Kamiński Paweł: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
(Nie pokazano 26 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== | ==Kamiński Paweł (1834-1907), duchowny starokatolicki, twórca gminy starokatolickiej w Katowicach== | ||
[[ | [[Plik:Katowice pierwszy kosciol.jpg|right|thumb|Pierwszy kościół w Katowicach]] | ||
[[ | [[Plik:Grundmann Fryderyk Wilhelm.jpg|thumb|Fryderyk Grundmann]] | ||
[[Plik:Kat Holze.jpg|right|thumb|Richard Holtze, popiersie, Katowice ul. Mickiewicza]] | |||
Urodził się 16 sierpnia 1834 w Częstochowie jako nieślubne dziecko Bernarda Steinnmanna - Kamińskiego katolika i Róży Wartenberger - Żydówki z Górnego Śląska, która następnie wyszła za mąż za Barucha Schaffera - karczmarza w Józefowcu k. Katowic. W 1851 roku został ochrzczony przez proboszcza piekarskiego [[Ficek Alojzy|ks. Alojzego Ficka]] w Piekarach Śląskich. | |||
Ks. | Ks. Jan Alojzy Ficek roztoczył nad nim opiekę. Widział w nim drzemiące wielkie możliwości, ale i święty neoficki zapał, który czasem może więcej przynieść szkody niż pożytku. | ||
[[ | Prawdopodobnie, młody Paweł Kamiński był w kontakcie z [[Brzeska Tomasz|ks. Tomaszem Brzeską]] - zmartwychwstańcem, który zachęcił go do realizacji powołania kapłańskiego w nowo powstałym zgromadzeniu. Niewykluczone również, że Paweł Kamiński chciał pójść śladami kilku innych młodzieńców z Piekar i okolic, którzy wstąpili do zmartwychwstańców. W 1852 roku został przyjęty przez [[Kajsiewicz Hieronim|ks. Hieronima Kajsiewicza]] do nowicjatu zmartwychwstańców w Rzymie. Tam otrzymał średnie wykształcenie. W 1858 roku z nieznanych bliżej powodów został wydalony ze zgromadzenia. W tym samym roku dotarł do Paryża, gdzie znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy (lazaryści). Po rocznym studium teologii otrzymał święcenia diakonatu, a na początku 1860 roku - święcenia kapłańskie. W 1861 roku był kaznodzieją i jednocześnie nauczycielem filozofii i matematyki w seminarium przy kościele św. Krzyża w Warszawie. Kolejne lata Paweł Kamiński poświęcił na poszukiwanie własnej drogi życiowej w kapłaństwie. | ||
W połowie 1870 roku, po tajnym spotkaniu z F.W.Grundmannem - zarządca dóbr magnackiej rodziny [[Thiele-Winckler]] w Katowicach liberałem i ewangelikiem i [[Holtze Richard|Richard Holtze]] (1824-1891), spokrewnionym z Grundmannem przez małżeństwo z jego córką, jednym z najbardziej wpływowych działaczy katowickiego samorządu miejskiego, założycielem i długoletnim mistrzem loży masońskiej w Katowicach, dołączył do przeciwników dogmatu o nieomylności papieża. Na tej naradzie Kamiński przedstawił plan przeciwstawienia się ultramontańskim wpływom na Śląsku. Celowi temu miało służyć wydawanie czasopisma. W połowie 1871 roku ukazał się pierwszy numer [[Prawda - tygodnik|"Prawdy". Tygodnik Kultury Historycznej dla Oświaty Ludu]]. 16 kwietnia 1871 Paweł Kamiński został obłożony suspensą przez biskupa [[Förster Heinrich |Heinricha Förstera]], a w wyniku braku reakcji ze strony Kamińskiego - 27 maja tr. - ekskomunikowany. Po nałożonej suspensie ks. Paweł Kamiński wystąpił publicznie przeciw dogmatowi. We wrześniu 1871 roku w Monachium odgrażał się, iż w parę miesięcy oderwie cały Górny Śląsk od Rzymu. | |||
