Kalwaria Piekarska: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 34 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Kalwaria Piekarska to zespół kaplic wyobrażających poszczególne stacje Drogi Krzyżowej, usytuowany na wzgórzu Cekerwica, tuż obok [[Bazylika Najświętszej Marii Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich]]. W skład założeń Kalwarii Piekarskiej wchodzą także kaplice niezwiązane bezpośrednio z tematyką pasyjną (kaplica Rafała Archanioła, św. Heleny, itd., kaplice różańcowe w liczbie piętnastu (wzdłuż muru okalającego)oraz centralnie usytuowany neogotycki kościół Przemienienia Pańskiego (później-Zmartwychwstania Pańskiego).
[[Plik:Kalwaria Piekary 6stacja.jpg|right|thumb|Stacja VI]]
Inicjatorem budowy Kalwarii w Piekarach był [[Ficek Jan Nepomucen Alojzy|ks. Jan Alojzy Ficek]], który zapalił się do tego pomysłu po powrocie z pielgrzymki do Rzymu w 1854 roku. Wkrótce jednak ks. Ficek ciężko zachorował, a choroba ta okazała się dla niego śmiertelna. Realizacją planu swego poprzednika zajął się więc [[Purkop Bernard|ks. Bernard Purkop]], który w jedynie sobie ściśle znany sposób, w okresie [[Kulturkampf|Kulturkampfu]], zdołał zdobyć zgodę na rozszerzenie terenu pod budowę. W niedługim czasie założono komitet budowy Kalwarii, którego członkami byli m.in piekarscy sztygarzy, rolnicy, kupcy. W 1869 stanęła na wzgórzu pierwsza kaplica- miejsce zaśnięcia Matki Boskiej. Do końca kadencji proboszcza Purkopa postawiono jeszcze kolejne cztery kaplice. Następne lata to dla budowy okres przestoju, gdyż z uwagi na szerzące się represje wobec kościoła, następca dziekana Purkopa, nie podejmuje się kontynuacji dzieła. Prace zostają wznowione w 1886 roku wraz z wstąpieniem na stanowisko proboszcza Bazyliki Piekarskiej [[Nerlich Karol| ks. Karola Nerlicha]], który sprawnie doprowadził prace budowlane do końca.
[[Plik:Kalwaria Piekary 9stacja.jpg|right|thumb|Stacja IX ]]
Dnia 21 czerwca 1896 nastąpiła uroczysta konsekracja Kalwarii z kościołem Przemienienia Pańskiego, której przewodniczył biskup wrocławski, [[Kopp Georg|kardynał Georg Kopp]], przebywający od paru tygodni w Radzionkowie i okolicach. W uroczystościach wzięło udział ok. 300 księży oraz ok. 175 tys. wiernych. Ks. Karol Nerlich wydał jeszcze w 1896 specjalny modlitewnik - "Obchodzenie Kapliczek piekarskich dla wygody wiernych". Rok później ukazała się drukiem również "Przewodnia Książeczka Nowej Kalwarii w Piekarach".
[[Plik:Kalwaria kosciol1.jpg|right|thumb|Kościół Zmartwychwstania w Piekarach]]
Kalwaria Piekarska to zespół kaplic wyobrażających poszczególne stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]], usytuowany na wzgórzu Cerekwica, tuż obok [[Parafia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich]]. W skład założeń Kalwarii Piekarskiej wchodzą także kaplice niezwiązane bezpośrednio z tematyką pasyjną (kaplica Rafała Archanioła, św. Heleny, itd.), kaplice różańcowe w liczbie piętnastu (wzdłuż muru okalającego) oraz centralnie usytuowany neogotycki kościół pw. Przemienienia Pańskiego (później - pw. Zmartwychwstania Pańskiego).
==Budowa==
Inicjatorem budowy Kalwarii w Piekarach był [[Ficek Alojzy|ks. Jan Alojzy Ficek]], który zapalił się do tego pomysłu po powrocie z pielgrzymki do Rzymu w 1854 roku. Wkrótce jednak ks. Ficek ciężko zachorował, a choroba ta okazała się dla niego śmiertelna. Realizacją planu swego poprzednika zajął się więc [[Purkop Bernard|ks. Bernard Purkop]], który w jedynie sobie ściśle znany sposób, w okresie [[Kulturkampf|Kulturkampfu]], zdołał zdobyć zgodę na rozszerzenie terenu pod budowę Kalwarii. W niedługim czasie założono komitet budowy Kalwarii, którego członkami byli m.in. piekarscy sztygarzy, rolnicy, kupcy. W 1869 roku stanęła na wzgórzu pierwsza kaplica - miejsce Zaśnięcia Matki Boskiej. Do końca kadencji proboszcza Purkopa postawiono jeszcze kolejne cztery kaplice. Następne lata to dla budowy okres przestoju, gdyż z uwagi na szerzące się represje wobec kościoła, następca dziekana Purkopa, nie podejmuje się kontynuacji dzieła. Prace zostały wznowione w 1886 roku wraz z objęciem probostwa piekarskiego przez [[Nerlich Leopold| ks. Leopolda Nerlicha]]. Duchowny ten, zdobywał doświadczenie kierownika prac budowlanych w poprzednich parafiach, zatem nie dziwi fakt, że wkrótce zasłynął jako najbardziej sprawny organizator wielkiej piekarskiej inicjatywy. W 1887  roku zaprosił do współpracy swego przyjaciela, franciszkanina - [[Schneider Edward|o. Władysława Schneidera]], wieloletniego misjonarza w Ziemi Świętej. Zakonnik zajął się projektowaniem poszczególnych kaplic i alejek, na wzór tych, które doskonale znał z Kalwarii Jerozolimskiej. Od tego czasu prace budowlane przebiegały w bardzo szybkim tempie. Po rocznym okresie sprzeciwów władz Rejencji Opolskiej wobec przedsięwzięcia piekarskiego proboszcza, w lipcu 1895 roku gotowe było już całe założenie na Cerekwicy. Ks. Leopoldowi nie było dane poświęcenie, stworzonego w dużej mierze dzięki swemu uporowi, dzieła - zmarł bowiem 20 lipca tego samego roku. Doprowadzeniem przedsięwzięcia do końca zajął się jego brat, a zarazem następny proboszcz piekarski - [[Nerlich Karol|ks. Karol Nerlich]].


