowickiego, ks. [[Wodarz Jan|Jan Wodarz]].  
Budynek kościelny wybudowany na początku XX wieku z biegiem czasu okazał się za mały, gdyż parafia w dość szybkim tempie rozrastała się. Dlatego 27 listopada 1936 bp katowicki [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] polecił ówczesnemu proboszczowi [[Kulok Konstanty|ks. Konstantemu Kulokowi]], aby rozpoczął rozbudowę lub budowę nowego kościoła. W krótkim czasie powstał projekt oraz ukonstytuował się Komitet Rozbudowy Kościoła. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych planów. Po zakończeniu działań wojennych przygotowano znowelizowany plan architekta [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jana Kapołki]]. 28 października 1945 [[Bieniek Juliusz|bp Juliusz Bieniek]] specjalnym pismem zatwierdził ten plan i pozwolił na jego realizację. Prace przy rozbudowie trwały w latach 1948-1953. Gdy rozeszła się wieść, że dobudowaną część kościoła Skarb Państwa chce przeznaczyć na magazyny, ówczesny proboszcz parafii [[Rembowski Ignacy|ks. Ignacy Rembowski]] postanowił, aby poświęcenie nastąpiło 21 marca 1953. Dobudowaną część kościoła konsekrował dziekan dekanatu mysłowickiego [[Wodarz Jan|ks. Jan Wodarz]].  


Imieliński kościół posiada jedne z lepszych organów w regionie, zbudowane są według dobrych, sprawdzonych wzorów. Obecne wyposażenie kościoła ( po zmianach) - ołtarz i marmurowy słup tabernakulum - zaprojektował prof. [[Lisik Adam|Adam Lisik]], witraże są dziełem projektanta [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]], a witraże przy wejściu głównym wykonał Dariusz Stolorz z Imielina Pasieczek.
Imieliński kościół posiada jedne z lepszych w regionie organów zbudowanych według dobrych, sprawdzonych wzorów przez [[Firma Cepka|Firmę Rodziny Cepka]]. Jest to pierwszy na Górnym Śląsku prospekt w typie północnoniemieckim, z tzw. Ruckpositivem. Obecne wyposażenie kościoła - ołtarz i marmurowy słup tabernakulum - zaprojektował prof. [[Lisik Adam|Adam Lisik]]. Witraże są dziełem [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]], a witraże przy wejściu głównym wykonał Dariusz Stolorz z Imielina Pasieczek.


W parafii imielińskiej znajduje się także od 1968 roku Dom [[Karmelitanki Dzieciątka Jezus|Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus]]. Powstał on z inicjatywy dwóch parafianek, byłych pracownic PKP, które należały do Trzeciego Zakonu Karmelitańskiego. Siostry posługują parafianom przede wszystkim pamięcią modlitewną i świadectwem życia ukrytego z Bogiem. Ale także odwiedzają chorych, służą w kościele i w szkole.
W parafii imielińskiej od 1968 roku znajduje się także [[Dom Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Imielinie|Dom Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus]]. Powstał on z inicjatywy dwóch parafianek, byłych pracownic PKP, które należały do Trzeciego Zakonu Karmelitańskiego. Siostry posługują parafianom przede wszystkim pamięcią modlitewną i świadectwem życia ukrytego z Bogiem, a także odwiedzają chorych, służą w kościele i w szkole.


==Stowarzyszenia i ruchy kościelne==
==Stowarzyszenia i ruchy kościelne==
Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży (od 2001 roku), [[Ruch Światło-Życie]] (od 2002 roku), [[Dzieci Maryi]], Akcja Katolicka, [[III Zakon Karmelitański|Karmelitański Zakon Świeckich]] (od 1937 roku), [[III Zakon Franciszkański|Franciszkański Zakon Świeckich]] (od 1918 roku), Przyjaciele Radia Maryja (od 1995 roku), [[Apostolstwo Dobrej Śmierci]] (od 2000 roku), Chór parafialny (od 1961 roku), Zespół Charytatywny (od 1991 roku).
[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]] (od 2001 roku), [[Ruch Światło-Życie]] (od 2002 roku), [[Dzieci Maryi]], [[Akcja Katolicka]], [[Trzeci Zakon Karmelitański|Karmelitański Zakon Świeckich]] (od 1937 roku), [[Trzeci Zakon Franciszkański|Franciszkański Zakon Świeckich]] (od 1918 roku), Przyjaciele Radia Maryja (od 1995 roku), [[Apostolstwo Dobrej Śmierci]] (od 2000 roku), Chór parafialny (od 1961 roku), Zespół Charytatywny (od 1991 roku).  
Obecnie na terenie parafii mieszka 7351 osób, z czego 7312 jest katolikami. Odpust parafialny przypada na niedzielę po 15 lipca.


