Barabasz Jan: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
Urodził się 16 maja 1873 w Ustroniu. Ukończył gimnazjum w Cieszynie i na równi z innymi cieszyniakami, którzy w owych latach pragnęli pójść za głosem powołania do stanu duchownego, studiował teologię w [[Seminarium Duchowne w Ołomuńcu|Ołomuńcu]]. Tutaj wyróżniał się wśród innych studentów polskich i objął obowiązki bibliotekarza i opiekuna polskiego księgozbioru. Jako zwolennik ruchu narodowego zorganizował w Ołomuńcu uroczystą akademię z okazji setnej rocznicy urodzin A. Mickiewicza, połączoną z odsłonięciem portretu wieszcza. | Urodził się 16 maja 1873 w Ustroniu. Ukończył gimnazjum w Cieszynie i na równi z innymi cieszyniakami, którzy w owych latach pragnęli pójść za głosem powołania do stanu duchownego, studiował teologię w [[Seminarium Duchowne w Ołomuńcu|Ołomuńcu]]. Tutaj wyróżniał się wśród innych studentów polskich i objął obowiązki bibliotekarza i opiekuna polskiego księgozbioru. Jako zwolennik ruchu narodowego zorganizował w Ołomuńcu uroczystą akademię z okazji setnej rocznicy urodzin A. Mickiewicza, połączoną z odsłonięciem portretu wieszcza. | ||
Po święceniach kapłańskich 5 lipca 1898 otrzymał dekret na wikarego do Polskiej Ostrawy. Stamtąd został przeniesiony do Bielska, gdzie zarządzał czasowo nowo erygowaną parafią w Kamienicy. Po trzech latach wrócił do Polskiej Ostrawy będąc wikarym, a później administratorem. 16 września 1907 nadano mu parafię w Czechowicach z kościołem pw. św. Katarzyny. Po dołączeniu części Śląska Cieszyńskiego do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] został 2 września 1924 dziekanem dekanatu bielskiego, 10 października 1927 członkiem Komisji ds. | Po święceniach kapłańskich 5 lipca 1898 otrzymał dekret na wikarego do Polskiej Ostrawy. Stamtąd został przeniesiony do Bielska, gdzie zarządzał czasowo nowo erygowaną parafią w Kamienicy. Po trzech latach wrócił do Polskiej Ostrawy będąc wikarym, a później administratorem. 16 września 1907 nadano mu parafię w Czechowicach z kościołem pw. św. Katarzyny. Po dołączeniu części Śląska Cieszyńskiego do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] został 2 września 1924 dziekanem dekanatu bielskiego, 10 października 1927 członkiem Komisji ds. Seminarium Duchownego, a 30 stycznia 1934 sędzią prosynodalnym. Oprócz tego otrzymał zaszczytne nominacje 25 czerwca 1931 radcy duchownego, a 28 sierpnia 1936 kanonika honorowego. Był także członkiem komisji ds. majątkowych [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] oraz należał do grona współzałożycieli [[Zjednoczenie Kapłanów „Unitas” Diecezji Katowickiej|Zjednoczenia Kapłanów „Unitas” Diecezji Katowickiej]]. | ||
Ks. Barabasz był postrzegany jako przeciwnik rządów sanacyjnych. Będąc kandydatem na proboszcza w Cieszynie w 1928 roku nie otrzymał tej placówki na skutek sprzeciwu wojewody [[Grażyński Michał|M. Grażyńskiego]]. Za swoją działalność niepodległościową w 1938 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W ostatnich dniach przed II wojną światową wybudowano za jego staraniem ,w nowo powstałej kolonii czechowickiej, piękny kościół pw. NMP Królowej Polski, którego poświęcenia jednak już się nie doczekał. | Ks. Barabasz był postrzegany jako przeciwnik rządów sanacyjnych. Będąc kandydatem na proboszcza w Cieszynie w 1928 roku nie otrzymał tej placówki na skutek sprzeciwu wojewody [[Grażyński Michał|M. Grażyńskiego]]. Za swoją działalność niepodległościową w 1938 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W ostatnich dniach przed II wojną światową wybudowano za jego staraniem, w nowo powstałej kolonii czechowickiej, piękny kościół pw. NMP Królowej Polski, którego poświęcenia jednak już się nie doczekał. | ||
