Parafia św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(uzupełnienie)
 
(Nie pokazano 26 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Łagiewniki w 1254 roku zostały włączone do nowo ustanowionego miasta Bytom. Dzielnica ta leżała na  szlaku  handlowym, który ciągnął się na południe Europy. Sam obszar Łagiewnik był bardzo rozległy, bowiem południowe pastwiska i lasy sięgały aż do Hajduk ( Chorzów Batory) i rzekę Roździankę (obecnie Rawa). Na północ rozciągały się pod Rozbark i wyschnięte obecnie źródła Jacka.
[[Plik:Nepomucen Jan.jpg|right|thumb|grafika z Kalendarza Maryańskiego]]
Łagiewniki w 1254 roku zostały włączone do nowo ustanowionego miasta [[Bytom]]. Dzielnica ta leżała na  szlaku  handlowym, który ciągnął się na południe Europy. Sam obszar Łagiewnik był bardzo rozległy, bowiem południowe pastwiska i lasy sięgały aż po Hajduki (Chorzów Batory) i rzekę Roździankę (obecnie Rawa). Na północ ciągnęły się pod Rozbark i wyschnięte obecnie źródła Jacka.


Do połowy XIX wieku Łagiewniki były wsią o charakterze rolniczym. Pierwsza kopalnia powstała to "Florentyna" założona w 1823roku, następnie powstały huty: "Hubertus" i "Zygmunt". Również na tym terenie działały kamieniołomy i wapienniki.
Do połowy XIX wieku Łagiewniki były osadą o charakterze rolniczym. Pierwszą powstałą tu kopalnią była "Florentyna" założona w 1823 roku. Następnie powstały huty "Hubertus" i "Zygmunt". Na tym terenie istniały także kamieniołomy i wapienniki.


Pierwszymi misjonarzami, którzy działali na terenie Łagiewnik mieli być byli św. Cyryl i Metody. Do dzisiaj na pamiątkę ich działalności stoi krzyż w najwyższym punkcie Łagiewnik oraz ich imionami została nazwana główna ulica.
Pierwszymi misjonarzami, którzy działali na terenie Łagiewnik mieli być byli [[Św. Cyryl i Metody|św. Cyryl i Metody]]. Do dzisiaj na pamiątkę ich pobytu tutaj stoi krzyż w najwyższym punkcie Łagiewnik. Ich imionami została także nazwana główna ulica.


Wieś od początku istnienia do 1660 roku należała do[[Parafia św. Małgorzaty w Bytomiu| w parafii św. Małgorzaty w Bytomiu]] . Kościół zbudował Bolesław Kędzierzawy w 1170 roku. Budowla przetrwała do dnia dzisiejszego. Następnie Łagiewniki należały do parafii mariackiej do 1894 roku. Kościół ten pamięta jeszcze czasy przedlokacyjne, co oznacza, że jest starszy od samego miasta. Budowla była otoczona licznymi kaplicami, a w XV wieku w jednej z nich poświęconej NMP zawisł obraz Matki Bożej, która na lewym ramieniu trzymała Jezusa.
Na początku Łagiewniki należały do parafii św. Małgorzaty w Bytomiu, później do [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu|parafii Wniebowzięcia NMP]] również w tym mieście. W końcu w 1859 roku [[Szafranek Józef|ks. Józef Szafranek]] rozpoczął zbieranie datków na budowę kościoła. W 1879 roku w budynku szkolnym urządzono tymczasową kaplicę. Budowę łagiewnickiego kościoła rozpoczął [[Bonczyk Norbert|ks. Norbert Bonczyk]], on to zainicjował powstanie tzw. funduszu budowy kościoła. Dwa są filary powstania nowej parafii: wiara i ofiara ludności. Rozmodlony lud Boży, nie szczędził ofiar w pieniądzu i pracy swych rąk. W lutym 1891 roku, Rada Gminna w Łagiewnikach zakupiła posiadłości gospodarzy: Jagły, Mosza, Zwierza i Królikowskiego za 27.000 marek. Zaczęto zwozić kamienie, drewno, cegły i piasek. Jednak ciągłe przetargi z władzami utrudniały rozpoczęcie robót budowlanych. Podczas nich zachorował ks. Norbert Bonczyk a 18 lutego 1893 roku zmarł na zawał serca.  


