Wycisk Wacław: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 19:49, 5 lut 2020

Wycisk Wacław (1912-1984), sufragan opolski

Urodził się 11 lutego 1912 w Olbrachcicach na Śląsku Opolskim jako ósme dziecko, w rodzinie Wilhelma i Agnieszki z d. Janusz. Po edukacji w szkole powszechnej wstąpił do Gimnazjum Humanistycznego w Prudniku, które ukończył 2 marca 1931 otrzymując świadectwo dojrzałości. Następnie kontynuował studia na Wydziale Teologiczno-Filozoficznym we Wrocławiu. Po rocznym alumnacie otrzymał 2 sierpnia 1936 święcenia kapłańskie z rąk kard. Adolfa Bertrama. Po święceniach kapłańskich pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Oleśnie (1936-1940) i Świętej Trójcy w Bytomiu (1940-1945). W 1945 roku otrzymał posadę notariusza w Kurii oraz pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Piotra i Pawła w Opolu. W 1948 roku objął funkcję kanclerza Kurii i kapelana szpitala św. Wojciecha w Opolu. Po studiach prawniczych (1949-1952 ) zakończonych uzyskaniem dyplomu na podstawie pracy pt. Stan prawny zakonnych placówek duszpasterskich na Śląsku Opolskim w latach 1945-1951 został mianowany w 1951 roku pierwszym oficjałem Sądu Duchownego w Opolu.

W 1957 roku został wykładowcą prawa kanonicznego w Seminarium Duchownym w Nysie i Opolu. 16 listopada 1958 otrzymał prekonizację na biskupa tyt. Cezarei i sufragana gnieźnieńskiego z przeznaczeniem do pracy na Śląsku Opolskim. Przez 17 lat pełnił posługę wikariusza generalnego. Był zaangażowany w pracę Soboru Watykańskiego II. Należał również do Komisji Episkopatu Polski d/s Wydawnictw Katolickich. Od 25 września 1976 do 4 sierpnia 1977 pełnił obowiązki wikariusza kapitulnego po śmierci bpa Franciszka Jopa. Bp Alfons Nossol zatwierdził go na stanowisku wikariusza generalnego powierzając mu referat kurialny d/s zakonnych , finansowych i sakramentalnych. Zmarł 22 marca 1984 w Opolu. Pochowany został w rodzinnych Olbrachcicach.

Bibliografia

P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Warszawa 2000, s. 498; J. Mandziuk, Wycisk Wacław (hasło), SPTK, t. 8, s. 641-642.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 11 lutego 1912 w Olbrachcicach na Śląsku Opolskim jako ósme dziecko,  w rodzinie Wilhelma  i  Agnieszki z d. Janusz. Po edukacji w szkole powszechnej wstąpił do Gimnazjum Humanistycznego w Prudniku, które ukończył 2 marca 1931 otrzymując świadectwo dojrzałości. Następnie kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologiczno-Filozoficznym we Wrocławiu]]. Po rocznym alumnacie otrzymał 2 sierpnia 1936 święcenia kapłańskie z rąk [[Bertram Adolf|kard. Adolfa Bertrama]]. Po święceniach kapłańskich pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Oleśnie (1936-1940) i [[Parafia Świętej Trójcy w Bytomiu|Świętej Trójcy w Bytomiu]] (1940-1945). W 1945 roku otrzymał posadę notariusza w Kurii oraz pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Piotra i Pawła w Opolu. W 1948 roku objął funkcję kanclerza Kurii i kapelana szpitala św. Wojciecha w Opolu. Po studiach prawniczych (1949-1952 ) zakończonych  uzyskaniem dyplomu na podstawie pracy pt. ''Stan prawny zakonnych placówek duszpasterskich na Śląsku Opolskim w latach 1945-1951''  został mianowany w 1951 roku pierwszym oficjałem Sądu Duchownego w Opolu.
-W 1957 roku został wykładowcą prawa kanonicznego w Seminarium Duchownym w Nysie i Opolu. 16 listopada 1958 otrzymał prekonizację na biskupa tyt. Cezarei i sufragana gnieźnieńskiego z przeznaczeniem do pracy na Śląsku Opolskim. Przez 17 lat pełnił posługę wikariusza generalnego. Był zaangażowany w pracę [[Sobór Watykański II |Soboru Watykańskiego II]]. Należał również do Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] d/s Wydawnictw Katolickich. Od 25 września 1976 do 4 sierpnia 1977 pełnił obowiązki wikariusza kapitulnego po śmierci [[Jop Franciszek|bpa Franciszka Jopa]].
+W 1957 roku został wykładowcą prawa kanonicznego w Seminarium Duchownym w Nysie i Opolu. 16 listopada 1958 otrzymał prekonizację na biskupa tyt. Cezarei i sufragana gnieźnieńskiego z przeznaczeniem do pracy na Śląsku Opolskim. Przez 17 lat pełnił posługę [[Wikariusz generalny|wikariusza generalnego]]. Był zaangażowany w pracę [[Sobór Watykański II |Soboru Watykańskiego II]]. Należał również do Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] d/s Wydawnictw Katolickich. Od 25 września 1976 do 4 sierpnia 1977 pełnił obowiązki [[Wikariusz kapitulny|wikariusza kapitulnego]] po śmierci [[Jop Franciszek|bpa Franciszka Jopa]].
 [[Nossol Alfons|Bp Alfons Nossol]]  zatwierdził go na stanowisku wikariusza generalnego powierzając mu referat kurialny d/s zakonnych , finansowych i sakramentalnych. Zmarł 22 marca 1984 w Opolu. Pochowany został w rodzinnych Olbrachcicach.