Błogosławieni: ks. Józef Czempiel i ks. Emil Szramek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Represje wobec duchowieństwa w czasie okupacji== | ==Represje wobec duchowieństwa w czasie okupacji== | ||
[[Grafika:Styra Franciszek_2.jpg | [[Grafika:Styra Franciszek_2.jpg|thumb|right|ks. Styra Franciszek]] | ||
[[Grafika:Dachau_ma1945.jpg | [[Grafika:Dachau_ma1945.jpg|thumb|right|obóz w Dachau, maj 1945]] | ||
W przeddzień wybuchu II wojny światowej diecezja liczyła 489 księży. Prześladowania, jakie spotkały duchowieństwo, mocno przerzedziły jego szeregi. Wśród 72 księży, działaczy plebiscytowych i powstańczych, których wybuch wojny zastał przy życiu, aż 41 było represjonowanych. Wielu uratowało życie przenosząc się dobrowolnie lub pod przymusem na teren Generalnej Guberni. W sumie, aż 157 księży i kleryków zostało dotkniętych różnego rodzaju represjami, w wyniku których 45 z nich poniosło śmierć: w obozach koncentracyjnych, 5 zostało rozstrzelanych, 2 zginęło w czasie działań wojennych, 7 zmarło jako ofiary wojny, 5 zginęło w więzieniach, 26 przeżyło obóz koncentracyjny, 15 czasowo przebywało w obozach koncentracyjnych, 50 czasowo przebywało w więzieniach, 34 otrzymało zakaz urzędowania, 33 wysiedlono do Generalnej Guberni, 12 uciekło za granicę w obawie przed prześladowaniami. | W przeddzień wybuchu II wojny światowej diecezja liczyła 489 księży. Prześladowania, jakie spotkały duchowieństwo, mocno przerzedziły jego szeregi. Wśród 72 księży, działaczy plebiscytowych i powstańczych, których wybuch wojny zastał przy życiu, aż 41 było represjonowanych. Wielu uratowało życie przenosząc się dobrowolnie lub pod przymusem na teren Generalnej Guberni. W sumie, aż 157 księży i kleryków zostało dotkniętych różnego rodzaju represjami, w wyniku których 45 z nich poniosło śmierć: w obozach koncentracyjnych, 5 zostało rozstrzelanych, 2 zginęło w czasie działań wojennych, 7 zmarło jako ofiary wojny, 5 zginęło w więzieniach, 26 przeżyło obóz koncentracyjny, 15 czasowo przebywało w obozach koncentracyjnych, 50 czasowo przebywało w więzieniach, 34 otrzymało zakaz urzędowania, 33 wysiedlono do Generalnej Guberni, 12 uciekło za granicę w obawie przed prześladowaniami. | ||
Linia 7: | Linia 7: | ||
==Bł. Józef Czempiel (1883-1942)== | ==Bł. Józef Czempiel (1883-1942)== | ||
[[Grafika:Czempiel Jozef 2.jpg|100px|thumb|left]] | [[Grafika:Czempiel Jozef 2.jpg|100px|thumb|left]] | ||
W okresie międzywojennym był znanym na Śląsku kontynuatorem akcji abstynenckiej, propagowanej wcześniej przez [[Kapica Jan|ks. Jana Kapicę]], a także cenionym działaczem społecznym i narodowym, szanowanym duszpasterzem – proboszczem robotniczej [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie|parafii Wniebowzięcia NMP w Chorzowie]], wychowawcą nowych pokoleń księży. Wiedząc, że jest poszukiwany przez | W okresie międzywojennym [[Bł. Józef Czempiel |ks. Józef Czempiel]] był znanym na Śląsku kontynuatorem akcji abstynenckiej, propagowanej wcześniej przez [[Kapica Jan|ks. Jana Kapicę]], a także cenionym działaczem społecznym i narodowym, szanowanym duszpasterzem – proboszczem robotniczej [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym|parafii Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym]], wychowawcą nowych pokoleń księży. Wiedząc, że jest poszukiwany przez [[Gestapo|Gestapo]], we wrześniu 1939 roku - po przejściu frontu - powrócił mimo to do parafii, aby dalej służyć wiernym, powierzonym jego opiece przez biskupa. Zginął w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]], w tzw. transporcie inwalidów 4 maja 1942. Jego imię nosi [[Dom Księży Emerytów|Dom Księży Emerytów w Katowicach]], którego najstarsi mieszkańcy pamiętali osobiście, a niedawno zmarły biskup [[Jeż Ignacy|Ignacy Jeż]] (+ 16 października 2007) – za odprawienie mszy św. za zmarłego ks. Czempiela został zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. [[Bł. Józef Czempiel|Bł. Józef Czempiel]] jest wzorem dla wszystkich kapłanów śląskich, zwłaszcza proboszczów i wiernych, bez względu na konsekwencje jakie mogą spotkać ofiarnych duszpasterzy . | ||
==Bł. Emil Szramek (1887-1942)== | ==Bł. Emil Szramek (1887-1942)== | ||
[[Grafika:SZRAMEK.JPG|100px|thumb|left]] | [[Grafika:SZRAMEK.JPG|100px|thumb|left]] | ||
Kilka miesięcy wcześniej w obozie w Dachau zginął ks. Emil Szramek, proboszcz [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach]]. W okresie międzywojennym pierwszy budowniczy katedry, kanclerz Kurii Administracji Apostolskiej. Z zamiłowania był koneserem sztuki, bibliofilem, znanym w kołach naukowych - nie tylko na Górnym Śląsku - historykiem Kościoła i znawcą folkloru. Mógł uniknąć obozu, gdyby przeniósł się zgodnie z decyzją władz okupacyjnych na teren Generalnej Guberni. Został wtrącony za druty obozowe w kwietniu 1940 roku. W Dachau, na ostatnim przystanku drogi krzyżowej, był niekwestionowanym przywódcą księży śląskich. Podnosił więźniów na duchu, głosił kazania, w których dawał wyraz nadziei na odrodzenie Polski. Wobec prześladowców zachowywał się z godnością i spokojem. 