Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Welnowiec_zewnatrz.jpg|right|thumb | [[Grafika:Welnowiec_zewnatrz.jpg|right|thumb]] | ||
[[Grafika:Welnowiec04.jpg|right|thumb | [[Grafika:Welnowiec04.jpg|right|thumb]] | ||
[[Grafika:Welnowiec_obraz.jpg | [[Grafika:Welnowiec_obraz.jpg|thumb|right]] | ||
==Parafia== | ==Parafia== | ||
Samodzielna placówka duszpasterska w postaci kuracji pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii w Michałkowicach]]. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około | Samodzielna placówka duszpasterska w postaci [[Kuracja|kuracji]] pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii w Michałkowicach]]. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około godziny drogi, skłoniła mieszkańców do tego, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - [[Gerlich Maksymilian|ks. Gerlicha]] oraz zarządu Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”), jako właścicieli tego obszaru z prośbą o wybudowanie kościoła tymczasowego. Planowano tutaj następnie utworzenie nowej parafii. Pertraktacje prowadzone przez dyrektora Zawelberga i kierownika Huty Hohenlohego zostały uwieńczone powodzeniem. | ||
Zakłady Hohenlohe oddały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji | Zakłady Hohenlohe oddały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji znajdujący się w centrum miejscowości budynek, w którym podczas I wojny światowej przebywali jeńcy rosyjscy. Wcześniej zaś - na początku XIX wieku - mieściła się w nim odlewnia żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. Aby pokryć koszty przebudowy budynku na tymczasowy kościół - 20 tys. marek niemieckich - zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne, pod kierownictwem budowniczego Hundta, rozpoczęto jesienią 1919 roku. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił [[Kubis Józef|ks. Kubis]] z Załęża. | ||
Pierwszym duszpasterzem nowej placówki | Pierwszym duszpasterzem nowej placówki został [[Schulz Georg|ks. Georg Schulz]]. Po kilku miesiącach kuracja - [[Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny|15 sierpnia]] 1921 - została przekształcona w samodzielną [[Parafia|parafię]], a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół otrzymał z ołtarza starego kościoła z Michałkowic odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Renowacji dzieła dokonał malarz [[Kowalewski Otto|Otto Kowalewski]] z Katowic, który również podarował parafii stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. | ||
W 1925 roku ks. Schulz został przeniesiony do Raciborza, a jego następcą został [[Dziwis Paweł|ks. Paweł Dziwis]]. Ten ostatni zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku parafią zarządzali: [[Karowski Józef|ks. Józef Karowski]], [[Bujara Jan|ks. Jan Bujara]] i [[Bieniek Juliusz|ks. Juliusz Bieniek]]. | |||
==Wystrój kościoła== | ==Wystrój kościoła== | ||
Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 | Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 tys. złotych. Pozostałej części kwoty spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegły do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz centralne ogrzewanie. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 tys. złotych. Przebudowę rozpoczęto na początku lipca 1930 roku. Jej projekt opracował budowniczy katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie, ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 [[Kasperlik Wilhelm|ks. Wilhelm Kasperlik]], ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Wiosną 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze - Serca Jezusowego oraz [[Św. Barbara|św. Barbary]]. Pierwszy ufundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane [[prezbiterium]]. Nowe tabernakulum zaprojektował [[Brachmański Zygmunt|Zygmunt Brachmański]]. | ||
==Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem== | ==Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem== | ||
Przypuszczalnie został namalowany w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Został wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Po raz pierwszy został poddany gruntownej konserwacji w 1963 roku; po raz drugi odnowiono go 23 czerwca 2001 w pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny. | |||
==Gazetka parafialna== | |||
*[[Ave Maria - czasopismo parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu|Ave Maria]] | |||
==Proboszczowie== | ==Proboszczowie== | ||
*[[Schulz Georg|ks. Georg Schulz]] administrator (1920-1925) | *[[Schulz Georg|ks. Georg Schulz]] administrator (1920-1925) | ||
| Linia 32: | Linia 31: | ||
*[[Woszek Eligiusz|ks. Eligiusz Woszek]] (1975-1980) | *[[Woszek Eligiusz|ks. Eligiusz Woszek]] (1975-1980) | ||
*[[Andres Jan|ks. Jan Andres]] (1980-1984) | *[[Andres Jan|ks. Jan Andres]] (1980-1984) | ||
*[[Nocoń Jan| ks. Jan Nocoń]] (1984- nadal) | *[[Nocoń Jan| ks. Jan Nocoń]] (1984- 2013) | ||
*[[Piecha Marek|ks. Marek Piecha]] (2013-2014) | |||
