Wowra Edward

Z e-ncyklopedia

Wowra Edward TChr (1912-1993)

Urodził się 19 września 1912 w Suszcu k. Pszczyny w rodzinie Dominika i Marii z d. Błażyca. Uczęszczał do Gimnazjum Klasycznego w Żorach, gdzie w 1933 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku, 14 sierpnia, wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, rozpoczynając 28 września nowicjat w Potuliach. Rok później, 29 września 1934, złożył pierwszą profesję zakonną, a 29 września 1937 wieczystą. Studia filozoficzno-teologiczne odbywał w Gnieźnie i w Poznaniu. Jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił skończenie pełnego kursu, zatem wraz ze swym kolegą kursowym ks. Piotrem Biolikiem wystarał się o możliwość zdania zaległych egzaminów w kurii biskupiej w Katowicach, a dzięki pomocy ks. Pawła Latuska uzyskał zgodę kard. Augusta Hlonda na przyjęcie święceń kapłańskich. Przyjął je 3 maja 1940 z rąk sufragana katowickiego bpa Juliusza Bieńka w kaplicy kurii diecezjalnej.

Pracował jako wikariusz w parafii św. Barbary w Chorzowie, następnie do grudnia 1940 roku w Mysłowicach, a do grudnia 1942 duszpasterzował w Niedobczycach. Został wcielony do wojska niemieckiego, przebywał w Danii. Po zakończeniu wojny do grudnia 1945 roku przebywał w obozach jenieckich, by ostatecznie dotrzeć do Gdyni. Po krótkim odpoczynku 13 marca 1946 otrzymał dekret na wikariusza w Maszewie. Następnie, od 1 września 1949, pracował w Gryficach, by po roku przejść do parafii w Marianowie. Tam wpierw był administratorem, a następnie proboszczem do 1975 roku. Po zakończeniu urzędowania początkowo pozostał w parafii rezydentem, lecz w 1976 roku przeniósł się do Pyrzyc, a następnie do Stargardu Szczecińskiego. Pomimo podeszłego wieku zdołał jeszcze wybudować kaplicę pw. św. Joachima w Kiczarowie k. Stargardu. Zmarł 7 sierpnia 1993.

Bibliografia

www.tchr.org; B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla wychodźców 1939-1948, Poznań 1983, s. 153, 181, 216, 218, 226.