Według jego własnego, w aktach personalnych zachowanego, sprawozdania został 8 listopada 1939 w godzinach rannych po Mszy św. aresztowany i wraz z grupą około sześćdziesięciu osób przetransportowany do więzienia w Bielsku i tam zamknięty w piwnicy. Bezpośrednim powodem aresztowania ks. Barabasza miała być odmowa bicia w dzwony z okazji zdobycia Warszawy. Po trzech tygodniach umieszczono go w celi dla chorych, w której m.in. leżał [[Warzecha Jan|ks. proboszcz Warzecha]] z Jaworza. W styczniu 1940 roku przewieziono go wraz z trzydziestoma innymi więźniami do więzienia w Cieszynie, gdzie przebywał w jednej celi z [[Kałuża Franciszek|ks. Kałużą]] jezuitą z Cieszyna i ks. administratorem [[Branny Władysław|Brannym]] z Istebnej. 27 marca 1940 był po raz pierwszy i jedyny przesłuchany, po czym 1 kwietnia 1940 został zwolniony pod warunkiem pozostania w Cieszynie, zerwania wszelkiej łączności z duchowieństwem, zgłaszania się co trzeci dzień w [[gestapo]] i zaniechania wszelkich czynności kapłańskich. | Według jego własnego, w aktach personalnych zachowanego, sprawozdania został 8 listopada 1939 w godzinach rannych po Mszy św. aresztowany i wraz z grupą około sześćdziesięciu osób przetransportowany do więzienia w Bielsku i tam zamknięty w piwnicy. Bezpośrednim powodem aresztowania ks. Barabasza miała być odmowa bicia w dzwony z okazji zdobycia Warszawy. Po trzech tygodniach umieszczono go w celi dla chorych, w której m.in. leżał [[Warzecha Jan|ks. proboszcz Warzecha]] z Jaworza. W styczniu 1940 roku przewieziono go wraz z trzydziestoma innymi więźniami do więzienia w Cieszynie, gdzie przebywał w jednej celi z [[Kałuża Franciszek|ks. Kałużą]] jezuitą z Cieszyna i ks. administratorem [[Branny Władysław|Brannym]] z Istebnej. 27 marca 1940 był po raz pierwszy i jedyny przesłuchany, po czym 1 kwietnia 1940 został zwolniony pod warunkiem pozostania w Cieszynie, zerwania wszelkiej łączności z duchowieństwem, zgłaszania się co trzeci dzień w [[gestapo]] i zaniechania wszelkich czynności kapłańskich. | ||
Po zwolnieniu zamieszkał u [[Klasztor Sióstr Elżbietanek w Cieszynie|ss. elżbietanek w Cieszynie]]. Tam został 28 kwietnia 1940 po raz drugi aresztowany, wywieziony wprost do obozu w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]] i 21 czerwca 1941 zamordowany. W 2008 roku | Po zwolnieniu zamieszkał u [[Klasztor Sióstr Elżbietanek w Cieszynie|ss. elżbietanek w Cieszynie]]. Tam został 28 kwietnia 1940 po raz drugi aresztowany, wywieziony wprost do obozu w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]] i 21 czerwca 1941 zamordowany. | ||
W 2008 roku z inicjatywy biskupa [[Diecezja bielsko-żywiecka|diecezji bielsko-żywieckiej]] Tadeusza Rakoczego rozpoczęto proces informacyjny na etapie diecezjalnym mający doprowadzić do wyniesienia ks. Jana Barabasza na ołtarze. | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 15:29, 24 kwi 2018
Barabasz Jan (1873-1941)
Urodził się 16 maja 1873 w Ustroniu. Ukończył gimnazjum w Cieszynie i na równi z innymi cieszyniakami, którzy w owych latach pragnęli pójść za głosem powołania do stanu duchownego, studiował teologię w Ołomuńcu. Tutaj wyróżniał się wśród innych studentów polskich i objął obowiązki bibliotekarza i opiekuna polskiego księgozbioru. Jako zwolennik ruchu narodowego zorganizował w Ołomuńcu uroczystą akademię z okazji setnej rocznicy urodzin A. Mickiewicza, połączoną z odsłonięciem portretu wieszcza.
