Wojciech Konrad

Wojciech Konrad (1910-1942), filozof

Urodził się 21 lutego 1910 w Miedźnej, w rodzinie robotniczej Walentego i Jadwigi z d. Sojka. W 1922 roku ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, a następnie wstąpił do państwowego gimnazjum w Pszczynie. Po roku, z powodu braku środków finansowych, był zmuszony przerwać naukę. Jego dalszą edukacją zajął się proboszcz z Miedźnej, ks. Alojzy Koziełek. W ciągu roku przyszły kapłan został tak przygotowany do dalszej nauki, ze został przyjęty od razu do czwartej klasy gimnazjum. 7 maja 1929 zdał maturę w Pszczynie, a następnie wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie podejmując jednocześnie studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, chociaż otrzymał propozycję stypendium w krakowskiej Akademii Górniczej.

24 czerwca 1934 przyjął święcenia kapłańskie, po których wyjechał do pierwszej parafii w Skoczowie w ramach zastępstwa. 20 sierpnia tego samego roku został ustanowiony wikarym w Czerwionce. Tam zapadł na nerwicę serca, która to przypadłość doskwierała mu już do końca życia. W związku z chorobą przeszedł trzymiesięczną kurację, po której od 1 października 1935 był wikarym w Imielinie. Na tej placówce ks. Wojciech pracował do końca czerwca 1937 roku i był m.in. kapelanem żeńskiego i męskiego hufca ZHP. Oprócz pracy duszpasterskiej, interesowały go studia filozoficzne. Był szczególnie zainteresowany filozofią Józefa Marii Hoene – Wrońskiego, twórcy mesjanizmu, na który tak często powoływał się A. Mickiewicz. Za tym musiały pójść pogłębione studia nad Heglem (z którego mocno czerpał Wroński), Kantem i Schopenhauerem. W obozie często spierał się z ks. Niedzielą - znawcą filozofii indyjskiej. Swoje studia filozoficzne zaczął publikować na łamach „Zetu” pod pseudonimem W – K Śląsk, a „Tygodnik Warszawski” (25 maja 1947) wydrukował większe fragmenty jego rozprawy O ducha Zielonych Świąt, świadczącej o dużych zdolnościach filozoficzno – teologicznych autora.

Od 2 lipca 1937 ks. Wojciech rozpoczął pracę w nowej parafii św. Mikołaja w Lublińcu, gdzie kierował zespołem wydającym „Tygodnik Parafii Lublinieckiej”. Zastąpił on na tym stanowisku ks. Antoniego Steuera. Wybuch II wojny światowej zastał ks. Wojciecha w Rybniku, w którym pracował od 10 lipca 1939. Pełnił tam obowiązki kapelana w Zakładzie (Lecznicy) św. Juliusza.

Ks. Wojciech został aresztowany przez gestapo 16 września 1939, a następnie zwolniony z więzienia w Gliwicach. W kwietniu 1940 roku ponownie został aresztowany i więziony w Rybniku. Z rybnickiego więzienia przewieziono go do Dachau (od 9 kwietnia 1940), następnie do Gusen (od 25 maja 1940) i ponownie do Dachau (od 8 grudnia 1940), nr obozowy 21916. Zginął 18 października 1942.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Konrada Wojciecha; AAKat, AL1227; Schematyzm 1938; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8 – 9, s. 158; Martyrologium, s. 212-213; J. Myszor, Wojciech Konrad (hasło), [w:] Słownik biograficzny duchowieństwa, s. 466; Olszar, Duchowieństwo, s. 186 – 190, 606. WD 1970, nr 8 – 9, s. 158 podają inną datę jego śmierci - 17 X 1942; Represje wobec duchowieństwa, s. 259; Weiler, s. 713; W. Musialik, Wojciech Konrad (hasło), [w:] Słownik Biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, s. 317.