Radziejewski Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Radziejewski Stanisław (1839-1923), dziennikarz, działacz społeczny i narodowy ==
== Radziejewski Stanisław (1839-1923), dziennikarz, działacz społeczny i narodowy ==
[[Plik:Radziejewski Stanislaw.jpg|left|thumb|150px]]
Urodził się 7 maja 1839 w Wilczynie (powiat Szamotuły) w rodzinie Piotra, prawnika i właściciela majątku ziemskiego oraz Matyldy z d. Kurz. Ukończył szkołę w Ostrowie, gimnazjum w Wałczu, a następnie studiował teologię w Poznaniu oraz w Münster, gdzie uzyskał licencjat z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w lutym 1866 roku w Gnieźnie.


Urodził się 7 maja 1839 w Wilczynie (powiat Szamotuły) jako syn Piotra, prawnika, a później właściciela majątku ziemskiego, i Matyldy z domu Kurz. Ukończył szkołę w Ostrowie, gimnazjum w Wałczu, a następnie studiował teologię w Poznaniu oraz w Münster w Westfalii, gdzie uzyskał licencjat z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1866 roku w Gnieźnie. Początkowo był wikariuszem w Międzyrzeczu, później uczył przez 6 lat religii w seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Za namową Franciszka Chłapowskiego wszedł w skład redakcji „Katolika". Po aresztowaniu w 1880 roku Karola Miarki został redaktorem naczelnym tego pisma, a w latach 1881-1886 był także jego właścicielem. Zachowując wypracowany przez Miarkę sposób trafiania do wyobraźni czytelnika śląskiego, nadał swym wypowiedziom ton radykalniejszy pod względem narodowym i społecznym. Sprawę języka polskiego traktował jako problem ogólnonarodowy. Ogłaszał i przedrukowywał liczne wypowiedzi, artykuły, przemówienia sejmowe posłów polskich na ten temat. Krytykował także wszelkie przejawy germanizacji, tłumienie życia polskiego, propagując język i kulturę polską. Wiele uwagi poświęcał sprawie nauczania dzieci języka polskiego, udzielając czytelnikom rad w tym zakresie. Nie udało mu się zrealizować projektu wydawania pisma polskiego pt. „Szkoła", które miało pomagać w nauce języka polskiego.  
Początkowo, przez 9 miesięcy był wikariuszem w Międzyrzeczu, później uczył przez 6 lat religii w seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Złożony z urzędu po procesie za upowszechnianie książki ''Stary Bóg żyje''. Za namową Franciszka Chłapowskiego wszedł w skład redakcji [[Katolik - czasopismo|"Katolika"]]. Po aresztowaniu w 1880 roku [[Miarka Karol|Karola Miarki ]] został redaktorem naczelnym tego pisma, a w latach 1881-1886 był także jego właścicielem. W sprawie narodowej i społecznej wypowiadał się w tonie radykalnym, a sprawę języka polskiego traktował jako problem ogólnonarodowy. Krytykował wszelkie przejawy germanizacji, tłumienie życia polskiego, propagując język i kulturę polską. Wiele uwagi poświęcał sprawie nauczania dzieci języka polskiego. Nie udało mu się zrealizować projektu wydawania pisma polskiego pt. „Szkoła", które miało pomagać w nauce języka polskiego.  


Był też zwolennikiem idei katolicyzmu społecznego. W 1887 roku zaczął wydawać w Bytomiu ilustrowany miesięcznik „Światło" poświęcony historii i kulturze polskiej. Zakładał na Górnym Śląsku polskie organizacje, wygłaszał przemówienia i odczyty. W styczniu 1881 roku z jego inspiracji powstał w Królewskiej Hucie Związek św. Barbary dla podniesienia stanu górniczo-hutniczego pod względem duchowym i materialnym. Podobne organizacje utworzono w Katowicach, Wirku, Biskupicach. Zataczająca coraz szersze kręgi działalność ks. Radziejewskiego powodowała represje ze strony władz pruskich. Pod byle pretekstem wytaczano mu procesy prasowe i skazywano na kary grzywny i więzienia (razem spędził w więzieniu 2 lata) oraz wywierano naciski na władze kościelne w celu usunięcia go ze Śląska, co zostało zrealizowane w kwietniu 1888 roku. Został duszpasterzem domowym księcia Ferdynanda Radziwiłła w Antoninie pod Poznaniem. Redakcję „Katolika" oddał na własność siostrze Ludwice, nadal go redagując, co umożliwiały mu częste pobyty w Bytomiu. Jednakże wobec trudności ze strony władz przekazał redakcję Adamowi Napieralskiemu. W czasie plebiscytu często zamieszczał artykuły na tematy śląskie w prasie poznańskiej i górnośląskiej. Zmarł w Wilczynie w 1923 roku.
Był zwolennikiem idei katolicyzmu społecznego. W 1887 roku zaczął wydawać w Bytomiu ilustrowany miesięcznik [[Światło - tygodnik| „Światło"]] poświęcony historii i kulturze polskiej. Zakładał na Górnym Śląsku polskie organizacje, wygłaszał przemówienia i odczyty. W styczniu 1881 roku z jego inspiracji powstał w Królewskiej Hucie [[Związek św. Barbary]] dla podniesienia stanu górniczo-hutniczego pod względem duchowym i materialnym. Zataczająca coraz szersze kręgi działalność ks. Radziejewskiego powodowała represje ze strony władz pruskich. Pod byle pretekstem wytaczano mu procesy prasowe i skazywano na kary grzywny i więzienia oraz wywierano naciski na władze kościelne w celu usunięcia go ze Śląska, co zostało zrealizowane w kwietniu 1888 roku. Został duszpasterzem domowym księcia Ferdynanda Radziwiłła w Antoninie pod Poznaniem. Redakcję „Katolika" oddał na własność swojej siostrze [[Radziejewska Ludwika|Ludwice Radziejewskiej]], nadal go redagując, co umożliwiały mu częste pobyty w Bytomiu. Jednakże wobec trudności ze strony władz przekazał redakcję [[Napieralski Adam|Adamowi Napieralskiemu]]. W czasie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] często zamieszczał artykuły na tematy śląskie w prasie poznańskiej i górnośląskiej. Zmarł w Wilczynie w 1923 roku.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
M. Pater, Radziejewski Stanisław (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 341-343.  
Życiorys: "Światło" R. 1891, nr 3; M. Pater, Radziejewski Stanisław (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 341-343; Bytomski Słownik Biograficzny, red. J. Drabina, Bytom 2004, s. 217-218.


