Św. Jan Kanty: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
Urodził się 24 czerwca 1390 w Kętach na Ziemi Oświęcimskiej. Imię otrzymał po swoim patronie, [[Św. Jan Chrzciciel|św. Janie Chrzcicielu]]. Wywodził się z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Anna. Ojciec Jana prawdopodobnie był burmistrzem, natomiast o matce źródła nie podają rzetelnych informacji.   
Urodził się 24 czerwca 1390 w Kętach na Ziemi Oświęcimskiej. Imię otrzymał po swoim patronie, [[Św. Jan Chrzciciel|św. Janie Chrzcicielu]]. Wywodził się z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Anna. Ojciec Jana prawdopodobnie był burmistrzem, natomiast o matce źródła nie podają rzetelnych informacji.   


W 1413 roku, mając 23 lata, Jan rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Wyzwolonych w krakowskim Studium Generalnym. W semestrze zimowym 1417/18 otrzymał tytuł magistra sztuk wyzwolonych. Do roku 1421 jego żywot nie jest badaczom znany. Wiadomo jednak, że w tym czasie przyjął święcenia kapłańskie w [[Sanktuarium maryjne w Tuchowie|kościele pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie]]. W 1421 roku został rektorem szkoły klasztornej u [[Bożogrobcy|bożogrobowców]] miechowskich, w której pracował do 1428 roku. W tym czasie zajmował się także przepisywaniem rękopisów. Sporządził między innymi dwa tomy pism Ojców Kościoła (na przykład były to pisma [[Św. Augustyn|św. Augustyna]], [[Grzegorz I Wielki|Grzegorza Wielkiego]], Bernarda), przepisał dwie pierwsze części '' Summy teologicznej '' i '' Summy przeciwko poganom '' oraz komentarz do '' Ewangelii św. Mateusza'', który był jego ostatnią pracą. Jego rękopisy liczą łącznie ponad 18 000 stron. Biblioteka Jagiellońska przechowuje je w 15 tomach. Część z nich znajduje się w Bibliotece Watykańskiej.  
W 1413 roku, mając 23 lata, Jan rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Wyzwolonych w krakowskim Studium Generalnym. W semestrze zimowym 1417/1418 otrzymał tytuł magistra sztuk wyzwolonych. Do roku 1421 jego żywot nie jest badaczom znany. Wiadomo jednak, że w tym czasie przyjął święcenia kapłańskie w [[Sanktuarium maryjne w Tuchowie|kościele pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie]]. W 1421 roku został rektorem szkoły klasztornej u [[Zakon Bożogrobców w Miechowie|bożogrobowców miechowskich]], w której pracował do 1428 roku. W tym czasie zajmował się także przepisywaniem rękopisów. Sporządził między innymi dwa tomy pism Ojców Kościoła (na przykład były to pisma [[Św. Augustyn|św. Augustyna]], [[Grzegorz I Wielki|Grzegorza I Wielkiego]], Bernarda), przepisał dwie pierwsze części '' Summy teologicznej '' i '' Summy przeciwko poganom '' oraz komentarz do '' Ewangelii św. Mateusza'', który był jego ostatnią pracą. Jego rękopisy liczą łącznie ponad 18 000 stron. Biblioteka Jagiellońska przechowuje je w 15 tomach. Część z nich znajduje się w Bibliotece Watykańskiej.  


Od 1429 roku wykładał na Wydziale Artium. W 1934 roku został prepozytem Kolegium Większego. Czterokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Następnie podjął studia teologiczne. W 1439 roku został kanonikiem kantorii świętego Floriana w Krakowie i otrzymał [[Prebenda|prebendę]] w postaci probostwa w Olkuszu. W wieku 54 lat otrzymał tytuł doktora teologii.  
Od 1429 roku wykładał na Wydziale Artium. W 1934 roku został prepozytem Kolegium Większego. Czterokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Następnie podjął studia teologiczne. W 1439 roku został kanonikiem kantorii świętego Floriana w Krakowie i otrzymał [[Prebenda|prebendę]] w postaci probostwa w Olkuszu. W wieku 54 lat otrzymał stopień doktora teologii.  
Całe życie prowadził żywot pokutny, wynagradzający za ludzkie przewinienia. Nie jadał mięsa, spędzał długie godziny w nocy na modlitwie i poście. W swoich kazaniach i pismach nawoływał do trzeźwości, walczył z nałogami i wadami, takimi jak rozwiązłość, zabijanie nienarodzonych i rozrzutność.
Całe życie prowadził żywot pokutny, wynagradzający za ludzkie przewinienia. Nie jadał mięsa, spędzał długie godziny w nocy na modlitwie i poście. W swoich kazaniach i pismach nawoływał do trzeźwości, walczył z nałogami i wadami, takimi jak rozwiązłość, zabijanie nienarodzonych i rozrzutność.