Po święceniach kapłańskich 5 lipca 1898 otrzymał dekret na wikarego do Polskiej Ostrawy. Stamtąd został przeniesiony do Bielska, gdzie zarządzał czasowo nowo erygowaną parafią w Kamienicy. Po trzech latach wrócił do Polskiej Ostrawy będąc wikarym, a później administratorem. 16 września 1907 nadano mu parafię w Czechowicach z kościołem pw. św. Katarzyny. Po dołączeniu części Śląska Cieszyńskiego do diecezji katowickiej został 2 września 1924 dziekanem dekanatu bielskiego, 10 października 1927 członkiem Komisji ds. Seminarium Duchownego, a 30 stycznia 1934 sędzią prosynodalnym. Oprócz tego otrzymał zaszczytne nominacje 25 czerwca 1931 radcy duchownego, a 28 sierpnia 1936 kanonika honorowego. Był także członkiem komisji ds. majątkowych Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie oraz należał do grona współzałożycieli Zjednoczenia Kapłanów „Unitas” Diecezji Katowickiej.
Ks. Barabasz był postrzegany jako przeciwnik rządów sanacyjnych. Będąc kandydatem na proboszcza w Cieszynie w 1928 roku nie otrzymał tej placówki na skutek sprzeciwu wojewody M. Grażyńskiego. Za swoją działalność niepodległościową w 1938 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W ostatnich dniach przed II wojną światową wybudowano za jego staraniem, w nowo powstałej kolonii czechowickiej, piękny kościół pw. NMP Królowej Polski, którego poświęcenia jednak już się nie doczekał.
Według jego własnego, w aktach personalnych zachowanego, sprawozdania został 8 listopada 1939 w godzinach rannych po Mszy św. aresztowany i wraz z grupą około sześćdziesięciu osób przetransportowany do więzienia w Bielsku i tam zamknięty w piwnicy. Bezpośrednim powodem aresztowania ks. Barabasza miała być odmowa bicia w dzwony z okazji zdobycia Warszawy. Po trzech tygodniach umieszczono go w celi dla chorych, w której m.in. leżał ks. proboszcz Warzecha z Jaworza. W styczniu 1940 roku przewieziono go wraz z trzydziestoma innymi więźniami do więzienia w Cieszynie, gdzie przebywał w jednej celi z ks. Kałużą jezuitą z Cieszyna i ks. administratorem Brannym z Istebnej. 27 marca 1940 był po raz pierwszy i jedyny przesłuchany, po czym 1 kwietnia 1940 został zwolniony pod warunkiem pozostania w Cieszynie, zerwania wszelkiej łączności z duchowieństwem, zgłaszania się co trzeci dzień w gestapo i zaniechania wszelkich czynności kapłańskich.
Po zwolnieniu zamieszkał u ss. elżbietanek w Cieszynie. Tam został 28 kwietnia 1940 po raz drugi aresztowany, wywieziony wprost do obozu w Dachau i 21 czerwca 1941 zamordowany.
W 2008 roku z inicjatywy biskupa diecezji bielsko-żywieckiej Tadeusza Rakoczego rozpoczęto proces informacyjny na etapie diecezjalnym mający doprowadzić do wyniesienia ks. Jana Barabasza na ołtarze.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Jana Barabasza; Ankieta do dziejów duchowieństwa katolickiego, t. 2; J. Wycisło, Barabasz Jan Nepomucen, (hasło), Słownik biograficzny, s. 18-19; Martyrologium, s. 164; Zajdel, Z dziejów duchowieństwa, s. 43 i nn; WD 1927, nr 10, s. 67; 1931, nr 6-7, s. 90; 1931, nr 9, s. 110; 1938, nr 5, s. 216; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 5-7, s. 117, Myszor, Historia diecezji s. 86 i nn; Represje wobec duchowieństwa, s. 16 i nn; Olszar, Duchowieństwo, s. 393 - 394, 540; Golec, Bojda, Słownik, t. 1, s. 31; Weiler, s. 117.
|