Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Tychach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(uzupełnienie) |
||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Tychy_maks2.jpg|right| | [[Grafika:Tychy_maks2.jpg|right|thumb]] | ||
[[Grafika:Tychy_maks3.jpg|right| | [[Grafika:Tychy_maks3.jpg|right|thumb]] | ||
==Historia== | |||
Historia powstania parafii św. Maksymiliana związana jest z rozpoczętą w 1979 roku budową osiedla „Z”. Starania o utworzenie nowego kościoła podjął ówczesny proboszcz [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w | Historia powstania parafii św. Maksymiliana związana jest z rozpoczętą w 1979 roku budową osiedla „Z”. Starania o utworzenie nowego kościoła podjął ówczesny proboszcz [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tychach-Paprocanach]] - [[Pawełczyk Leon|ks. Leon Pawełczyk]]. Wystosował on prośbę do [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]] i uzyskał zgodę, aby na pograniczu jego parafii oraz [[Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Cielmicach|parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach–Cielmicach]] powstał nowy kościół. Ówczesne władze nie zgodziły się na dwie pierwsze propozycje lokalizacji kościoła oraz na sugerowaną powierzchnię terenu pod budowę. W rezultacie za zgodą władz miasta i Kościoła miejsce zostało wyznaczone pod lasem i było oddzielone od osiedla „Z” polami rolników. Obecnie na miejscu tych pól znajduje się nowe osiedle domków jednorodzinnych „Z1”. | ||
==Budowa kościoła== | ==Budowa kościoła== | ||
W 1983 roku budowniczym parafii został | W 1983 roku budowniczym parafii został [[Borkowy Benedykt|ks. Benedykt Borkowy]], pochodzący z Bierunia Nowego. Teren pod budowę kościoła został zakupiony 5 maja 1983 od cielmickich gospodarzy: Marty i Karola Bierońskich oraz Marty Kocurek. 9 stycznia 1984 na miejscu planowanego kościoła stanął krzyż. Pięć miesięcy później została poświęcona przez bpa katowickiego Herberta Bednorza tymczasowa kaplica, postawiona na placu budowy. Parafia została erygowana 18 listopada 1984. Prawie dwa lata później, 4 września 1986, [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]] poświęcił nowy dom katechetyczny. We wrześniu 1987 roku parafia uzyskała zgodę na budowę kościoła, którą rozpoczęto w 1988 roku. Prowadzona była systemem gospodarczym, dzięki czemu wielu parafian angażowało się i podejmowało trud włączenia się w różnorakie prace na placu budowy. W 1990 roku był już wybudowany ośrodek administracyjno-mieszkalny. Od tego czasu księża zamieszkali na probostwie. Zaczęła też funkcjonować kancelaria parafialna. 22 grudnia 1996 kościół konsekrował abp Damian Zimoń. | ||
==Wystrój kościoła== | ==Wystrój kościoła== | ||
Projektantami | Projektantami kościoła byli inżynierowie Bożena i Janusz Włodarczykowie, a konstruktorem inżynier [[Manjura Jerzy|Jerzy Manjura]]. Autorem stacji [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]], stanowiącej element okien w kościele i wizerunku św. Maksymiliana, wykonanego na ścianie z cegieł w [[prezbiterium]], był artysta plastyk [[Kluska Stanisław|Stanisław Kluska]]. Wystrój wnętrza kościoła jest bardzo stonowany i chłodny. Ołtarz z jasnej cegły klinkierowej (z niej zbudowane są wszystkie ściany kościoła), drewniana ambona i ławki, jasna boazeria, jasnofioletowe filary, ogromny metalowy krzyż w prezbiterium i wykonana w podobnym stylu chrzcielnica oraz ciemne tabernakulum tworzą specyficzną atmosferę tego kościoła. Ma ona przypominać o postaci patrona parafii - [[Św. Maksymilian Maria Kolbe|św. Maksymiliana]], który zginął śmiercią męczeńską w [[Obóz koncentracyjny - Auschwitz|obozie koncentracyjnym Auschwitz]]. Jednym z elementów wnętrza kościoła jest kaplica, znajdująca się przy prezbiterium, przeznaczona dla rodziców z małymi dziećmi, aby i one, nie przeszkadzając innym, mogły uczestniczyć we Mszy świętej i nabożeństwach. | ||
