Skowronek Ludwik: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:18, 10 maj 2010

Skowronek Ludwik (1859-1934), proboszcz w Bogucicach

Urodził się 6 kwietnia 1859 w Czuchowie w rodzinie o tradycjach nauczycielskich. Jego ojciec Marceli był dyrektorem Szkoły Elementarnej w Czuchowie. Po ukończeniu szkoły elementarnej w rodzinnej miejscowości, podjął naukę w gimnazjum w Gliwicach. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał przenosząc się na Wydział Teologiczny tego samego uniwersytetu. Ze względu na Kulturkampf kontynuował studia teologiczne w Ratyzbonie (1883-1884). Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1884 z rąk wikariusza apostolskiego F. Bernerta.

Po święceniach pracował w latach 1884-1887 jako wikary w Bieruniu Starym. Kolejną placówką ks. Skowronka były Bogucice, gdzie po śmierci proboszcza w 1888 roku został mianowany administratorem, a od 17 lipca 1889 proboszczem. Dzięki niemu powstał nowy kościół pw. św. Szczepana w Bogucicach (konsekrowany 25 października 1894).

Jednym z największych osiągnięć duszpasterskich ks. Skowronka jest modlitewnik "Droga do nieba" i "Weg zum Himmel" dla polskich i odpowiednio niemieckich katolików na Śląsku. "Droga do nieba", stale aktualizowana, używana jest po dzień dzisiejszy w diecezji opolskiej. W parafii bogucickiej założył bibliotekę, zachęcał do czytania i kolportowania pisma "Posłańca Niedzielnego", "Kuriera Górnośląskiego", "Głos Ludu Górnośląskiego", "Gazetę Katolicką”, sprzeciwiał się zdecydowanie upowszechnianiu „Górnoślązaka”.

Po utworzeniu parafii w Załężu w marcu 1896 roku został mianowany jej administratorem z misją budowy kościoła. W 1900 roku zamieszkał na terenie nowej parafii. W czasie swojej kadencji proboszczowskiej w Bogucicach wybudował także kaplicę "na Górce", kościół w Dąbrówce Małej (1907-1912) oraz pomógł w budowie kościoła i klasztoru franciszkanów w Panewnikach (1905-1907). W 1907 roku, jako kandydat partii Centrum z okręgu Katowice-Zabrze w wyborach do Reichstagu, przegrał z Wojciechem Korfantym. W 1912 roku został mianowany radcą duchownym, a w 1923 roku otrzymał godność prałata papieskiego. Po przejściu na emeryturę w 1923 roku ze względu na chorobę płuc, został skierowany przez ordynariusza do sanatorium w Głuchołazach, gdzie zamieszkał w zakupionym wcześniej budynku, który przekazał siostrom urszulankom. Zmarł w Głuchołazach 10 maja 1934 i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

AKat, Akta personalne ks. Ludwika Skowronka; Schematismus 1895-1906; Schematyzm 1923; WD 1934, nr 6, s. 214; J. Wycisło, Skowronek Ludwik (hasło), Słownik biograficzny, s. 378-379; J. Krętosz, Stulecie Parafii św. Józefa w Katowicach-Załężu, Katowice 1996; Myszor, Historia diecezji, s. 30, i nn; I. Mierzwa, Działalność wydawnicza diecezji katowickiej w pierwszym pięćdziesięcioleciu jej istnienia, NPrz 1975 t. 44 (1975), s. 128; H. Kowalczyk, Skowronek Ludwik (hasło), Słownik Biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, s. 263; K. Worbs, Droga do nieba ks. Ludwika Skowronka -modlitewnik powstały w Boguciach, [w:] Parafia Bogicicka. Tradycja i współczesność, red. nauk. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1994;

