Tchórz Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Tchórz Józef (1919-1992), proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Ślaskim i parafii św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym==
==Tchórz Józef (1919-1992), proboszcz parafii św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym==
[[Grafika:Tchorz Jozef.jpg|left]]
[[Grafika:Tchorz Jozef.jpg|thumb|left]]
Urodził się 4 września 1919 w Katowicach - Załężu w rodzinie Józefa dozorcy murarskiego i Katarzyny z d. Globisz. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Po trzech latach przeszedł do Polskiej Szkoły Wydziałowej. W 1929 roku rozpoczął naukę w Miejskim Gimnazjum Męskim w Katowicach. Egzamin dojrzałości zdał w 1938 roku. W tym również roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Przerwane wybuchem wojny studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim kontynuował od 6 lutego 1940 w seminarium duchownym w Widnawie, które ukończył 3 lipca 1943. Święceń kapłańskich udzielił mu 19 grudnia 1943 we Wrocławiu [[Bertram Adolf|kard. A. Bertram]].  
Urodził się 4 września 1919 w Katowicach-Załężu w rodzinie Józefa, dozorcy murarskiego, i Katarzyny z d. Globisz. W wieku 6 lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Po trzech latach przeszedł do Polskiej Szkoły Wydziałowej. W 1929 roku rozpoczął naukę w Miejskim Gimnazjum Męskim w Katowicach. Egzamin dojrzałości zdał w 1938 roku. W tym również roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Przerwane wybuchem wojny [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim]] kontynuował od 6 lutego 1940 w [[Seminarium Duchowne w Widnawie|Seminarium Duchownym w Widnawie]]. Ukończył je 3 lipca 1943. Święceń kapłańskich 19 grudnia 1943 we Wrocławiu udzielił mu [[Bertram Adolf|kard. A. Bertram]].  


Po krótkich zastępstwach w Kończycach (9—11 styczeń 1943) i w Załężu (3—22 kwiecień 1943), był od 10 lipca 1943 wikariuszem w Nowym Bytomiu. Dekretem z 17 marca 1945 powierzone mu zostało stanowisko katechety w Państwowym Gimnazjum Męskim w Mysłowicach. 23 sierpnia t.r. zlecono mu dodatkowo obowiązki katechety w Państwowym Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w Mysłowicach. Był też kapelanem hufca harcerek w Mysłowicach. 2 października 1947 mianowany został katechetą w Państwowym Gimnazjum i Liceum Męskim w Rybniku. 1 października 1948 zwolniony został z pracy w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym na terenie tego okręgu.
Po krótkich zastępstwach w Kończycach (9-11 stycznia 1943) i w Załężu (3-22 kwietnia 1943), od 10 lipca 1943 był wikariuszem w [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|Nowym Bytomiu]]. Dekretem z 17 marca 1945 zostało mu powierzone stanowisko katechety w [[Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach|Państwowym Gimnazjum Męskim w Mysłowicach]]. 23 sierpnia t.r. zlecono mu dodatkowo obowiązki katechety w Państwowym Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w Mysłowicach. Był też kapelanem hufca harcerek w Mysłowicach. 2 października 1947 został mianowany katechetą w [[Polskie Gimnazjum Państwowe w Rybniku|Państwowym Gimnazjum i Liceum Męskim w Rybniku]]. 1 października 1948 został zwolniony z pracy w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym na terenie tego okręgu.  
6 października 1948 mianowany został wikariuszem w [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]], gdzie od 4 czerwca 1949 pełnił urząd substytuta. Od czerwca do września 1950 roku prowadził budowę kościoła w należących do parafii pszczyńskiej Jankowicach. 4 grudnia 1950 przeniesiony został na wikariusza do [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi w Chorzowie]].  


