Pawełczyk Piotr: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(uzupełnienie - kategoria) |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Pawełczyk Piotr SDS (1886-1939), proboszcz w Gostyni == | == Pawełczyk Piotr SDS (1886-1939), proboszcz w Gostyni == | ||
Urodził się 4 czerwca 1886 w Kamieniu w powiecie oleskim | Urodził się 4 czerwca 1886 w Kamieniu w powiecie oleskim, w rodzinie rolniczej Piotra i Marianny z d. Lorek. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Oleśnie. Następnie wstąpił do [[Salwatorianie|Zgromadzenia Księży Salwatorianów]]. Przyjął imię zakonne ''Pacyfik''. W gimnazjum w Pasawie, należącym do Zgromadzenia, ukończył naukę w zakresie szkoły średniej. W 1910 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W tym czasie poznawał również zagadnienia związane z prawem kanonicznym, socjologią i muzyką sakralną. Święcenia kapłańskie przyjął 10 sierpnia 1914 w Rzymie. | ||
Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku, jako obywatel ówczesnego państwa niemieckiego, musiał opuścić Włochy i wrócić na teren Niemiec, gdzie pełnił funkcję rekolekcjonisty. Z chwilą odzyskania niepodległości przez Państwo Polskie natychmiast przeniósł się na jego teren i rozpoczął pracę jako wikariusz w Białej, w diecezji krakowskiej, gdzie Księża Salwatorianie prowadzili duszpasterstwo parafialne. Potem przez jakiś czas przebywał w domu prowincjonalnym w Trzebini. W 1927 roku za zgodą przełożonych przeniósł się do duszpasterstwa na Górnym Śląsku i w grudniu 1930 roku został inkardynowany do diecezji katowickiej. | Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku, jako obywatel ówczesnego państwa niemieckiego, musiał opuścić Włochy i wrócić na teren Niemiec, gdzie pełnił funkcję rekolekcjonisty. Z chwilą odzyskania niepodległości przez Państwo Polskie natychmiast przeniósł się na jego teren i rozpoczął pracę jako wikariusz w Białej, w diecezji krakowskiej, gdzie Księża Salwatorianie prowadzili duszpasterstwo parafialne. Potem przez jakiś czas przebywał w domu prowincjonalnym w Trzebini. W 1927 roku za zgodą przełożonych przeniósł się do duszpasterstwa na Górnym Śląsku i w grudniu 1930 roku został inkardynowany do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. | ||
Już wcześniej, od lipca 1927 roku, był wikariuszem w [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]] (do 30 listopada 1927), a od 1 grudnia 1927 pracował w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi w Szopienicach]]. W 1929 roku zdał egzamin proboszczowski. Z pochodzącej z tego okresu opinii | Już wcześniej, od lipca 1927 roku, był wikariuszem w [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]] (do 30 listopada 1927), a od 1 grudnia 1927 pracował w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi w Szopienicach]]. W 1929 roku zdał egzamin proboszczowski. Z pochodzącej z tego okresu opinii proboszcza szopienickiego, [[Zientek Józef|ks. Józefa Zientka]] dowiadujemy się, że ks. Pawełczyk z powodzeniem kierował 9 organizacjami katolickimi (7 polskimi i 2 niemieckimi) oraz powołał na nowo do życia [[Katolickie Stowarzyszenie Mężów|Towarzystwo Katolickich Mężów]] i przyczynił się do jego rozwoju. 1 października 1931 został mianowany pierwszym duszpasterzem nowo utworzonej [[Lokalia|lokali]] [[Parafia św. Józefa Robotnika w Nieboczowach|pw. św. Józefa Robotnika w Nieboczowach]]. Rozwinął na jej terenie działalność różnych organizacji katolickich: [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakonu św. Franciszka z Asyżu]], [[Żywy Różaniec|Żywego Różańca]], [[Sodalicja Mariańska|Kongregacji Mariańskiej Panien]] i Komunii św. Wynagradzającej. Był także wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych w Nieboczowach. | ||
