Kareta Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 18:41, 22 kwi 2018

Kareta Wilhelm (1914-1980), proboszcz parafii św. Mikołaja w Pierśćcu

dowód osobisty

Urodził się 18 czerwca 1914 w Jabłonkowie na Zaolziu w rodzinie Jana (urzędnika kolejowego) i Teresy z d. Kuboszek. Do szkoły uczęszczał najpierw w Sibicy, a potem w Cieszynie, dokąd przeprowadziła się jego rodzina. Po maturze, którą zdał 1 czerwca 1932 zgłosił się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie jako alumn Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. W czasie studiów z zamiłowaniem oddawał się zagadnieniom liturgicznym wygłaszając referaty w Kółku Liturgicznym o liturgii rzymskiej, o liturgii greckiej, o liturgii poszczególnych okresów roku kościelnego. Przez kilka lat był także ceremoniarzem seminaryjnym. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa S. Adamskiego w prokatedrze katowickiej Św. Apostołów Piotra i Pawła 20 czerwca 1937 (za dyspensą Stolicy Apostolskiej od wieku).

Po jednomiesięcznym zastępstwie w parafii rodzinnej objął pierwszą placówkę wikariuszowską w Skoczowie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). W kwietniu 1940 roku otrzymał dekret substytuta w Grodźcu, gdzie aresztowano proboszcza ks. Masnego. Fakt tej pierwszej samodzielności duszpasterskiej uchronił go od poboru wojskowego, ale nie od ustawicznego nękania przez niechętnych ludzi. Skończyło się z początku na przeniesieniu na lokalistę do Paprocan, z jednoczesnym dekretem na wikarego do parafii św. Marii Magdaleny w Tychach (7 lipca 1943). Jednak już 13 listopada 1943 został aresztowany przez gestapo za kontakty z ks. Józefem Kanią (kolega rocznikowy, zginął zamordowany 12 czerwca 1944 w KL Auschwitz). Po wielu przesłuchaniach w więzieniach w Pszczynie, w Cieszynie i Mysłowicach został przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie przebywał aż do wyzwolenia przez żołnierzy amerykańskich (od listopada 1943 roku - maja 1945 roku).