W 1879 roku stworzono tymczasową kaplicę w szkole. Parafia została erygowana 8 sierpnia 1894. Dnia 12 maja 1895   został poświęcony kamień węgielny kościoła przez księdza dziekana [[Myśliwiec Teodor|Teodora Myśliwca]], który również dokonał poświęcenia kościoła 20 grudnia 1896. Kościół został konsekrowany 12 maja 1902 przez biskupa wrocławskiego kard. [[Kopp Georg|Georga Koppa]].
Budowę kościoła przejął dziekan [[Myśliwiec Teodor|ks. Teodor Myśliwiec]]. Dzięki jego staraniu parafia Łagiewniki otrzymała w końcu zgodę na rozpoczęcie budowy kościoła, tak od rządu pruskiego, jak i [[Wikariat generalny we Wrocławiu|wikariatu generalnego we Wrocławiu]]. 1 października 1894 wymierzono fundamenty pod budowę i rozpoczęto ich wykopy. 12 grudnia 1894 [[Kopp Georg |kard. Georg Kopp]], swoim dekretem założył parafię łagiewnicką, którą wyłączył z dotychczasowej parafii mariackiej. Wyznaczono granicę, założono [[księgi metrykalne]], a także ustanowiono odpowiedniego duszpasterza. Parafia została w dekanacie bytomskim, a do niej przyporządkowano również katolików ze Zgorzelca, Kopaniny, Huty ,,Hubertus’’, Kopalni ,,Florentyny’’ i ,,Redensblick’’. Do Zarządu Kościelnego należało wówczas 40 parafian. 12 maja 1895 wmurowano kamień węgielny.  6 lipca 1896 poświęcono krzyż na wieży kościelnej. Na początku jesieni tegoż roku, kościół stał już pod dachem. Prace trwały bez przerwy, w każdy dzień do późnego wieczora. Nadzorowali nimi: Klahr - budowniczy z Bytomia, Schweitzer - mistrz ciesielski z Bytomia, Brauer - dacharz z Nysy, Schmidt - mistrz ślusarski z Bytomia, Kasza - malarz z Mikołowa, Buhl - stolarz-artysta z Wrocławia, którego dziełem jest ołtarz główny, ambona i konfesjonał, zwyczajne zaś roboty stolarskie wykonał stolarz Stanek z Górnych Łagiewnik. Projekt nowego kościoła opracował budowniczy [[Jackisch Paweł|Paweł Jackisch]] z Bytomia. Całą budową kierował ks. Myśliwiec. Pierwsze trzy dzwony poświęcił wikary powiatowy ks. Rother również w tym roku. Jednakże zostały one zabrane i przetopione podczas I wojny światowej. Później zawieszono kolejne trzy dzwony, lecz II wojna światowa je pochłonęła. Trzecie trzy dzwony nazwane: '' Jan Nepomucen'', '' Zygmunt '' i '' Norbert '' poświęcono 21 grudnia 1947 i przetrwały do dziś. W czwartą niedzielę [[Adwent|Adwentu]] 20 grudnia 1896 kościół został poświęcony, a jego drzwi otwarte przez ks. Myśliwca. Zaś 12 maja 1902 kościół został konsekrowany przez biskupa wrocławskiego kardynała Georga Koppa.  