13 stycznia 1942 został zamordowany na izbie chorych strumieniami lodowatej wody. | Kilka miesięcy wcześniej w obozie w Dachau zginął [[Szramek Emil|ks. Emil Szramek]], proboszcz [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach]]. W okresie międzywojennym pierwszy budowniczy katedry, kanclerz Kurii Administracji Apostolskiej. Z zamiłowania był koneserem sztuki, bibliofilem, znanym w kołach naukowych - nie tylko na Górnym Śląsku - historykiem Kościoła i znawcą folkloru. Mógł uniknąć obozu, gdyby przeniósł się zgodnie z decyzją władz okupacyjnych na teren Generalnej Guberni. Został wtrącony za druty obozowe w kwietniu 1940 roku. W Dachau, na ostatnim przystanku [[Droga Krzyżowa|drogi krzyżowej]], był niekwestionowanym przywódcą księży śląskich. Podnosił więźniów na duchu, głosił kazania, w których dawał wyraz nadziei na odrodzenie Polski. Wobec prześladowców zachowywał się z godnością i spokojem. 13 stycznia 1942 został zamordowany na izbie chorych strumieniami lodowatej wody. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; Jerzy Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; Olszar Henryk, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519. | Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; Jerzy Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; Olszar Henryk, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519. | ||
Linia 17: | Linia 18: | ||
---- | ---- | ||
Cd: [[Represje wobec duchowieństwa w okresie PRL]] | Cd. [[Plik:Book.png|30px|left]] czytaj: [[Represje wobec duchowieństwa w okresie PRL]] | [[Spis treści|Powrót do spisu treści]] | ||
| [[Spis treści|Powrót do spisu treści]] | |||
[[Kategoria:Podręcznik|Błogosławieni]] | [[Kategoria:Podręcznik|Błogosławieni]] |
Aktualna wersja na dzień 01:02, 4 wrz 2016
Represje wobec duchowieństwa w czasie okupacji
W przeddzień wybuchu II wojny światowej diecezja liczyła 489 księży. Prześladowania, jakie spotkały duchowieństwo, mocno przerzedziły jego szeregi. Wśród 72 księży, działaczy plebiscytowych i powstańczych, których wybuch wojny zastał przy życiu, aż 41 było represjonowanych. Wielu uratowało życie przenosząc się dobrowolnie lub pod przymusem na teren Generalnej Guberni. W sumie, aż 157 księży i kleryków zostało dotkniętych różnego rodzaju represjami, w wyniku których 45 z nich poniosło śmierć: w obozach koncentracyjnych, 5 zostało rozstrzelanych, 2 zginęło w czasie działań wojennych, 7 zmarło jako ofiary wojny, 5 zginęło w więzieniach, 26 przeżyło obóz koncentracyjny, 15 czasowo przebywało w obozach koncentracyjnych, 50 czasowo przebywało w więzieniach, 34 otrzymało zakaz urzędowania, 33 wysiedlono do Generalnej Guberni, 12 uciekło za granicę w obawie przed prześladowaniami.
Bł. Józef Czempiel (1883-1942)
W okresie międzywojennym ks. Józef Czempiel był znanym na Śląsku kontynuatorem akcji abstynenckiej, propagowanej wcześniej przez ks. Jana Kapicę, a także cenionym działaczem społecznym i narodowym, szanowanym duszpasterzem – proboszczem robotniczej parafii Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym, wychowawcą nowych pokoleń księży. Wiedząc, że jest poszukiwany przez Gestapo, we wrześniu 1939 roku - po przejściu frontu - powrócił mimo to do parafii, aby dalej służyć wiernym, powierzonym jego opiece przez biskupa. Zginął w Dachau, w tzw. transporcie inwalidów 4 maja 1942. Jego imię nosi Dom Księży Emerytów w Katowicach, którego najstarsi mieszkańcy pamiętali osobiście, a niedawno zmarły biskup Ignacy Jeż (+ 16 października 2007) – za odprawienie mszy św. za zmarłego ks. Czempiela został zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Bł. Józef Czempiel jest wzorem dla wszystkich kapłanów śląskich, zwłaszcza proboszczów i wiernych, bez względu na konsekwencje jakie mogą spotkać ofiarnych duszpasterzy .
Bł. Emil Szramek (1887-1942)
Kilka miesięcy wcześniej w obozie w Dachau zginął ks. Emil Szramek, proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. W okresie międzywojennym pierwszy budowniczy katedry, kanclerz Kurii Administracji Apostolskiej. Z zamiłowania był koneserem sztuki, bibliofilem, znanym w kołach naukowych - nie tylko na Górnym Śląsku - historykiem Kościoła i znawcą folkloru. Mógł uniknąć obozu, gdyby przeniósł się zgodnie z decyzją władz okupacyjnych na teren Generalnej Guberni. Został wtrącony za druty obozowe w kwietniu 1940 roku. W Dachau, na ostatnim przystanku drogi krzyżowej, był niekwestionowanym przywódcą księży śląskich. Podnosił więźniów na duchu, głosił kazania, w których dawał wyraz nadziei na odrodzenie Polski. Wobec prześladowców zachowywał się z godnością i spokojem. 13 stycznia 1942 został zamordowany na izbie chorych strumieniami lodowatej wody.
Bibliografia
Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; Jerzy Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; Olszar Henryk, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519.
Cd.
czytaj: Represje wobec duchowieństwa w okresie PRL | Powrót do spisu treści