Konferencja Episkopatu Polski

Z e-ncyklopedia

Jest instytucją, którą stanowią biskupi z terenu Rzeczypospolitej Polskiej, a do jej zadań należą m.in.:

  • troska o braterską miłość i jedność w działaniu wśród biskupów,
  • pomoc biskupom w pełnieniu ich misji duszpasterskiej,
  • wypełnianie zadań zapisanych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (Por. kan. 447-459),
  • utrzymywanie łączności ze Stolicą Apostolską oraz innymi Konferencjami Episkopatów,
  • troska o religijne i moralne życie katolików oraz opieka nad Polonią zagraniczną,
  • dbanie o właściwe rozwiązywanie problemów społecznych,
  • troska o właściwe relacje między Kościołem a Państwem.

Powstanie Konferencji Episkopatu na terenie Rzeczpospolitej związane jest ze zwoływanymi przez prymasa Polski zebraniami biskupów. Zebrania te były już organizowane w XVIII wieku. Konferencja Episkopatu uzyskała status stałego reprezentanta Kościoła Katolickiego na terenie Polski po Soborze Watykańskim II. Konferencja Episkopatu Polski posiada kanoniczną a także cywilną osobowość prawną. Posiada również własny statut (uchwalony 16 września 1995 i zatwierdzony 20 listopada 1995 przez Stolicę Apostolską) oraz regulamin (zatwierdzony 28 listopada 1997 na zebraniu plenarnym K.E.P.).

Strukturę Konferencji według statutu tworzą:

  • Zebranie plenarne,
  • Rada stała,
  • Przewodniczący,
  • Prezydium,
  • Sekretariat,
  • ekonom,
  • Komisje, Rady i Zespoły powołane przez Konferencję.

Bibliografia

P. Janowski, J. Krukowski, Konferencja Episkopatu Polski, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. IX, Lublin 2002, k. 572-575; Statut Konferencji Episkopatu Polski, Warszawa 1995, [online], adres: www.episkopat.pl/?a=statut [25 V 2009].