Franciszkanie - Panewniki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski i powstaniu Komisariatu Zależnego św. Jadwigi w 1921 roku, klasztor stał się siedzibą komisarza z ramienia tej prowincji, od 1923 roku komisarza prowincji. W latach 1922-1928 w klasztorze znajdowało się niższe seminarium duchowne, tzn. szkoła średnia, w latach 1928-1831 w klasztorze mieszkali uczniowie dojeżdżający do szkół średnich, od 1932 roku do wybuchu wojny mieścił się w nim nowicjat dla braci nie przygotowujących się do kapłaństwa. W klasztorze znajdowała się też drukarnia i wydawnictwo. | Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski i powstaniu Komisariatu Zależnego św. Jadwigi w 1921 roku, klasztor stał się siedzibą komisarza z ramienia tej prowincji, od 1923 roku komisarza prowincji. W latach 1922-1928 w klasztorze znajdowało się niższe seminarium duchowne, tzn. szkoła średnia, w latach 1928-1831 w klasztorze mieszkali uczniowie dojeżdżający do szkół średnich, od 1932 roku do wybuchu wojny mieścił się w nim nowicjat dla braci nie przygotowujących się do kapłaństwa. W klasztorze znajdowała się też drukarnia i wydawnictwo. | ||
Od 1936 roku rozpoczęto budowę | Od 1936 roku rozpoczęto budowę Kalwarii, której większość kaplic w stanie surowym była gotowa przed wybuchem wojny. Dokończenie budowy i wyposażenie wnętrz kaplic kalwaryjskich nastąpiło w okresie powojennym. Po wojnie uzupełniono [[Kalwaria w Panewnikach|Kalwarię]] także kaplicami różańcowymi. | ||
W czasie II wojny światowej klasztor został zamieniony na obóz przejściowy dla niemieckich przesiedleńców ze Wschodu. Po wojnie do 1949 roku w klasztorze istniał nowicjat. Od stycznia 1950 roku przeniesiono do klasztoru studium teologiczne, a od 1970 roku także studium filozoficzne, dzięki czemu istnieje do dziś [[Wyższe Seminarium Duchowne w Panewnikach|Wyższe Seminarium Duchowne]]. Od 2000 roku placówka jest także domem formacji początkowej. Od lat 70. kościół i klasztor ulegał licznym remontom i przebudowom. Od 12 listopada 1974 kościół stał się bazyliką mniejszą pw. | W czasie II wojny światowej klasztor został zamieniony na obóz przejściowy dla niemieckich przesiedleńców ze Wschodu. Po wojnie do 1949 roku w klasztorze istniał nowicjat. Od stycznia 1950 roku przeniesiono do klasztoru studium teologiczne, a od 1970 roku także studium filozoficzne, dzięki czemu w Panewnikach istnieje do dziś [[Wyższe Seminarium Duchowne w Panewnikach|Wyższe Seminarium Duchowne]]. Od 2000 roku placówka jest także domem formacji początkowej. Od lat 70. kościół i klasztor ulegał licznym remontom i przebudowom. Od 12 listopada 1974 kościół stał się bazyliką mniejszą pw. św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP. | ||
==Patrz== | ==Patrz== |
Wersja z 00:48, 12 sie 2015
Do Panewnik franciszkanie przybyli z kustodii św. Jadwigi 22 grudnia 1902. Ojcowie Kamil Bolczyk i Wilhelm Rogosz zamieszkali w Starych Panewnikach. Kiedy pod koniec 1904 roku przybył o. Andrzej Bolczyk, rozpoczęła się budowa groty lourdzkiej dla upamiętnienia 50-lecia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP. Poświęcenie groty nastąpiło 27 sierpnia 1905. W tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru wg projektu br. Mansweta Fromma. Przy pracach zatrudnionych było szereg innych braci zakonnych, którzy wykonywali zadania wymagające specjalistycznych umiejętności. Kościół został konsekrowany 19 lipca 1908 przez kard. Georga Koppa. W następnych latach świątynię kończono i przyozdabiano. 21 września 1913 uroczyście wprowadzono do kościoła relikwie świętych męczenników i biskupów Ptolemeusza i Romana oraz jednego z 38 współmęczenników. Od 1913 roku w okresie Bożego Narodzenia stawia się w kościele dużych rozmiarów żłóbek. Dzwony zawieszone na wieżach w 1913 roku zostały w czasie I wojny światowej zużyte na cele wojenne. Nowe zawieszono w 1920 roku. Kościół i klasztor położony był na terenie parafii mikołowskiej, ale już od 1914 roku franciszkanie objęli całe duszpasterstwo Panewnik, Ligoty i Piotrowic. Parafia przyklasztorna powstała dopiero w 1935 roku.
Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski i powstaniu Komisariatu Zależnego św. Jadwigi w 1921 roku, klasztor stał się siedzibą komisarza z ramienia tej prowincji, od 1923 roku komisarza prowincji. W latach 1922-1928 w klasztorze znajdowało się niższe seminarium duchowne, tzn. szkoła średnia, w latach 1928-1831 w klasztorze mieszkali uczniowie dojeżdżający do szkół średnich, od 1932 roku do wybuchu wojny mieścił się w nim nowicjat dla braci nie przygotowujących się do kapłaństwa. W klasztorze znajdowała się też drukarnia i wydawnictwo.