W uznaniu jego dotychczasowej pracy duszpasterskiej [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] nadał mu 28 sierpnia 1952 prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. Ostatnią jego placówką wikariuszowską były Bogucice dokąd został przeniesiony 9 kwietnia 1955. Był tam od 1 stycznia 1957 również katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i w Szkole Górniczej. 13 września 1958 mianowany został rektorem kaplicy Sióstr Służebniczek w Katowicach-Panewnikach. Zlecono mu też prowadzenie rekolekcji zamkniętych. Skierowany został również do nauczania religii w Zasadniczej Szkole Zawodowej (Metalowej) w Katowicach-Ligocie. 21 marca 1961 kuria diecezjalna w Katowicach zawiadomiła Wydział ds. Wyznań w Katowicach o zamiarze mianowania ks. Józefa Tchórza proboszczem w Biertułtowach. Wydział zgłosił sprzeciw wobec zamierzonej nominacji, a jego warszawski odpowiednik podtrzymał decyzję Wydziału z Katowic. Dekretem z 12 marca 1962 ustanowiony został administratorem [[Parafia św. Stanisława biskupa i męczennika w Marklowicach| parafii św. Stanisława Bpa i Męczennika w Marklowicach]].
6 października 1948 został mianowany wikariuszem w [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]], gdzie od 4 czerwca 1949 pełnił też urząd substytuta. Od czerwca do września 1950 roku prowadził budowę kościoła w należących do tejże parafii Jankowicach. 4 grudnia 1950 został przeniesiony do [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi w Chorzowie]].  


26 lutego 1963 kuria poinformowała Wydział ds. Wyznań, że zamierza powierzyć ks. Tchórzowi [[parafia Ducha Świętego w Chorzowie|parafię Świętego Ducha w Chorzowie]]. Sprawa potoczyła się podobnie jak przy zamiarze ustanowienia go proboszczem w Biertułtowach. W uzasadnieniu zastrzeżeń Wydziału ds. Wyznań w Katowicach podał, że ks. Józef Tchórz „nie respektuje obowiązujących zarządzeń państwowych, a w szczególności Zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 19 sierpnia 1961 w sprawie prowadzenia punktów katechetycznych”.
W uznaniu jego dotychczasowej pracy duszpasterskiej [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] 28 sierpnia 1952 nadał mu prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. Jego ostatnią  placówką wikariuszowską były [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|Bogucice]], dokąd został przeniesiony 9 kwietnia 1955. Był tam od 1 stycznia 1957 również katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i w Szkole Górniczej. 13 września 1958 został mianowany rektorem [[Prowincja Śląska Sióstr Służebniczek - Panewniki|kaplicy Sióstr Służebniczek w Katowicach-Panewnikach]]. Zlecono mu też prowadzenie rekolekcji zamkniętych. Został również skierowany do nauczania religii w Zasadniczej Szkole Zawodowej (Metalowej) w Katowicach-Ligocie. 21 marca 1961 kuria diecezjalna w Katowicach zawiadomiła Wydział ds. Wyznań w Katowicach o zamiarze mianowania ks. Józefa Tchórza proboszczem w [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biertułtowach|Biertułtowach]]. Instytucja zgłosiła sprzeciw wobec zamierzonej nominacji, a jej warszawski odpowiednik podtrzymał decyzję wydziału z Katowic. Dekretem z 12 marca 1962 ks. Tchórz został ustanowiony administratorem [[Parafia św. Stanisława biskupa i męczennika w Marklowicach| parafii św. Stanisława biskupa i męczennika w Marklowicach]].
12 lipca 1965 mianowany został administratorem [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wodzisławiu Śląskim|parafii Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim]], a 13 lipca 1966 proboszczem tej parafii. Od 24 lutego 1966  pełnił urząd dziekana dekanatu wodzisławskiego. 1 sierpnia 1972 ustanowiony został wikariuszem ekonomem w [[parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|Bieruniu Starym]], a we wrześniu t.r. proboszczem. 23 czerwca 1973 powierzony mu został urząd dziekana dekanatu bieruńskiego. Pełnił ten urząd do 1985 roku. Uznając zasługi ks. Józefa Tchórza w długoletniej i ofiarnej pracy duszpasterskiej [[Bednorz Herbert|bp  H. Bednorz]] mianował go 30 października 1982 kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej.  


