Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kończycach Małych: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
(dr)
Linia 1: Linia 1:
Kończyce Małe i Wielkie to miejscowości bliźniacze, różniące się tylko obszarem, którym zasadźca przy lokacji wsi rozporządzał, oraz tym, że areał należał do dwóch różnych właścicieli. Kończyce Wielkie były na przełomie XIII i XIV w. jeszcze własnością księcia a Małe należały już do bliżej nieznanego Paszka. Może to już wtedy jedne i drugie Kończyce miały swój własny kościół, które jednak z początku tworzyły jeden wspólny organizm parafialny, gdyż stosunkowo duża stawka, wzmiankowana w spisie [[Świętopietrze|świętopietrza]] z 1335 roku pod nazwą „Cuntzendorf”, pozwala przypuszczać, że odnosiła się do obu wsi. Ostateczny podział parafii nastąpił przed 1388 rokiem, kiedy to Kończyce Małe podzielono na dwie części, z których jedna pozostała przy księdzu Mikołaju, synu Miłosa i proboszczu w Lubomii oraz jego bracie Janiku z Krzyżanowic, a drugą odsprzedano Piotrowi z Golasowic. Odtąd Kończyce Małe były samoistną [[Parafia|parafią]].
Kończyce Małe i Wielkie to miejscowości bliźniacze, różniące się tylko obszarem, którym zasadźca przy lokacji wsi rozporządzał oraz tym, że areał należał do dwóch różnych właścicieli. Kończyce Wielkie były na przełomie XIII i XIV w. jeszcze własnością księcia a Małe należały już do bliżej nieznanego Paszka. Może to już wtedy jedne i drugie Kończyce miały swój własny kościół i na początku tworzyły jeden wspólny organizm parafialny, gdyż stosunkowo duża stawka, wzmiankowana w spisie [[Świętopietrze|świętopietrza]] z 1335 roku pod nazwą „Cuntzendorf”, pozwala przypuszczać, że odnosiła się do obu wsi. Ostateczny podział parafii nastąpił przed 1388 rokiem, kiedy to Kończyce Małe podzielono na dwie części, z których jedna pozostała przy księdzu Mikołaju, synu Miłosa i proboszczu w Lubomii oraz jego bracie Janiku z Krzyżanowic, a drugą odsprzedano Piotrowi z Golasowic. Odtąd Kończyce Małe były samoistną [[Parafia|parafią]].


W [[Skutki Reformacji na Śląsku|okresie reformacyjnym]] Kończyce Małe były przez dłuższy czas w rękach ewangelików, ale starodawny, późnogotycki i łaskami słynący obraz Matki Boskiej Kończyckiej (przedstawia Maryję z Dzieciątkiem, która w ręku trzyma kwiat mniszka lekarskiego i prawdopodobnie jest to jedyny na świecie wizerunek Maryi z mniszkiem lekarskim) zachował większą część mieszkańców przed zmianą wyznania. Po odzyskaniu kościoła, 15 kwietnia 1654 przyłączony został do [[Parafia św. Anny w Pruchnej|parafii w Pruchnej]].  
W [[Skutki Reformacji na Śląsku|okresie reformacyjnym]] Kończyce Małe były przez dłuższy czas w rękach ewangelików, ale starodawny, późnogotycki i łaskami słynący obraz Matki Boskiej Kończyckiej (przedstawia Maryję z Dzieciątkiem, która w ręku trzyma kwiat mniszka lekarskiego i prawdopodobnie jest to jedyny na świecie wizerunek Maryi z mniszkiem lekarskim) zachował większą część mieszkańców przed zmianą wyznania. Po odzyskaniu kościoła, 15 kwietnia 1654 przyłączony został do [[Parafia św. Anny w Pruchnej|parafii w Pruchnej]].  

Wersja z 08:53, 8 wrz 2019

Kończyce Małe i Wielkie to miejscowości bliźniacze, różniące się tylko obszarem, którym zasadźca przy lokacji wsi rozporządzał oraz tym, że areał należał do dwóch różnych właścicieli. Kończyce Wielkie były na przełomie XIII i XIV w. jeszcze własnością księcia a Małe należały już do bliżej nieznanego Paszka. Może to już wtedy jedne i drugie Kończyce miały swój własny kościół i na początku tworzyły jeden wspólny organizm parafialny, gdyż stosunkowo duża stawka, wzmiankowana w spisie świętopietrza z 1335 roku pod nazwą „Cuntzendorf”, pozwala przypuszczać, że odnosiła się do obu wsi. Ostateczny podział parafii nastąpił przed 1388 rokiem, kiedy to Kończyce Małe podzielono na dwie części, z których jedna pozostała przy księdzu Mikołaju, synu Miłosa i proboszczu w Lubomii oraz jego bracie Janiku z Krzyżanowic, a drugą odsprzedano Piotrowi z Golasowic. Odtąd Kończyce Małe były samoistną parafią.

W okresie reformacyjnym Kończyce Małe były przez dłuższy czas w rękach ewangelików, ale starodawny, późnogotycki i łaskami słynący obraz Matki Boskiej Kończyckiej (przedstawia Maryję z Dzieciątkiem, która w ręku trzyma kwiat mniszka lekarskiego i prawdopodobnie jest to jedyny na świecie wizerunek Maryi z mniszkiem lekarskim) zachował większą część mieszkańców przed zmianą wyznania. Po odzyskaniu kościoła, 15 kwietnia 1654 przyłączony został do parafii w Pruchnej.

W 1667 roku stanął nowy drewniany kościół pw. Wszystkich Świętych, zastąpiony w 1713 roku obecnym masywnym kościołem, konsekrowanym przez biskupa sufragana wrocławskiego Eliasza Sommerfelda 10 lipca 1719 pw. NMP, Wszystkich Świętych i św. Karola Boromeusza; 18 sierpnia 1776 został z nieznanych przyczyn ponownie konsekrowany. Reaktywacja parafii nastąpiła w 1910 roku.

Proboszczowie

Bibliografia

Rocznik Diecezji Katowickiej 1970, s. 195-200.

Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Narodzenia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Kończycach_Małych&oldid=86690”