Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Makoszowach: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 14:04, 26 cze 2021

Makoszowy są dzielnicą Zabrza, jednak parafia św. Jana i Pawła Męczenników - wraz z Kończycami i Pawłowem - należy do archidiecezji katowickiej oraz dekanatu Kochłowice.

Historia parafii i kościoła

Makoszowy założono w 1498 roku. Była to osada o charakterze rolniczym. Od początku swojego istnienia wieś należała do parafii w Przyszowicach. Wraz z rozwojem przemysłu na Śląsku wzrosła też i liczba ludności Makoszów. W 1890 roku osada liczyła 1171 mieszkańców, a w 1924 roku było ich już 3265. Związane to było z powstaniem i rozwojem pobliskiej kopalni Delbrück (obecna KWK Makoszowy - w likwidacji).

Wobec powyższego stało się niezbędne utworzenia osobnej jednostki kościelnej. W 1910 roku powstał Komitet Budowy Kościoła. Pojawiły się jednak problemy z lokalizacją, a gdy już wybrano miejsce, dalsze plany budowy przerwał wybuch II wojny światowej. Ze względu na trudną sytuację w latach powojennych, postanowiono przystosować do celów sakralnych budynek starej szkoły. Przylegające zaś do niego mieszkanie kierownika przekształcono w probostwo. 28 września 1919 przyszowicki proboszcz poświęcił kościół, któremu nadano wezwanie św. Jana i Pawła Męczenników. Tym samym powstała tutaj kuracja, którą pokierował ks. Henryk Rduch. W 1925 roku erygowano parafię, która od 1931 roku wchodzi w skład dekanatu Kochłowice.

Z powodu szkód górniczych kościół był wielokrotnie remontowany. Pierwsza renowacja miała miejsce w 1951 roku. Wykonano wówczas kotwienie murów plebanii i kościoła. W latach 1965-1972 kościół i probostwo były remontowane dwukrotnie. W latach 1982-1983, gdy proboszczem był ks. Joachim Smołka, przeprowadzono kapitalny remont. Mury fundamentowe zabezpieczono ściągami żelbetonowymi, fundamenty prezbiterium także wzmocniono żelbetonem. Spękane mury kościoła do połowy rozebrano, a następnie wzniesiono ponownie. Wykonano nowy dach i wieżę kościelną. Po zakończeniu remontu, 11 grudnia 1983 bp Herbert Bednorz ponownie poświęcił kościół.

Miejsce pod cmentarz parafialny o powierzchni 75 a, w 1920 roku wydzierżawiono od kopalni "Bielszowice" na okres 30 lat z możliwością przedłużenia. W tym samym roku dokonano jego poświęcenia. W 1986 roku doprowadzono wodociąg. Nekropolia znajduje się w lesie, na końcu ul. Jana Styki.

Na terenie parafii działają: Zespół Charytatywny, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, grupa Dzieci Maryi i ministranci. Wspólnota liczy 1600 osób.

Proboszczowie

ks. Henryk Rduch lokalista (1919-1922), kuratus (1922-1924)
ks. Jakub Mańda administrator (1924-1956)
ks. Jerzy Zieliński administrator (1956-1957)
ks. Paweł Lubos administrator (1957-1964)
ks. Tadeusz Jaskółka administrator (1965-1974)
ks. Joachim Smołka proboszcz (1974-2001)
ks. Henryk Iwański administrator (2000-2002), proboszcz (2002-2019)
ks. Piotr Nowiński (2019-nadal)

