Strzybny Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(uzupełnienie - kategoria)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Strzybny Franciszek (1878-1936) ==
== Strzybny Franciszek (1878-1936), proboszcz parafii św. Jacka w Bytomiu ==


Urodził się 8 listopada 1878 roku we wsi Janowice (obecnie Cyprzanów), leżącej na zachód od Raciborza. Jego rodzicami byli Franciszek i Marta z d. Herud. Jego brat [[Strzybny Augustyn|Augustyn]] również został księdzem i zginął w 1921 roku jako proboszcz parafii w Modzurowie, zamordowany przez nieznanych sprawców. Po ukończeniu szkoły w rodzinnej wsi kontynuował naukę w gimnazjach w Raciborzu i Głogowie. W tym ostatnim mieście zdał maturę i zdecydował się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|studia teologiczne na uniwersytecie we Wrocławiu]]. 23 czerwca 1902 biskup przyjął święcenia kapłańskie.
Urodził się 8 listopada 1878 we wsi Janowice (obecnie Cyprzanów), leżącej na zachód od Raciborza. Jego rodzicami byli Franciszek i Marta z d. Herud. Jego brat [[Strzybny Augustyn|Augustyn]] również został księdzem i zginął w 1921 roku jako proboszcz parafii w Modzurowie, zamordowany przez nieznanych sprawców. Po ukończeniu szkoły w rodzinnej wsi kontynuował naukę w gimnazjach w Raciborzu i Głogowie. W tym ostatnim mieście zdał maturę i zdecydował się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|studia teologiczne na uniwersytecie we Wrocławiu]]. 23 czerwca 1902 przyjął święcenia kapłańskie.


Jego pierwszą placówką duszpasterską był Bytom, gdzie został wikarym w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pracował tu przez dziesięć lat, dając się poznać jako dobry duszpasterz, nie pozbawiony zdolności organizatorskich. W kwietniu 1912 roku awansował na stanowisko administratora parafii w Piekarach Śląskich, gdzie przez rok pracował w sanktuarium maryjnym.
Jego pierwszą placówką duszpasterską był Bytom, gdzie został wikarym w [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu|parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny]]. Pracował tu przez dziesięć lat, dając się poznać jako dobry duszpasterz, nie pozbawiony zdolności organizatorskich. W kwietniu 1912 roku awansował na stanowisko administratora [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|parafii w Piekarach Śląskich]], gdzie przez rok pracował w sanktuarium maryjnym.


1 kwietnia 1913 ksiądz Strzybny został mianowany kuratusem nowo powstałej kuracji św. Jacka w Bytomiu-Rozbarku. Nową świątynię 8 kwietnia 1915 uroczyście konsekrował biskup [[Bertram Adolf|Adolf Bertram]]. W tym samym dniu ks. Strzybny otrzymał tytuł pełnoprawnego proboszcza. Nowa parafia, utworzona oficjalnie 1 lipca 1915.
1 kwietnia 1913 został mianowany [[Kuracja|kuratusem]] nowo powstałej [[Parafia św. Jacka w Bytomiu|kuracji św. Jacka w Bytomiu-Rozbarku]]. Nowy kościół 8 kwietnia 1915 uroczyście konsekrował [[Bertram Adolf|bp Adolf Bertram]]. W tym samym dniu ks. Strzybny otrzymał tytuł pełnoprawnego proboszcza. Nowa parafia, oficjalnie została utworzona 1 lipca 1915.


W 1930 roku został dziekanem dekanatu bytomskiego. Znany był jako jeden z najlepszych duszpasterzy Bytomia. Duszpasterstwo parafii św. Jacka było prowadzone dwujęzycznie. W latach trzydziestych, już po dojściu Hitlera do władzy, odprawiano tu zawsze tyle samo mszy w języku polskim co w niemieckim. Również [[Majowe nabożeństwo|różaniec w maju]] i październiku odmawiano na przemian w obydwu językach.  
W 1930 roku został dziekanem dekanatu bytomskiego. Znany był jako jeden z najlepszych duszpasterzy Bytomia. Duszpasterstwo parafii św. Jacka było prowadzone dwujęzycznie. W latach trzydziestych, już po dojściu Hitlera do władzy, odprawiano tu zawsze tyle samo mszy w języku polskim co w niemieckim. Również [[Majowe nabożeństwo|nabożeństwa majowe]] i [[Różaniec Święty|różaniec w październiku]] odmawiano na przemian w obydwu językach.  


