Parafia św. Jacka w Ochojcu: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Ochojec_kosciol.jpg|300px|thumb|right]]
[[Grafika:Ochojec_kosciol.jpg|thumb|right]]
Do połowy XVII wieku nazwą Ochojec oznaczano obszar leśny, leżący na północ od Piotrowic. Był to teren niezamieszkały. Swoje pola posiadał tutaj dziedziczny i wolny sołtys Piotrowic. Około 1640 roku pomiędzy baronem [[Promnic Zygfrd| Zygfrydem Promnicem]], właścicielem Pszczyny, w tym Piotrowic, a ówczesnym wolnym sołtysem piotrowickim [[ Wieczorek Jan|Janem Wieczorkiem]], doszło do następującej umowy: baron Promnic odstąpił na własność sołtysowi jedno gospodarstwo. Sołtys w zamian oddał baronowi swoją karczmę wraz z przynależnymi do niej polami, stawami i młynem. Pola należące do karczmy położone były pod lasem na północ od Piotrowic, one to stały się zalążkiem późniejszego folwarku, który należał do Promniców. Folwark ten, powstały z ziem sołtysa piotrowickiego, zaczął się nazywać „Ochojec”, gdyż tereny te już od dawna tak się nazywały. W 1770 roku folwark został zlikwidowany, a osiedlono tam trzech gospodarzy. Od czasu zmiany pomiędzy baronem Promnicem a sołtysem Piotrowic, tereny te pozostały w rękach właścicieli Pszczyny i nie powróciły już do obszaru gminy. Taki stan utrzymał się do początków XX wieku. W latach dwudziestych XIX wieku obszar dworski został powiększony, gdyż po zniesieniu serwitutów pańszczyźnianych i związanej z tym regulacji gruntów, gospodarze piotrowiccy byli zmuszeni odstąpić jako odszkodowanie około 100 morgów ze swych własności na rzecz właściciela majątku.  
Do połowy XVII wieku nazwą Ochojec oznaczano obszar leśny, leżący na północ od Piotrowic. Był to teren niezamieszkały. Swoje pola posiadał tutaj dziedziczny i wolny sołtys Piotrowic. Około 1640 roku pomiędzy baronem [[Promnitz Zygfrd| Zygfrydem Promnicem]], właścicielem Pszczyny, w tym Piotrowic, a ówczesnym wolnym sołtysem piotrowickim Janem Wieczorkiem, doszło do następującej umowy: baron Promnitz odstąpił na własność sołtysowi jedno gospodarstwo. Sołtys w zamian oddał baronowi swoją karczmę wraz z przynależnymi do niej polami, stawami i młynem. Pola należące do karczmy położone były pod lasem na północ od Piotrowic. One to stały się zalążkiem późniejszego folwarku, który należał do Promniców. Folwark ten, powstały z ziem sołtysa piotrowickiego, zaczął się nazywać „Ochojec”, gdyż tereny te już od dawna tak się nazywały. W 1770 roku folwark został zlikwidowany i osiedlono tam trzech gospodarzy. Od czasu zamiany pomiędzy baronem Promnicem a sołtysem Piotrowic, tereny te pozostały w rękach właścicieli Pszczyny i nie powróciły już do obszaru gminy. Taki stan utrzymał się do początków XX wieku. W latach dwudziestych XIX wieku obszar dworski został powiększony, gdyż po zniesieniu serwitutów pańszczyźnianych i związanej z tym regulacji gruntów, gospodarze piotrowiccy byli zmuszeni odstąpić jako odszkodowanie około 100 morgów ze swych własności na rzecz właściciela majątku.  


Po I wojnie światowej rozpoczął się intensywny rozwój Ochojca. W 1914 roku mieszkało tu około 500 osób, po 1924 roku ich liczba przekroczyła 1400, a w 1938 liczba mieszkańców wynosiła 5102 osoby. Z biegiem lat liczba rolników malała, a zaczęły dominować zawody związane z przemysłem.  
Po I wojnie światowej rozpoczął się intensywny rozwój Ochojca. W 1914 roku mieszkało tu około 500 osób, po 1924 roku ich liczba przekroczyła 1400, a w 1938 roku liczba mieszkańców wynosiła 5102 osoby. Z biegiem lat liczba rolników malała, a zaczęły dominować zawody związane z przemysłem.  


