Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:13, 26 cze 2012

W źródłach historycznych nazwę Rybnika odnotowano na przełomie IX i X wieku, ale ślady działalności człowieka na ziemi rybnickiej pochodzą już z epoki paleolitu. Nazwa miasta wywodzi się od licznych stawów rybnych znajdujących się na tym obszarze. Na przestrzeni swojego istnienia Rybnik należał kolejno do Polski, Czech, Austrii oraz Prus/Niemiec. Po śmierci księcia Jana Dobrego (1532) wydzielono rybnickie państwo stawowe, obejmujące swym zasięgiem Rybnik oraz kilkanaście okolicznych wsi. Dominium zarządzali m.in Jerzy Hohenzollern, Wacław Hnedecz, Jan Dubowacz, Zygmunt Sedlnicki. W 1607 roku Rybnik został miastem prywatnym, przechodząc na własność czeskiego rodu Lobkowiców. W 1682 roku majątek nabyła rodzina Węgierskich, której ostatni przedstawiciel - Antoni - w 1788 roku sprzedał rybnickie państwo stanowe Fryderykowi Wilhelmowi II, królowi Prus. Tym samym Rybnik zyskał status miasta immediatowego, bezpośrednio zależnego od władcy.

Czas pruskiego panowania - do 1922 roku - był dosyć korzystnym okresem dla rozwoju Rybnika. Powstały wówczas najpiękniejsze budowle w mieście: ratusz, kościół MB Bolesnej i starostwo powiatowe. W drugiej połowie XX wieku - dzięki wydobyciu węgla kamiennego - miał miejsce dynamiczny wzrost liczby mieszkańców. Rybnik stał się wówczas 150-tysięcznym miastem. Dzisiaj stanowi centrum edukacyjne, gospodarcze i kulturowe regionu.

Potrzeba budowy parafii narodziła się wraz z rozwojem osiedla mieszkaniowego Maroko-Nowiny. Bp Herbert Bednorz starał się o zgodę na budowę świątyni od władz komunistycznych, dostał ją w 1980 roku. Ks. Henryk Jośko został mianowany Wikariuszem Parafii MB Bolesnej, z nakazem budowy nowej parafii i wprowadzenia tam osobnego duszpasterstwa. Duszpasterstwo prowadzono od 1981 roku. Parafia została erygowana 17 stycznia 1982 z terytorium parafii św. Józefa w Rybniku. Ks. Jośko został mianowany proboszczem 5 lutego 1982 i zapoczątkował budowę kościoła w miejscu kaplicy św. Jadwigi, zgodnie z projektem inż. Mariana Skałkowskiego. Prezbiterium projektował art. plastyk Jacek Jędo. Poświęcenie kościoła odbyło się 7 października 1885 przez ks. bpa Damiana Zimonia. 27 maja 1986 poświęcono trzy dzwony, które otrzymały imiona: św. Jadwigi, św. Józefa i św. Barbary, jeden z dzwonów został ofiarowany przez górników wspólnoty parafialnej.

15 czerwca 1988 zapoczątkowano budowę „Ośrodka Rehabilitacji dla Dzieci Niepełnosprawnych Ruchowo i Umysłowo”. Placówka została poświęcona przez ks. bpa Damiana Zimonia 1 września 1990. Ks. Jośko zmarł 7 lutego 1997 i został pochowany na terenie parafii. Nowy proboszcz ks. Franciszek Skórkiewicz wyposażył dolny kościół, wymienił dach i okna oraz przeprowadził dwukrotne malowanie kościoła. W 2007 roku ks. Marek Bernacki został wyznaczony na budowniczego nowego kościoła na terenie należącym do parafii św. Jadwigi. Nowy kościół ma nosić wezwanie MB Częstochowskiej.

Proboszczowie

ks. Henryk Jośko (1982-1997)
ks. Franciszek Skórkiewicz (1997-2010)
ks. Karol Matera (2010-2012)
ks. Andrzej Marek (2012-nadal)