Od 1936 roku rozpoczęto budowę Kalwarii, której większość kaplic w stanie surowym była gotowa przed wybuchem wojny. Dokończenie budowy i wyposażenie wnętrz kaplic kalwaryjskich nastąpiło w okresie powojennym. Po wojnie uzupełniono Kalwarię także kaplicami różańcowymi.
W czasie II wojny światowej klasztor został zamieniony na obóz przejściowy dla niemieckich przesiedleńców ze Wschodu. Po wojnie do 1949 roku w klasztorze istniał nowicjat. Od stycznia 1950 roku przeniesiono do klasztoru studium teologiczne, a od 1970 roku także studium filozoficzne, dzięki czemu w Panewnikach istnieje do dziś Wyższe Seminarium Duchowne. Od 2000 roku placówka jest także domem formacji początkowej. Od lat 70. kościół i klasztor ulegał licznym remontom i przebudowom. Od 12 listopada 1974 kościół stał się bazyliką mniejszą pw. św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP.
Patrz
Szopka betlejemska w w Panewnikach
Prowincjałowie prowincji Wniebowzięcia NMP PW Polsce
- o. Kolumban Jan Sobota komisarz prowincjalny (1923-1926)
- o. Wilhelm Bolesław Rogosz (1926-1929)
- o. Ludwik Jan Kasperczyk (1929-1931)
- o. Augustyn Franciszek Gabor wikariusz prowincjalny (1931-1932), prowincjał (1932-1935)
- o. Michał Porada (1935-1938)
- o. Antoni Galikowski (1938-1950)
- o. Tytus Maria Stanisław Semkło (1950-1956)
- o. Teofil Antoni Zawieja (1956-1968)
- o. Bernardyn Izydor Grzyśka (1968-1973)
- o. Damian Henryk Szojda (1973-1983)
- o. Joachim Mazurek (1983-1989)
- o. Hipolit Lipiński (1989-1991)
- o. Damian Henryk Szojda (1991-1998)
- o. Józef Czura (1998-2004)
- o. Ezdrasz Biesok (2004-nadal)
Gwardianie
- o. Augustyn Gabor (1923-1926)
- o. Kolumban Sobota (1926-1929)
- o. Grzegorz Moczygęba (1929-1931)
- o. Bonawentura Cichoń (1931-1940)
- o. Ansgary Malina (1940-1941)
- o. Michał Porada (1941-1945)
- o. Innocenty Glensk (1945-1953)
- o. Stefan Hawlicki (1953-1956)
- o. Damascen Janosz (1956-1959)
- o. Bernardyn Grzyśka (1959-1962)
- o. Korneliusz Czech (1962-1965)
- o. Alojzy Jański (1965-1968)
- o. Ksawery Moczek (1968-1971)
- o. Hieronim Dłubis (1971-1974)
- o. Benigny Piechota(1974-77)
- o. Tytus Semkło (1977-1983)
- o. Gabriel Kiliński (1983-1986)
- o. Damian Szojda (1986-1991)
- o. Justyn Widuch (1991-1992)
- br. Bronisław Kawecki (1992-1995)
- o. Arnold Kołodziejski(1995-1998)
- o. Damian Szojda (1998-2001)
- o. Alan Rusek (2001-2004)
Proboszczowie parafii w Panewnikach
- o. Karol Bik-Zdzieszowski (1934-1939)
- o. Michał Porada (1940-1945)
- o. Norbert Chudoba (1945-1965)
- o. Justyn Widuch (1965-1994)
- o. Emanuel Ligocki administrator (1994-1995)
- o. Marcelin Pietryja (1995-1998)
- o. Henryk Dąbek (1998-2004)
- o. Alan Rusek (2004-nadal)
Kandydat na ołtarze
Bibliografia
Erekcja parafji Panewnik, WD 1934, nr 3, s. 58; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1935, nr 5, s. 196; K. Prus, 25 lat panewnickiego klasztoru. Krótki zarys historyczny, Panewniki 1933; H. Pyka, Założenia ideowe i architektoniczne kalwarii panewnickiej, [w:] Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 303-322; C. Ryszka, Śląski Asyż. Kościół i klasztor Ojców Franciszkanów w Panewnikach, Katowice 1998; Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 223-224; H. Pyka, Zespół klasztorno-parkowy ojców franciszkanów w Katowicach-Panewnikach jako miejsce pielgrzymowania, [w:] Sanktuaria i miejsca pątnicze w województwie śląskim, red. G. Brożek, Katowice 2005, s. 54-63; J. Kiedos, 75-lecie kościoła panewnickiego, WD 1983, nr 2, s. 54-55; B. R. Kurowski, Początki fundacji panewnickiej, Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 323-337; E. Biesok, Zarys dziejów klasztoru panewnickiego, Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 338-344; S. B. Tomczak, Klasztor franciszkanów w Katowicach-Panewnikach jako siedziba kurii prowincjalnej odrodzonej prowincji zakonnej, Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 345-363; E. B. Ćwiklińska, Relikwiarz skrzynkowy (1914) franciszkańskiej bazyliki w Panewnikach, Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 364-380; J. Sztyk, Panewniccy franciszkanie, Katowice 2008; W. J. Sztyk, Panewniccy franciszkanie, (Wartości Śląska), Katowice 2008; Terytorium św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP, GN 2003, nr 9, (dodatek katowicki), s. 28; D. Głazek, Domus Celebrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 164. Foto br. Mansweta Fromma - z wystawy oo. Franciszkanów w Panewnikach.
|