Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piaśnikach: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:21, 30 wrz 2015

1 lipca 1938 bp Stanisław Adamski utworzył stację duszpasterską o nazwie: "Lokalia Najsłodszego Serca Pana Jezusa w Szarlocińcu-Piaśnikach" i przydzielił ją do dekanatu chorzowskiego. Jej teren wydzielił z parafii św. Barbary w Chorzowie oraz z parafii Chropaczów, Lipiny i Świętochłowice.

W 1972 roku oddano do użytku pierwsze bloki mieszkalne na osiedlu w Piaśnikach. Jego szybka rozbudowa i zaludnienie wpłynęły w sposób znaczący na decyzję o budowie nowego kościoła. Dnia 20 marca 1980 bp Herbert Bednorz uzyskał w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach potrzebne zezwolenie. W 1982 roku ordynariusz katowicki powierzył budowę kościoła ks. Józefowi Palce, który administrował parafią już od 1977 roku, a 2 grudnia 1984 wydał dekret potwierdzający fakt istnienia parafii w Piaśnikach. Konsekracji kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonał 8 grudnia 1990 bp Damian Zimoń.

Kościół zaprojektował architekt Jacek Kostek, a budowę powierzono konstruktorom: S. Majewskiemu i M. Właszczukowi. Stworzyli oni dwukondygnacyjną świątynię, której bryła przypomina wieloboczny namiot, podnoszący się wyraźnie z jednej strony ku wysokiej, złożonej z kilku elementów przestrzennych wieży-dzwonnicy. Wnętrze kościoła górnego, głównego, jest jednoprzestrzenne, wieloboczne, z wysuniętą ku centrum częścią ołtarzową. Wzdłuż ścian obiegają ją nieomal dookoła podparte prostymi słupami empory .

Proboszczowie

ks. Aleksander Guzy (1938-1940)
ks. Franciszek Olma (1940-1953)
ks. Karol Brzoza (1953-1957)
ks. Józef Wieczerzak (1957-1962)
ks. Stanisław Woźniak (1962-1968)
Henryk Ścierski (1968-1977)
ks. Józef Palka (1977-2002)
ks. Marek Kotyczka (2002-nadal)

Bibliografia

Dekret erekcyjny stacji duszpasterskiej Szarlociniec-Piaśniki, WD 1938, nr 6-7, s. 250-251; Dekret dotyczący zmiany granic parafii Lipiny-Piaśniki, WD 1947, nr 5, s. 125; D. Głazek, Kościoły Świętochłowic, [w:] Rocznik świętochłowicki t. 2, red. J. Myszor, Świętochłowice 2000, s. 60-75; H. Olszar, Rozwój sieci parafialnej na terytorium Świętochłowic, [w:] Rocznik świętochłowicki t. 2, red. J. Myszor, Świętochłowice 2000, s. 7-29; strona parafii:www.wsercujezusa.katowice.opoka.org.pl.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 lipca 1938 bp [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] utworzył stację duszpasterską o nazwie: "Lokalia Najsłodszego Serca Pana Jezusa w Szarlocińcu-Piaśnikach" i przydzielił ją do dekanatu chorzowskiego. Jej teren wydzielił z [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|parafii św. Barbary w Chorzowie]] oraz z parafii [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie|Chropaczów]], [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|Lipiny]] i [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|Świętochłowice]].
-W 1972 roku oddano do użytku pierwsze bloki mieszkalne na osiedlu w Piaśnikach. Jego szybka rozbudowa i zaludnienie wpłynęły w sposób znaczący na decyzję o budowie nowego kościoła. Dnia 20 marca 1980 bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] uzyskał w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach potrzebne zezwolenie. W 1982 roku ordynariusz katowicki powierzył budowę kościoła ks. [[Palka Józef|Józefowi Palce]], który administrował parafią już od 1977 roku, a 2 grudnia 1984 wydał dekret potwierdzający fakt istnienia parafii w Piaśnikach. Konsekracji świątyni Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonał 8 grudnia 1990 bp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]].
+W 1972 roku oddano do użytku pierwsze bloki mieszkalne na osiedlu w Piaśnikach. Jego szybka rozbudowa i zaludnienie wpłynęły w sposób znaczący na decyzję o budowie nowego kościoła. Dnia 20 marca 1980 bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] uzyskał w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach potrzebne zezwolenie. W 1982 roku ordynariusz katowicki powierzył budowę kościoła ks. [[Palka Józef|Józefowi Palce]], który administrował parafią już od 1977 roku, a 2 grudnia 1984 wydał dekret potwierdzający fakt istnienia parafii w Piaśnikach. Konsekracji kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonał 8 grudnia 1990 bp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]].
 Kościół zaprojektował architekt [[Kostek Jacek|Jacek Kostek]], a budowę powierzono konstruktorom: S. Majewskiemu i M. Właszczukowi. Stworzyli oni dwukondygnacyjną świątynię, której bryła przypomina wieloboczny namiot, podnoszący się wyraźnie z jednej strony ku wysokiej, złożonej z kilku elementów przestrzennych wieży-dzwonnicy. Wnętrze kościoła górnego, głównego, jest jednoprzestrzenne, wieloboczne, z wysuniętą ku centrum częścią ołtarzową. Wzdłuż ścian obiegają ją nieomal dookoła podparte prostymi słupami empory .