Od samego początku Ochojec jako część składowa Piotrowic, należał do oddalonej o 10 km [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Taki ustalony od wieków zwyczaj został przerwany w 1902 roku, gdy do Panewnik przybyli [[Franciszkanie|ojcowie franciszkanie]], którzy przejęli duszpasterstwo. 1 stycznia 1914 z oddzielonych od Mikołowa Panewnik, Ligoty, Piotrowic, Ochojca i Kostuchny utworzono samodzielną jednostkę duszpasterską. Oficjalnie od 1914 do 1931 roku Ochojec należał do nowo utworzonej [[Franciszkanie - Panewniki|parafii pw. św. Ludwika]] przy kościele ojców Franciszkanów.  
Od samego początku Ochojec, jako część składowa Piotrowic, należał do oddalonej o 10 km [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Taki ustalony od wieków zwyczaj został przerwany w 1902 roku, gdy do Panewnik przybyli [[Franciszkanie - Panewniki|ojcowie franciszkanie]], którzy przejęli duszpasterstwo. 1 stycznia 1914 z oddzielonych od Mikołowa Panewnik, Ligoty, Piotrowic, Ochojca i Kostuchny utworzono samodzielną jednostkę duszpasterską. Oficjalnie od 1914 do 1931 roku Ochojec należał do nowo utworzonej [[Parafia Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Panewnikach |parafii Św. Ludwika Króla]] przy kościele ojców franciszkanów w Panewnikach.  


Ówczesnym mieszkańcom Ochojca i Piotrowic droga do kościoła wydawał się wciąż za długa (około 3 kilometry), więc postanowili wspólnym wysiłkiem wybudować własny kościół. W 1930 roku powstał tymczasowy kościół–barak pw. NSPJ w Piotrowicach. Następnie Piotrowice wraz z Ochojcem wydzielono z parafii panewnickiej, tworząc samodzielną [Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jana Bosko w Piotrowicach|parafię piotrowicką]].  
Ówczesnym mieszkańcom Ochojca i Piotrowic droga do kościoła wydawała się wciąż za długa (około 3 kilometry), więc postanowili wspólnym wysiłkiem wybudować własny kościół. W 1930 roku powstał tymczasowy kościół - barak pw. NSPJ w Piotrowicach. Następnie Piotrowice wraz z Ochojcem wydzielono z parafii panewnickiej, tworząc samodzielną [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jana Bosko w Piotrowicach|parafię piotrowicką]].  


Liczba ludności Ochojca w 1935 była tak wielka, że dorównywała samym Piotrowicom. Powstała myśl budowy osobnego kościoła dla Ochojca. Wiosną 1936 roku, projekt został zatwierdzony przez bpa [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego]]. Pierwszym kuratusem w nowej placówce duszpasterskiej został ks. [[Mateja Jan|Jan Mateja]]. Na tymczasową kaplicę zakupiono halę maszyn. Ks. Jan Mateja zaczął gromadzić środki na budowę kościoła. Ofiarodawcami byli: [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie]], Zakłady Hohenlohego w Wełnowcu, Fundusz Wojewódzki. W 1937 roku zakupiono grunt pod budowę nowego kościoła. Architektami byli Henryk Cambioc i Emanuel Witta. Pierwsze nabożeństwo postanowiono odprawić w odpust parafialny 20 sierpnia 1939 roku, w surowo urządzonym kościele. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie budowy kościoła. Niedokończony, przystosowano tylko do stanu stałej używalności. Wniesiono do niego ze starego kościółka-baraku ołtarz [[Św. Jacek|św. Jacka]] oraz boczne ołtarze: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Najświętszej Maryi Panny. Uroczyste poświęcenie nowego kościoła odbyło się w czasie wojny.  
Liczba ludności Ochojca w 1935 roku była tak duża, że dorównywała samym Piotrowicom. Powstała myśl budowy osobnego kościoła dla Ochojca. Wiosną 1936 roku projekt został zatwierdzony przez [[Adamski Stanisław|bpa Stanisława Adamskiego]]. Pierwszym [[Kuracja|kuratusem]] w nowej placówce duszpasterskiej został [[Mateja Jan|ks. Jan Mateja]]. Na tymczasową kaplicę zakupiono halę maszyn. Ks. Jan Mateja zaczął gromadzić środki na budowę kościoła. Ofiarodawcami byli: [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie]], Zakłady Hohenlohego w Wełnowcu, Fundusz Wojewódzki. W 1937 roku zakupiono grunt pod budowę nowego kościoła. Architektami byli: [[Gambiec Henryk|Henryk Gambiec]] i Emanuel Witta. Pierwsze nabożeństwo postanowiono odprawić w [[odpust parafialny]] 20 sierpnia 1939 w surowo urządzonym kościele. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie budowy kościoła. Niedokończony, przystosowano tylko do stanu stałej używalności. Wniesiono do niego ze starego kościółka-baraku ołtarz [[Św. Jacek|św. Jacka]] oraz boczne ołtarze: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Najświętszej Maryi Panny. Uroczyste poświęcenie nowego kościoła odbyło się w czasie wojny.  