Obecnie na terenie parafii mieszka 7351 osób, z czego 7312 to katolicy. [[Odpust parafialny]] przypada na niedzielę po 15 lipca.
==Kapliczki i krzyże przydrożne==
==Kapliczki i krzyże przydrożne==
Na terenie parafii znajdują się następujące zabytki sztuki sakralnej: barokowa figura św. Jana Nepomucena (XVIII wiek), kapliczka pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej z 1706 roku (odnowiona w 2006 roku), kapliczka św. Jana Nepomucena (XIX wiek), zegar słoneczny (lata 70-te XX wiek), krzyże przydrożne z 1925 i 1929 roku. Z tyłu placu kościelnego znajduje się grota z figurą Maryi i z ołtarzem polowym, oraz stacje Drogi Krzyżowej. W 2000 roku została wybudowana kaplica przedpogrzebowa. Kronika parafialna jest prowadzona od 1974 roku.  
Na terenie parafii znajdują się następujące zabytki sztuki sakralnej: barokowa figura św. Jana Nepomucena (XVIII wiek), kapliczka pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z 1706 roku (odnowiona w 2006 roku), kapliczka św. Jana Nepomucena (XIX wiek), zegar słoneczny (lata 70. XX wieku), krzyże przydrożne z 1925 roku i 1929 roku. Na tyłach placu kościelnego znajduje się grota z figurą Maryi i z ołtarzem polowym oraz stacje Drogi Krzyżowej. W 2000 roku została wybudowana kaplica przedpogrzebowa. Kronika parafialna jest prowadzona od 1974 roku.  
 
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Imielinie|Kapliczki i krzyże przydrożne w Imielinie]]
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Imielinie|Kapliczki i krzyże przydrożne w Imielinie]]
*[[Kapliczka Matki Boskiej Częstochowskiej w Imielinie|Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej]]
*[[Kapliczka Matki Boskiej Częstochowskiej w Imielinie|Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej]]
*[[Kapliczka św. Jana Nepomucena w Imielinie|Kapliczka św. Jana Nepomucena]]
==Cmentarz==
*[[Cmentarz - Imielin|Cmentarz parafialny]]
*[[Cmentarz - Imielin|Cmentarz parafialny]]
==Proboszczowie==
==Proboszczowie==
*[[Ploch Jan|ks. Jan Ploch]] lokalista (1913-1922)
*[[Ploch Jan|ks. Jan Ploch]] lokalista (1913-1922)
Linia 38: Linia 39:
*[[Bednarek Roman|ks. Roman Bednarek]] (1997-2002)
*[[Bednarek Roman|ks. Roman Bednarek]] (1997-2002)
*[[Mura Eugeniusz|ks. Eugeniusz Mura]] administrator (2002-2003), proboszcz (2003-nadal)
*[[Mura Eugeniusz|ks. Eugeniusz Mura]] administrator (2002-2003), proboszcz (2003-nadal)
==Bibliografia==
==Bibliografia==
Ustanowienie parafji Imielin, RAA 1925, nr 28, s. 151; Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 3, s. 44-45; D. Walencik, Przeszłość historyczna Imielina i jego mieszkańców, Imielin 2003; D. Walencik, Parafia i Gmina Imielin w latach 1945-2002, Imielin 2007; D. Bednarski, Sieć parafialna Kościoła katolickiego na obszarze powiatu bieruńsko-lędzińskiego, [w:] Powiat bieruńsko-lędziński. Wspólnota samorządowa, środowisko przyrodnicze, dziedzictwo językowo-kulturowe, życie religijne, red. D. Walencik, Bieruń 2008, s. 211-230; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, T. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 142; M. Rzepka, Równolatka katowickiej diecezji, GN 2005, nr 45, (dodatek katowicki), s. 8.
Ustanowienie parafji Imielin, RAA 1925, nr 28, s. 151; Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 3, s. 44-45; D. Walencik, Przeszłość historyczna Imielina i jego mieszkańców, Imielin 2003; Tenże, Parafia i Gmina Imielin w latach 1945-2002, Imielin 2007; D. Bednarski, Sieć parafialna Kościoła katolickiego na obszarze powiatu bieruńsko-lędzińskiego, [w:] Powiat bieruńsko-lędziński. Wspólnota samorządowa, środowisko przyrodnicze, dziedzictwo językowo-kulturowe, życie religijne, red. D. Walencik, Bieruń 2008, s. 211-230; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, T. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 142; M. Rzepka, Równolatka katowickiej diecezji, GN 2005, nr 45, (dodatek katowicki), s. 8.
 