Bibliografia

Ustanowienie parafji Makoszowy, RAA 1925, nr 28, s. 152; L. Musioł, Makoszowy. Z dziejów gminy i parafii, Zabrze 1998; W. Pietrucha, Plan pracy duszpasterskiej w parafii Zabrze - Makoszowy (dekanat kochłowicki), mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; Makoszowy - (okolicznościowa praca na 500 lecie istnienia), red. Sławomir Latos, Zabrze 2003.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-Makoszowy są dzielnicą Zabrza, jednak parafia pw. śś. Jana i Pawła Męczenników - wraz z [[Parafia Bożego Ciała w Kończycach|Kończycami]] i [[Parafia św. Pawła Apostoła w Pawłowie|Pawłowem]] - należy do [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezji katowickiej]] oraz [[Dekanat Kochłowice|dekanatu Kochłowice]].
+Makoszowy są dzielnicą Zabrza, jednak parafia św. Jana i Pawła Męczenników - wraz z [[Parafia Bożego Ciała w Kończycach|Kończycami]] i [[Parafia św. Pawła Apostoła w Pawłowie|Pawłowem]] - należy do [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezji katowickiej]] oraz [[Dekanat Kochłowice|dekanatu Kochłowice]].
 ==Historia parafii i kościoła==
-Makoszowy założono w 1498 roku. Była to osada o charakterze rolniczym. Od początku swojego istnienia wieś należała do [[Parafia św. Jana Nepomucena w Przyszowicach|parafii w Przyszowicach]]. Wraz z rozwojem przemysłu na Śląsku wzrosła też i liczba ludności Makoszów. W 1890 roku osada liczyła 1171 mieszkańców, a w 1924 roku było ich już 3265. Związane to było z powstaniem i rozwojem pobliskiej kopalni ''Delbruck'' (obecna KWK ''Makoszowy'').
+Makoszowy założono w 1498 roku. Była to osada o charakterze rolniczym. Od początku swojego istnienia wieś należała do [[Parafia św. Jana Nepomucena w Przyszowicach|parafii w Przyszowicach]]. Wraz z rozwojem przemysłu na Śląsku wzrosła też i liczba ludności Makoszów. W 1890 roku osada liczyła 1171 mieszkańców, a w 1924 roku było ich już 3265. Związane to było z powstaniem i rozwojem pobliskiej kopalni '' Delbrück '' (obecna KWK '' Makoszowy'' - w likwidacji).
 Wobec powyższego stało się niezbędne utworzenia osobnej jednostki kościelnej. W 1910 roku powstał Komitet Budowy Kościoła. Pojawiły się jednak problemy z lokalizacją, a gdy już wybrano miejsce, dalsze plany budowy przerwał wybuch II wojny światowej. Ze względu na trudną sytuację w latach powojennych, postanowiono przystosować do celów sakralnych budynek starej szkoły. Przylegające zaś do niego mieszkanie kierownika przekształcono w probostwo. 28 września 1919 przyszowicki proboszcz poświęcił kościół, któremu nadano wezwanie św. Jana i Pawła Męczenników. Tym samym powstała tutaj [[kuracja]], którą pokierował ks. Henryk Rduch. W 1925 roku erygowano [[Parafia|parafię]], która od 1931 roku wchodzi w skład dekanatu Kochłowice.
-Z powodu szkód górniczych kościół był wielokrotnie remontowany. Pierwsza renowacja miała miejsce w 1951 roku. Wykonano wówczas kotwienie murów plebanii i kościoła. W latach 1965-1972 kościół i probostwo były remontowane dwukrotnie. W latach 1982-1983, gdy proboszczem był ks. Joachim Smołka, przeprowadzono kapitalny remont. Mury fundamentowe zabezpieczono ściągami żelbetonowymi, fundamenty prezbiterium także wzmocniono żelbetonem. Spękane mury kościoła do połowy rozebrano, a następnie wzniesiono ponownie. Wykonano nowy dach i wieżę kościelną. Po zakończeniu remontu, 11 grudnia 1983 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] ponownie poświęcił kościół.
+Z powodu szkód górniczych kościół był wielokrotnie remontowany. Pierwsza renowacja miała miejsce w 1951 roku. Wykonano wówczas kotwienie murów plebanii i kościoła. W latach 1965-1972 kościół i probostwo były remontowane dwukrotnie. W latach 1982-1983, gdy proboszczem był ks. Joachim Smołka, przeprowadzono kapitalny remont. Mury fundamentowe zabezpieczono ściągami żelbetonowymi, fundamenty [[prezbiterium]] także wzmocniono żelbetonem. Spękane mury kościoła do połowy rozebrano, a następnie wzniesiono ponownie. Wykonano nowy dach i wieżę kościelną. Po zakończeniu remontu, 11 grudnia 1983 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] ponownie poświęcił kościół.
 Miejsce pod cmentarz parafialny o powierzchni 75 a, w 1920 roku wydzierżawiono od kopalni "Bielszowice" na okres 30 lat z możliwością przedłużenia. W tym samym roku dokonano jego poświęcenia. W 1986 roku doprowadzono wodociąg. Nekropolia znajduje się w lesie, na końcu ul. Jana Styki.