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - R]]
[[Kategoria:Biografie - R]]
[[Kategoria:Literaci i publicyści]]
[[Kategoria:Literaci i publicyści]]
[[Kategoria:Represjonowani]]

Aktualna wersja na dzień 22:13, 24 lut 2020

Radziejewski Stanisław (1839-1923), dziennikarz, działacz społeczny i narodowy

Radziejewski Stanislaw.jpg

Urodził się 7 maja 1839 w Wilczynie (powiat Szamotuły) w rodzinie Piotra, prawnika i właściciela majątku ziemskiego oraz Matyldy z d. Kurz. Ukończył szkołę w Ostrowie, gimnazjum w Wałczu, a następnie studiował teologię w Poznaniu oraz w Münster, gdzie uzyskał licencjat z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w lutym 1866 roku w Gnieźnie.

Początkowo, przez 9 miesięcy był wikariuszem w Międzyrzeczu, później uczył przez 6 lat religii w seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Złożony z urzędu po procesie za upowszechnianie książki Stary Bóg żyje. Za namową Franciszka Chłapowskiego wszedł w skład redakcji "Katolika". Po aresztowaniu w 1880 roku Karola Miarki został redaktorem naczelnym tego pisma, a w latach 1881-1886 był także jego właścicielem. W sprawie narodowej i społecznej wypowiadał się w tonie radykalnym, a sprawę języka polskiego traktował jako problem ogólnonarodowy. Krytykował wszelkie przejawy germanizacji, tłumienie życia polskiego, propagując język i kulturę polską. Wiele uwagi poświęcał sprawie nauczania dzieci języka polskiego. Nie udało mu się zrealizować projektu wydawania pisma polskiego pt. „Szkoła", które miało pomagać w nauce języka polskiego.

Był zwolennikiem idei katolicyzmu społecznego. W 1887 roku zaczął wydawać w Bytomiu ilustrowany miesięcznik „Światło" poświęcony historii i kulturze polskiej. Zakładał na Górnym Śląsku polskie organizacje, wygłaszał przemówienia i odczyty. W styczniu 1881 roku z jego inspiracji powstał w Królewskiej Hucie Związek św. Barbary dla podniesienia stanu górniczo-hutniczego pod względem duchowym i materialnym. Zataczająca coraz szersze kręgi działalność ks. Radziejewskiego powodowała represje ze strony władz pruskich. Pod byle pretekstem wytaczano mu procesy prasowe i skazywano na kary grzywny i więzienia oraz wywierano naciski na władze kościelne w celu usunięcia go ze Śląska, co zostało zrealizowane w kwietniu 1888 roku. Został duszpasterzem domowym księcia Ferdynanda Radziwiłła w Antoninie pod Poznaniem. Redakcję „Katolika" oddał na własność swojej siostrze Ludwice Radziejewskiej, nadal go redagując, co umożliwiały mu częste pobyty w Bytomiu. Jednakże wobec trudności ze strony władz przekazał redakcję Adamowi Napieralskiemu. W czasie plebiscytu często zamieszczał artykuły na tematy śląskie w prasie poznańskiej i górnośląskiej. Zmarł w Wilczynie w 1923 roku.

Bibliografia

Życiorys: "Światło" R. 1891, nr 3; M. Pater, Radziejewski Stanisław (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 341-343; Bytomski Słownik Biograficzny, red. J. Drabina, Bytom 2004, s. 217-218.