Lazar Alojzy: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Lazar Alojzy (1884-1956), proboszcz w Podlesiu Śl.==
==Lazar Alojzy (1884-1956), proboszcz w Niedobczycach i w Podlesiu Śl.==
[[Grafika:Lazar Alojzy.jpg|left]]
[[Grafika:Lazar Alojzy.jpg|thumb|left]]
Urodził się 11 kwietnia 1884 w miejscowości Piętna (powiat prudnicki), syn Andrzeja i Joanny z d. Wieczorek. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Łaziskach Średnich, Mikołowie i Łaziskach Górnych. Po rocznym prywatnym przygotowaniu w 1898 roku został przyjęty do gimnazjum bytomskiego. Maturę zdał w 1904 roku, po czym został immatrykulowany na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. W czasie studiów należał do [[Kółko Polskie - Wrocław|Kółka Polskiego]], działającego w konwikcie biskupim. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908.
Urodził się 11 kwietnia 1884 w miejscowości Piętna (powiat prudnicki), w rodzinie Andrzeja i Joanny z d. Wieczorek. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Łaziskach Średnich, Mikołowie i Łaziskach Górnych. Po rocznym prywatnym przygotowaniu w 1898 roku został przyjęty do gimnazjum bytomskiego. Maturę zdał w 1904 roku, po czym został immatrykulowany na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. W czasie studiów należał do [[Kółko Polskie - Wrocław|Kółka Polskiego]], działającego w konwikcie biskupim. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908.


Pierwszą jego placówką duszpasterską była parafia w Jełowej (1908-1911). Następnie został wikariuszem w parafii Godula (1911-1917). Od 1917 roku pracował jako wikary w parafii Zaborze. W związku z przeprowadzonym [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytem]] i wybuchem III powstania śląskiego jego działalność duszpasterska w Zaborzu nabrała wielu cech narodowych, co spotkało się z gwałtownymi atakami prasy niemieckiej. Zarzucano mu, że polonizuje parafię. W tej sytuacji po podziale Śląska przeniósł się na teren przydzielony Polsce – do Niedobczyc, w których w 1922 roku został proboszczem.  
Pierwszą jego placówką duszpasterską była parafia w Jełowej (1908-1911). Następnie został wikariuszem w [[Parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Goduli|parafii Godula]] (1911-1917). Od 1917 roku pracował jako wikary w parafii Zaborze. W związku z przeprowadzonym [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytem]] i wybuchem [[Powstania Śląskie| III powstania śląskiego]] jego działalność duszpasterska w Zaborzu nabrała wielu cech narodowych, co spotkało się z gwałtownymi atakami prasy niemieckiej. Zarzucano mu, że polonizuje parafię. W tej sytuacji po podziale Śląska przeniósł się na teren przydzielony Polsce – do [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach|Niedobczyc]], gdzie w latach 1922-1925 był [[Lokalia|lokalistą]], a w latach 1925-1940 [[Proboszcz|proboszczem]].  


W styczniu 1940, ostrzeżony przez parafian o grożącym mu uwięzieniu przez okupantów, opuścił Niedobczyce i zamieszkał w Mikołowie, a następnie przeniósł się do Łazisk Dolnych. 17 października 1944 został skierowany do Podlesia Śląskiego, gdzie w 1atach 1944 1950 duszpasterzował. Z powodu choroby w 1950 roku opuścił Podlesie i zamieszkał w Międzyrzeczu. W latach 1952–1956 był kapelanem w Domu Starców w Pszczynie i jednocześnie duszpasterzował w Jankowicach. Zmarł 9 lutego 1956 w Jankowicach, pochowany został 13 lutego 1956 w Podlesiu.
W styczniu 1940 roku, ostrzeżony przez parafian o grożącym mu uwięzieniu przez okupantów, opuścił Niedobczyce i zamieszkał w Mikołowie, a następnie przeniósł się do Łazisk Dolnych. 17 października 1944 został skierowany do [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Podlesiu Śląskim|Podlesia Śląskiego]], gdzie w latach 1944-1950 był proboszczem. Z powodu choroby w 1950 roku opuścił Podlesie i zamieszkał w [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu|Międzyrzeczu]]. W latach 1952-1956 był kapelanem w Domu Starców w Pszczynie i jednocześnie duszpasterzował w [[Parafia św. Izydora w Jankowicach Pszczyńskich|Jankowicach]]. Zmarł 9 lutego 1956 w Jankowicach, a 13 lutego 1956 spoczął na [[Cmentarz - Podlesie Śląskie|cmentarzu w Podlesiu]].