Dopiero po wojnie można było rozpocząć dalsze prace przy urządzaniu wnętrza kościoła. 15 marca 1958 biskup katowicki, podniósł kurację do godności parafii. 7 grudnia 1970 parafia uzyskała zgodę na dokończenie budowy. W latach 1972-1975 kościół adaptowano i rozbudowano według projektu inż. [[Król Mieczysław|Mieczysława Króla]], konstruktorem był inż. [[Klimek Franciszek|Franciszek Klimek]], wystrój plastyczny zaprojektował [[Kwiatkowski Egon|Egon Kwiatkowski]], natomiast witraże - [[Kwiatkowska Lidia|Lidia Kwiatkowska]]. Kościół poświęcił bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] 15 czerwca 1975.
Dopiero po wojnie można było rozpocząć dalsze prace przy urządzaniu wnętrza kościoła. 15 marca 1958 biskup katowicki podniósł [[Kuracja|kurację]] do godności [[Parafia|parafii]]. 7 grudnia 1970 parafia uzyskała zgodę na dokończenie budowy. W latach 1972-1975 kościół adaptowano i rozbudowano według projektu inż. [[Król Mieczysław|Mieczysława Króla]], konstruktorem był inż. [[Klimek Franciszek|Franciszek Klimek]], wystrój plastyczny zaprojektował [[Kwiatkowski Jerzy Egon|Jerzy Egon Kwiatkowski]], natomiast witraże - [[Kwiatkowska Lidia|Lidia Kwiatkowska]]. Kościół poświęcił [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] 15 czerwca 1975.
 
Parafia posiada dwie kaplice szpitalne przy Centralnym Szpitalu Górniczym w Ochojcu: pw. Matki Boskiej Piekarskiej i pw. Miłosierdzia Bożego.


Parafia posiada dwie kaplice szpitalne przy Górnośląskim Centrum Medycznym w Ochojcu: pw. Matki Boskiej Piekarskiej i pw. Miłosierdzia Bożego.
==Kapliczki i krzyże przydrożne==
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Ochojcu k. Katowic| Kapliczki i krzyże przydrożne w Ochojcu]]
==Proboszczowie==
==Proboszczowie==
*[[Mateja Jan|ks. Jan Mateja]] kuratus (1936–1958), proboszcz (1958–1971)
*[[Mateja Jan|ks. Jan Mateja]] kuratus (1936-1958), proboszcz (1958-1971)
*[[Zganiacz Henryk|ks. Henryk Zganiacz]] adiutor (1969–1971), proboszcz (1971–1973)
*[[Zganiacz Henryk|ks. Henryk Zganiacz]] adiutor (1969-1971), proboszcz (1971-1973)
*[[Binda Alojzy|ks. Alojzy Binda]] proboszcz (1973–1999)
*[[Binda Alojzy|ks. Alojzy Binda]] proboszcz (1973-1999)
*[[Panek Józef|ks. Józef Panek]] administrator (1999–2000), proboszcz (2000-nadal)
*[[Panek Józef|ks. Józef Panek]] administrator (1999-2000), proboszcz (2000-2017)
*[[Krasoń Eugeniusz|ks. Eugeniusz Krasoń]] proboszcz (2017-2021)
*[[Sobol Kazimierz|ks. Kazimierz Sobol]] administrator (od sierpnia 2021 do grudnia 2021)
*[[Antoniewicz Dariusz|ks. Dariusz Antoniewicz]] administrator (2021-2022), proboszcz (2022-nadal)


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Dekret erekcji lokalii św. Jacka w Piotrowicach, WD 1936, nr 10, s. 383-384; L. Musioł, Ochojec. Monografia historyczna, Katowice 1956; Kronika parafialna; L. Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice 1996.
Dekret erekcji lokalii św. Jacka w Piotrowicach, WD 1936, nr 10, s. 383-384; L. Musioł, Ochojec. Monografia historyczna, Katowice 1956; Kronika parafialna; L. Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice 1996.
{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - O|Ochojec]]
[[Kategoria:Parafie - O|Ochojec]]
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Panewniki|Ochojec]]
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Panewniki|Ochojec]]