W ogrodzenie kościoła wbudowane są stacje Drogi Krzyżowej wykonane z brązu, według projektu artysty plastyka Wiesława Domańskiego. Obejście ubogaca także 2,5-metrowa rzeźba Chrystusa Zbawiciela, odlana z brązu, zwrócona w stronę osiedla. Wielkość i oryginalny kształt bryły kościoła sprawia, że jest on widoczny z wielu oddalonych od niego miejsc, a swoją specyfiką zaciekawia i przyciąga wielu ludzi. | |||
==Duszpasterstwo== | ==Duszpasterstwo== | ||
W parafii działają grupy skupiające dzieci, młodzież i dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu, tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta modlą się, śpiewają i formują w grupie [[Dzieci Maryi]]. Swoim śpiewem liturgię upiększają schole: dziecięca i młodzieżowa. Propozycją formacji dla młodzieży jest [[Ruch Światło-Życie]]. W ramach Oazy odbywają się w każdy piątek spotkania w salkach. Jest także możliwość wyjazdu na rekolekcje wakacyjne. Dorośli włączają się w [[Akcja Katolicka|Akcję Katolicką]], Zespół Charytatywny, [[Legion Maryi]] oraz [[Żywy Różaniec]]. Redagowana jest gazeta parafialna: | W parafii działają grupy skupiające dzieci, młodzież i dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu, tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta modlą się, śpiewają i formują w grupie [[Dzieci Maryi]]. Swoim śpiewem liturgię upiększają schole: dziecięca i młodzieżowa. Propozycją formacji dla młodzieży jest [[Ruch Światło-Życie]]. W ramach Oazy odbywają się w każdy piątek spotkania w salkach. Jest także możliwość wyjazdu na rekolekcje wakacyjne. Dorośli włączają się w [[Akcja Katolicka|Akcję Katolicką]], Zespół Charytatywny, [[Legion Maryi]] oraz [[Żywy Różaniec]]. Redagowana jest gazeta parafialna: '' Co pod lasem piszczy?'', poruszająca aktualne tematy dotyczące Kościoła i parafii. W salkach katechetycznych odbywają się spotkania anonimowych alkoholików. Do dyspozycji parafian jest biblioteka i siłownia, którą opiekuje się Rada Osiedla "Z". Od września 2007 roku w salkach parafialnych odbywają się przygotowania bliższe do małżeństwa dla młodzieży klas drugich szkół ponadgimnazjalnych. | ||
Odpust | [[Odpust parafialny]] obchodzony jest w niedzielę przed 14 sierpnia. | ||
==Proboszczowie== | ==Proboszczowie== | ||
[[Borkowy Benedykt|ks. Benedykt Borkowy]] (1984-nadal) | *[[Borkowy Benedykt|ks. Benedykt Borkowy]] (1984-2016) | ||
*[[Nowiński Piotr|ks. Piotr Nowiński]] administrator (2016-2017), proboszcz (2017-2019) | |||
*[[Strzelczyk Grzegorz|ks. Grzegorz Strzelczyk]] (2019-2023) | |||
*[[Wierzbicki Marcin|ks. Marcin Wierzbicki]] (2023-nadal) | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Archiwum parafii, Kronika parafialna; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, | Archiwum parafii, Kronika parafialna; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, dekanaty i parafie; R. Szner, Przewodnik po tyskich kościołach, Tychy 2006; Dekret erekcji parafii pod wezwaniem Świętego Maksymiliana Kolbego w Tychach (osiedle Z), WD 1984, nr 12, s. 330-332; P. Sacha, Otwarte drzwi. Panorama parafii Maksymiliana Kolbego w Tychach, GN 2007, nr 37, (dodatek katowicki), s. 14-15. | ||
{{Dekanaty}} | {{Dekanaty}} | ||
[[Kategoria:Parafie - T|Tychy]] | [[Kategoria:Parafie - T|Tychy]] | ||
[[Kategoria:Dekanat Tychy Nowe|Tychy]] | [[Kategoria:Dekanat Tychy Nowe|Tychy]] | ||
[[Kategoria:Tychy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 20:21, 11 cze 2023
Historia
Historia powstania parafii św. Maksymiliana związana jest z rozpoczętą w 1979 roku budową osiedla „Z”. Starania o utworzenie nowego kościoła podjął ówczesny proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tychach-Paprocanach - ks. Leon Pawełczyk. Wystosował on prośbę do bpa Herberta Bednorza i uzyskał zgodę, aby na pograniczu jego parafii oraz parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach–Cielmicach powstał nowy kościół. Ówczesne władze nie zgodziły się na dwie pierwsze propozycje lokalizacji kościoła oraz na sugerowaną powierzchnię terenu pod budowę. W rezultacie za zgodą władz miasta i Kościoła miejsce zostało wyznaczone pod lasem i było oddzielone od osiedla „Z” polami rolników. Obecnie na miejscu tych pól znajduje się nowe osiedle domków jednorodzinnych „Z1”.