W ołtarzu znajdują się relikwie świętych męczennic Eutropii i Amancji, umieszczone w nim w 1943 roku.
==Na terenie parafii działają stowarzyszenia i ruchy ==
*[[Ruch Światło-Życie]]
*Ministranci
*Schola
*[[Legion Maryi]]
*[[Domowy Kościół|Oaza Rodzin]]
*[[Dzieci Maryi]]
*[[Odnowa w Duchu Świętym]]
*[[Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa]]
*[[Żywy Różaniec|Róże Różańcowe]]
*[[Związek Górnośląski]], koło Łagiewniki Śl.
== Proboszczowie ==
== Proboszczowie ==
*[[Jauernik Rudolf|ks. Rudolf Jauernik]] (1897-1922)
*[[Jauernick Rudolf|ks. Rudolf Jauernick]] (1897-1922)
*[[Pucher Paweł|ks. Paweł Pucher]] (1923-1946)
*[[Pucher Paweł|ks. Paweł Pucher]] (1923-1946)
*[[Zając Augustyn|ks. Augustyn Zając]] administrator (1946-1953)
*[[Zając Augustyn|ks. Augustyn Zając]] administrator (1946-1953)
*[[Józefowicz Jerzy|ks. Jerzy Józefowicz]] administrator (1953-1955),  proboszcz (1955-1981)
*[[Józefowicz Jerzy|ks. Jerzy Józefowicz]] administrator (1953-1955),  proboszcz (1955-1981)
*[[Szkróbka Alfred|ks. Alfred Szkróbka]] (1981-2005)
*[[Szkrobka Alfred|ks. Alfred Szkróbka]] (1981-2005)
*[[Moroń Jacek|ks. Jacek Moroń]] (2005-nadal)
*[[Moroń Jacek|ks. Jacek Moroń]] (2005-2019)
 
*[[Oleś Jarosław|ks. Jarosław Oleś]] (2019-nadal)
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Zmiana przynależności dekanalnej parafii Łagiewniki, WD 1960, nr 11-12, s. 268.
Zmiana przynależności dekanalnej parafii Łagiewniki, WD 1960, nr 11-12, s. 268; J. Drabina, Miasta śląskie w średniowieczu, Katowice 1987, s. 46-76;  A. Szkróbka, 100 lat Kościoła Łagiewnickiego, Bytom - Łagiewniki 1994;  A. Szkróbka, Tajemnice Łagiewnickiego Kościoła, Bytom - Łagiewniki 1996, s. 20-23; Strona parafii: [http://www.nepomucen.pl/]; Gość Niedzielny, 28 maja 2023, nr 21/1623, Archidiecezja katowicka, s. VI
 
{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łagiewniki]]
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łagiewniki]]
[[Kategoria:Dekanat Świętochłowice|Chorzów Batory]]
[[Kategoria:Dekanat Świętochłowice|Chorzów Batory]]

Aktualna wersja na dzień 19:49, 28 maj 2023

grafika z Kalendarza Maryańskiego

Łagiewniki w 1254 roku zostały włączone do nowo ustanowionego miasta Bytom. Dzielnica ta leżała na szlaku handlowym, który ciągnął się na południe Europy. Sam obszar Łagiewnik był bardzo rozległy, bowiem południowe pastwiska i lasy sięgały aż po Hajduki (Chorzów Batory) i rzekę Roździankę (obecnie Rawa). Na północ ciągnęły się pod Rozbark i wyschnięte obecnie źródła Jacka.

Do połowy XIX wieku Łagiewniki były osadą o charakterze rolniczym. Pierwszą powstałą tu kopalnią była "Florentyna" założona w 1823 roku. Następnie powstały huty "Hubertus" i "Zygmunt". Na tym terenie istniały także kamieniołomy i wapienniki.

Pierwszymi misjonarzami, którzy działali na terenie Łagiewnik mieli być byli św. Cyryl i Metody. Do dzisiaj na pamiątkę ich pobytu tutaj stoi krzyż w najwyższym punkcie Łagiewnik. Ich imionami została także nazwana główna ulica.