W siedemdziesiątym roku życia ks. Tchórz poprosił biskupa o przeniesienie w stan spoczynku. Parafię Bieruń Stary przekazał swemu następcy 26 sierpnia 1989. Jako emeryt zamieszkał w Zazdrości, na terenie parafii Woszczyce. W budynku, w którym mieszkał jest kaplica. W niej celebrował Msze św., co było bardzo dogodne dla okolicznych mieszkańców. Ostatnie lata życia ks. Józefa Tchórza naznaczone były chorobą. Wiele miesięcy przebywał w szpitalu. Zmarł 11 marca 1992 w Szpitalu Wojewódzkim w Tychach. Eksportacja zwłok odbyła się 13 marca w kaplicy w Zazdrości, a pogrzeb 14 marca w Woszczycach.
26 lutego 1963 kuria poinformowała Wydział ds. Wyznań, że zamierza powierzyć ks. Tchórzowi [[parafia Ducha Świętego w Chorzowie|parafię Ducha Świętego  w Chorzowie]]. Sprawa miała podobny przebieg, do poprzedniej. W uzasadnieniu zastrzeżeń Wydziału ds. Wyznań w Katowicach podano, że ks. Józef Tchórz '' nie respektuje obowiązujących zarządzeń państwowych, a w szczególności Zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 19 sierpnia 1961 w sprawie prowadzenia punktów katechetycznych''.
12 lipca 1965 duchowny został mianowany administratorem [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wodzisławiu Śląskim|parafii Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim]], a 13 lipca 1966 proboszczem tej wspólnoty. Od 24 lutego 1966 pełnił urząd dziekana dekanatu wodzisławskiego. 1 sierpnia 1972 został ustanowiony wikariuszem - ekonomem w [[parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|Bieruniu Starym]], a we wrześniu t.r. proboszczem tamże. 23 czerwca 1973 został mu powierzony urząd dziekana dekanatu bieruńskiego. Sprawował go do 1985 roku. Uznając zasługi ks. Józefa Tchórza w długoletniej i ofiarnej pracy duszpasterskiej, [[Bednorz Herbert|bp  H. Bednorz]] 30 października 1982 mianował go kanonikiem honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej Katowickiej]].
 
W siedemdziesiątym roku życia ks. Tchórz poprosił biskupa o przeniesienie w stan spoczynku. Parafię w Bieruniu Starym swemu następcy przekazał 26 sierpnia 1989. Jako emeryt zamieszkał w Zazdrości, na terenie [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|parafii Woszczyce]]. W budynku, w którym mieszkał znajduje się kaplica. W niej celebrował Msze św., co było bardzo dogodne dla okolicznych mieszkańców. Ostatnie lata życia ks. Józefa Tchórza naznaczone były chorobą. Wiele miesięcy przebywał w szpitalu. Zmarł 11 marca 1992 w Szpitalu Wojewódzkim w Tychach. Eksportacja zwłok odbyła się 13 marca 1992 w kaplicy w Zazdrości, a pogrzeb 14 marca 1992 w Woszczycach.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Linia 18: Linia 19:
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - T]]
[[Kategoria:Biografie - T]]
[[Kategoria:Represjonowani]]

Aktualna wersja na dzień 01:37, 30 mar 2022

Tchórz Józef (1919-1992), proboszcz parafii św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym

Tchorz Jozef.jpg

Urodził się 4 września 1919 w Katowicach-Załężu w rodzinie Józefa, dozorcy murarskiego, i Katarzyny z d. Globisz. W wieku 6 lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Po trzech latach przeszedł do Polskiej Szkoły Wydziałowej. W 1929 roku rozpoczął naukę w Miejskim Gimnazjum Męskim w Katowicach. Egzamin dojrzałości zdał w 1938 roku. W tym również roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Przerwane wybuchem wojny studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim kontynuował od 6 lutego 1940 w Seminarium Duchownym w Widnawie. Ukończył je 3 lipca 1943. Święceń kapłańskich 19 grudnia 1943 we Wrocławiu udzielił mu kard. A. Bertram.