{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - I|Imielin]]
[[Kategoria:Parafie - I|Imielin]]
[[Kategoria:Dekanat Bieruń|Imielin]]
[[Kategoria:Dekanat Lędziny|Imielin]]
[[Kategoria:Imielin]]

Aktualna wersja na dzień 23:15, 5 sty 2019

Imielin fronton2.jpg
Imielin tyl.jpg
Imielin fasada.jpg
Imielin wnetrze1.jpg
Imielin witraz2.jpg

Miejscowość

Imielin to miasto w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim nad Imielanką i Przemszą. Pierwsze informacje na temat osady pochodzą z 8 lipca 1386 z dokumentu, w którym książę Jan II nadał Szczepanowi Stopce i jego synowi część ziemi w przysiółku Imielin. W drugiej wzmiance z 23 sierpnia 1391 zostały zawarte informacje, że ten sam książę podarował Imielin i okoliczne wsie biskupstwu krakowskiemu, reprezentowanemu przez bp. Jana Radlicę. W latach 1795-1920 Imielin znajdował się w zaborze pruskim. Prawa miejskie otrzymał w 1967 roku. 8 lat później nastąpiła „wędrówka" Imielina z miasta do miasta. W latach 1975-1977 był dzielnicą Tychów, a w 1977 roku został przesunięty do Mysłowic. W 1995 roku z powrotem stał się samodzielną jednostką administracyjną.

Dzieje życia kościelnego mieszkańców Imielina w szczególny sposób wiążą się z dwiema parafiami. Pierwszą jest parafia św. Klemensa w Lędzinach, bo do końca XVIII wieku tereny obecnego Imielina wchodziły w jej skład. 5 maja 1801 władze pruskie zadecydowały, że miejscowość wraz z licznymi przysiółkami zostanie przydzielona do Chełmu, gdzie znajdowała się parafia Trójcy Przenajświętszej.

Budowa kościoła

Już na początku XX wieku mieszkańcy Imielina postulowali, aby w ich mieście powstał kościół i samodzielna parafia. Ówczesnymi proboszczami chełmskimi byli najpierw ks. Aleksander Lissek (1901-1904), a potem ks. Paweł Winkler (1905-1931), którzy aprobowali ten pomysł. 1 października 1902 powołano „Komitet sprawy kościoła Imielińskiego", który następnie zmienił nazwę na „Komitet budowy kościoła w Imielinie". Zezwolenie na rozpoczęcie prac budowlanych zostało wydane przez władze kościelne 20 października 1902, a władze państwowe czekały z decyzją do 16 maja 1904. Kolejnym krokiem ku postawieniu kościoła stało się zakupienie projektu budynku kościelnego autorstwa Koziczyńskiego. Jednak Rada Parafialna w Chełmie nie zaakceptowała tego projektu, gdyż kościół filialny miał być większy od macierzystego. Ostatecznie przyjęto projekt architekta Giemzy. 29 czerwca 1909 na zebraniu gminnym zdecydowano o rozpoczęciu budowy, a same prace ruszyły 11 lipca tegoż roku. Budowniczym został Antoni Chrostek. W 1911 roku mury kościoła doprowadzono do wysokości dachu, położono posadzkę. Latem 1912 roku dokończono budowę kościoła, wykonując dach i prace wykończeniowe. 29 września 1912 ks. Jan Kapica poświęcił kościół. Patronką kościoła i lokalii w Imielinie została Matka Boża Szkaplerzna, ze względu na duży wpływ prężnego ośrodka karmelitańskiego w Czernej, z którym było związane Bractwo Szkaplerzne. 9 stycznia 1911 kard. Georg Kopp erygował w Imielinie lokalię, a 29 lipca 1925 powstała parafia. Pierwszym proboszczem został ks. Maksymilian Elsner.