W marcu 1871 roku za pośrednictwem podstawionej osoby zakupił za 500 talarów przeznaczony do rozbiórki drewniany kościół mariacki w Katowicach na skraju dzisiejszego Placu Wolności, który przez jakiś czas pełnił rolę tymczasowego kościoła parafialnego dla Katowic i Brynowa | W marcu 1871 roku za pośrednictwem podstawionej osoby zakupił za 500 talarów przeznaczony do rozbiórki drewniany kościół mariacki w Katowicach na skraju dzisiejszego Placu Wolności, który przez jakiś czas pełnił rolę tymczasowego kościoła parafialnego dla Katowic i Brynowa (odłączonych 11 listopada 1860 od parafii w Bogucicach). W 1874 roku kościół ten przeniesiono na miejsce, gdzie dziś znajduje się [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Katowicach|kościół pw. Przemienienia Pańskiego]] (przy ul. Sokolskiej). Gdy w petycji do Bismarcka z 14 lipca 1871 wyraźnie zdeklarował się jako zwolennik [[starokatolicy|starokatolików]], zezwolono mu na odprawianie nabożeństw w zakupionym kościele. Pierwsze nabożeństwo odprawił 23 lipca przy dużym udziale sympatyków oraz ciekawskich. Z pomocą władz państwowych Paweł Kamiński zorganizował gminę wyznaniową. 3 listopada 1874 uzyskał jej prawne potwierdzenie. Wielokrotnie, jak twierdził ks. Kamiński, odwiedzał go pierwszy biskup starokatolicki Reinkens. We wrześniu 1874 roku władze Kościoła starokatolickiego przeniosły Kamińskiego na stanowisko proboszcza w Koblencji, następnie w Stühlingen w Badenii-Wirtenbergii, a w końcu w Tiengen w Górnej Nadrenii. W 1879 roku Kamiński ożenił się z niemiecką aktorką z którą miał pięcioro dzieci. Wychował je w duchu niemieckim. Zmarł 6 listopada 1907. | ||
== Bibliografia == | |||
Z. Surman, Ksiądz Paweł Kamiński. Powstanie i upadek ruchu starokatolickiego na Górnym Śląsku, Wrocław 1971, s. 5-34. Acta Universitatis Wratislaviensis, Historia 20; M. Pater, Kamiński (Kamienski) Paweł (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 161-164; J. Wycisło, Ks. Paweł Steinmann-Kamiński-górnośląski Lawrance, "Z tej ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1997", Katowice 1996, s. 203-212. | |||
---- | |||
Cd. [[Plik:Book.png|30px|left]] czytaj: [[Kulturkampf]] | [[Spis treści|Powrót do spisu treści]] | |||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Podręcznik|Kamiński]] | |||
[[Kategoria:Biografie - K|Kamiński]] | |||
[[Kategoria:Diecezja Wrocławska]] | |||
[[Kategoria: |
Aktualna wersja na dzień 05:18, 14 paź 2023
Kamiński Paweł (1834-1907), duchowny starokatolicki, twórca gminy starokatolickiej w Katowicach
Urodził się 16 sierpnia 1834 w Częstochowie jako nieślubne dziecko Bernarda Steinnmanna - Kamińskiego katolika i Róży Wartenberger - Żydówki z Górnego Śląska, która następnie wyszła za mąż za Barucha Schaffera - karczmarza w Józefowcu k. Katowic. W 1851 roku został ochrzczony przez proboszcza piekarskiego ks. Alojzego Ficka w Piekarach Śląskich.
Ks. Jan Alojzy Ficek roztoczył nad nim opiekę. Widział w nim drzemiące wielkie możliwości, ale i święty neoficki zapał, który czasem może więcej przynieść szkody niż pożytku.
