Duchowieństwo katowickie w wojsku niemieckim: Różnice pomiędzy wersjami
(korekta) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Zasady powoływania duchownych do służby wojskowej w III Rzeszy w czasie II wojny światowej określał specjalny, poufny dodatek do konkordatu, zawartego między III Rzeszą a Stolicą Apostolską przekazany do wiadomości episkopatu niemieckiego dopiero przez nuncjusza Orsenigo w piśmie z dnia 19 września 1939. Do grupy zwolnionych z obowiązku służby wojskowej zaliczono: biskupów, zarząd kurii i seminarium, profesorów seminarium, proboszczów, kuratusów, rektorów kościołów, adiutorów i księży, którzy obsługiwali kościół, prowadząc przy nim regularne duszpasterstwo. Załącznik nie mówił nic o zwolnieniach od służby wojskowej wikarych, kleryków i studentów teologii, dla których przewidziana była służba wojskowa głównie w oddziałach sanitarnych. Tymi samymi zasadami przy powoływaniu duchownych do Wehrmachtu kierowały się władze niemieckie na terenach wcielonych do Rzeszy mimo, iż w myśl założeń polityki kościelnej, konkordat niemiecki nie obejmował terenów wcielonych. | Zasady powoływania duchownych do służby wojskowej w III Rzeszy w czasie II wojny światowej określał specjalny, poufny dodatek do konkordatu, zawartego między III Rzeszą a Stolicą Apostolską przekazany do wiadomości episkopatu niemieckiego dopiero przez nuncjusza Orsenigo w piśmie z dnia 19 września 1939. Do grupy zwolnionych z obowiązku służby wojskowej zaliczono: biskupów, zarząd kurii i seminarium, profesorów seminarium, proboszczów, kuratusów, rektorów kościołów, adiutorów i księży, którzy obsługiwali kościół, prowadząc przy nim regularne duszpasterstwo. Załącznik nie mówił nic o zwolnieniach od służby wojskowej wikarych, kleryków i studentów teologii, dla których przewidziana była służba wojskowa głównie w oddziałach sanitarnych. Tymi samymi zasadami przy powoływaniu duchownych do Wehrmachtu kierowały się władze niemieckie na terenach wcielonych do Rzeszy mimo, iż w myśl założeń polityki kościelnej, konkordat niemiecki nie obejmował terenów wcielonych. | ||
Pierwszy zaciąg do Wehrmachtu miał miejsce w pierwszej połowie 1940 roku, następny w pierwszej połowie 1941 roku, w obliczu przygotowywanej wojny ze Związkiem Sowieckim.Łącznie, według stanu z grudnia 1943 roku, do służby w wojsku niemieckim zostało z terenu diecezji katowickiej powołanych 45 księży diecezjalnych, 20 zakonników, 16 kleryków alumnów i ok. 20 alumnów, którzy nie posiadali jeszcze żadnych święceń i dlatego nie zostali wciągnięci do akt kurialnych . | Pierwszy zaciąg do Wehrmachtu miał miejsce w pierwszej połowie 1940 roku, następny w pierwszej połowie 1941 roku, w obliczu przygotowywanej wojny ze Związkiem Sowieckim. Łącznie, według stanu z grudnia 1943 roku, do służby w wojsku niemieckim zostało z terenu diecezji katowickiej powołanych 45 księży diecezjalnych, 20 zakonników, 16 kleryków alumnów i ok. 20 alumnów, którzy nie posiadali jeszcze żadnych święceń i dlatego nie zostali wciągnięci do akt kurialnych. | ||
==Księża diecezji katowickiej powołani do służby wojskowej w niemieckim wojsku w latach 1940-1945== | ==Księża diecezji katowickiej powołani do służby wojskowej w niemieckim wojsku w latach 1940-1945== |
Wersja z 17:09, 3 sty 2013
Zasady powoływania duchownych do służby wojskowej w III Rzeszy w czasie II wojny światowej określał specjalny, poufny dodatek do konkordatu, zawartego między III Rzeszą a Stolicą Apostolską przekazany do wiadomości episkopatu niemieckiego dopiero przez nuncjusza Orsenigo w piśmie z dnia 19 września 1939. Do grupy zwolnionych z obowiązku służby wojskowej zaliczono: biskupów, zarząd kurii i seminarium, profesorów seminarium, proboszczów, kuratusów, rektorów kościołów, adiutorów i księży, którzy obsługiwali kościół, prowadząc przy nim regularne duszpasterstwo. Załącznik nie mówił nic o zwolnieniach od służby wojskowej wikarych, kleryków i studentów teologii, dla których przewidziana była służba wojskowa głównie w oddziałach sanitarnych. Tymi samymi zasadami przy powoływaniu duchownych do Wehrmachtu kierowały się władze niemieckie na terenach wcielonych do Rzeszy mimo, iż w myśl założeń polityki kościelnej, konkordat niemiecki nie obejmował terenów wcielonych.
Pierwszy zaciąg do Wehrmachtu miał miejsce w pierwszej połowie 1940 roku, następny w pierwszej połowie 1941 roku, w obliczu przygotowywanej wojny ze Związkiem Sowieckim. Łącznie, według stanu z grudnia 1943 roku, do służby w wojsku niemieckim zostało z terenu diecezji katowickiej powołanych 45 księży diecezjalnych, 20 zakonników, 16 kleryków alumnów i ok. 20 alumnów, którzy nie posiadali jeszcze żadnych święceń i dlatego nie zostali wciągnięci do akt kurialnych.
Księża diecezji katowickiej powołani do służby wojskowej w niemieckim wojsku w latach 1940-1945
hasła do przygotowania:
Duchowieństwo zakonne pochodzące z terenu diecezji katowickiej powołane do służby w Wehrmachcie
- Alexa Paweł OFM
- Alexa Szymon SP
- Bagsik Antoni OMI
- Biolik Piotr TChr
- Cedzich Erhard OMI
- Franciszek Czembor-Jerzyński OFM
- Dudek Alojzy TChr
- Gdaniec Zygmunt diecezja chełmińska
- Grzesik Antoni OMI
- Grzywocz Antoni CDS
- Hylla Antoni OMI
- Jelitko Eryk bez przynależności diecezjalnej
- Orszulik Franciszek OMI
- Przybyła Stanisław OMI
- Tomulka Karol OMI
- Warzecha Romuald OFM
- Wowra Edward TChr
- Zdebel Alojzy OMI
- Żmija Antoni TChr
- Żymełka Jan MSF
Bibliografia
J. Myszor, Duchowni śląscy w Wehrmachcie 1940-1945, w: Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, pr. zb. pod red. Z. Kapały i J. Myszora, Katowice 1999, s. 124-137; Amtsblatt für das Bistum Kattowitz 146, 10 XII 1943, s. 55; J. Myszor, Stosunki Kościół-państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945, Katowice 1992.