Konieczny Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Urodził się 19 września 1921 w Lędzinach. Po ukończeniu miejscowej Szkoły Powszechnej uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Wybuch wojny przerwał naukę; w marcu 1940 roku musiał uciekać do Generalnej Guberni. Zamieszkał, wraz z ojcem ukrywającym się przed hitlerowcami, w Krakowie-Dębnikach. Spotykał się tam z Janem Leopoldem Tyranowskim; później zeznawał jako świadek w procesie kanonizacyjnym tego Sługi Bożego. Na tajnych kompletach kontynuował naukę i zdał egzamin dojrzałości, który po wojnie został zweryfikowany przez Wydział Oświaty w Katowicach. Ucząc się, najpierw przez rok pracował jako posłaniec w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń w Krakowie, a potem przez półtora roku w Państwowym Instytucie Geologicznym jako pracownik biurowy i w końcu jako kierownik oddziału zagranicznego w Firmie Transportowej Internationale Spedition Henry Rocsc Filia w Krakowie. | Urodził się 19 września 1921 w Lędzinach. Po ukończeniu miejscowej Szkoły Powszechnej uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Wybuch wojny przerwał naukę; w marcu 1940 roku musiał uciekać do Generalnej Guberni. Zamieszkał, wraz z ojcem ukrywającym się przed hitlerowcami, w Krakowie-Dębnikach. Spotykał się tam z Janem Leopoldem Tyranowskim; później zeznawał jako świadek w procesie kanonizacyjnym tego Sługi Bożego. Na tajnych kompletach kontynuował naukę i zdał egzamin dojrzałości, który po wojnie został zweryfikowany przez Wydział Oświaty w Katowicach. Ucząc się, najpierw przez rok pracował jako posłaniec w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń w Krakowie, a potem przez półtora roku w Państwowym Instytucie Geologicznym jako pracownik biurowy i w końcu jako kierownik oddziału zagranicznego w Firmie Transportowej Internationale Spedition Henry Rocsc Filia w Krakowie. | ||
W 1942 roku przez [[Bieniek Juliusz|bpa Juliusza Bieńka]] został skierowany do ks. rektora Szymbora, który przyjął go do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]]. Nie mogło ono jednak funkcjonować. Dlatego poprosił [[Sapieha Adam Stefan| abp. Stefana Sapiehę]], któremu od 1941 roku wraz z klerykiem [[Jan Paweł II|Karolem Wojtyłą]] w jego domowej kaplicy służył do mszy św., o czasowe przyjęcie do seminarium krakowskiego. Ukończył tam dwa lata studiów. W sierpniu 1944 roku zamieszkał w pałacu arcybiskupim w Krakowie, w którym znajdowało się Krakowskie Seminarium Duchowne. W październiku 1945 roku przybył do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] uzyskując stopień magistra teologii. Święcenia prezbiteratu przyjął 27 czerwca 1948 w ówczesnej katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach | W 1942 roku przez [[Bieniek Juliusz|bpa Juliusza Bieńka]] został skierowany do ks. rektora Szymbora, który przyjął go do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]]. Nie mogło ono jednak funkcjonować. Dlatego poprosił [[Sapieha Adam Stefan| abp. Stefana Sapiehę]], któremu od 1941 roku wraz z klerykiem [[Jan Paweł II|Karolem Wojtyłą]] w jego domowej kaplicy służył do mszy św., o czasowe przyjęcie do seminarium krakowskiego. Ukończył tam dwa lata studiów. W sierpniu 1944 roku zamieszkał w pałacu arcybiskupim w Krakowie, w którym znajdowało się Krakowskie Seminarium Duchowne. W październiku 1945 roku przybył do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] uzyskując stopień magistra teologii. Święcenia prezbiteratu z rąk biskupa pomocniczego [[Bieniek Juliusz|Juliusza Bieńka]] przyjął 27 czerwca 1948 w ówczesnej katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. | ||
Po zastępstwie w rodzinnej parafii w Lędzinach i w Kaletach-Jędrysku ks. Konieczny był wikariuszem w parafiach: [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]] (od 1948 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze (od 1951 roku), [[parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym|Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym]] (od 1952 roku), [[parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach|Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach]] (od 1953 roku), [[Parafia św. Józefa w Krasowach|św. Józefa w Krasowach]] (od 1956 roku). | Po zastępstwie w rodzinnej parafii w Lędzinach i w Kaletach-Jędrysku, ks. Konieczny był wikariuszem w parafiach: [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]] (od 1948 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze (od 1951 roku), [[parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym|Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym]] (od 1952 roku), [[parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach|Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach]] (od 1953 roku), [[Parafia św. Józefa w Krasowach|św. Józefa w Krasowach]] (od 1956 roku). | ||
