Parafia św. Jacka w Radoszowach: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:36, 18 sie 2020

Pierwsze wzmianki o Radoszowach znajdują się w dokumencie z 1228 roku, gdzie książę opolski i raciborski darują wieś Radosevici zakonowi norbertanek w Czarnowąsach k. Opola. Nazwa miejscowości najprawdopodobniej pochodzi od założyciela wsi o imieniu Radosz.

Po I wojnie światowej Radoszowianie postanowili zbudować swój kościół. W 1919 roku powołano komitet budowy, a rok później rozpoczęto prace. Kościół został poświęcony 22 lutego 1922, duszpasterzem lokalii został ks. Filip Pandel. W tym samym roku powstał przy kościele cmentarz i rozpoczęto prowadzenie ksiąg metrykalnych. W kwietniu 1924 roku administrator apostolski ks. August Hlond, w czasie reorganizacji sieci dekanalnej, powołał nowy dekanat rybnicki, w skład którego weszły między innymi Radoszowy. 18 lipca 1925 uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. August Hlond. W czasie konsekracji zostały poświęcone trzy dzwony, które później zostały zawieszone na wieży. Nowa parafia obejmowała teren całych Radoszów, Niewiadomia Górnego, Pietrzykowic i Buzowic oraz część gmin Piece i Szczerbice.

13 maja 1955 w czasie nieobecności biskupa, ks. Jan Piskorz powołał 9 nowych dekanatów. Wśród nich znalazł się dekanat rydułtowski, do którego wcielono parafię w Radoszowach. Po powrocie z wygnania bp Stanisław Adamski, dekretem z 16 kwietnia 1957, zatwierdził podział dekanatów dokonany przez ks. Piskorza. Wprowadził jednak kilka zmian i skutkiem tego parafia w Radoszowach znalazła się w dekanacie pszowskim.

Eksploatacja górnicza pod kościołem doprowadziła do jego znacznych uszkodzeń. W 1968 roku rozpoczęto remont. Wzmocniono fundamenty, zmieniono sufit, ołtarze i cały wystrój kościoła. W latach 80. XX wieku obszar parafii znacznie się zmniejszył na rzecz nowo powstałych parafii: w Orłowcu, w Niewiadomiu i w Szczerbicach. W 1990 roku przystąpiono do budowy domu katechetycznego i kaplicy przedpogrzebowej. W trakcie kończenia prac katechezę przeniesiono do szkół. Zmieniono zatem przeznaczenie budynku. Został ukończony jako Dom Parafialny i w 1997 roku został poświęcony przez abpa Damiana Zimonia. Od 1992 roku zaczął ukazywać się miesięcznik parafialny Spektrum. Dekretem z 23 listopada 1997 abp Damian Zimoń utworzył nowy dekanat Niedobczyce, w skład którego weszła parafia w Radoszowach.

W 2017 roku zmieniono wystrój kościoła. Kościół ma trzy nowe ołtarze, nawiązujące do usuniętych z kościoła ponad 40 lat temu. Nowe ołtarze - główny i boczne - są dopasowane stylem do neobarokowego stylu kościoła i nawiązują do ołtarzy pierwotnych z 1922 roku. Po zmianach wprowadzonych przez Sobór Watykański II zostały z kościoła pochopnie usunięte i wystrój został zmieniony na nowoczesny. Obraz w nowym ołtarzu głównym przedstawia wydarzenie z życia św. Jacka - święty w czasie ataku Tatarów na Kijów wynosi z kościoła nie tylko Najświętszy Sakrament, ale też figurę Matki Boskiej. Po bokach artysta wyrzeźbił krewnych św. Jacka - błogosławionych: Czesława i Bronisławę. Bardzo podobne figury i obraz znajdowały się w pierwszym radoszowskim ołtarzu z 1922 roku. U samej góry ołtarza głównego odrestaurowano obraz Chrystusa - jest to oryginalny element z pierwszego ołtarza głównego. Z ołtarza, który nastał po soborze do nowego zostało przeniesione tabernakulum. Natomiast najcenniejszy pod względem artystycznym element "posoborowego" ołtarza - wielki krucyfiks wyrzeźbiony z drewna przez prof. Zygmunta Brachmańskiego został przeniesiony do przedsionka kościoła.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Proboszczowie

ks. Filip Pandel lokalista (1922-1954)
ks. Władysław Kręczkowski administrator (1954-1955), proboszcz (1955-1957)
ks. Paweł Jochemczyk administraotr (1957-1959), proboszcz (1959-1976)
ks. Sylwester Antosz adiutor (1975-1976), wikariusz ekonom (1976-1977), proboszcz (1977-1982)
ks. Adam Woźnik (1982-1988)
ks. Rafał Korbel (1988-2011)
ks. Roman Dobosiewicz (2011-nadal)