22 września 1945 powrócił do kraju i otrzymał tymczasowy dekret na administratora do Mazańcowic (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), a następnie został skierowany na administratora do Pierśćca (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Zdał przepisowy egzamin proboszczowski w oparciu o pracę na temat Nowe metody duszpasterskie w nowych warunkach powojennych. Mocno propagował kult św. Mikołaja, patrona parafii. Nękany przez wrogo ustosunkowanych do niego mieszkańców Pierśćca kilka razy prosił kurię o przeniesienie na inną parafię. W 1963 roku został mianowany dziekanem dekanatu skoczowskiego w miejsce ks. radcy Augustyna Pohla. Urząd ten pełnił przez 11 lat. 15 grudnia 1974 poprosił o zwolnienie go z urzędu ze względów zdrowotnych, a 2 lata później prosił o adiutora z powodu postępującego ubytku sił do pracy. Niedługo potem prosił o przeniesienie w stan spoczynku – po 35 latach pełnienia posługi proboszczowskiej w Pierśćcu. We wrześniu 1980 roku na własne życzenie powrócił do Pierśćca i po kilku dniach cierpień zmarł 20 października 1980. Pogrzeb odbył się 23 października w Pierśćcu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Wilhelma Karety; Schematyzm 1938-1981; J. Kurpas, Nekrolog, WD 1981, nr 7, s. 177-179; Represje wobec duchowieństwa, s. 6 i nn; Służba wojskowa, s. 121; Weiler, s. 337; J. Żurek, Ruch "Księży Patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 83 i nn.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Kareta Wilhelm (1914-1980), proboszcz parafii św. Mikołaja w Pierśćcu ==
 [[Grafika:Kareta_Wilhelm_ICard.jpg|400px|thumb|dowód osobisty|right]]
-Urodził się 18 czerwca 1914 w Jabłonkowie na Zaolziu. Był synem Jana (urzędnika kolejowego) i Teresy z d. Kuboszek. Do szkoły uczęszczał najpierw w Sibicy, a potem w Cieszynie, dokąd się przeprowadziła jego rodzina. Po maturze, którą zdał 1 czerwca 1932 zgłosił się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie jako alumn [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]]. W czasie studiów z zamiłowaniem oddawał się zagadnieniom liturgicznym wygłaszając referaty w Kółku Liturgicznym o liturgii rzymskiej, o liturgii greckiej, o liturgii poszczególnych okresów roku kościelnego. Przez kilka lat był także ceremoniarzem seminaryjnym. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] w prokatedrze katowickiej 20 czerwca 1937 roku (za dyspensą Stolicy Apostolskiej od wieku).
+Urodził się 18 czerwca 1914 w Jabłonkowie na Zaolziu w rodzinie Jana (urzędnika kolejowego) i Teresy z d. Kuboszek. Do szkoły uczęszczał najpierw w Sibicy, a potem w Cieszynie, dokąd przeprowadziła się jego rodzina. Po maturze, którą zdał 1 czerwca 1932 zgłosił się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie jako alumn [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego]]. W czasie studiów z zamiłowaniem oddawał się zagadnieniom liturgicznym wygłaszając referaty w Kółku Liturgicznym o liturgii rzymskiej, o liturgii greckiej, o liturgii poszczególnych okresów roku kościelnego. Przez kilka lat był także ceremoniarzem seminaryjnym. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] w prokatedrze katowickiej [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|Św. Apostołów Piotra i Pawła]] 20 czerwca 1937 (za dyspensą Stolicy Apostolskiej od wieku).
-Po jednomiesięcznym zastępstwie w parafii rodzinnej objął pierwszą placówkę wikariuszowską w Skoczowie. W kwietniu 1940 roku otrzymał dekret substytuta w Grodźcu, gdzie aresztowano proboszcza ks. Masnego. Fakt tej pierwszej samodzielności duszpasterskiej uchronił go od poboru wojskowego, ale nie od ustawicznego nękania przez niechętnych ludzi. Skończyło się z początku na przeniesieniu na lokalistę do Paprocan, z jednoczesnym dekretem na wikarego do [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]] (7 lipiec 1943). Jednak już 13 listopada 1943 został aresztowany przez gestapo za kontakty z [[Kania Józef|ks. Józefem Kanią]] (kolega rocznikowy, zginął zamordowany 12 czerwca 1944 w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu). Po wielu przesłuchaniach w więzieniach w Pszczynie, w Cieszynie i Mysłowicach został przeniesiony do obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]], gdzie przebywał aż do wyzwolenia przez żołnierzy amerykańskich (listopad 1943 rok– maj 1945 rok).
+Po jednomiesięcznym zastępstwie w parafii rodzinnej objął pierwszą placówkę wikariuszowską w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie|Skoczowie]] (obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]). W kwietniu 1940 roku otrzymał dekret substytuta w [[Parafia św. Bartłomieja w Grodźcu|Grodźcu]], gdzie aresztowano proboszcza [[Masny Karol|ks. Masnego]]. Fakt tej pierwszej samodzielności duszpasterskiej uchronił go od poboru wojskowego, ale nie od ustawicznego nękania przez niechętnych ludzi. Skończyło się z początku na przeniesieniu na [[Lokalia|lokalistę]] do Paprocan, z jednoczesnym dekretem na wikarego do [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]] (7 lipca 1943). Jednak już 13 listopada 1943 został aresztowany przez [[gestapo]] za kontakty z [[Kania Józef|ks. Józefem Kanią]] (kolega rocznikowy, zginął zamordowany 12 czerwca 1944 w [[Obóz koncentracyjny - Auschwitz|KL Auschwitz]]). Po wielu przesłuchaniach w więzieniach w Pszczynie, w Cieszynie i Mysłowicach został przeniesiony do obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]], gdzie przebywał aż do wyzwolenia przez żołnierzy amerykańskich (od listopada 1943 roku - maja 1945 roku).
-września 1945 powrócił do kraju i otrzymał tymczasowy dekret na administratora do Mazańcowic, a następnie został skierowany na administratora do Pierśćca. Zdał przepisowy egzamin proboszczowski w oparciu o pracę na temat „Nowe metody duszpasterskie w nowych warunkach powojennych". Mocno propagował kult św. Mikołaja, patrona parafii. Nękany przez wrogo ustosunkowanych do niego mieszkańców Pierśćca kilka razy prosił kurię o przeniesienie na inną parafię. W 1963 roku został mianowany dziekanem dekanatu skoczowskiego w miejsce ks. radcy A. Pohla; urząd ten pełnił przez 11 lat. 15 grudnia 1974 poprosił o zwolnienie go z urzędu ze względów zdrowotnych, a 2 lata później prosił o adiutora „z powodu postępującego ubytku sił do pracy". Niedługo potem prosił o przeniesienie w stan spoczynku – po 35 latach pełnienia posługi proboszczowskiej w Pierśćcu. We wrześniu 1980 roku na własne życzenie powrócił do Pierśćca i po kilku dniach cierpień zmarł 20 października 1980. Pogrzeb odbył się 23 października w Pierśćcu.
+września 1945 powrócił do kraju i otrzymał tymczasowy dekret na administratora do Mazańcowic (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), a następnie został skierowany na administratora do [[Parafia św. Mikołaja w Pierścu|Pierśćca]] (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Zdał przepisowy egzamin proboszczowski w oparciu o pracę na temat '' Nowe metody duszpasterskie w nowych warunkach powojennych''. Mocno propagował kult [[Św. Mikołaj|św. Mikołaja]], patrona parafii. Nękany przez wrogo ustosunkowanych do niego mieszkańców Pierśćca kilka razy prosił kurię o przeniesienie na inną parafię. W 1963 roku został mianowany dziekanem dekanatu skoczowskiego w miejsce [[Pohl Augustyn|ks. radcy Augustyna Pohla]]. Urząd ten pełnił przez 11 lat. 15 grudnia 1974 poprosił o zwolnienie go z urzędu ze względów zdrowotnych, a 2 lata później prosił o adiutora '' z powodu postępującego ubytku sił do pracy''. Niedługo potem prosił o przeniesienie w stan spoczynku – po 35 latach pełnienia posługi proboszczowskiej w Pierśćcu. We wrześniu 1980 roku na własne życzenie powrócił do Pierśćca i po kilku dniach cierpień zmarł 20 października 1980. Pogrzeb odbył się 23 października w Pierśćcu.
 == Bibliografia ==