Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Boguszowicach

Jak podają źródła na temat Boguszowic, była to miejscowość związana głównie z mieszczącą się tam parafią, której historia sięga XIII wieku. Boguszowicka parafia administracyjnie należała do archidiakonatu opolskiego diecezji wrocławskiej oraz do archiprezbiteratu żorskiego. Parafia w Boguszowicach powstać musiała jeszcze na polskim prawie i jej początki sięgają drugiej połowy XIII wieku. Dokumentalnie potwierdzone jest istnienie parafii w spisie świętopietrza z 1335 roku oraz w sprawozdaniach wizytacyjnych biskupów wrocławskich. W XV wieku swym zasięgiem obejmowała Boguszowice, Gotartowice, Rój, Rogoźną, Folwarki, Ligotę, Kłokocin, Rowień i Brodek oraz dwie wsie, które przestały istnieć już około 1300 roku – Nietyslawice i Bobrownik. W latach 20. XX wieku doszło do wyodrębnienia z boguszowickiej parafii Rogoźnej i Folwarków. Kolejne podziały miały miejsce w połowie XX wieku. Z inicjatywy ówczesnego proboszcza boguszowickiego powstały nowe parafie – kolejno w Roju, Rowniu, na terenie powstałego koło Boguszowic osiedla oraz w Ligockiej Kuźni. W 1979 roku ze względu na liczbę nowych parafii dekanatu rybnickiego i żorskiego, utworzono dekanat boguszowicki.

Sprawozdania wizytacyjne biskupów wrocławskich donoszą, że właściwie od samego jej założenia parafia należała do cystersów w Rudach. Tak też opat z Rud posiadał prawo do dochodów z parafii i do mianowania proboszcza, którym zostawał zwykle cysters. Dzięki wpływom cysterskim, okres reformacji nie wpłynął praktycznie wcale na kształt parafii, która zawsze pozostawała katolicka. Na początku XIX wieku dobra zakonu cysterskiego w Rudach przejął książę raciborski, stając się patronem kościoła boguszowickiego. Miało to miejsce podczas sekularyzacji tego zakonu w 1810 roku. Wezwanie parafii zmieniło się na obecne, czyli Najświętszego Serca Pana Jezusa wraz z powstaniem nowego kościoła pod tym samym wezwaniem w 1935 roku.

Kościoły

Pierwszy kościół był pod wezwaniem św. Wawrzyńca, poświęcony również św. Marcinowi, stał na wzgórzu w centralnej części Boguszowic. W 1717 roku powstał nowy kościół - również drewniany. Kamień węgielny wmurował Józef II von Strachwitz - Goeppersdorf - opat rudzki, budulec podarował hrabia Rudolf von Gaschin, a budowniczym był Jakub Siedlaczek. W głównym ołtarzu umieszczono obraz, prawdopodobnie pędzla Michaela Wilmanna, przedstawiający św. Wawrzyńca a nad nim wizerunek św. Mikołaja. Z biegiem czasu kościółek uległ zniszczeniu, a parafia rozrastała się, dlatego jesienią 1929 roku przystąpiono do budowy nowego, murowanego kościoła. W 1935 roku, za czasów proboszcza Karola Długaja, nastąpiło jego poświęcenie, konsekrowany został podczas wizytacji w 1960 roku.

Drewniany kościół jako obiekt zabytkowy stał w Boguszowicach do 1975 roku, potem został przeniesiony do Ligockiej Kuźni.

Proboszczowie

• ks. Antoni Pendziałek (1889-1909)
• ks. Józef Janitzek (1909–1922)
• ks. Józef Kulig (1922–1927)
• ks. Karol Długaj (1927–1942)
• ks. Edward Tobola (1942–1990)
• ks. Stefan Sprot (1990–1991)
• ks. Stanisław Gańczorz (1991–2003)
• ks. Krzysztof Błotko (2003-nadal)

Bibliografia

F. Maroń, Rozwój sieci parafialnej diecezji katowickiej do końca XV w., SSHT 2 (1969), s. 101-168; M. Kula, Boguszowice, Rybnik 2008; Schematyzm Archidiecezji Katowickiej 1993.