Wykaz obiektów kalwaryjskich:
21 czerwca 1896 nastąpiła uroczysta konsekracja Kalwarii z kościołem pw. Przemienienia Pańskiego, której przewodniczył biskup wrocławski, [[Kopp Georg|kardynał Georg Kopp]], przebywający od paru tygodni w Radzionkowie i okolicach. W uroczystościach wzięło udział ok. 300 księży oraz ok. 175 tys. wiernych. Ks. Karol Nerlich wydał jeszcze w 1896 roku specjalny modlitewnik - '' Obchodzenie Kapliczek piekarskich dla wygody wiernych''. Rok później ukazała się drukiem również '' Przewodnia Książeczka Nowej Kalwarii w Piekarach''.
* kaplica poświęcona Archaniołowi Rafałowi 1890)
 
==Wykaz obiektów kalwaryjskich==
* kaplica poświęcona Archaniołowi Rafałowi (1890)
* Wieczernik (1892)
* Wieczernik (1892)
* Ogród Oliwny (1891)
* Ogród Oliwny (1891)
* Pocałunek Judasza (kaplica zniszczona w latach '60 XX w.)
* Pocałunek Judasza (kaplica zniszczona w latach 60. XX w.)
* Most Cedron (1891)
* Most Cedron (1891)
* Dwór Annasza (1892)
* Dwór Annasza (1892)
Linia 17: Linia 22:
* Gradusy (1888-1889)
* Gradusy (1888-1889)