Bibliografia

Ustanowienie parafji Radoszowy, RAA 1925, nr 28, s. 154; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1949, nr 1-6, s. 21-22; E. Kopka, Dzieje parafii pod wezwaniem św. Jacka w Radoszowach (1925-1975), Katowice 1985, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; Spektrum. Pismo Parafii Św. Jacka w Radoszowach, nr 2 V 1999 - 3 XII 2000; J. Myszor, Historia diecezji katowickiej, Katowice 1999; Katalog diecezji katowickiej 1986; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 249; A. Burda-Szostek, Uratowali kościół. Parafia św. Jacka w Radoszowach, GN 2006, nr 51, (dodatek katowicki), s. 14-15; Gość Niedzielny, (dodatek katowicki), dostęp 12.03.2017.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Radoszowy zewnatrz.jpg|thumb|right]]
 [[Plik:Radoszowy wnetrze.jpg|thumb|right]]
-Pierwsze wzmianki o Radoszowach znajdują się w dokumencie z 1228 roku, gdzie książę opolski i raciborski darują wieś Radosevici zakonowi Norbertanek w Czarnowąsach k. Opola. Nazwa miejscowości najprawdopodobniej pochodzi od założyciela wsi o imieniu Radosz.
+Pierwsze wzmianki o Radoszowach znajdują się w dokumencie z 1228 roku, gdzie książę opolski i raciborski darują wieś Radosevici zakonowi norbertanek w Czarnowąsach k. Opola. Nazwa miejscowości najprawdopodobniej pochodzi od założyciela wsi o imieniu Radosz.
-Po I wojnie światowej Radoszowianie postanowili zbudować swój kościół. W 1919 roku powołano komitet budowy, a w rok  później rozpoczęto prace. Kościół został poświęcony 22 lutego 1922, duszpasterzem [[Lokalia|lokalii]] został [[Pandel Filip|ks. Filip Pandel]]. W tym samym roku powstał przy kościele cmentarz i rozpoczęto prowadzenie [[Księgi metrykalne|ksiąg metrykalnych]]. W kwietniu 1924 roku administrator apostolski [[Hlond August|ks. August Hlond]], w czasie reorganizacji sieci dekanalnej, powołał nowy dekanat rybnicki, w skład którego weszły między innymi Radoszowy. 18 lipca 1925 uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. August Hlond. W czasie konsekracji zostały poświęcone trzy dzwony, które później zostały zawieszone na wieży. Nowa parafia obejmowała teren całych Radoszów, Niewiadomia Górnego, Pietrzykowic i Buzowic oraz część gmin Piece i Szczerbice.
+Po I wojnie światowej Radoszowianie postanowili zbudować swój kościół. W 1919 roku powołano komitet budowy, a rok  później rozpoczęto prace. Kościół został poświęcony 22 lutego 1922, duszpasterzem [[Lokalia|lokalii]] został [[Pandel Filip|ks. Filip Pandel]]. W tym samym roku powstał przy kościele cmentarz i rozpoczęto prowadzenie [[Księgi metrykalne|ksiąg metrykalnych]]. W kwietniu 1924 roku administrator apostolski [[Hlond August|ks. August Hlond]], w czasie reorganizacji sieci dekanalnej, powołał nowy dekanat rybnicki, w skład którego weszły między innymi Radoszowy. 18 lipca 1925 uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. August Hlond. W czasie konsekracji zostały poświęcone trzy dzwony, które później zostały zawieszone na wieży. Nowa parafia obejmowała teren całych Radoszów, Niewiadomia Górnego, Pietrzykowic i Buzowic oraz część gmin Piece i Szczerbice.
-maja 1955 w czasie nieobecności biskupa [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]] powołał 9 nowych dekanatów. Wśród nich znalazł się dekanat rydułtowski, do którego wcielono parafię w Radoszowach. Po powrocie z wygnania [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]], dekretem z 16 kwietnia 1957, zatwierdził podział dekanatów dokonany przez ks. Piskorza. Wprowadził jednak kilka zmian i skutkiem tego parafia w Radoszowach znalazła się w dekanacie pszowskim.
