Wicik Henryk: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 1: Linia 1:
==Wicik Henryk (1939-2013), proboszcz w Marklowicach Górnych, kanonik==
==Wicik Henryk (1939-2013), proboszcz w Marklowicach Górnych, kanonik==
[[Grafika:Wicik_henryk.jpg|thumb|left|150px]]
[[Grafika:Wicik_henryk.jpg|thumb|left|150px]]
Urodził się 9 lipca 1939  w Piekarach Śląskich, jako najstarszy syn Anny i Piotra Wicików.  Po zdaniu matury, w 1957 roku rozpoczął studia w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie]]. Staż odbywał pracując w KWK Julian. Święcenia kapłańskie przyjął w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]] z rąk [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]] 23 czerwca 1963  obierając sobie jako zawołanie prymicyjne cytat z Listu do Galatów 6,2: ''Jeden drugiego brzemiona noście; a tak wypełnicie prawo Chrystusowe''.
Urodził się 9 lipca 1939  w Piekarach Śląskich, jako najstarszy syn Piotra i Anny Wicików.  Po zdaniu matury, w 1957 roku rozpoczął studia w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie]]. Staż odbywał pracując w KWK Julian. Święcenia kapłańskie przyjął w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]] z rąk [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]] 23 czerwca 1963  obierając sobie jako zawołanie prymicyjne cytat z Listu do Galatów 6,2: '' Jeden drugiego brzemiona noście; a tak wypełnicie prawo Chrystusowe''.


Posługę kapłańską pełnił przez prawie 50 lat, w tym przez 20 lat w Marklowicach Górnych (1988-2008), najpierw jako administrator, później jako proboszcz. Ostatnie pięć lat swojego życia przebywał w [[Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze|Kozłowej Górze]] dzielnicy Piekar Śl. w domu rodzinnym, jako emeryt. Zmarł w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym  w Bytomiu, 17 marca 2013 , w V niedzielę Wielkiego Postu.
Posługę kapłańską pełnił przez prawie 50 lat, w tym przez 20 lat w Marklowicach Górnych (1988-2008), najpierw jako administrator, później jako proboszcz. Ostatnie pięć lat swojego życia przebywał w [[Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze|Kozłowej Górze]] dzielnicy Piekar Śl. w domu rodzinnym, jako emeryt. Zmarł w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym  w Bytomiu, 17 marca 2013 , w V niedzielę Wielkiego Postu.


Pierwszym miejscem wikariuszowskiej posługi duszpasterskiej była [[Parafia św. Marcina w Ćwiklicach|parafia św. Marcina w Ćwiklicach]], gdzie przebywał od 31 sierpnia 1963 do 2 września 1967, następnie krótko, bo od 2 września 1967 do 30 sierpnia 1968 w parafii [[Parafia Matki Bożej Wszechpośredniczki Łask i św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku|MB Wszechpośredniczki Łask i Św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku]] koło Wodzisławia Śl. Zaś od 30 sierpnia 1968 do 30 sierpnia 1971 w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach]]. Kolejnym miejscem posługi kapłańskiej był Mikołów, przebywał tam od 30 sierpnia 1971 do 30 sierpnia 1974, następnie w [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|parafii Św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach]] od 30 sierpnia 1974 do 20 lipca 1977. Od 20 sierpnia 1977 przez 4 lata przebywał w [[Parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Tychach|parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach]]. W latach 1981-1986  pełnił funkcję wikarego również w [[Parafia Ducha Świętego w Czarnym Lesie|parafii Ducha Świętego w Czarnym Lesie]]. 30 sierpnia 1986 przyszedł do [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Katowicach|parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Załężu]] na osiedlu Witosa jako wikary, a po śmierci proboszcza [[Bogacki Leonard|Leonarda Bogackiego]] 25 września 1987 został mianowany administratorem parafii, gdzie pozostał do 14 lutego 1988. Dalej, na krótko, bo od 14 lutego 1988 do końca sierpnia 1988 roku został przeniesiony do [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|parafii św. Józefa w Józefowcu]],  gdzie obchodził 23 czerwca tegoż roku jubileusz 25-lecia kapłaństwa.
Pierwszym miejscem wikariuszowskiej posługi duszpasterskiej była [[Parafia św. Marcina w Ćwiklicach|parafia św. Marcina w Ćwiklicach]], gdzie przebywał od 31 sierpnia 1963 do 2 września 1967, następnie krótko, bo od 2 września 1967 do 30 sierpnia 1968 w [[Parafia Matki Bożej Wszechpośredniczki Łask i św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku|parafii MB Wszechpośredniczki Łask i Św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku]] koło Wodzisławia Śl. Zaś od 30 sierpnia 1968 do 30 sierpnia 1971 w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach]]. Kolejnym miejscem posługi kapłańskiej był Mikołów, przebywał tam od 30 sierpnia 1971 do 30 sierpnia 1974, następnie w [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|parafii Św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach]] od 30 sierpnia 1974 do 20 lipca 1977. Od 20 sierpnia 1977 przez 4 lata przebywał w [[Parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Tychach|parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach]]. W latach 1981-1986  pełnił funkcję wikarego również w [[Parafia Ducha Świętego w Czarnym Lesie|parafii Ducha Świętego w Czarnym Lesie]]. 30 sierpnia 1986 przyszedł do [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Katowicach|parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Załężu]] na osiedlu Witosa jako wikary, a po śmierci proboszcza [[Bogacki Leonard|ks. Leonarda Bogackiego]] 25 września 1987 został mianowany administratorem parafii, gdzie pozostał do 14 lutego 1988. Dalej, na krótko, bo od 14 lutego 1988 do końca sierpnia 1988 roku został przeniesiony do [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|parafii św. Józefa w Józefowcu]],  gdzie obchodził 23 czerwca tegoż roku jubileusz 25-lecia kapłaństwa.