==Bibliografia==
==Bibliografia==
AAKat, Akta personalne; F. Maroń, Nekrolog, WD 1973, nr 10-12, s. 275;  WD 1956, nr 3-4, s. 49; J. Myszor, Lazar Alojzy (hasło), Słownik biograficzny, s. 230-231; Gwóźdź, Udział, s. 188; Schematismus 1912; Schematyzm 1925-1947; F. Szymiczek, Stowarzyszenia akademickie polskiej młodzieży górnośląskiej we Wrocławiu 1863-1918, Wrocław 1963, s. 78, 83; Represje wobec duchowieństwa, s. 130, 131, 259; EPS, s. 620.
AAKat, Akta personalne; F. Maroń, Nekrolog, WD 1973, nr 10-12, s. 275;  WD 1956, nr 3-4, s. 49; J. Myszor, Lazar Alojzy (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 230-231; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 188; Schematismus 1912; Schematyzm 1925-1947; F. Szymiczek, Stowarzyszenia akademickie polskiej młodzieży górnośląskiej we Wrocławiu 1863-1918, Wrocław 1963, s. 78, 83; Represje wobec duchowieństwa, s. 130, 131, 259; EPS, s. 620.


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - L]]
[[Kategoria:Biografie - L]]
[[Kategoria:Społecznicy]]
[[Kategoria:Polityka]]
[[Kategoria:Represjonowani]]

Aktualna wersja na dzień 22:22, 8 sty 2021

Lazar Alojzy (1884-1956), proboszcz w Niedobczycach i w Podlesiu Śl.

Lazar Alojzy.jpg

Urodził się 11 kwietnia 1884 w miejscowości Piętna (powiat prudnicki), w rodzinie Andrzeja i Joanny z d. Wieczorek. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Łaziskach Średnich, Mikołowie i Łaziskach Górnych. Po rocznym prywatnym przygotowaniu w 1898 roku został przyjęty do gimnazjum bytomskiego. Maturę zdał w 1904 roku, po czym został immatrykulowany na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. W czasie studiów należał do Kółka Polskiego, działającego w konwikcie biskupim. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908.

Pierwszą jego placówką duszpasterską była parafia w Jełowej (1908-1911). Następnie został wikariuszem w parafii Godula (1911-1917). Od 1917 roku pracował jako wikary w parafii Zaborze. W związku z przeprowadzonym plebiscytem i wybuchem III powstania śląskiego jego działalność duszpasterska w Zaborzu nabrała wielu cech narodowych, co spotkało się z gwałtownymi atakami prasy niemieckiej. Zarzucano mu, że polonizuje parafię. W tej sytuacji po podziale Śląska przeniósł się na teren przydzielony Polsce – do Niedobczyc, gdzie w latach 1922-1925 był lokalistą, a w latach 1925-1940 proboszczem.

W styczniu 1940 roku, ostrzeżony przez parafian o grożącym mu uwięzieniu przez okupantów, opuścił Niedobczyce i zamieszkał w Mikołowie, a następnie przeniósł się do Łazisk Dolnych. 17 października 1944 został skierowany do Podlesia Śląskiego, gdzie w latach 1944-1950 był proboszczem. Z powodu choroby w 1950 roku opuścił Podlesie i zamieszkał w Międzyrzeczu. W latach 1952-1956 był kapelanem w Domu Starców w Pszczynie i jednocześnie duszpasterzował w Jankowicach. Zmarł 9 lutego 1956 w Jankowicach, a 13 lutego 1956 spoczął na cmentarzu w Podlesiu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne; F. Maroń, Nekrolog, WD 1973, nr 10-12, s. 275; WD 1956, nr 3-4, s. 49; J. Myszor, Lazar Alojzy (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 230-231; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 188; Schematismus 1912; Schematyzm 1925-1947; F. Szymiczek, Stowarzyszenia akademickie polskiej młodzieży górnośląskiej we Wrocławiu 1863-1918, Wrocław 1963, s. 78, 83; Represje wobec duchowieństwa, s. 130, 131, 259; EPS, s. 620.