Służebniczki - Borynia: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Bojan.jpg|thumb|right|150px|bł. Edmund Bojanowski]] | |||
W 1908 roku na polu (6 ha) podarowanym parafii przez małżonków Jana i Katarzynę Dyrminów postanowiono wybudować klasztor. Pierwsze [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|siostry służebniczki NMP]] przybyły do Boryni 4 stycznia 1909: s. Krescencja Pierzkała i s. Akwilina Koloch. Tymczasowo zamieszkały w domu gospodarza Ludwika Fizi. W 1911 roku rozpoczęto budowę klasztoru. Jesienią tego roku proboszcz Kubica dokonał poświęcenia i oddania do użytku pierwszego pokoju, w którym zamieszkały siostry. | |||
Siostry od początku zaangażowane były w posługę przy [[Parafia św. Michała Archanioła w Krzyżowicach|kościele w Krzyżowicach]]: sprzątały kościół, prały bieliznę kościelną, wypiekały komunikanty dla 5 parafii. Przede wszystkim jednak zajmowały się pielęgnacją chorych po domach. W parafii i okolicy organizowały też kursy szycia i gotowania dla dziewcząt. Siostry przeżyły lata biedy w czasie I i II wojny światowej. W czasie II wojny światowej opiekę nad chorymi przejęły siostry świeckie NSV, a klasztor z polecenia władz hitlerowskich zajął treuhänder, który zarządzał domem w imieniu władz hitlerowskich. Siostry zarabiały wtedy na skromne utrzymanie szyjąc ubranka dziecięce i robiąc na drutach swetry, rękawiczki itp. zajmując tylko 1 przyznany im pokój. Przed frontem niemieckie siostry NSV uciekły, a w czasie ofensywy klasztor musiały opuścić także zakonnice, bo został zajęty przez wojska sowieckie, które całkowicie go splądrowały. | |||
Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i wyremntowały klasztor i nadal służyły w krzyżowickiej parafii. | |||
W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 dom został rozbudowany. Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie msze św. W 2002 roku placówka została zamknięta z braku powołań. Matka prowincjalna s. Mariola Marek przekazała dom "Wspólnocie Cenacolo", która pomaga młodym ludziom wyjść z narkomanii. | |||
Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i | |||
W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 | |||
Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie | |||
W 2002 roku placówka | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 160-161; H. Białecka, Zarys dziejów Boryni i Skrzeczkowic od czasów najdawniejszych do 2001, Jastrzębie Zdrój 2001, s. 54-55. | J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 160-161; H. Białecka, Zarys dziejów Boryni i Skrzeczkowic od czasów najdawniejszych do 2001, Jastrzębie Zdrój 2001, s. 54-55. | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Służebniczki|Borynia]] | ||
Aktualna wersja na dzień 23:52, 13 wrz 2018
W 1908 roku na polu (6 ha) podarowanym parafii przez małżonków Jana i Katarzynę Dyrminów postanowiono wybudować klasztor. Pierwsze siostry służebniczki NMP przybyły do Boryni 4 stycznia 1909: s. Krescencja Pierzkała i s. Akwilina Koloch. Tymczasowo zamieszkały w domu gospodarza Ludwika Fizi. W 1911 roku rozpoczęto budowę klasztoru. Jesienią tego roku proboszcz Kubica dokonał poświęcenia i oddania do użytku pierwszego pokoju, w którym zamieszkały siostry.
Siostry od początku zaangażowane były w posługę przy kościele w Krzyżowicach: sprzątały kościół, prały bieliznę kościelną, wypiekały komunikanty dla 5 parafii. Przede wszystkim jednak zajmowały się pielęgnacją chorych po domach. W parafii i okolicy organizowały też kursy szycia i gotowania dla dziewcząt. Siostry przeżyły lata biedy w czasie I i II wojny światowej. W czasie II wojny światowej opiekę nad chorymi przejęły siostry świeckie NSV, a klasztor z polecenia władz hitlerowskich zajął treuhänder, który zarządzał domem w imieniu władz hitlerowskich. Siostry zarabiały wtedy na skromne utrzymanie szyjąc ubranka dziecięce i robiąc na drutach swetry, rękawiczki itp. zajmując tylko 1 przyznany im pokój. Przed frontem niemieckie siostry NSV uciekły, a w czasie ofensywy klasztor musiały opuścić także zakonnice, bo został zajęty przez wojska sowieckie, które całkowicie go splądrowały.
Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i wyremntowały klasztor i nadal służyły w krzyżowickiej parafii. W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 dom został rozbudowany. Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie msze św. W 2002 roku placówka została zamknięta z braku powołań. Matka prowincjalna s. Mariola Marek przekazała dom "Wspólnocie Cenacolo", która pomaga młodym ludziom wyjść z narkomanii.
Bibliografia
J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 160-161; H. Białecka, Zarys dziejów Boryni i Skrzeczkowic od czasów najdawniejszych do 2001, Jastrzębie Zdrój 2001, s. 54-55.