*[[Niesiobęcki Dariusz|ks. Dariusz Niesiobęcki]] administrator (2014-2018), proboszcz (2018-nadal) | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 1, s. 12; Schematyzm 1993; GN 1930, nr 51, s. 9, nr 52, s. 10; 2005, nr 10; Kronika Parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach–Wełnowcu, Archiwum parafii; Dokumentacja konserwacji Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w Wełnowcu, z grudnia 1964 roku | Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 1, s. 12; Schematyzm 1993; GN 1930, nr 51, s. 9, nr 52, s. 10; 2005, nr 10; Kronika Parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach–Wełnowcu, Archiwum parafii; Dokumentacja konserwacji Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w Wełnowcu, z grudnia 1964 roku; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 295-296; Sz. Babuchowski, Tramwajem do kościoła. Panorama parafii, GN 2005, nr 10, (dodatek katowicki), s. 8; [https://katowice.gosc.pl/doc_pr/5145182.Mamy-nowych-proboszczow], (dostęp: 9.11.2018). | ||
{{Dekanaty}} | {{Dekanaty}} | ||
[[Kategoria:Parafie - W|Wełnowiec]] | [[Kategoria:Parafie - W|Wełnowiec]] | ||
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Załęże|Wełnowiec]] | [[Kategoria:Dekanat Katowice-Załęże|Wełnowiec]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:28, 18 sty 2020
Parafia
Samodzielna placówka duszpasterska w postaci kuracji pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do parafii w Michałkowicach. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około godziny drogi, skłoniła mieszkańców do tego, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - ks. Gerlicha oraz zarządu Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”), jako właścicieli tego obszaru z prośbą o wybudowanie kościoła tymczasowego. Planowano tutaj następnie utworzenie nowej parafii. Pertraktacje prowadzone przez dyrektora Zawelberga i kierownika Huty Hohenlohego zostały uwieńczone powodzeniem.
Zakłady Hohenlohe oddały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji znajdujący się w centrum miejscowości budynek, w którym podczas I wojny światowej przebywali jeńcy rosyjscy. Wcześniej zaś - na początku XIX wieku - mieściła się w nim odlewnia żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. Aby pokryć koszty przebudowy budynku na tymczasowy kościół - 20 tys. marek niemieckich - zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne, pod kierownictwem budowniczego Hundta, rozpoczęto jesienią 1919 roku. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił ks. Kubis z Załęża.
Pierwszym duszpasterzem nowej placówki został ks. Georg Schulz. Po kilku miesiącach kuracja - 15 sierpnia 1921 - została przekształcona w samodzielną parafię, a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół otrzymał z ołtarza starego kościoła z Michałkowic odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Renowacji dzieła dokonał malarz Otto Kowalewski z Katowic, który również podarował parafii stacje Drogi Krzyżowej.
W 1925 roku ks. Schulz został przeniesiony do Raciborza, a jego następcą został ks. Paweł Dziwis. Ten ostatni zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku parafią zarządzali: ks. Józef Karowski, ks. Jan Bujara i ks. Juliusz Bieniek.
Wystrój kościoła
Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 tys. złotych. Pozostałej części kwoty spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegły do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz centralne ogrzewanie. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 tys. złotych. Przebudowę rozpoczęto na początku lipca 1930 roku. Jej projekt opracował budowniczy katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie, ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 ks. Wilhelm Kasperlik, ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Wiosną 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze - Serca Jezusowego oraz św. Barbary. Pierwszy ufundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane prezbiterium. Nowe tabernakulum zaprojektował Zygmunt Brachmański.
Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem
Przypuszczalnie został namalowany w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Został wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Po raz pierwszy został poddany gruntownej konserwacji w 1963 roku; po raz drugi odnowiono go 23 czerwca 2001 w pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny.
Gazetka parafialna
Proboszczowie
- ks. Georg Schulz administrator (1920-1925)
- ks. Paweł Dziwis (1925-1928)
- ks. Józef Karowski administrator (1928-1929)
- ks. Jan Bujara administrator (1929-1931)
- ks. Juliusz Bieniek tymczasowy administrator (1931)
- ks. Robert Gajda (1931-1945)
- ks. Józef Szubert administrator (1945-1947)
- ks. Józef Smandzich administrator (1947-1950)
- ks. Klemens Kosyrczyk administrator (1950-1952)
- ks. Franciszek Mokros administrator (1952)
- ks. Józef Stec administrator (1952-1954)
- ks. Jan Urbaczka administrator (1954-1958), proboszcz (1958-1975)
- ks. Eligiusz Woszek (1975-1980)
- ks. Jan Andres (1980-1984)
- ks. Jan Nocoń (1984- 2013)
- ks. Marek Piecha (2013-2014)
- ks. Dariusz Niesiobęcki administrator (2014-2018), proboszcz (2018-nadal)
Bibliografia
Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 1, s. 12; Schematyzm 1993; GN 1930, nr 51, s. 9, nr 52, s. 10; 2005, nr 10; Kronika Parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach–Wełnowcu, Archiwum parafii; Dokumentacja konserwacji Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w Wełnowcu, z grudnia 1964 roku; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 295-296; Sz. Babuchowski, Tramwajem do kościoła. Panorama parafii, GN 2005, nr 10, (dodatek katowicki), s. 8; [1], (dostęp: 9.11.2018).
| ||||||||||