Na początku Łagiewniki należały do parafii św. Małgorzaty w Bytomiu, później do parafii Wniebowzięcia NMP również w tym mieście. W końcu w 1859 roku ks. Józef Szafranek rozpoczął zbieranie datków na budowę kościoła. W 1879 roku w budynku szkolnym urządzono tymczasową kaplicę. Budowę łagiewnickiego kościoła rozpoczął ks. Norbert Bonczyk, on to zainicjował powstanie tzw. funduszu budowy kościoła. Dwa są filary powstania nowej parafii: wiara i ofiara ludności. Rozmodlony lud Boży, nie szczędził ofiar w pieniądzu i pracy swych rąk. W lutym 1891 roku, Rada Gminna w Łagiewnikach zakupiła posiadłości gospodarzy: Jagły, Mosza, Zwierza i Królikowskiego za 27.000 marek. Zaczęto zwozić kamienie, drewno, cegły i piasek. Jednak ciągłe przetargi z władzami utrudniały rozpoczęcie robót budowlanych. Podczas nich zachorował ks. Norbert Bonczyk a 18 lutego 1893 roku zmarł na zawał serca.

Budowę kościoła przejął dziekan ks. Teodor Myśliwiec. Dzięki jego staraniu parafia Łagiewniki otrzymała w końcu zgodę na rozpoczęcie budowy kościoła, tak od rządu pruskiego, jak i wikariatu generalnego we Wrocławiu. 1 października 1894 wymierzono fundamenty pod budowę i rozpoczęto ich wykopy. 12 grudnia 1894 kard. Georg Kopp, swoim dekretem założył parafię łagiewnicką, którą wyłączył z dotychczasowej parafii mariackiej. Wyznaczono granicę, założono księgi metrykalne, a także ustanowiono odpowiedniego duszpasterza. Parafia została w dekanacie bytomskim, a do niej przyporządkowano również katolików ze Zgorzelca, Kopaniny, Huty ,,Hubertus’’, Kopalni ,,Florentyny’’ i ,,Redensblick’’. Do Zarządu Kościelnego należało wówczas 40 parafian. 12 maja 1895 wmurowano kamień węgielny. 6 lipca 1896 poświęcono krzyż na wieży kościelnej. Na początku jesieni tegoż roku, kościół stał już pod dachem. Prace trwały bez przerwy, w każdy dzień do późnego wieczora. Nadzorowali nimi: Klahr - budowniczy z Bytomia, Schweitzer - mistrz ciesielski z Bytomia, Brauer - dacharz z Nysy, Schmidt - mistrz ślusarski z Bytomia, Kasza - malarz z Mikołowa, Buhl - stolarz-artysta z Wrocławia, którego dziełem jest ołtarz główny, ambona i konfesjonał, zwyczajne zaś roboty stolarskie wykonał stolarz Stanek z Górnych Łagiewnik. Projekt nowego kościoła opracował budowniczy Paweł Jackisch z Bytomia. Całą budową kierował ks. Myśliwiec. Pierwsze trzy dzwony poświęcił wikary powiatowy ks. Rother również w tym roku. Jednakże zostały one zabrane i przetopione podczas I wojny światowej. Później zawieszono kolejne trzy dzwony, lecz II wojna światowa je pochłonęła. Trzecie trzy dzwony nazwane: Jan Nepomucen, Zygmunt i Norbert poświęcono 21 grudnia 1947 i przetrwały do dziś. W czwartą niedzielę Adwentu 20 grudnia 1896 kościół został poświęcony, a jego drzwi otwarte przez ks. Myśliwca. Zaś 12 maja 1902 kościół został konsekrowany przez biskupa wrocławskiego kardynała Georga Koppa.

W ołtarzu znajdują się relikwie świętych męczennic Eutropii i Amancji, umieszczone w nim w 1943 roku.

Na terenie parafii działają stowarzyszenia i ruchy

Proboszczowie

Bibliografia

Zmiana przynależności dekanalnej parafii Łagiewniki, WD 1960, nr 11-12, s. 268; J. Drabina, Miasta śląskie w średniowieczu, Katowice 1987, s. 46-76; A. Szkróbka, 100 lat Kościoła Łagiewnickiego, Bytom - Łagiewniki 1994; A. Szkróbka, Tajemnice Łagiewnickiego Kościoła, Bytom - Łagiewniki 1996, s. 20-23; Strona parafii: [1]; Gość Niedzielny, 28 maja 2023, nr 21/1623, Archidiecezja katowicka, s. VI