Konieczny Franciszek

Konieczny Franciszek (1921-2009), proboszcz w Jejkowicach

Urodził się 19 września 1921 w Lędzinach. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Lędzinach uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Wybuch wojny przerwał jego naukę. W marcu 1940 roku musiał uciekać do Generalnej Guberni. Zamieszkał, wraz z ojcem ukrywającym się przed hitlerowcami, w Krakowie-Dębnikach. Spotykał się tam z Janem Leopoldem Tyranowskim; później zeznawał jako świadek w procesie kanonizacyjnym tego Sługi Bożego. Na tajnych kompletach kontynuował naukę i zdał egzamin dojrzałości, który po wojnie został zweryfikowany przez Wydział Oświaty w Katowicach. Ucząc się pracował przez rok jako posłaniec w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń w Krakowie, potem przez półtora roku w Państwowym Instytucie Geologicznym jako pracownik biurowy i w końcu jako kierownik oddziału zagranicznego w Firmie Transportowej Internationale Spedition Henry Rocsc Filia w Krakowie.

Po przedstawieniu się w 1942 roku biskupowi Juliuszowi Bieńkowi został przez niego skierowany do ks. rektora Szymbora. który przyjął go do Śląskiego Seminarium Duchownego. Ponieważ Seminarium to nie mogło funkcjonować Franciszek poprosił ks. abp. Stefana Sapiehę, któremu od 1941 roku służył w jego domowej kaplicy wraz z klerykiem Karolem Wojtyłą do Mszy św. o czasowe przyjęcie go do Seminarium Krakowskiego. Ukończył tam dwa lata studiów. W sierpniu 1944 roku zamieszkał w pałacu arcybiskupim w Krakowie, gdzie było Krakowskie Seminarium Duchowne. W październiku 1945 roku przybył do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując stopień magistra teologii. Święcenia prezbiteratu przyjął 27 czerwca 1948 w ówczesnej katedrze świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk biskupa pomocniczego Juliusza Bieńka.

Po zastępstwie w rodzinnej parafii w Lędzinach i w Kaletach-Jędrysku ks. Konieczny był wikariuszem w parafiach: św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (od 1948 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze (od 1951 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym (od 1952 roku), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach (od 1953 roku), św. Józefa w Krasowach (od 1956 roku).

20 września 1957 został mianowany kuratusem nowo utworzonej kuracji Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej. Postarał się o wybudowanie tam kościoła. W maju 1961 roku oskarżony został o to. że "..nakłaniał mieszkańców osiedla Wesoła do przekazywania materiałów budowlanych otrzymanych na przydział w celu zaspokojenia własnych potrzeb budowlanych na rzecz Komitetu Budowy Kościoła w Wesołej". Po wielu rozprawach sprawa ta została umorzona „wobec braku znamion przestępstwa". W 1960 roku został proboszczem parafii Opatrzności Bożej w Gaszowicach, a w 1964 roku administratorem parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Ostatnią jego placówką duszpasterską była parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach, gdzie od 1972 roku był proboszczem. Postarał się o wybudowanie tam domu katechetycznego i wieży kościoła.

Ks. Konieczny był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej, przez piętnaście lat pełnił funkcję diecezjalnego referenta ds. trzeźwości. W ramach prac I Synodu Diecezji Katowickiej przewodniczył Zespołowi Studyjnemu ds. Trzeźwości. Zespół ten opracował dokument synodalny „Trzeźwość jako zadanie duszpasterskie". W 1995 roku mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Od 22 sierpnia 1992 był emerytem. Mieszkał nadal w Jejkowicach, a w 2005 roku zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 22 lutego 2009 w szpitalu w Katowicach. Pochowany został w Jejkowicach.

Bibliografia

J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2009, nr 2, s. 94-95; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 172.