Konferencja Episkopatu Polski
Jest instytucją, którą stanowią biskupi z terenu Rzeczypospolitej Polskiej, a do jej zadań należą m.in.:
- troska o braterską miłość i jedność w działaniu wśród biskupów,
- pomoc biskupom w pełnieniu ich misji duszpasterskiej,
- wypełnianie zadań zapisanych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (Por. kan. 447-459),
- utrzymywanie łączności ze Stolicą Apostolską oraz innymi Konferencjami Episkopatów,
- troska o religijne i moralne życie katolików oraz opieka nad Polonią zagraniczną,
- dbanie o właściwe rozwiązywanie problemów społecznych,
- troska o właściwe relacje między Kościołem a Państwem.
Powstanie Konferencji Episkopatu na terenie Rzeczpospolitej związane jest ze zwoływanymi przez prymasa Polski zebraniami biskupów. Zebrania te były już organizowane w XVIII wieku. Konferencja Episkopatu uzyskała status stałego reprezentanta Kościoła Katolickiego na terenie Polski po Soborze Watykańskim II. Konferencja Episkopatu Polski posiada kanoniczną a także cywilną osobowość prawną. Posiada również własny statut (uchwalony 16 września 1995 i zatwierdzony 20 listopada 1995 przez Stolicę Apostolską) oraz regulamin (zatwierdzony 28 listopada 1997 na zebraniu plenarnym K.E.P.).
Strukturę Konferencji według statutu tworzą:
- Zebranie plenarne,
- Rada stała,
- Przewodniczący,
- Prezydium,
- Sekretariat,
- ekonom,
- Komisje, Rady i Zespoły powołane przez Konferencję.
Bibliografia
P. Janowski, J. Krukowski, Konferencja Episkopatu Polski, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. IX, Lublin 2002, k. 572-575; Statut Konferencji Episkopatu Polski, Warszawa 1995, [online], adres: www.episkopat.pl/?a=statut [25 V 2009].