Prawdopodobnie, młody Paweł Kamiński był w kontakcie z ks. Tomaszem Brzeską - zmartwychwstańcem, który zachęcił go do realizacji powołania kapłańskiego w nowo powstałym zgromadzeniu. Niewykluczone również, że Paweł Kamiński chciał pójść śladami kilku innych młodzieńców z Piekar i okolic, którzy wstąpili do zmartwychwstańców. W 1852 roku został przyjęty przez ks. Hieronima Kajsiewicza do nowicjatu zmartwychwstańców w Rzymie. Tam otrzymał średnie wykształcenie. W 1858 roku z nieznanych bliżej powodów został wydalony ze zgromadzenia. W tym samym roku dotarł do Paryża, gdzie znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy (lazaryści). Po rocznym studium teologii otrzymał święcenia diakonatu, a na początku 1860 roku - święcenia kapłańskie. W 1861 roku był kaznodzieją i jednocześnie nauczycielem filozofii i matematyki w seminarium przy kościele św. Krzyża w Warszawie. Kolejne lata Paweł Kamiński poświęcił na poszukiwanie własnej drogi życiowej w kapłaństwie. W połowie 1870 roku, po tajnym spotkaniu z F.W.Grundmannem - zarządca dóbr magnackiej rodziny Thiele-Winckler w Katowicach liberałem i ewangelikiem i Richard Holtze (1824-1891), spokrewnionym z Grundmannem przez małżeństwo z jego córką, jednym z najbardziej wpływowych działaczy katowickiego samorządu miejskiego, założycielem i długoletnim mistrzem loży masońskiej w Katowicach, dołączył do przeciwników dogmatu o nieomylności papieża. Na tej naradzie Kamiński przedstawił plan przeciwstawienia się ultramontańskim wpływom na Śląsku. Celowi temu miało służyć wydawanie czasopisma. W połowie 1871 roku ukazał się pierwszy numer "Prawdy". Tygodnik Kultury Historycznej dla Oświaty Ludu. 16 kwietnia 1871 Paweł Kamiński został obłożony suspensą przez biskupa Heinricha Förstera, a w wyniku braku reakcji ze strony Kamińskiego - 27 maja tr. - ekskomunikowany. Po nałożonej suspensie ks. Paweł Kamiński wystąpił publicznie przeciw dogmatowi. We wrześniu 1871 roku w Monachium odgrażał się, iż w parę miesięcy oderwie cały Górny Śląsk od Rzymu.
W marcu 1871 roku za pośrednictwem podstawionej osoby zakupił za 500 talarów przeznaczony do rozbiórki drewniany kościół mariacki w Katowicach na skraju dzisiejszego Placu Wolności, który przez jakiś czas pełnił rolę tymczasowego kościoła parafialnego dla Katowic i Brynowa (odłączonych 11 listopada 1860 od parafii w Bogucicach). W 1874 roku kościół ten przeniesiono na miejsce, gdzie dziś znajduje się kościół pw. Przemienienia Pańskiego (przy ul. Sokolskiej). Gdy w petycji do Bismarcka z 14 lipca 1871 wyraźnie zdeklarował się jako zwolennik starokatolików, zezwolono mu na odprawianie nabożeństw w zakupionym kościele. Pierwsze nabożeństwo odprawił 23 lipca przy dużym udziale sympatyków oraz ciekawskich. Z pomocą władz państwowych Paweł Kamiński zorganizował gminę wyznaniową. 3 listopada 1874 uzyskał jej prawne potwierdzenie. Wielokrotnie, jak twierdził ks. Kamiński, odwiedzał go pierwszy biskup starokatolicki Reinkens. We wrześniu 1874 roku władze Kościoła starokatolickiego przeniosły Kamińskiego na stanowisko proboszcza w Koblencji, następnie w Stühlingen w Badenii-Wirtenbergii, a w końcu w Tiengen w Górnej Nadrenii. W 1879 roku Kamiński ożenił się z niemiecką aktorką z którą miał pięcioro dzieci. Wychował je w duchu niemieckim. Zmarł 6 listopada 1907.
Bibliografia
Z. Surman, Ksiądz Paweł Kamiński. Powstanie i upadek ruchu starokatolickiego na Górnym Śląsku, Wrocław 1971, s. 5-34. Acta Universitatis Wratislaviensis, Historia 20; M. Pater, Kamiński (Kamienski) Paweł (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 161-164; J. Wycisło, Ks. Paweł Steinmann-Kamiński-górnośląski Lawrance, "Z tej ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1997", Katowice 1996, s. 203-212.
Cd.
czytaj: Kulturkampf | Powrót do spisu treści
|