Z dniem 4 września 1988 objął  parafię w Marklowicach jako administrator tymczasowy, już 30 października przewodzi nowo powstałej Radzie Parafialnej w sprawie poświęcenia kościoła. W Niedzielę Palmową w 1989 roku [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]]  ustanowił Marklowice Górne samodzielną parafią, ks. H. Wicik został powołany proboszczem powstałej parafii. Podczas pielgrzymki do Rzymu rocznika jubileuszowego (25 lat kapłaństwa), po rozmowie z Ojcem Świętym [[Jan Paweł II|Janem Pawłem II]] i przy Jego całkowitej akceptacji wybrał jako patrona parafii św. Jozafata Kuncewicza. Tam też pozostał aż do przejścia na emeryturę w sierpniu  2008 roku.
Z dniem 4 września 1988 objął  parafię w Marklowicach jako administrator tymczasowy, już 30 października przewodził nowo powstałej Radzie Parafialnej w sprawie poświęcenia kościoła. W Niedzielę Palmową w 1989 roku [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]]  ustanowił Marklowice Górne samodzielną parafią, ks. H. Wicik został powołany proboszczem powstałej parafii. Podczas pielgrzymki do Rzymu rocznika jubileuszowego (25 lat kapłaństwa), po rozmowie z Ojcem Świętym [[Jan Paweł II|Janem Pawłem II]] i przy Jego całkowitej akceptacji wybrał jako patrona parafii św. Jozafata Kuncewicza. Tam też pozostał aż do przejścia na emeryturę w sierpniu  2008 roku.


Bp Tadeusz Rakoczy uhonorował ks. Henryka godnością kanonika. Ksiądz Henryk Wicik był czcicielem [[Obraz Matki Boskiej Piekarskiej|Matki Boskiej Piekarskiej]] i [[Jasna Góra|Częstochowskiej]]. Zawsze uczestniczył w ważnych wydarzeniach religijnych i wspierał modlitwą. Podczas pracy duszpasterskiej  pełnił posługę kapłańską dla głuchoniemych. Gdy przebywał na emeryturze nadal czynnie włączał się w życie religijne. Wielu nadal korzystało z Jego posługi duszpasterskiej. Był ciepłym człowiekiem i prawdziwym przyjacielem. Uleczył w Bogu niejedno rozdarte serce. Ten niezwykły człowiek potrafił cieszyć się z najmniejszych rzeczy,  emanowała od niego niezwykła wrażliwość na otaczający go świat, czego można było doświadczyć i nauczyć się przebywając w jego towarzystwie.
Bp Tadeusz Rakoczy uhonorował ks. Henryka godnością kanonika. Ksiądz Henryk Wicik był czcicielem [[Obraz Matki Boskiej Piekarskiej|Matki Boskiej Piekarskiej]] i [[Jasna Góra|Częstochowskiej]]. Zawsze uczestniczył w ważnych wydarzeniach religijnych i wspierał modlitwą. Podczas pracy duszpasterskiej  pełnił posługę kapłańską dla głuchoniemych. Gdy przebywał na emeryturze nadal czynnie włączał się w życie religijne. Wielu nadal korzystało z Jego posługi duszpasterskiej. Był ciepłym człowiekiem i prawdziwym przyjacielem. Uleczył w Bogu niejedno rozdarte serce. Ten niezwykły człowiek potrafił cieszyć się z najmniejszych rzeczy,  emanowała od niego niezwykła wrażliwość na otaczający go świat, czego można było doświadczyć i nauczyć się przebywając w jego towarzystwie.