Zmarł 24 grudnia 1473 w Krakowie. Władze uniwersyteckie zadecydowały o złożeniu zwłok Jana Kantego w akademickim kościele św. Anny. W tym też czasie obecny proboszcz kościoła, Maciej z Kościana, zaczął spisywać cuda dokonujące się przy grobie pochowanego. W 1621 roku synod biskupów w Piotrkowie wniósł prośbę do Stolicy Apostolskiej o rozpoczęcie procesu kanonicznego. Prace przygotowawcze rozpoczęto w roku 1628. Beatyfikacja nastąpiła 27 września 1680. Dokonał jej papież [[Innocenty XI]] (późniejszy błogosławiony). Kanonizacji – łącznie ze [[Św. Józef Kalasanty|św. Józefem Kalasantym]] – dokonał [[Klemens XIII]] 16 lipca 1767.  
Zmarł 24 grudnia 1473 w Krakowie. Władze uniwersyteckie zadecydowały o złożeniu zwłok Jana Kantego w akademickim kościele pw. św. Anny. W tym też czasie proboszcz tego kościoła, Maciej z Kościana, zaczął spisywać cuda dokonujące się przy grobie pochowanego. W 1621 roku synod biskupów w Piotrkowie wniósł prośbę do Stolicy Apostolskiej o rozpoczęcie procesu kanonicznego. Prace przygotowawcze rozpoczęto w roku 1628. Beatyfikacja nastąpiła 27 września 1680. Dokonał jej papież [[Innocenty XI]] (późniejszy błogosławiony). Kanonizacji – łącznie ze [[Św. Józef Kalasanty|św. Józefem Kalasantym]] – dokonał [[Klemens XIII]] 16 lipca 1767.  
W 1737 roku papież [[Klemens XII]] ogłosił Jana z Kęt patronem Polski. Jan Kanty jest też patronem Archidiecezji Krakowskiej, z której pochodzi, [[Diecezja bielsko-żywiecka|diecezji bielsko-żywieckiej]], w której znalazło się jego rodzinne miasto oraz patronem parafii  
W 1737 roku papież [[Klemens XII]] ogłosił Jana z Kęt patronem Polski. Jan Kanty jest też patronem Archidiecezji Krakowskiej, z której pochodzi, [[Diecezja bielsko-żywiecka|diecezji bielsko-żywieckiej]], w której znalazło się jego rodzinne miasto oraz patronem parafii  
w Jaworznie – Niedzieliskach. Patronuje uczącej się i studiującej młodzieży, profesorom, szkołom katolickim i [[Caritas - powstanie i rozwój| Caritasowi]]. Jest uważany za opiekuna rodzin i matek oczekujących potomstwa –  był bowiem zdecydowanym obrońcą życia poczętego.  
w Jaworznie – Niedzieliskach. Patronuje uczącej się i studiującej młodzieży, profesorom, szkołom katolickim i [[Caritas - powstanie i rozwój| Caritasowi]]. Jest uważany za opiekuna rodzin i matek oczekujących potomstwa - był bowiem zdecydowanym obrońcą życia poczętego.  
*Wspomnienie liturgiczne przypada 20 października.
*Wspomnienie liturgiczne przypada 20 października.
==Bibliografia==
==Bibliografia==
R.M. Zawadzki: Św. Jan Kanty w świetle najnowszych badań. W: Święty Jan Kanty w sześćsetną rocznicę urodzin 1390–1990. Red. W. Gasidło. Kraków 1991, s. 15–23;  
R.M. Zawadzki, Św. Jan Kanty w świetle najnowszych badań, [w:] Święty Jan Kanty w sześćsetną rocznicę urodzin 1390–1990, red. W. Gasidło, Kraków 1991, s. 15–23;  
[http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/10-20.php3] [dostęp 27.04.2017];
[http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/10-20.php3] [dostęp 27.04.2017];
[http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_jan_kanty1.html] [dostęp 27.04.2017]; [http://adonai.pl/ludzie/?id=72]  [dostęp 27.04.2017];  
[http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_jan_kanty1.html] [dostęp 27.04.2017]; [http://adonai.pl/ludzie/?id=72]  [dostęp 27.04.2017];  