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Skowronek Ludwik (1859-1934), proboszcz w Bogucicach ==
-Urodził się 6 kwietnia 1859 w Czuchowie w rodzinie o tradycjach nauczycielskich. Jego ojciec Marceli był dyrektorem Szkoły Elementarnej w Czuchowie. Po ukończeniu szkoły elementarnej w rodzinnej miejscowości, podjął naukę w gimnazjum w Gliwicach. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał przenosząc się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|wydział teologiczny]] tego samego uniwersytetu. Ze względu na Kulturkampf kontynuował studia teologiczne w Ratyzbonie (1883-1884). Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1884 z rąk wikariusza apostolskiego F. Bernerta.
+Urodził się 6 kwietnia 1859 w Czuchowie w rodzinie o tradycjach nauczycielskich. Jego ojciec Marceli był dyrektorem Szkoły Elementarnej w Czuchowie. Po ukończeniu szkoły elementarnej w rodzinnej miejscowości, podjął naukę w gimnazjum w Gliwicach. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał przenosząc się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydział Teologiczny]] tego samego uniwersytetu. Ze względu na Kulturkampf kontynuował studia teologiczne w Ratyzbonie (1883-1884). Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1884 z rąk wikariusza apostolskiego F. Bernerta.
 Po święceniach pracował w latach 1884-1887 jako wikary w Bieruniu Starym. Kolejną placówką ks. Skowronka były Bogucice, gdzie po śmierci proboszcza w 1888 roku został mianowany administratorem, a od 17 lipca 1889 proboszczem. Dzięki niemu powstał nowy kościół [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|pw. św. Szczepana w Bogucicach]] (konsekrowany 25 października 1894).
-Jednym z największych osiągnięć duszpasterskich ks. Skowronka jest modlitewnik [["Droga do nieba"]] i [["Weg zum Himmel"]] dla odpowiednio polskich i niemieckich katolików na Śląsku. "Droga do nieba", stale aktualizowana, używana jest po dzień dzisiejszy w diecezji opolskiej. W parafii bogucickiej założył bibliotekę, zachęcał do czytania i kolportowania pisma [[Posłaniec Niedzielny|"Posłańca Niedzielnego"]], [[Kurier Górnośląski|"Kuriera Górnośląskiego"]], "Głos Ludu Górnośląskiego", "Gazetę Katolicką”, sprzeciwiał się zdecydowanie upowszechnianiu „Górnoślązaka”.
+Jednym z największych osiągnięć duszpasterskich ks. Skowronka jest modlitewnik [["Droga do nieba"]] i [["Weg zum Himmel"]] dla polskich i odpowiednio niemieckich katolików na Śląsku. "Droga do nieba", stale aktualizowana, używana jest po dzień dzisiejszy w diecezji opolskiej. W parafii bogucickiej założył bibliotekę, zachęcał do czytania i kolportowania pisma [[Posłaniec Niedzielny|"Posłańca Niedzielnego"]], [[Kurier Górnośląski|"Kuriera Górnośląskiego"]], "Głos Ludu Górnośląskiego", "Gazetę Katolicką”, sprzeciwiał się zdecydowanie upowszechnianiu „Górnoślązaka”.
 Po utworzeniu parafii w Załężu w marcu 1896 roku został mianowany jej administratorem z misją budowy kościoła. W 1900 roku zamieszkał na terenie nowej parafii. W czasie swojej kadencji proboszczowskiej w Bogucicach wybudował także kaplicę "na Górce", kościół w Dąbrówce Małej (1907-1912) oraz pomógł w budowie kościoła i klasztoru franciszkanów w Panewnikach (1905-1907). W 1907 roku, jako kandydat partii Centrum z okręgu Katowice-Zabrze w wyborach do Reichstagu, przegrał z [[Korfanty Wojciech|Wojciechem Korfantym]]. W 1912 roku został mianowany radcą duchownym, a w 1923 roku otrzymał godność prałata papieskiego. Po przejściu na emeryturę w 1923 roku ze względu na chorobę płuc, został skierowany przez ordynariusza do sanatorium w Głuchołazach, gdzie zamieszkał w zakupionym wcześniej budynku, który przekazał siostrom urszulankom. Zmarł w Głuchołazach 10 maja 1934 i został pochowany na miejscowym cmentarzu.