Św. Andrzej Bobola
Urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591 w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do kolegium jezuickiego w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie, gdzie 31 lipca 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu studiów filozoficznych (1613 - 1616) i teologicznych (1618 - 1622) na Uniwersytecie Wileńskim przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Został mianowany rektorem kościoła w Nieświeżu (1623 - 1624), następnie kaznodzieją w kościele p.w. św. Kazimierza w Wilnie (1624 - 1630). (Tam też mianowany rektorem (1626 - 1630)). 2 czerwca 1630 złożył profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych; został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633 - 1636; 1637 - 1638), Warszawie (1636 - 1637), Łomży (1638 - 1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642 - 1646), Wilnie (1646 - 1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany "apostołem pińszczyzny").
16 maja 1657 został uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Tego samego dnia, w Janowie Poleskim, zmarł śmiercią męczeńską (przypalanie, obcięcie nosa i warg, wybijanie zębów, obdzieranie ze skóry). Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża Piusa IX, a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI. Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) Piusa XII. 16 maja 2002 św. Andrzej Bobola został ogłoszony patronem Polski.
Relikwie św. Andrzeja Boboli przywieziono do Polski w wagonie – kaplicy. Do Polski pociąg z relikwiami miał dotrzeć w sobotę, 11 czerwca 1938. Uroczystość powitania relikwii w Czechowicach - Dziedzicach (11 czerwca 1938) stała się wielką manifestacją patriotyczno - religijną, której głównym organizatorem był ks. Jan Barabasz - proboszcz parafii św. Katarzyny w Czechowicach. W 1999 roku władze Czechowic - Dziedzic ustanowiły św. Andrzeja Bobolę patronem miasta. Następnie, w tym samym dniu, relikwie dotarły do Krakowa, gdzie zostały do 13 czerwca, kiedy to pociąg z relikwiami opuścił Kraków i w drodze do Warszawy na jedną godzinę zatrzymał się w Katowicach, u wylotu ulicy Pocztowej. Cała ta ulica oraz dalsza, wyznaczona na procesję trasa, zajęta była przez liczne organizacje kościelne i świeckie oraz młodzież szkolną. Wśród witających, poza biskupem S. Adamskim i Wilhelmem Kasperlikiem był także wojewoda Michał Grażyński oraz kompania honorowa miejscowego pułku piechoty z orkiestrą. Procesja z relikwiami skierowała się do kościoła mariackiego. Wzdłuż trasy procesji domy były udekorowane flagami narodowymi i kościelnymi. W kościele mariackim przy trumnie pełnili straż oficerowie. Po uroczystych nieszporach ks. Emil Szramek wygłosił kazanie. Po uroczystościach w Katowicach wagon - kaplica ruszył w dalszą drogę w kierunku Warszawy. Relikwie św. Andrzeja Boboli spoczęły w kaplicy Jezuitów w Warszawie, przy ul. Rakowieckiej.
Święto liturgiczne przypada 16 maja.
Parafie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli
Bibliografia
M. Czermiński, Bł[ogosławiony] Andrzej Bobola, Jego życie, męczeństwo i śmierć, Kraków 1922; J. Poplatek, Błogosławiony Andrzej Bobola Towarzystwa Jezusowego. Życie - męczeństwo - kult, Kraków 1936; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, t. 5, s. 344 - 345; M. Paciuszkiewicz, Pod patronatem Św. Andrzeja Boboli, Warszawa 1989; M. Paciuszkiewiczcz (red.), Będę jej głównym patronem. O św. Andrzeju Boboli, Warszawa 1992; Teksty kazań ks. Emila Szramka (do druku przygotował ks. J. Myszor), [w:] Nowe oblicza bł. Emila Szramka, pod red. K. Heskiej – Kwaśniewicz i J. Myszora, Katowice 2003, s. 111 - 145; M. Paciuszkiewicz, Znów o sobie przypomniał. Św. Andrzej w Strachocienie, Warszawa 1996; K. Drzymała, Święty Andrzej Bobola, Kraków 1985; T. Żychiewicz, Święty Andrzej Bobola, Kraków 1987.
| |||||