Aktualna wersja na dzień 11:27, 10 paź 2022

Ochojec kosciol.jpg

Do połowy XVII wieku nazwą Ochojec oznaczano obszar leśny, leżący na północ od Piotrowic. Był to teren niezamieszkały. Swoje pola posiadał tutaj dziedziczny i wolny sołtys Piotrowic. Około 1640 roku pomiędzy baronem Zygfrydem Promnicem, właścicielem Pszczyny, w tym Piotrowic, a ówczesnym wolnym sołtysem piotrowickim Janem Wieczorkiem, doszło do następującej umowy: baron Promnitz odstąpił na własność sołtysowi jedno gospodarstwo. Sołtys w zamian oddał baronowi swoją karczmę wraz z przynależnymi do niej polami, stawami i młynem. Pola należące do karczmy położone były pod lasem na północ od Piotrowic. One to stały się zalążkiem późniejszego folwarku, który należał do Promniców. Folwark ten, powstały z ziem sołtysa piotrowickiego, zaczął się nazywać „Ochojec”, gdyż tereny te już od dawna tak się nazywały. W 1770 roku folwark został zlikwidowany i osiedlono tam trzech gospodarzy. Od czasu zamiany pomiędzy baronem Promnicem a sołtysem Piotrowic, tereny te pozostały w rękach właścicieli Pszczyny i nie powróciły już do obszaru gminy. Taki stan utrzymał się do początków XX wieku. W latach dwudziestych XIX wieku obszar dworski został powiększony, gdyż po zniesieniu serwitutów pańszczyźnianych i związanej z tym regulacji gruntów, gospodarze piotrowiccy byli zmuszeni odstąpić jako odszkodowanie około 100 morgów ze swych własności na rzecz właściciela majątku.

Po I wojnie światowej rozpoczął się intensywny rozwój Ochojca. W 1914 roku mieszkało tu około 500 osób, po 1924 roku ich liczba przekroczyła 1400, a w 1938 roku liczba mieszkańców wynosiła 5102 osoby. Z biegiem lat liczba rolników malała, a zaczęły dominować zawody związane z przemysłem.

Od samego początku Ochojec, jako część składowa Piotrowic, należał do oddalonej o 10 km parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Taki ustalony od wieków zwyczaj został przerwany w 1902 roku, gdy do Panewnik przybyli ojcowie franciszkanie, którzy przejęli duszpasterstwo. 1 stycznia 1914 z oddzielonych od Mikołowa Panewnik, Ligoty, Piotrowic, Ochojca i Kostuchny utworzono samodzielną jednostkę duszpasterską. Oficjalnie od 1914 do 1931 roku Ochojec należał do nowo utworzonej parafii Św. Ludwika Króla przy kościele ojców franciszkanów w Panewnikach.

Ówczesnym mieszkańcom Ochojca i Piotrowic droga do kościoła wydawała się wciąż za długa (około 3 kilometry), więc postanowili wspólnym wysiłkiem wybudować własny kościół. W 1930 roku powstał tymczasowy kościół - barak pw. NSPJ w Piotrowicach. Następnie Piotrowice wraz z Ochojcem wydzielono z parafii panewnickiej, tworząc samodzielną parafię piotrowicką.

Liczba ludności Ochojca w 1935 roku była tak duża, że dorównywała samym Piotrowicom. Powstała myśl budowy osobnego kościoła dla Ochojca. Wiosną 1936 roku projekt został zatwierdzony przez bpa Stanisława Adamskiego. Pierwszym kuratusem w nowej placówce duszpasterskiej został ks. Jan Mateja. Na tymczasową kaplicę zakupiono halę maszyn. Ks. Jan Mateja zaczął gromadzić środki na budowę kościoła. Ofiarodawcami byli: parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie, Zakłady Hohenlohego w Wełnowcu, Fundusz Wojewódzki. W 1937 roku zakupiono grunt pod budowę nowego kościoła. Architektami byli: Henryk Gambiec i Emanuel Witta. Pierwsze nabożeństwo postanowiono odprawić w odpust parafialny 20 sierpnia 1939 w surowo urządzonym kościele. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie budowy kościoła. Niedokończony, przystosowano tylko do stanu stałej używalności. Wniesiono do niego ze starego kościółka-baraku ołtarz św. Jacka oraz boczne ołtarze: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Najświętszej Maryi Panny. Uroczyste poświęcenie nowego kościoła odbyło się w czasie wojny.

Dopiero po wojnie można było rozpocząć dalsze prace przy urządzaniu wnętrza kościoła. 15 marca 1958 biskup katowicki podniósł kurację do godności parafii. 7 grudnia 1970 parafia uzyskała zgodę na dokończenie budowy. W latach 1972-1975 kościół adaptowano i rozbudowano według projektu inż. Mieczysława Króla, konstruktorem był inż. Franciszek Klimek, wystrój plastyczny zaprojektował Jerzy Egon Kwiatkowski, natomiast witraże - Lidia Kwiatkowska. Kościół poświęcił bp Herbert Bednorz 15 czerwca 1975.

Parafia posiada dwie kaplice szpitalne przy Górnośląskim Centrum Medycznym w Ochojcu: pw. Matki Boskiej Piekarskiej i pw. Miłosierdzia Bożego.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret erekcji lokalii św. Jacka w Piotrowicach, WD 1936, nr 10, s. 383-384; L. Musioł, Ochojec. Monografia historyczna, Katowice 1956; Kronika parafialna; L. Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice 1996.