Ponieważ cieszył się dużym autorytetem wśród swoich parafian, w 1932 roku za zgodą Kurii Diecezjalnej w Katowicach, został przez nich jednogłośnie wybrany na | Ponieważ cieszył się dużym autorytetem wśród swoich parafian, w 1932 roku za zgodą Kurii Diecezjalnej w Katowicach, został przez nich jednogłośnie wybrany na ''urząd sądu rozjemczego''. 17 kwietnia 1934 otrzymał nominację na proboszcza w [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej|parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni]]. Rok później rozpoczął tam budowę nowego kościoła dla którego wybrano tytuł [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Gostyni Śląskiej|św. Ap. Piotra i Pawła]]. Mimo wielu trudności i wątłego zdrowia ks. Pawełczyk doprowadził prace budowlane prawie do końca. Był odznaczony Krzyżem Waleczności i Zasługi oraz Gwiazdą Górnośląską. Zmarł nagle 28 lutego 1939 w Starej Wsi pod Pszczyną. Został pochowany w Gostyni. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
[[Kategoria: Zakonnicy]] | [[Kategoria: Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Salwatorianie]] | [[Kategoria:Salwatorianie]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
[[Kategoria:Społecznicy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 21:04, 11 sie 2017
Pawełczyk Piotr SDS (1886-1939), proboszcz w Gostyni
Urodził się 4 czerwca 1886 w Kamieniu w powiecie oleskim, w rodzinie rolniczej Piotra i Marianny z d. Lorek. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Oleśnie. Następnie wstąpił do Zgromadzenia Księży Salwatorianów. Przyjął imię zakonne Pacyfik. W gimnazjum w Pasawie, należącym do Zgromadzenia, ukończył naukę w zakresie szkoły średniej. W 1910 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W tym czasie poznawał również zagadnienia związane z prawem kanonicznym, socjologią i muzyką sakralną. Święcenia kapłańskie przyjął 10 sierpnia 1914 w Rzymie.
Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku, jako obywatel ówczesnego państwa niemieckiego, musiał opuścić Włochy i wrócić na teren Niemiec, gdzie pełnił funkcję rekolekcjonisty. Z chwilą odzyskania niepodległości przez Państwo Polskie natychmiast przeniósł się na jego teren i rozpoczął pracę jako wikariusz w Białej, w diecezji krakowskiej, gdzie Księża Salwatorianie prowadzili duszpasterstwo parafialne. Potem przez jakiś czas przebywał w domu prowincjonalnym w Trzebini. W 1927 roku za zgodą przełożonych przeniósł się do duszpasterstwa na Górnym Śląsku i w grudniu 1930 roku został inkardynowany do diecezji katowickiej.
Już wcześniej, od lipca 1927 roku, był wikariuszem w parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie (do 30 listopada 1927), a od 1 grudnia 1927 pracował w parafii św. Jadwigi w Szopienicach. W 1929 roku zdał egzamin proboszczowski. Z pochodzącej z tego okresu opinii proboszcza szopienickiego, ks. Józefa Zientka dowiadujemy się, że ks. Pawełczyk z powodzeniem kierował 9 organizacjami katolickimi (7 polskimi i 2 niemieckimi) oraz powołał na nowo do życia Towarzystwo Katolickich Mężów i przyczynił się do jego rozwoju. 1 października 1931 został mianowany pierwszym duszpasterzem nowo utworzonej lokali pw. św. Józefa Robotnika w Nieboczowach. Rozwinął na jej terenie działalność różnych organizacji katolickich: III Zakonu św. Franciszka z Asyżu, Żywego Różańca, Kongregacji Mariańskiej Panien i Komunii św. Wynagradzającej. Był także wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych w Nieboczowach.
Ponieważ cieszył się dużym autorytetem wśród swoich parafian, w 1932 roku za zgodą Kurii Diecezjalnej w Katowicach, został przez nich jednogłośnie wybrany na urząd sądu rozjemczego. 17 kwietnia 1934 otrzymał nominację na proboszcza w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni. Rok później rozpoczął tam budowę nowego kościoła dla którego wybrano tytuł św. Ap. Piotra i Pawła. Mimo wielu trudności i wątłego zdrowia ks. Pawełczyk doprowadził prace budowlane prawie do końca. Był odznaczony Krzyżem Waleczności i Zasługi oraz Gwiazdą Górnośląską. Zmarł nagle 28 lutego 1939 w Starej Wsi pod Pszczyną. Został pochowany w Gostyni.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Piotra Pawełczyka; WD 1931, nr 9, s. 110; Nekrolog, WD 1939, nr 3, s. 93; Olszar, Duchowieństwo, s. 539; Represje wobec duchowieństwa, s. 13.
| |||||