Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe)
 
(dr)
 
(Nie pokazano 18 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
xy
[[Plik:Bytom mariacki1.jpg|thumb|right]]
[[Plik:Bytom NMP2.jpg|thumb|right]]
Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu powstał pod koniec XIII wieku. Opiekę duszpasterską przy nim sprawowali najpierw duchowni diecezjalni, później norbertanie (premonstratensi) z wrocławskiego kościoła pw. św. Wincentego we Wrocławiu. Ten etap duszpasterstwa został przerwany przez [[Skutki Reformacji na Śląsku|reformację]], kiedy to ewangelicy opanowali ziemię bytomską w latach 1562-1632.
 
Parafia bytomska do połowy XIX wieku należała do jednej z największych w diecezji krakowskiej i obejmowała swymi granicami Katowice, Królewską Hutę i Dąb oraz prawie całą Rudę Śląską. Parafia bytomska jest parafią matką dla wszystkich parafii w promieniu prawie 30 kilometrów.
 
W 1810 roku zakon norbertanów uległ [[Sekularyzacja majątku kościelnego|sekularyzacji]], a kościół i parafia wróciły pod zarząd księży diecezjalnych, wśród których byli wybitni i znani kapłani tacy jak: [[Szafranek Józef|ks. Józef Szafranek]], [[Bonczyk Norbert|ks. Norbert Bonczyk]] czy [[Schenk Wacław|ks. Wacław Schenk]]. W swej blisko ośmiowiekowej historii kościół dzielił los miasta i jego mieszkańców. W 1430 roku kościół padł łupem [[Husyci|husytów]], a w XVII wieku – wojsk Mansfelda. Kilka razy kościół uległ zniszczeniu w wyniku pożarów z 1515 i 1670 roku. Wielokrotnie zmieniał swój wygląd zewnętrzny w wyniku remontów i przebudowy. Największe zmiany zostały wprowadzone na początku XVI wieku i w połowie XIX wieku oraz w latach 30. XX wieku. Swoją dzisiejszą sylwetkę zewnętrzną zawdzięcza ks. Józefowi Szafrankowi (1840-1874), a swoje obecne wyposażenie – [[Hrabowsky Alfred|ks. Alfredowi  Hrabowskiemu]]. Zniszczony przez szkody górnicze miał ulec rozbiórce, uratował go ks. prof. Wacław Schenk (1957-1982).
*[[Kościół Świętego Ducha w Bytomiu]] - kościół filialny
==Kapliczki i krzyże przydrożne==
*[[Grupa Ukrzyżowania przy kościele p.w. Wniebowzięcia NMP w Bytomiu|Grupa ukrzyżowania]]
 
==Bibliografia==
Opracowanie własne.
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - B|Bytom]]
[[Kategoria:Dekanat Bytom]]
[[Kategoria:Bytom]]

Aktualna wersja na dzień 19:21, 4 gru 2020

Bytom mariacki1.jpg
Bytom NMP2.jpg

Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu powstał pod koniec XIII wieku. Opiekę duszpasterską przy nim sprawowali najpierw duchowni diecezjalni, później norbertanie (premonstratensi) z wrocławskiego kościoła pw. św. Wincentego we Wrocławiu. Ten etap duszpasterstwa został przerwany przez reformację, kiedy to ewangelicy opanowali ziemię bytomską w latach 1562-1632.

Parafia bytomska do połowy XIX wieku należała do jednej z największych w diecezji krakowskiej i obejmowała swymi granicami Katowice, Królewską Hutę i Dąb oraz prawie całą Rudę Śląską. Parafia bytomska jest parafią matką dla wszystkich parafii w promieniu prawie 30 kilometrów.

W 1810 roku zakon norbertanów uległ sekularyzacji, a kościół i parafia wróciły pod zarząd księży diecezjalnych, wśród których byli wybitni i znani kapłani tacy jak: ks. Józef Szafranek, ks. Norbert Bonczyk czy ks. Wacław Schenk. W swej blisko ośmiowiekowej historii kościół dzielił los miasta i jego mieszkańców. W 1430 roku kościół padł łupem husytów, a w XVII wieku – wojsk Mansfelda. Kilka razy kościół uległ zniszczeniu w wyniku pożarów z 1515 i 1670 roku. Wielokrotnie zmieniał swój wygląd zewnętrzny w wyniku remontów i przebudowy. Największe zmiany zostały wprowadzone na początku XVI wieku i w połowie XIX wieku oraz w latach 30. XX wieku. Swoją dzisiejszą sylwetkę zewnętrzną zawdzięcza ks. Józefowi Szafrankowi (1840-1874), a swoje obecne wyposażenie – ks. Alfredowi Hrabowskiemu. Zniszczony przez szkody górnicze miał ulec rozbiórce, uratował go ks. prof. Wacław Schenk (1957-1982).

Kapliczki i krzyże przydrożne

Bibliografia

Opracowanie własne.