Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Bojanowski panewniki.jpg|right|thumb| pomnik E. Bojanowskiego w Panewnikach]] | |||
Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego | Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego z inicjatywy [[Bł. Edmund Bojanowski|bł. Edmunda Bojanowskiego]]. We wsi Podrzecze utworzył pierwszą wiejską ochronkę. Jej fundamenty oparł na opracowanej przez siebie metodzie wychowawczej. Bojanowski już wcześniej angażował się w tworzenie ochronek w Poznaniu, Śremie i Gostyniu. Początkowo w Podrzeczu posługiwały trzy wiejskie dziewczęta. Jednakże w roku 1861 powstał w Jaszkowie pierwszy nowicjat dla kandydatek wyrażających chęć pomocy w ochronkach. Dzięki Bogu, który rozpoczął w nich dobre dzieło odczuwały powołanie do życia wspólnotowego i zakonnego. Bojanowski sprawował duchową opiekę nad kandydatkami i siostrami, był ojcem i przewodnikiem w wierze, w rozwoju życia duchowego członkiń Zgromadzenia. Dla niego napisał Reguły i ostatecznie przybrało ono nazwę Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. | ||
Bojanowski zlikwidował podział na dwa | Bojanowski zlikwidował podział na dwa chóry zakonne. Wszystkie siostry zobowiązane były do pracy fizycznej, która z jednej strony była wyrazem posługi bliźnim, a z drugiej stanowiła źródło utrzymania dla domów Zgromadzenia. | ||
Do 1861 roku służebniczki pracowały tylko na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Dopiero później, m.in. na zaproszenie jezuitów, przekroczyły granicę zaboru pruskiego | Do 1861 roku służebniczki pracowały tylko na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Dopiero później, m.in. na zaproszenie [[Jezuici|jezuitów]], przekroczyły granicę zaboru pruskiego. Z czasem utworzyły odrębne od wielkopolskiej gałęzie zgromadzenia, tj. służebniczki starowiejskie, dębickie oraz [[Prowincja Śląska Sióstr Służebniczek - Panewniki|śląskie]]. W ten sposób powstały cztery autonomiczne rodziny zakonne. W swym rozwoju każda rodzina zakonna starała się uwzględniać specyfikę ziemi, na której się rozwijała i zachować łączność między sobą. Owocem tego jest - powstała w 1991 roku - Federacja Zgromadzeń Służebniczek NMP. | ||
Główne dzieła Zgromadzenia, niezależnie od prowincji, stanowią: prowadzenie przedszkoli, domów dziecka, świetlic, opieka nad chorymi i ubogimi, katechizacja i posługa młodzieży, posługa jako zakrystianek bądź organistek w parafiach, na terenie których znajdują się klasztory Zgromadzenia. | Główne dzieła Zgromadzenia, niezależnie od prowincji, stanowią: prowadzenie przedszkoli, domów dziecka, świetlic, opieka nad chorymi i ubogimi, katechizacja i posługa młodzieży, posługa jako zakrystianek bądź organistek w parafiach, na terenie których znajdują się klasztory Zgromadzenia. | ||
Aktualna wersja na dzień 22:57, 3 sie 2023
Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego z inicjatywy bł. Edmunda Bojanowskiego. We wsi Podrzecze utworzył pierwszą wiejską ochronkę. Jej fundamenty oparł na opracowanej przez siebie metodzie wychowawczej. Bojanowski już wcześniej angażował się w tworzenie ochronek w Poznaniu, Śremie i Gostyniu. Początkowo w Podrzeczu posługiwały trzy wiejskie dziewczęta. Jednakże w roku 1861 powstał w Jaszkowie pierwszy nowicjat dla kandydatek wyrażających chęć pomocy w ochronkach. Dzięki Bogu, który rozpoczął w nich dobre dzieło odczuwały powołanie do życia wspólnotowego i zakonnego. Bojanowski sprawował duchową opiekę nad kandydatkami i siostrami, był ojcem i przewodnikiem w wierze, w rozwoju życia duchowego członkiń Zgromadzenia. Dla niego napisał Reguły i ostatecznie przybrało ono nazwę Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.
Bojanowski zlikwidował podział na dwa chóry zakonne. Wszystkie siostry zobowiązane były do pracy fizycznej, która z jednej strony była wyrazem posługi bliźnim, a z drugiej stanowiła źródło utrzymania dla domów Zgromadzenia. Do 1861 roku służebniczki pracowały tylko na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Dopiero później, m.in. na zaproszenie jezuitów, przekroczyły granicę zaboru pruskiego. Z czasem utworzyły odrębne od wielkopolskiej gałęzie zgromadzenia, tj. służebniczki starowiejskie, dębickie oraz śląskie. W ten sposób powstały cztery autonomiczne rodziny zakonne. W swym rozwoju każda rodzina zakonna starała się uwzględniać specyfikę ziemi, na której się rozwijała i zachować łączność między sobą. Owocem tego jest - powstała w 1991 roku - Federacja Zgromadzeń Służebniczek NMP.
Główne dzieła Zgromadzenia, niezależnie od prowincji, stanowią: prowadzenie przedszkoli, domów dziecka, świetlic, opieka nad chorymi i ubogimi, katechizacja i posługa młodzieży, posługa jako zakrystianek bądź organistek w parafiach, na terenie których znajdują się klasztory Zgromadzenia.
Bibliografia
M. Fąka, Ziarno rzucone w ziemię, Poznań 1999; B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce : informator o życiu konsekrowanym, Warszawa 1998.