 
* 11 kaplic - stacji Drogi Krzyżowej (trzy stacje: XI, XII i XIII są elementami fasady kościoła Przemienienia Pańskiego)
* 11 kaplic- stacji Drogi Krzyżowej (trzy (XI, XII, XIII) są elementami fasady kościoła Przemienienia Pańskiego)
* 15 kaplic różańcowych
* 15 kaplic różańcowych
* grobowiec księży Nerlichów
* [[Mauzoleum księży Nerlichów w Piekarach|grobowiec księży Nerlichów]]
* kaplica św. Barbary (1880) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)
* kaplica św. Barbary (1880) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)
* kaplica na Studzience (1860) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)
* kaplica na Studzience (1860) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)
==Patrz również:==
*[[Piekarskie Bractwo Kalwaryjskie]]
*[[Parafia Zmartwychwstania Pańskiego w Piekarach Śląskich]]


==Bibliografia==
==Bibliografia==
A. Potempa, 100 lat Kalwarii w Piekarach Śląskich, Piekary Śląskie 1996; J. Pawlik, Piekary Śląskie, Warszawa 1988
A. Potempa, 100 lat Kalwarii w Piekarach Śląskich, Piekary Śląskie 1996; J. Pawlik, Piekary Śląskie, Warszawa 1988; J. Wycisło, Budowanie i niszczenie. Z dziejów kalwarii w Piekarach, [w:] Pojednanie i sprawiedliwość społeczna, red. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1996, s. 149-164; A. Żydek, 100 lat kalwarii piekarskiej, [w:] Pojednanie i sprawiedliwość społeczna, red. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1996, s. 165-168; Nie możni, lecz pobożni. 100 lat Kalwarii w Piekarach Śląskich, GN 1996, nr 27, (dodatek katowicki), s. 13; J. Kubik, Kawałek Jerozolimy na Śląsku, Kalwaria-miejsce naśladowania Chrystusa, GN 2006, nr 17, (dodatek katowicki), s. 12-13. 




[[Kategoria:Rzeczowe]]
[[Kategoria:Kalwarie - P]]
[[Kategoria:Piekary Śląskie]]
[[Kategoria:Sanktuaria archidiecezji katowickiej]]

Aktualna wersja na dzień 23:45, 24 paź 2023

Stacja VI
Stacja IX
Kościół Zmartwychwstania w Piekarach

Kalwaria Piekarska to zespół kaplic wyobrażających poszczególne stacje Drogi Krzyżowej, usytuowany na wzgórzu Cerekwica, tuż obok Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich. W skład założeń Kalwarii Piekarskiej wchodzą także kaplice niezwiązane bezpośrednio z tematyką pasyjną (kaplica Rafała Archanioła, św. Heleny, itd.), kaplice różańcowe w liczbie piętnastu (wzdłuż muru okalającego) oraz centralnie usytuowany neogotycki kościół pw. Przemienienia Pańskiego (później - pw. Zmartwychwstania Pańskiego).