Po krótkich zastępstwach w Kończycach (9-11 stycznia 1943) i w Załężu (3-22 kwietnia 1943), od 10 lipca 1943 był wikariuszem w Nowym Bytomiu. Dekretem z 17 marca 1945 zostało mu powierzone stanowisko katechety w Państwowym Gimnazjum Męskim w Mysłowicach. 23 sierpnia t.r. zlecono mu dodatkowo obowiązki katechety w Państwowym Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w Mysłowicach. Był też kapelanem hufca harcerek w Mysłowicach. 2 października 1947 został mianowany katechetą w Państwowym Gimnazjum i Liceum Męskim w Rybniku. 1 października 1948 został zwolniony z pracy w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym na terenie tego okręgu.

6 października 1948 został mianowany wikariuszem w parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie, gdzie od 4 czerwca 1949 pełnił też urząd substytuta. Od czerwca do września 1950 roku prowadził budowę kościoła w należących do tejże parafii Jankowicach. 4 grudnia 1950 został przeniesiony do parafii św. Jadwigi w Chorzowie.

W uznaniu jego dotychczasowej pracy duszpasterskiej bp S. Adamski 28 sierpnia 1952 nadał mu prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. Jego ostatnią placówką wikariuszowską były Bogucice, dokąd został przeniesiony 9 kwietnia 1955. Był tam od 1 stycznia 1957 również katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i w Szkole Górniczej. 13 września 1958 został mianowany rektorem kaplicy Sióstr Służebniczek w Katowicach-Panewnikach. Zlecono mu też prowadzenie rekolekcji zamkniętych. Został również skierowany do nauczania religii w Zasadniczej Szkole Zawodowej (Metalowej) w Katowicach-Ligocie. 21 marca 1961 kuria diecezjalna w Katowicach zawiadomiła Wydział ds. Wyznań w Katowicach o zamiarze mianowania ks. Józefa Tchórza proboszczem w Biertułtowach. Instytucja zgłosiła sprzeciw wobec zamierzonej nominacji, a jej warszawski odpowiednik podtrzymał decyzję wydziału z Katowic. Dekretem z 12 marca 1962 ks. Tchórz został ustanowiony administratorem parafii św. Stanisława biskupa i męczennika w Marklowicach.

26 lutego 1963 kuria poinformowała Wydział ds. Wyznań, że zamierza powierzyć ks. Tchórzowi parafię Ducha Świętego w Chorzowie. Sprawa miała podobny przebieg, do poprzedniej. W uzasadnieniu zastrzeżeń Wydziału ds. Wyznań w Katowicach podano, że ks. Józef Tchórz nie respektuje obowiązujących zarządzeń państwowych, a w szczególności Zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 19 sierpnia 1961 w sprawie prowadzenia punktów katechetycznych. 12 lipca 1965 duchowny został mianowany administratorem parafii Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim, a 13 lipca 1966 proboszczem tej wspólnoty. Od 24 lutego 1966 pełnił urząd dziekana dekanatu wodzisławskiego. 1 sierpnia 1972 został ustanowiony wikariuszem - ekonomem w Bieruniu Starym, a we wrześniu t.r. proboszczem tamże. 23 czerwca 1973 został mu powierzony urząd dziekana dekanatu bieruńskiego. Sprawował go do 1985 roku. Uznając zasługi ks. Józefa Tchórza w długoletniej i ofiarnej pracy duszpasterskiej, bp H. Bednorz 30 października 1982 mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej.

W siedemdziesiątym roku życia ks. Tchórz poprosił biskupa o przeniesienie w stan spoczynku. Parafię w Bieruniu Starym swemu następcy przekazał 26 sierpnia 1989. Jako emeryt zamieszkał w Zazdrości, na terenie parafii Woszczyce. W budynku, w którym mieszkał znajduje się kaplica. W niej celebrował Msze św., co było bardzo dogodne dla okolicznych mieszkańców. Ostatnie lata życia ks. Józefa Tchórza naznaczone były chorobą. Wiele miesięcy przebywał w szpitalu. Zmarł 11 marca 1992 w Szpitalu Wojewódzkim w Tychach. Eksportacja zwłok odbyła się 13 marca 1992 w kaplicy w Zazdrości, a pogrzeb 14 marca 1992 w Woszczycach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Józefa Tchórza; Schematyzm (1955-1986); J. Pawliczek, Nekrolog, WA 1992, nr 4, s. 183-184; Bieruń, Monografia, s. 252; Represje wobec duchowieństwa, s. 240; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 255.