Aktualna wersja na dzień 23:57, 21 paź 2022

Św. Jan Kanty (1390-1473)

figura na Rynku w Kętach
pomnik św. Jana Kantego w Zatorze

Urodził się 24 czerwca 1390 w Kętach na Ziemi Oświęcimskiej. Imię otrzymał po swoim patronie, św. Janie Chrzcicielu. Wywodził się z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Anna. Ojciec Jana prawdopodobnie był burmistrzem, natomiast o matce źródła nie podają rzetelnych informacji.

W 1413 roku, mając 23 lata, Jan rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Wyzwolonych w krakowskim Studium Generalnym. W semestrze zimowym 1417/1418 otrzymał tytuł magistra sztuk wyzwolonych. Do roku 1421 jego żywot nie jest badaczom znany. Wiadomo jednak, że w tym czasie przyjął święcenia kapłańskie w kościele pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie. W 1421 roku został rektorem szkoły klasztornej u bożogrobowców miechowskich, w której pracował do 1428 roku. W tym czasie zajmował się także przepisywaniem rękopisów. Sporządził między innymi dwa tomy pism Ojców Kościoła (na przykład były to pisma św. Augustyna, Grzegorza I Wielkiego, Bernarda), przepisał dwie pierwsze części Summy teologicznej i Summy przeciwko poganom oraz komentarz do Ewangelii św. Mateusza, który był jego ostatnią pracą. Jego rękopisy liczą łącznie ponad 18 000 stron. Biblioteka Jagiellońska przechowuje je w 15 tomach. Część z nich znajduje się w Bibliotece Watykańskiej.

Od 1429 roku wykładał na Wydziale Artium. W 1934 roku został prepozytem Kolegium Większego. Czterokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Następnie podjął studia teologiczne. W 1439 roku został kanonikiem kantorii świętego Floriana w Krakowie i otrzymał prebendę w postaci probostwa w Olkuszu. W wieku 54 lat otrzymał stopień doktora teologii. Całe życie prowadził żywot pokutny, wynagradzający za ludzkie przewinienia. Nie jadał mięsa, spędzał długie godziny w nocy na modlitwie i poście. W swoich kazaniach i pismach nawoływał do trzeźwości, walczył z nałogami i wadami, takimi jak rozwiązłość, zabijanie nienarodzonych i rozrzutność.

Zmarł 24 grudnia 1473 w Krakowie. Władze uniwersyteckie zadecydowały o złożeniu zwłok Jana Kantego w akademickim kościele pw. św. Anny. W tym też czasie proboszcz tego kościoła, Maciej z Kościana, zaczął spisywać cuda dokonujące się przy grobie pochowanego. W 1621 roku synod biskupów w Piotrkowie wniósł prośbę do Stolicy Apostolskiej o rozpoczęcie procesu kanonicznego. Prace przygotowawcze rozpoczęto w roku 1628. Beatyfikacja nastąpiła 27 września 1680. Dokonał jej papież Innocenty XI (późniejszy błogosławiony). Kanonizacji – łącznie ze św. Józefem Kalasantym – dokonał Klemens XIII 16 lipca 1767. W 1737 roku papież Klemens XII ogłosił Jana z Kęt patronem Polski. Jan Kanty jest też patronem Archidiecezji Krakowskiej, z której pochodzi, diecezji bielsko-żywieckiej, w której znalazło się jego rodzinne miasto oraz patronem parafii w Jaworznie – Niedzieliskach. Patronuje uczącej się i studiującej młodzieży, profesorom, szkołom katolickim i Caritasowi. Jest uważany za opiekuna rodzin i matek oczekujących potomstwa - był bowiem zdecydowanym obrońcą życia poczętego.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 20 października.

Bibliografia

R.M. Zawadzki, Św. Jan Kanty w świetle najnowszych badań, [w:] Święty Jan Kanty w sześćsetną rocznicę urodzin 1390–1990, red. W. Gasidło, Kraków 1991, s. 15–23; [1] [dostęp 27.04.2017]; [2] [dostęp 27.04.2017]; [3] [dostęp 27.04.2017]; [4] [dostęp 27.04.2017]