Budowa

Inicjatorem budowy Kalwarii w Piekarach był ks. Jan Alojzy Ficek, który zapalił się do tego pomysłu po powrocie z pielgrzymki do Rzymu w 1854 roku. Wkrótce jednak ks. Ficek ciężko zachorował, a choroba ta okazała się dla niego śmiertelna. Realizacją planu swego poprzednika zajął się więc ks. Bernard Purkop, który w jedynie sobie ściśle znany sposób, w okresie Kulturkampfu, zdołał zdobyć zgodę na rozszerzenie terenu pod budowę Kalwarii. W niedługim czasie założono komitet budowy Kalwarii, którego członkami byli m.in. piekarscy sztygarzy, rolnicy, kupcy. W 1869 roku stanęła na wzgórzu pierwsza kaplica - miejsce Zaśnięcia Matki Boskiej. Do końca kadencji proboszcza Purkopa postawiono jeszcze kolejne cztery kaplice. Następne lata to dla budowy okres przestoju, gdyż z uwagi na szerzące się represje wobec kościoła, następca dziekana Purkopa, nie podejmuje się kontynuacji dzieła. Prace zostały wznowione w 1886 roku wraz z objęciem probostwa piekarskiego przez ks. Leopolda Nerlicha. Duchowny ten, zdobywał doświadczenie kierownika prac budowlanych w poprzednich parafiach, zatem nie dziwi fakt, że wkrótce zasłynął jako najbardziej sprawny organizator wielkiej piekarskiej inicjatywy. W 1887 roku zaprosił do współpracy swego przyjaciela, franciszkanina - o. Władysława Schneidera, wieloletniego misjonarza w Ziemi Świętej. Zakonnik zajął się projektowaniem poszczególnych kaplic i alejek, na wzór tych, które doskonale znał z Kalwarii Jerozolimskiej. Od tego czasu prace budowlane przebiegały w bardzo szybkim tempie. Po rocznym okresie sprzeciwów władz Rejencji Opolskiej wobec przedsięwzięcia piekarskiego proboszcza, w lipcu 1895 roku gotowe było już całe założenie na Cerekwicy. Ks. Leopoldowi nie było dane poświęcenie, stworzonego w dużej mierze dzięki swemu uporowi, dzieła - zmarł bowiem 20 lipca tego samego roku. Doprowadzeniem przedsięwzięcia do końca zajął się jego brat, a zarazem następny proboszcz piekarski - ks. Karol Nerlich.

21 czerwca 1896 nastąpiła uroczysta konsekracja Kalwarii z kościołem pw. Przemienienia Pańskiego, której przewodniczył biskup wrocławski, kardynał Georg Kopp, przebywający od paru tygodni w Radzionkowie i okolicach. W uroczystościach wzięło udział ok. 300 księży oraz ok. 175 tys. wiernych. Ks. Karol Nerlich wydał jeszcze w 1896 roku specjalny modlitewnik - Obchodzenie Kapliczek piekarskich dla wygody wiernych. Rok później ukazała się drukiem również Przewodnia Książeczka Nowej Kalwarii w Piekarach.

Wykaz obiektów kalwaryjskich

  • kaplica poświęcona Archaniołowi Rafałowi (1890)
  • Wieczernik (1892)
  • Ogród Oliwny (1891)
  • Pocałunek Judasza (kaplica zniszczona w latach 60. XX w.)
  • Most Cedron (1891)
  • Dwór Annasza (1892)
  • Pałac Kajfasza (1892)
  • Brama wschodnia (1889)
  • Ukamieniowanie św. Szczepana (1889)
  • Pretorium (1889)
  • Pałac Heroda (1894-1895)
  • Gradusy (1888-1889)
  • 11 kaplic - stacji Drogi Krzyżowej (trzy stacje: XI, XII i XIII są elementami fasady kościoła Przemienienia Pańskiego)
  • 15 kaplic różańcowych
  • grobowiec księży Nerlichów
  • kaplica św. Barbary (1880) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)
  • kaplica na Studzience (1860) (obecnie na terenie nie należącym do Kalwarii)

Patrz również:

Bibliografia

A. Potempa, 100 lat Kalwarii w Piekarach Śląskich, Piekary Śląskie 1996; J. Pawlik, Piekary Śląskie, Warszawa 1988; J. Wycisło, Budowanie i niszczenie. Z dziejów kalwarii w Piekarach, [w:] Pojednanie i sprawiedliwość społeczna, red. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1996, s. 149-164; A. Żydek, 100 lat kalwarii piekarskiej, [w:] Pojednanie i sprawiedliwość społeczna, red. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1996, s. 165-168; Nie możni, lecz pobożni. 100 lat Kalwarii w Piekarach Śląskich, GN 1996, nr 27, (dodatek katowicki), s. 13; J. Kubik, Kawałek Jerozolimy na Śląsku, Kalwaria-miejsce naśladowania Chrystusa, GN 2006, nr 17, (dodatek katowicki), s. 12-13.