20 września 1957 został mianowany kuratusem nowo utworzonej kuracji [[Parafia Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej|Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej]]. Postarał się o wybudowanie | 20 września 1957 został mianowany kuratusem nowo utworzonej kuracji [[Parafia Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej|Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej]]. Postarał się tam o wybudowanie kościoła. W maju 1961 roku został oskarżony o to, że "..nakłaniał mieszkańców osiedla Wesoła do przekazywania materiałów budowlanych otrzymanych na przydział w celu zaspokojenia własnych potrzeb budowlanych na rzecz Komitetu Budowy Kościoła w Wesołej". Po wielu rozprawach sprawa ta została umorzona „wobec braku znamion przestępstwa". W 1960 roku został proboszczem [[Parafia Opatrzności Bożej w Gaszowicach|parafii Opatrzności Bożej w Gaszowicach]], a w 1964 roku administratorem parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Jego ostatnią placówką duszpasterską stała się [[parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach]], gdzie od 1972 roku był proboszczem. Postarał się o wybudowanie tam domu katechetycznego i wieży kościoła. | ||
Ks. Konieczny był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej | Ks. Konieczny był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej; przez 15 lat pełnił funkcję diecezjalnego referenta ds. trzeźwości. W ramach prac [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezji Katowickiej]] przewodniczył Zespołowi Studyjnemu ds. Trzeźwości. Zespół ten opracował dokument synodalny „Trzeźwość jako zadanie duszpasterskie". W 1995 roku mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Od 22 sierpnia 1992 był emerytem. Mieszkał nadal w Jejkowicach, a w 2005 roku przeniósł się do [[Dom Księży Emerytów|Domu Księży Emerytów w Katowicach]]. Zmarł 22 lutego 2009 w szpitalu w Katowicach. Został pochowany w Jejkowicach. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 22:50, 7 sie 2012
Konieczny Franciszek (1921-2009), proboszcz w Jejkowicach
Urodził się 19 września 1921 w Lędzinach. Po ukończeniu miejscowej Szkoły Powszechnej uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Wybuch wojny przerwał naukę; w marcu 1940 roku musiał uciekać do Generalnej Guberni. Zamieszkał, wraz z ojcem ukrywającym się przed hitlerowcami, w Krakowie-Dębnikach. Spotykał się tam z Janem Leopoldem Tyranowskim; później zeznawał jako świadek w procesie kanonizacyjnym tego Sługi Bożego. Na tajnych kompletach kontynuował naukę i zdał egzamin dojrzałości, który po wojnie został zweryfikowany przez Wydział Oświaty w Katowicach. Ucząc się, najpierw przez rok pracował jako posłaniec w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń w Krakowie, a potem przez półtora roku w Państwowym Instytucie Geologicznym jako pracownik biurowy i w końcu jako kierownik oddziału zagranicznego w Firmie Transportowej Internationale Spedition Henry Rocsc Filia w Krakowie.
W 1942 roku przez bpa Juliusza Bieńka został skierowany do ks. rektora Szymbora, który przyjął go do Śląskiego Seminarium Duchownego. Nie mogło ono jednak funkcjonować. Dlatego poprosił abp. Stefana Sapiehę, któremu od 1941 roku wraz z klerykiem Karolem Wojtyłą w jego domowej kaplicy służył do mszy św., o czasowe przyjęcie do seminarium krakowskiego. Ukończył tam dwa lata studiów. W sierpniu 1944 roku zamieszkał w pałacu arcybiskupim w Krakowie, w którym znajdowało się Krakowskie Seminarium Duchowne. W październiku 1945 roku przybył do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując stopień magistra teologii. Święcenia prezbiteratu z rąk biskupa pomocniczego Juliusza Bieńka przyjął 27 czerwca 1948 w ówczesnej katedrze świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.
Po zastępstwie w rodzinnej parafii w Lędzinach i w Kaletach-Jędrysku, ks. Konieczny był wikariuszem w parafiach: św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (od 1948 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze (od 1951 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym (od 1952 roku), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach (od 1953 roku), św. Józefa w Krasowach (od 1956 roku).
20 września 1957 został mianowany kuratusem nowo utworzonej kuracji Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej. Postarał się tam o wybudowanie kościoła. W maju 1961 roku został oskarżony o to, że "..nakłaniał mieszkańców osiedla Wesoła do przekazywania materiałów budowlanych otrzymanych na przydział w celu zaspokojenia własnych potrzeb budowlanych na rzecz Komitetu Budowy Kościoła w Wesołej". Po wielu rozprawach sprawa ta została umorzona „wobec braku znamion przestępstwa". W 1960 roku został proboszczem parafii Opatrzności Bożej w Gaszowicach, a w 1964 roku administratorem parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Jego ostatnią placówką duszpasterską stała się parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach, gdzie od 1972 roku był proboszczem. Postarał się o wybudowanie tam domu katechetycznego i wieży kościoła.
Ks. Konieczny był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej; przez 15 lat pełnił funkcję diecezjalnego referenta ds. trzeźwości. W ramach prac I Synodu Diecezji Katowickiej przewodniczył Zespołowi Studyjnemu ds. Trzeźwości. Zespół ten opracował dokument synodalny „Trzeźwość jako zadanie duszpasterskie". W 1995 roku mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Od 22 sierpnia 1992 był emerytem. Mieszkał nadal w Jejkowicach, a w 2005 roku przeniósł się do Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 22 lutego 2009 w szpitalu w Katowicach. Został pochowany w Jejkowicach.
Bibliografia
J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2009, nr 2, s. 94-95; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 172.
| |||||