Doleżych Paweł: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:50, 15 paź 2019

Doleżych Paweł (1884-1942), proboszcz w Bełku

Urodził się 6 czerwca 1884 w Orzegowie w rodzinie inwalidy górniczego Łukasza i jego żony Marii z d. Kosmalska. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej i przygotowaniu w prywatnej szkole dra Sobczyka w Bytomiu wstąpił do III klasy tamtejszego gimnazjum i 21 marca 1906 zdał maturę. Oprócz studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego uczęszczał na wykłady z ekonomii i gospodarki rolnej oraz do prof. Nehringa ze slawistyki. Był aktywnym członkiem „Kółka Polskiego” w konwikcie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1911.

1 sierpnia 1911 został ustanowiony wikarym w Świętochłowicach, ale już po trzech miesiącach musiał się przeprowadzić do Markowic w pow. raciborskim, a następnie do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. 25 czerwca 1915 został przeniesiony do Krapkowic w pow. opolskim, a po trzech latach do Pszowa. Pod koniec grudnia 1918 roku został wysłany do Skorogoszcza w powiecie niemodlińskim. Tutaj za agitację polską prześladowany przez władze cywilne, poprosił o przeniesienie i 15 marca 1920 został wikarym w Sławikowie. Ponownie ostro zaatakowany przez nacjonalistyczną prasę niemiecką i zagrożony, uszedł pod koniec sierpnia 1921 roku do rodzinnego Orzegowa.

Pomagał w duszpasterstwie w Boruszowcu oraz w Rybnej. Po ustanowieniu Administracji Apostolskiej zamianowano go w 1923 roku najpierw administratorem, a potem kuratusem w Miasteczku Śląskim. 1 sierpnia 1925 został proboszczem w Gostyni Śląskiej, a w 1928 roku otrzymał instytucję kanoniczną na parafię w Kończycach, gdzie m.in. erygował 13 października 1937 parafialną Akcję Katolicką. Po dziesięciu latach zrezygnował z parafii. W 1937 roku został najpierw administratorem, a potem proboszczem parafii w Bełku. Tutaj pozostał do 1 października 1941, czyli do przejścia w stan spoczynku, skąd przeprowadził się do Czyżowic. Duszpasterzował tutaj jedynie pół roku. Późną wiosną 1942 roku został przewieziony do lecznicy w Branicach, gdzie zmarł 16 czerwca 1942. Pochowano go na cmentarzu w Bełku przy starym kościele.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Pawła Doleżycha; Schematyzm 1923-1947; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 148; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 201; Olszar, Duchowieństwo katolickie diecezji śląskiej (katowickiej) w Drugiej Rzeczypospolitej, Katowice 2000, s. 495; Kościół Bożego Ciała w Zabrzu-Kończycach (1919-1999), zebrały G. Leksy i B. Stich, Zabrze 1999, s. 8; H. Polak, Dzieje Bełku, Czerwionka-Leszczyny 2002, s.127.

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Urodził się 6 czerwca 1884 w Orzegowie w rodzinie inwalidy górniczego Łukasza i jego żony Marii z d. Kosmalska. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej i przygotowaniu w prywatnej szkole dra Sobczyka w Bytomiu wstąpił do III klasy tamtejszego gimnazjum i 21 marca 1906 zdał maturę. Oprócz studiów na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]] uczęszczał na wykłady z ekonomii i gospodarki rolnej oraz do prof. Nehringa ze slawistyki. Był aktywnym członkiem [[Kółko Polskie - Wrocław|„Kółka Polskiego”]] w konwikcie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1911.
-sierpnia 1911 został ustanowiony wikarym w Świętochłowicach, ale już po trzech miesiącach musiał się przeprowadzić do Markowic w pow. raciborskim, a następnie do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. 25 czerwca 1915 został przeniesiony do Krapkowic w pow. opolskim, a po trzech latach do [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|Pszowa]]. Pod koniec grudnia 1918 roku został wysłany do Skorogoszcza w powiecie niemodlińskim. Tutaj za agitację polską prześladowany przez władze cywilne, poprosił o przeniesienie i 15 marca 1920 został wikarym w Sławikowie. Ponownie ostro zaatakowany przez nacjonalistyczną prasę niemiecką i zagrożony, uszedł z końcem sierpnia 1921 roku do rodzinnego Orzegowa.
+sierpnia 1911 został ustanowiony wikarym w Świętochłowicach, ale już po trzech miesiącach musiał się przeprowadzić do Markowic w pow. raciborskim, a następnie do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. 25 czerwca 1915 został przeniesiony do Krapkowic w pow. opolskim, a po trzech latach do [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|Pszowa]]. Pod koniec grudnia 1918 roku został wysłany do Skorogoszcza w powiecie niemodlińskim. Tutaj za agitację polską prześladowany przez władze cywilne, poprosił o przeniesienie i 15 marca 1920 został wikarym w Sławikowie. Ponownie ostro zaatakowany przez nacjonalistyczną prasę niemiecką i zagrożony, uszedł pod koniec sierpnia 1921 roku do rodzinnego Orzegowa.
 Pomagał w duszpasterstwie w Boruszowcu oraz w Rybnej. Po ustanowieniu [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej]] zamianowano go w 1923 roku najpierw administratorem, a potem [[Kuracja|kuratusem]] w [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Miasteczku Śląskim|Miasteczku Śląskim]]. 1 sierpnia 1925 został proboszczem [[ Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Gostyni Śląskiej|w Gostyni Śląskiej]], a w 1928 roku otrzymał instytucję kanoniczną na [[Parafia Bożego Ciała w Kończycach|parafię w Kończycach]], gdzie m.in. erygował 13 października 1937 parafialną [[Akcja Katolicka|Akcję Katolicką]]. Po dziesięciu latach zrezygnował z parafii. W 1937 roku został najpierw administratorem, a potem proboszczem [[Parafia św. Marii Magdaleny w Bełku |parafii w Bełku]]. Tutaj pozostał do 1 października 1941, czyli do przejścia w stan spoczynku, skąd przeprowadził się do Czyżowic. Duszpasterzował tutaj jedynie pół roku. Późną wiosną 1942 roku został przewieziony do lecznicy w Branicach, gdzie zmarł 16 czerwca 1942. Pochowano go na cmentarzu w Bełku przy starym kościele.
 == Bibliografia ==
-AAKat, Akta personalne ks. Pawła Doleżycha; Schematyzm 1923-1947; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 148; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 201; Olszar, Duchowieństwo katolickie diecezji śląskiej(katowickiej) w Drugiej Rzeczypospolitej, Katowice 2000, s. 495; Kościół Bożego Ciała w Zabrzu-Kończycach (1919-1999), zebrały G. Leksy i B. Stich, Zabrze 1999, s. 8; H. Polak, Dzieje Bełku, Czerwionka-Leszczyny 2002, s.127.
+AAKat, Akta personalne ks. Pawła Doleżycha; Schematyzm 1923-1947; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 148; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 201; Olszar, Duchowieństwo katolickie diecezji śląskiej (katowickiej) w Drugiej Rzeczypospolitej, Katowice 2000, s. 495; Kościół Bożego Ciała w Zabrzu-Kończycach (1919-1999), zebrały G. Leksy i B. Stich, Zabrze 1999, s. 8; H. Polak, Dzieje Bełku, Czerwionka-Leszczyny 2002, s.127.
 {{Noty biograficzne}}
 [[Kategoria:Biografie - D]]
 [[Kategoria:Represjonowani]]