Ksiądz Strzybny był inicjatorem założenia Związku Celowego (Zweckverband) wszystkich bytomskich parafii katolickich. Struktura ta, mając osobowość prawną, reprezentowała parafie na zewnątrz wobec władz państwowych, prowadząc wszelkie sprawy urzędowe i ułatwiając ich przeprowadzenie z korzyścią dla Kościoła. Proboszcz przyczynił się również do ukończenia wyposażania wnętrza kościoła, w 1926 roku zainstalowano wspaniałe organy firmy Rieger. Udało mu się też, co było wyjątkiem w ówczesnej praktyce, uratować podczas I wojny światowej dzwony kościelne od rekwizycji i przetopienia na cele militarne.  
Ks. Strzybny był inicjatorem założenia Związku Celowego (Zweckverband) wszystkich bytomskich parafii katolickich. Struktura ta, mając osobowość prawną, reprezentowała parafie na zewnątrz wobec władz państwowych, prowadząc wszelkie sprawy urzędowe i ułatwiając ich przeprowadzenie z korzyścią dla Kościoła. Proboszcz przyczynił się również do ukończenia wyposażania wnętrza kościoła, w 1926 roku zainstalowano wspaniałe organy firmy Rieger. Udało mu się też, co było wyjątkiem w ówczesnej praktyce, uratować podczas I wojny światowej dzwony kościelne od rekwizycji i przetopienia na cele militarne.  
Zmarł 26 sierpnia 1936 i został pochowany na cmentarzu przy obecnej ulicy Staffa.
Zmarł 26 sierpnia 1936 i został pochowany na cmentarzu przy obecnej ul. Staffa.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Linia 17: Linia 17:
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - S]]
[[Kategoria:Biografie - S]]
[[Kategoria:Budowniczy]]
[[Kategoria:Społecznicy]]

Aktualna wersja na dzień 21:24, 26 lip 2018

Strzybny Franciszek (1878-1936), proboszcz parafii św. Jacka w Bytomiu

Urodził się 8 listopada 1878 we wsi Janowice (obecnie Cyprzanów), leżącej na zachód od Raciborza. Jego rodzicami byli Franciszek i Marta z d. Herud. Jego brat Augustyn również został księdzem i zginął w 1921 roku jako proboszcz parafii w Modzurowie, zamordowany przez nieznanych sprawców. Po ukończeniu szkoły w rodzinnej wsi kontynuował naukę w gimnazjach w Raciborzu i Głogowie. W tym ostatnim mieście zdał maturę i zdecydował się na studia teologiczne na uniwersytecie we Wrocławiu. 23 czerwca 1902 przyjął święcenia kapłańskie.

Jego pierwszą placówką duszpasterską był Bytom, gdzie został wikarym w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pracował tu przez dziesięć lat, dając się poznać jako dobry duszpasterz, nie pozbawiony zdolności organizatorskich. W kwietniu 1912 roku awansował na stanowisko administratora parafii w Piekarach Śląskich, gdzie przez rok pracował w sanktuarium maryjnym.

1 kwietnia 1913 został mianowany kuratusem nowo powstałej kuracji św. Jacka w Bytomiu-Rozbarku. Nowy kościół 8 kwietnia 1915 uroczyście konsekrował bp Adolf Bertram. W tym samym dniu ks. Strzybny otrzymał tytuł pełnoprawnego proboszcza. Nowa parafia, oficjalnie została utworzona 1 lipca 1915.

W 1930 roku został dziekanem dekanatu bytomskiego. Znany był jako jeden z najlepszych duszpasterzy Bytomia. Duszpasterstwo parafii św. Jacka było prowadzone dwujęzycznie. W latach trzydziestych, już po dojściu Hitlera do władzy, odprawiano tu zawsze tyle samo mszy w języku polskim co w niemieckim. Również nabożeństwa majowe i różaniec w październiku odmawiano na przemian w obydwu językach.

Ks. Strzybny był inicjatorem założenia Związku Celowego (Zweckverband) wszystkich bytomskich parafii katolickich. Struktura ta, mając osobowość prawną, reprezentowała parafie na zewnątrz wobec władz państwowych, prowadząc wszelkie sprawy urzędowe i ułatwiając ich przeprowadzenie z korzyścią dla Kościoła. Proboszcz przyczynił się również do ukończenia wyposażania wnętrza kościoła, w 1926 roku zainstalowano wspaniałe organy firmy Rieger. Udało mu się też, co było wyjątkiem w ówczesnej praktyce, uratować podczas I wojny światowej dzwony kościelne od rekwizycji i przetopienia na cele militarne. Zmarł 26 sierpnia 1936 i został pochowany na cmentarzu przy obecnej ul. Staffa.

Bibliografia

P. Reinelt, Erzpriester Franz Strzybny, Breslau 1938; Strzybny Franz Xaver (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 237; Bytomski Słownik Biograficzny, red. J. Drabina, Bytom 2004, s. 255-256.