+maja 1955 w czasie nieobecności biskupa, [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]] powołał 9 nowych dekanatów. Wśród nich znalazł się dekanat rydułtowski, do którego wcielono parafię w Radoszowach. Po powrocie z wygnania [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]], dekretem z 16 kwietnia 1957, zatwierdził podział dekanatów dokonany przez ks. Piskorza. Wprowadził jednak kilka zmian i skutkiem tego parafia w Radoszowach znalazła się w dekanacie pszowskim.
-Eksploatacja górnicza pod kościołem doprowadziła do jego znacznych uszkodzeń. W 1968 roku rozpoczęto remont. Wzmocniono fundamenty, zmieniono sufit, ołtarze i cały wystrój kościoła. W latach 80-tych obszar parafii znacznie się zmniejszył na rzecz nowo powstałych parafii: w  [[Parafia Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Orłowcu|Orłowcu]], w [[Parafia Bożego Ciała i św. Barbary w Niewiadomiu|Niewiadomiu]] i w [[Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Szczerbicach|Szczerbicach]]. W 1990 roku przystąpiono do budowy domu katechetycznego i kaplicy przedpogrzebowej. W trakcie kończenia prac katechezę przeniesiono do szkół. Zmieniono zatem przeznaczenie budynku. Został ukończony jako Dom Parafialny i w 1997 roku został poświęcony przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]]. Od 1992 roku zaczął ukazywać się miesięcznik parafialny '' Spektrum''. Dekretem z 23 listopada 1997 abp Damian Zimoń utworzył nowy [[dekanat Niedobczyce]], w skład którego weszła parafia w Radoszowach.
+Eksploatacja górnicza pod kościołem doprowadziła do jego znacznych uszkodzeń. W 1968 roku rozpoczęto remont. Wzmocniono fundamenty, zmieniono sufit, ołtarze i cały wystrój kościoła. W latach 80. XX wieku obszar parafii znacznie się zmniejszył na rzecz nowo powstałych parafii: w  [[Parafia Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Orłowcu|Orłowcu]], w [[Parafia Bożego Ciała i św. Barbary w Niewiadomiu|Niewiadomiu]] i w [[Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Szczerbicach|Szczerbicach]]. W 1990 roku przystąpiono do budowy domu katechetycznego i kaplicy przedpogrzebowej. W trakcie kończenia prac katechezę przeniesiono do szkół. Zmieniono zatem przeznaczenie budynku. Został ukończony jako Dom Parafialny i w 1997 roku został poświęcony przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]]. Od 1992 roku zaczął ukazywać się miesięcznik parafialny '' Spektrum''. Dekretem z 23 listopada 1997 abp Damian Zimoń utworzył nowy [[dekanat Niedobczyce]], w skład którego weszła parafia w Radoszowach.
 W 2017 roku zmieniono wystrój kościoła. Kościół ma trzy nowe ołtarze, nawiązujące do usuniętych z kościoła ponad 40 lat temu. Nowe ołtarze - główny i boczne - są dopasowane stylem do neobarokowego stylu kościoła i nawiązują do ołtarzy pierwotnych z 1922 roku. Po zmianach wprowadzonych przez [[Sobór Watykański II]] zostały z kościoła pochopnie usunięte i wystrój został zmieniony na nowoczesny. Obraz w nowym ołtarzu głównym przedstawia wydarzenie z życia [[Św. Jacek|św. Jacka]] - święty w czasie ataku Tatarów na Kijów wynosi z kościoła nie tylko Najświętszy Sakrament, ale też figurę Matki Boskiej. Po bokach artysta wyrzeźbił krewnych św. Jacka - błogosławionych: [[Bł. Czesław|Czesława]] i [[Bł. Bronisława|Bronisławę]]. Bardzo podobne figury i obraz znajdowały się w pierwszym radoszowskim ołtarzu z 1922 roku. U samej góry ołtarza głównego odrestaurowano obraz Chrystusa - jest to oryginalny element z pierwszego ołtarza głównego. Z ołtarza, który nastał po soborze do nowego zostało przeniesione tabernakulum. Natomiast najcenniejszy pod względem artystycznym element "posoborowego" ołtarza - wielki krucyfiks wyrzeźbiony z drewna przez [[Brachmański Zygmunt|prof. Zygmunta Brachmańskiego]] został przeniesiony do przedsionka kościoła.