Bibliografia

Dekret erekcji parafii pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej w Rybniku, WD 1982, nr 1, s. 28-29; A. Burda, Dobra nowina na Nowinach. Parafia pw. św. Jadwigi Śląskiej w Rybniku, GN 2002, nr 49, (dodatek katowicki), s. 28; H. Jośko, Budowa kościoła św. Jadwigi Śląskiej w Rybniku a rozwój wspólnoty parafialnej. Rybnik 1988.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Rybnik Jadwigi zewnatrz.jpg|200px|thumb|right]]
 [[Plik:Rybnik Jadwigi wewnatrz.jpg|200px|thumb|right]]
-W źródłach historycznych nazwę Rybnika odnotowano na przełomie IX i X wieku, ale ślady działalności człowieka na ziemi rybnickiej pochodzą już z epoki paleolitu. Nazwa miasta wywodzi się od licznych stawów rybnych znajdujących się na tym obszarze. Na przestrzeni swojego istnienia Rybnik należał kolejno do Polski, Czech, Austrii oraz Prus/Niemiec. Po śmierci księcia Jana Dobrego (1532) wydzielono rybnickie państwo stawowe, obejmujące swym zasięgiem Rybnik oraz kilkanaście okolicznych wsi. Dominium zarządzali m.in Jerzy Hohenzollern, Wacław Hnedecz, Jan Dubowacz, Zygmunt Sedlnicki. W 1607 roku Rybnik został miastem prywatnym, przechodząc na własność czeskiego rodu Lobkowiców. W 1682 roku majątek nabyła rodzina Węgierskich, której ostatni przedstawiciel - Antoni - w 1788 roku sprzeał rybnickie państwo stanowe  dzierżawiono lub sprzedawano. W 1788 roku Rybnik wraz z  Dobrym okresem rozwoju dla Rybnika był czas panowania Pruskiego(1740-1922), w którym powstały najpiękniejsze budowle: ratusz, kościół MB Bolesnej i starostwo powiatowe. Dynamiczny wzrost liczby mieszkańców miał miejsce w drugiej połowie XX wieku, kiedy  Rybnik stał się 150- tysięcznym miastem, z powodu wydobycia węgla kamiennego znajdującego się na tym obszarze. Dzisiaj Rybnik stanowi centrum edukacyjne, gospodarcze i kulturowe tamtego regionu.
+W źródłach historycznych nazwę Rybnika odnotowano na przełomie IX i X wieku, ale ślady działalności człowieka na ziemi rybnickiej pochodzą już z epoki paleolitu. Nazwa miasta wywodzi się od licznych stawów rybnych znajdujących się na tym obszarze. Na przestrzeni swojego istnienia Rybnik należał kolejno do Polski, Czech, Austrii oraz Prus/Niemiec. Po śmierci księcia Jana Dobrego (1532) wydzielono rybnickie państwo stawowe, obejmujące swym zasięgiem Rybnik oraz kilkanaście okolicznych wsi. Dominium zarządzali m.in Jerzy Hohenzollern, Wacław Hnedecz, Jan Dubowacz, Zygmunt Sedlnicki. W 1607 roku Rybnik został miastem prywatnym, przechodząc na własność czeskiego rodu Lobkowiców. W 1682 roku majątek nabyła rodzina Węgierskich, której ostatni przedstawiciel - Antoni - w 1788 roku sprzedał rybnickie państwo stanowe Fryderykowi Wilhelmowi II, królowi Prus. Tym samym Rybnik zyskał status miasta immediatowego, bezpośrednio zależnego od władcy.
+Czas pruskiego panowania - do 1922 roku - był dosyć korzystnym okresem dla rozwoju Rybnika. Powstały wówczas najpiękniejsze budowle w mieście: ratusz, kościół MB Bolesnej i starostwo powiatowe. W drugiej połowie XX wieku - dzięki wydobyciu węgla kamiennego -  miał miejsce dynamiczny wzrost liczby mieszkańców. Rybnik stał się wówczas 150-tysięcznym miastem. Dzisiaj stanowi centrum edukacyjne, gospodarcze i kulturowe regionu.
 Potrzeba budowy parafii narodziła się wraz z rozwojem osiedla mieszkaniowego Maroko-Nowiny. Bp[[Bednorz Herbert| Herbert Bednorz]]  starał się o zgodę na budowę świątyni od władz komunistycznych, dostał ją w 1980 roku. Ks. [[Jośko Henryk|Henryk Jośko]]  został mianowany Wikariuszem Parafii MB Bolesnej, z nakazem budowy nowej parafii i wprowadzenia tam osobnego duszpasterstwa. Duszpasterstwo prowadzono od 1981 roku. Parafia została erygowana 17 stycznia 1982 z terytorium parafii św. Józefa w Rybniku. Ks. Jośko został mianowany proboszczem 5 lutego 1982 i zapoczątkował budowę kościoła w miejscu kaplicy św. Jadwigi, zgodnie z projektem inż. Mariana Skałkowskiego. Prezbiterium projektował art. plastyk [[Jędo Jacek|Jacek Jędo]]. Poświęcenie kościoła odbyło się 7 października 1885  przez ks. bpa [[Zimoń Damian|Damiana Zimonia]]. 27 maja 1986 poświęcono trzy dzwony, które otrzymały imiona: [[Św. Jadwiga Śląska|św. Jadwigi]], św. Józefa i [[Św. Barbara|św. Barbary]], jeden z dzwonów został ofiarowany przez górników wspólnoty parafialnej.