Aktualna wersja na dzień 22:54, 9 sie 2018

Wicik Henryk (1939-2013), proboszcz w Marklowicach Górnych, kanonik

Wicik henryk.jpg

Urodził się 9 lipca 1939 w Piekarach Śląskich, jako najstarszy syn Piotra i Anny Wicików. Po zdaniu matury, w 1957 roku rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Staż odbywał pracując w KWK Julian. Święcenia kapłańskie przyjął w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza 23 czerwca 1963 obierając sobie jako zawołanie prymicyjne cytat z Listu do Galatów 6,2: Jeden drugiego brzemiona noście; a tak wypełnicie prawo Chrystusowe.

Posługę kapłańską pełnił przez prawie 50 lat, w tym przez 20 lat w Marklowicach Górnych (1988-2008), najpierw jako administrator, później jako proboszcz. Ostatnie pięć lat swojego życia przebywał w Kozłowej Górze dzielnicy Piekar Śl. w domu rodzinnym, jako emeryt. Zmarł w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym w Bytomiu, 17 marca 2013 , w V niedzielę Wielkiego Postu.

Pierwszym miejscem wikariuszowskiej posługi duszpasterskiej była parafia św. Marcina w Ćwiklicach, gdzie przebywał od 31 sierpnia 1963 do 2 września 1967, następnie krótko, bo od 2 września 1967 do 30 sierpnia 1968 w parafii MB Wszechpośredniczki Łask i Św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku koło Wodzisławia Śl. Zaś od 30 sierpnia 1968 do 30 sierpnia 1971 w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach. Kolejnym miejscem posługi kapłańskiej był Mikołów, przebywał tam od 30 sierpnia 1971 do 30 sierpnia 1974, następnie w parafii Św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach od 30 sierpnia 1974 do 20 lipca 1977. Od 20 sierpnia 1977 przez 4 lata przebywał w parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach. W latach 1981-1986 pełnił funkcję wikarego również w parafii Ducha Świętego w Czarnym Lesie. 30 sierpnia 1986 przyszedł do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Załężu na osiedlu Witosa jako wikary, a po śmierci proboszcza ks. Leonarda Bogackiego 25 września 1987 został mianowany administratorem parafii, gdzie pozostał do 14 lutego 1988. Dalej, na krótko, bo od 14 lutego 1988 do końca sierpnia 1988 roku został przeniesiony do parafii św. Józefa w Józefowcu, gdzie obchodził 23 czerwca tegoż roku jubileusz 25-lecia kapłaństwa.

Z dniem 4 września 1988 objął parafię w Marklowicach jako administrator tymczasowy, już 30 października przewodził nowo powstałej Radzie Parafialnej w sprawie poświęcenia kościoła. W Niedzielę Palmową w 1989 roku bp Damian Zimoń ustanowił Marklowice Górne samodzielną parafią, ks. H. Wicik został powołany proboszczem powstałej parafii. Podczas pielgrzymki do Rzymu rocznika jubileuszowego (25 lat kapłaństwa), po rozmowie z Ojcem Świętym Janem Pawłem II i przy Jego całkowitej akceptacji wybrał jako patrona parafii św. Jozafata Kuncewicza. Tam też pozostał aż do przejścia na emeryturę w sierpniu 2008 roku.

Bp Tadeusz Rakoczy uhonorował ks. Henryka godnością kanonika. Ksiądz Henryk Wicik był czcicielem Matki Boskiej Piekarskiej i Częstochowskiej. Zawsze uczestniczył w ważnych wydarzeniach religijnych i wspierał modlitwą. Podczas pracy duszpasterskiej pełnił posługę kapłańską dla głuchoniemych. Gdy przebywał na emeryturze nadal czynnie włączał się w życie religijne. Wielu nadal korzystało z Jego posługi duszpasterskiej. Był ciepłym człowiekiem i prawdziwym przyjacielem. Uleczył w Bogu niejedno rozdarte serce. Ten niezwykły człowiek potrafił cieszyć się z najmniejszych rzeczy, emanowała od niego niezwykła wrażliwość na otaczający go świat, czego można było doświadczyć i nauczyć się przebywając w jego towarzystwie.

Bibliografia

Foto ze strony parafii w Zebrzydowicach Śl.