Budynek kościelny wybudowany na początku XX wieku z biegiem czasu okazał się za mały, gdyż parafia w dość szybkim tempie rozrastała się. Dlatego 27 listopada 1936 bp katowicki Stanisław Adamski polecił ówczesnemu proboszczowi ks. Konstantemu Kulokowi, aby rozpoczął rozbudowę lub budowę nowego kościoła. W krótkim czasie powstał projekt oraz ukonstytuował się Komitet Rozbudowy Kościoła. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych planów. Po zakończeniu działań wojennych przygotowano znowelizowany plan architekta Jana Kapołki. 28 października 1945 bp Juliusz Bieniek specjalnym pismem zatwierdził ten plan i pozwolił na jego realizację. Prace przy rozbudowie trwały w latach 1948-1953. Gdy rozeszła się wieść, że dobudowaną część kościoła Skarb Państwa chce przeznaczyć na magazyny, ówczesny proboszcz parafii ks. Ignacy Rembowski postanowił, aby poświęcenie nastąpiło 21 marca 1953. Dobudowaną część kościoła konsekrował dziekan dekanatu mysłowickiego ks. Jan Wodarz.

Imieliński kościół posiada jedne z lepszych w regionie organów zbudowanych według dobrych, sprawdzonych wzorów przez Firmę Rodziny Cepka. Jest to pierwszy na Górnym Śląsku prospekt w typie północnoniemieckim, z tzw. Ruckpositivem. Obecne wyposażenie kościoła - ołtarz i marmurowy słup tabernakulum - zaprojektował prof. Adam Lisik. Witraże są dziełem Wiktora Ostrzołka, a witraże przy wejściu głównym wykonał Dariusz Stolorz z Imielina Pasieczek.

W parafii imielińskiej od 1968 roku znajduje się także Dom Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Powstał on z inicjatywy dwóch parafianek, byłych pracownic PKP, które należały do Trzeciego Zakonu Karmelitańskiego. Siostry posługują parafianom przede wszystkim pamięcią modlitewną i świadectwem życia ukrytego z Bogiem, a także odwiedzają chorych, służą w kościele i w szkole.

Stowarzyszenia i ruchy kościelne

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży (od 2001 roku), Ruch Światło-Życie (od 2002 roku), Dzieci Maryi, Akcja Katolicka, Karmelitański Zakon Świeckich (od 1937 roku), Franciszkański Zakon Świeckich (od 1918 roku), Przyjaciele Radia Maryja (od 1995 roku), Apostolstwo Dobrej Śmierci (od 2000 roku), Chór parafialny (od 1961 roku), Zespół Charytatywny (od 1991 roku).

Obecnie na terenie parafii mieszka 7351 osób, z czego 7312 to katolicy. Odpust parafialny przypada na niedzielę po 15 lipca.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Na terenie parafii znajdują się następujące zabytki sztuki sakralnej: barokowa figura św. Jana Nepomucena (XVIII wiek), kapliczka pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z 1706 roku (odnowiona w 2006 roku), kapliczka św. Jana Nepomucena (XIX wiek), zegar słoneczny (lata 70. XX wieku), krzyże przydrożne z 1925 roku i 1929 roku. Na tyłach placu kościelnego znajduje się grota z figurą Maryi i z ołtarzem polowym oraz stacje Drogi Krzyżowej. W 2000 roku została wybudowana kaplica przedpogrzebowa. Kronika parafialna jest prowadzona od 1974 roku.

Cmentarz

Proboszczowie

Bibliografia

Ustanowienie parafji Imielin, RAA 1925, nr 28, s. 151; Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 3, s. 44-45; D. Walencik, Przeszłość historyczna Imielina i jego mieszkańców, Imielin 2003; Tenże, Parafia i Gmina Imielin w latach 1945-2002, Imielin 2007; D. Bednarski, Sieć parafialna Kościoła katolickiego na obszarze powiatu bieruńsko-lędzińskiego, [w:] Powiat bieruńsko-lędziński. Wspólnota samorządowa, środowisko przyrodnicze, dziedzictwo językowo-kulturowe, życie religijne, red. D. Walencik, Bieruń 2008, s. 211-230; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, T. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 142; M. Rzepka, Równolatka katowickiej diecezji, GN 2005, nr 45, (dodatek katowicki), s. 8.