Skowronek Ludwik

Z e-ncyklopedia

Skowronek Ludwik (1859-1934), proboszcz w Bogucicach

Skowronek Ludwik.jpg

Urodził się 6 kwietnia 1859 w Czuchowie w rodzinie o tradycjach nauczycielskich. Jego ojciec Marceli był dyrektorem tutejszej Szkoły Elementarnej. Miał trzech braci (jednym z nich był Hubert Skowronek SJ) oraz trzy siostry, które wstąpiły do Zgromadzenia Urszulanek. Po ukończeniu edukacji na poziomie podstawowym kontynuował naukę w gimnazjum w Gliwicach, a po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał przenosząc się na Wydział Teologiczny tej samej uczelni. Ze względu na Kulturkampf kontynuował studia teologiczne w Ratyzbonie (1883-1884). Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1884 z rąk wikariusza apostolskiego F. Bernerta.

W latach 1884-1887, jako wikary pracował w Bieruniu Starym. Kolejną placówką ks. Skowronka były Bogucice, gdzie po śmierci proboszcza ks. J. Brondera w 1888 roku został mianowany administratorem. 17 lipca 1889 otrzymał zaś nominację na proboszcza. Dzięki niemu powstał nowy kościół pw. św. Szczepana w Bogucicach, konsekrowany 25 października 1894.

Jednym z największych osiągnięć duszpasterskich ks. Skowronka jest modlitewnik Droga do nieba i Weg zum Himmel dla polskich i odpowiednio niemieckich katolików na Śląsku. Jego pierwsze wydanie w nakładzie 11 tys. egzemplarzy ukazało się w 1903 roku. Przy tworzeniu modlitewnika proboszcza wspomagał organista Karol Hoppe. Droga do nieba, stale aktualizowana po dzień dzisiejszy używana jest w diecezji opolskiej. Ponadto w parafii bogucickiej założył bibliotekę, zachęcał do czytania i kolportowania pism: "Posłaniec Niedzielny", "Kurier Górnośląski", "Głos Ludu Górnośląskiego", "Gazeta Katolicka". Sprzeciwiał się zaś zdecydowanie upowszechnianiu "Górnoślązaka".

Po utworzeniu parafii w Załężu w marcu 1896 roku został mianowany jej administratorem z misją budowy kościoła. W 1900 roku zamieszkał na terenie nowej wspólnoty. W czasie swojej kadencji proboszczowskiej w Bogucicach wybudował także kaplicę "na Górce", kościół w Dąbrówce Małej (1907-1912) oraz pomógł w budowie kościoła i klasztoru franciszkanów w Panewnikach (1905-1907). W 1907 roku, jako kandydat partii Centrum z okręgu Katowice-Zabrze w wyborach do Reichstagu przegrał z Wojciechem Korfantym. W 1912 roku został mianowany radcą duchownym, a w 1923 roku otrzymał godność prałata papieskiego. Jego stan zdrowia stale się pogarszał, stąd też wystąpił o urlop zdrowotny, którego mu udzielono 1 października 1922. W 1923 roku przez ordynariusza został skierowany do sanatorium w Głuchołazach. Tam zamieszkał w Marienfried, domu zakupionym jeszcze w 1918 roku i przekazanym siostrom urszulankom. Zmarł w Głuchołazach 10 maja 1934 i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

AKat, Akta personalne ks. Ludwika Skowronka; Schematismus 1895-1906; Schematyzm 1923; WD 1934, nr 6, s. 214; J. Wycisło, Skowronek Ludwik (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 378-379; J. Krętosz, Stulecie Parafii św. Józefa w Katowicach-Załężu, Katowice 1996; Myszor, Historia diecezji, s. 30, i nn; I. Mierzwa, Działalność wydawnicza diecezji katowickiej w pierwszym pięćdziesięcioleciu jej istnienia, NPrz 1975, t. 44, s. 128; H. Kowalczyk, Skowronek Ludwik (hasło), [w:] Słownik Biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, s. 263; K. Worbs, Droga do nieba ks. Ludwika Skowronka - modlitewnik powstały w Bogucicach, [w:] Parafia Bogucicka. Tradycja i współczesność, red. nauk. W. Świątkiewicz, J. Wycisło, Katowice 1994; L. Musioł, Ornontowice. Z przeszłości gminy i parafii, rkp. 1969, s. 70 [Zbiory Specjalne Biblioteki Śląskiej, sygn. R 747 III]; E. Drobny, Śp. ks. Ludwik Skowronek, "Ziemia rybnicka" 1934, nr 3, s. 6; A. Gudzik, Czuchów, Czerwionka-Leszczyny 2006, s. 96-98.