Budowa kościoła
W 1983 roku budowniczym parafii został ks. Benedykt Borkowy, pochodzący z Bierunia Nowego. Teren pod budowę kościoła został zakupiony 5 maja 1983 od cielmickich gospodarzy: Marty i Karola Bierońskich oraz Marty Kocurek. 9 stycznia 1984 na miejscu planowanego kościoła stanął krzyż. Pięć miesięcy później została poświęcona przez bpa katowickiego Herberta Bednorza tymczasowa kaplica, postawiona na placu budowy. Parafia została erygowana 18 listopada 1984. Prawie dwa lata później, 4 września 1986, bp Damian Zimoń poświęcił nowy dom katechetyczny. We wrześniu 1987 roku parafia uzyskała zgodę na budowę kościoła, którą rozpoczęto w 1988 roku. Prowadzona była systemem gospodarczym, dzięki czemu wielu parafian angażowało się i podejmowało trud włączenia się w różnorakie prace na placu budowy. W 1990 roku był już wybudowany ośrodek administracyjno-mieszkalny. Od tego czasu księża zamieszkali na probostwie. Zaczęła też funkcjonować kancelaria parafialna. 22 grudnia 1996 kościół konsekrował abp Damian Zimoń.
Wystrój kościoła
Projektantami kościoła byli inżynierowie Bożena i Janusz Włodarczykowie, a konstruktorem inżynier Jerzy Manjura. Autorem stacji Drogi Krzyżowej, stanowiącej element okien w kościele i wizerunku św. Maksymiliana, wykonanego na ścianie z cegieł w prezbiterium, był artysta plastyk Stanisław Kluska. Wystrój wnętrza kościoła jest bardzo stonowany i chłodny. Ołtarz z jasnej cegły klinkierowej (z niej zbudowane są wszystkie ściany kościoła), drewniana ambona i ławki, jasna boazeria, jasnofioletowe filary, ogromny metalowy krzyż w prezbiterium i wykonana w podobnym stylu chrzcielnica oraz ciemne tabernakulum tworzą specyficzną atmosferę tego kościoła. Ma ona przypominać o postaci patrona parafii - św. Maksymiliana, który zginął śmiercią męczeńską w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Jednym z elementów wnętrza kościoła jest kaplica, znajdująca się przy prezbiterium, przeznaczona dla rodziców z małymi dziećmi, aby i one, nie przeszkadzając innym, mogły uczestniczyć we Mszy świętej i nabożeństwach.
W ogrodzenie kościoła wbudowane są stacje Drogi Krzyżowej wykonane z brązu, według projektu artysty plastyka Wiesława Domańskiego. Obejście ubogaca także 2,5-metrowa rzeźba Chrystusa Zbawiciela, odlana z brązu, zwrócona w stronę osiedla. Wielkość i oryginalny kształt bryły kościoła sprawia, że jest on widoczny z wielu oddalonych od niego miejsc, a swoją specyfiką zaciekawia i przyciąga wielu ludzi.
Duszpasterstwo
W parafii działają grupy skupiające dzieci, młodzież i dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu, tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta modlą się, śpiewają i formują w grupie Dzieci Maryi. Swoim śpiewem liturgię upiększają schole: dziecięca i młodzieżowa. Propozycją formacji dla młodzieży jest Ruch Światło-Życie. W ramach Oazy odbywają się w każdy piątek spotkania w salkach. Jest także możliwość wyjazdu na rekolekcje wakacyjne. Dorośli włączają się w Akcję Katolicką, Zespół Charytatywny, Legion Maryi oraz Żywy Różaniec. Redagowana jest gazeta parafialna: Co pod lasem piszczy?, poruszająca aktualne tematy dotyczące Kościoła i parafii. W salkach katechetycznych odbywają się spotkania anonimowych alkoholików. Do dyspozycji parafian jest biblioteka i siłownia, którą opiekuje się Rada Osiedla "Z". Od września 2007 roku w salkach parafialnych odbywają się przygotowania bliższe do małżeństwa dla młodzieży klas drugich szkół ponadgimnazjalnych. Odpust parafialny obchodzony jest w niedzielę przed 14 sierpnia.
Proboszczowie
- ks. Benedykt Borkowy (1984-2016)
- ks. Piotr Nowiński administrator (2016-2017), proboszcz (2017-2019)
- ks. Grzegorz Strzelczyk (2019-2023)
- ks. Marcin Wierzbicki (2023-nadal)
Bibliografia
Archiwum parafii, Kronika parafialna; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, dekanaty i parafie; R. Szner, Przewodnik po tyskich kościołach, Tychy 2006; Dekret erekcji parafii pod wezwaniem Świętego Maksymiliana Kolbego w Tychach (osiedle Z), WD 1984, nr 12, s. 330-332; P. Sacha, Otwarte drzwi. Panorama parafii Maksymiliana Kolbego w Tychach, GN 2007, nr 37, (dodatek katowicki), s. 14-15.
| ||||||||||