Lokay Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Lokay Jerzy (1902-1961) == | == Lokay Jerzy (1902-1961) == | ||
Urodził się 5 kwietnia 1902 w Pszczynie. Był synem nauczyciela, właściciela księgarni i drukarni Alfonsa oraz Marii z d. Lux. Do szkoły powszechnej i klasycznego gimnazjum uczęszczał w Pszczynie. Egzamin dojrzałości zdał w 1921 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego| Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Uczestniczył ponadto w wykładach z historii i językoznawstwa. W 1925 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie ]] i kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] . Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1926 w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa [[Hlond August|Augusta Hlond]] a. Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Jerzego w Rydułtowach|parafii św. Jerzego w Rydułtowach]] . Jego pierwszą placówką wikariuszowską była [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]] . Od 1932 pełnił na jej terenie obowiązki kapelana hufca Śląskiej Chorągwi Harcerskiej. W 1933 roku zdał egzamin proboszczowski. W tym samym roku został skierowany jako wikariusz do [Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach| parafii św. Marii Magdaleny w Bielszowicach]] , a następnie do parafii: św. Wawrzyńca w Wirku-Nowej Wsi i św. Jadwigi w Chorzowie. W Nowej Wsi był także kapelanem męskiego i żeńskiego hufca harcerskiego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 roku, został mianowany, w miejsce aresztowanego ks. proboszcza [[Czempiel Józef|Józefa Czempiela] , substytutem, a po jego śmierci, administratorem w[[Parafia Wniebowzięcia | Urodził się 5 kwietnia 1902 w Pszczynie. Był synem nauczyciela, właściciela księgarni i drukarni Alfonsa oraz Marii z d. Lux. Do szkoły powszechnej i klasycznego gimnazjum uczęszczał w Pszczynie. Egzamin dojrzałości zdał w 1921 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego| Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Uczestniczył ponadto w wykładach z historii i językoznawstwa. W 1925 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie ]] i kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] . Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1926 w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa [[Hlond August|Augusta Hlond]] a. Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Jerzego w Rydułtowach|parafii św. Jerzego w Rydułtowach]] . Jego pierwszą placówką wikariuszowską była [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]] . Od 1932 pełnił na jej terenie obowiązki kapelana hufca Śląskiej Chorągwi Harcerskiej. W 1933 roku zdał egzamin proboszczowski. W tym samym roku został skierowany jako wikariusz do [Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach| parafii św. Marii Magdaleny w Bielszowicach]] , a następnie do parafii: św. Wawrzyńca w Wirku-Nowej Wsi i św. Jadwigi w Chorzowie. W Nowej Wsi był także kapelanem męskiego i żeńskiego hufca harcerskiego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 roku, został mianowany, w miejsce aresztowanego ks. proboszcza [[Czempiel Józef|Józefa Czempiela] , substytutem, a po jego śmierci, administratorem w[[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym| parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym]] . W 1945 roku ks. Lokay wyjechał do Niemiec. Po otrzymaniu zgody bpa [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego]], w styczniu 1952 roku, został ekskardynowany z diecezji katowickiej i inkardynowany do diecezji Paderborn. Na jej terenie pełnił obowiązki administratora w parafii Falkenhagen. Zmarł 17 sierpnia 1961 w Bad Godesberg i tam został pochowany. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 00:30, 7 lut 2010
Lokay Jerzy (1902-1961)
Urodził się 5 kwietnia 1902 w Pszczynie. Był synem nauczyciela, właściciela księgarni i drukarni Alfonsa oraz Marii z d. Lux. Do szkoły powszechnej i klasycznego gimnazjum uczęszczał w Pszczynie. Egzamin dojrzałości zdał w 1921 roku. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczestniczył ponadto w wykładach z historii i językoznawstwa. W 1925 roku przeniósł się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego . Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1926 w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa Augusta Hlond a. Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Jerzego w Rydułtowach . Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach . Od 1932 pełnił na jej terenie obowiązki kapelana hufca Śląskiej Chorągwi Harcerskiej. W 1933 roku zdał egzamin proboszczowski. W tym samym roku został skierowany jako wikariusz do [Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach| parafii św. Marii Magdaleny w Bielszowicach]] , a następnie do parafii: św. Wawrzyńca w Wirku-Nowej Wsi i św. Jadwigi w Chorzowie. W Nowej Wsi był także kapelanem męskiego i żeńskiego hufca harcerskiego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 roku, został mianowany, w miejsce aresztowanego ks. proboszcza [[Czempiel Józef|Józefa Czempiela] , substytutem, a po jego śmierci, administratorem w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym . W 1945 roku ks. Lokay wyjechał do Niemiec. Po otrzymaniu zgody bpa Stanisława Adamskiego, w styczniu 1952 roku, został ekskardynowany z diecezji katowickiej i inkardynowany do diecezji Paderborn. Na jej terenie pełnił obowiązki administratora w parafii Falkenhagen. Zmarł 17 sierpnia 1961 w Bad Godesberg i tam został pochowany.
Bibliografia
Zmarli kapłani Kościoła Katowickiego. T. II: Kapłani wyświęceni w latach 1923-1939 (do wybuchu II wojny światowej), zebrał i opr. ks. E. Nalepa, Katowice 1999, s. 40-41.
| |||||