Rüchel Roman: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 05:56, 25 lis 2009

Rychel (Rüchel, Rychjel) Roman (1857-1918), proboszcz w Dąbrówce Wielkiej, organizator polskich towarzystw społeczno-religijnych

Urodził się 8 października 1857 we wsi Dziećmarowy w pow. głubczyckim, syn gospodarza Klemensa i Józefy. Do szkoły elementarnej uczęszczał we wsi rodzinnej, a do gimnazjum w Głubczycach, gdzie u nauczyciela Szenica poznał dobrze język i literaturę polską. W 1882 roku zaczął studiować teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1885 roku przez 9 miesięcy uczęszczał do Seminarium Duchownego w Freisingu w Bawarii. W czasie studiów wrocławskich był członkiem Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Należał do najbardziej czynnych jego członków. Święcenia kapłańskie przyjął 6 czerwca 1886 we Wrocławiu, po czym jako wikary przez rok i 5 miesięcy duszpasterzował w Bujakowie. Na polu społecznym i duszpasterskim bardzo ściśle współpracował wówczas z ks. Franciszkiem Miczkiem. Obydwaj zakładali organizacje, z których najbardziej popularne było Towarzystwo św. Alojzego. Wspólnie z Miczkiem R. napisał dramat pt. Męka Pana Jezusa. W 1892 roku obydwaj udali się do Wrocławia na zaproszenie polskich studentów, aby im pomóc w staraniach o założenie Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Współpraca z proboszczem Edlerem w Bujakowie nie układała się mu najlepiej, bo już 14 września 1887 prosił biskupa o przeniesienie na inną placówkę. W 1888 roku pracował jako wikary w Rybniku. 13 września 1888 przystąpił do egzaminu proboszczowskiego. W 1893 roku został przeniesiony do Wielkiej Dąbrówki, gdzie również objął obowiązki administratora powstającej parafii. W 1896 roku zaczął duszpasterzować w parafii Senftenberg w powiecie Calau, w archiprezbiteracie Neuzelle, na pograniczu Brandenburgii i Dolnego Śląska. 2 marca 1897 został proboszczem tej parafii. Bardzo często chorował i wielokrotnie prosił biskupa o urlop zdrowotny. W 1915 roku został przeniesiony do Raciborza, gdzie pracował w par. św. Mikołaja jako proboszcz emerytowany.

Ks. Rychel łączył działalność duszpasterską wśród Polaków z troską o język i kulturę polską. Już 5 lutego 1889 komisarz graniczny w Bytomiu, którego urzędowym zadaniem było śledzenie życia polskiego na Śląsku, informował prezydenta rejencji opolskiej, że „proboszcza Rychela należy uważać za przyjaciela polskich interesów, jakkolwiek w swoich wystąpieniach jest on bardzo ostrożny". Komisarz zwracał uwagę, że Rüchel zmienił pisownię swojego nazwiska, nadając mu formę Rychjel, aby jeszcze bardziej zaznaczyć jego polskie zabarwienie. W styczniu 1895 roku w Wielkiej Dąbrówce odmówił wygłoszenia niemieckiego kazania na nabożeństwie w rocznicę urodzin cesarza, o co zwracał się do niego tamtejszy Kriegerverein. Dziekan Nerlich w piśmie do bpa J. Koppa z 22 lipca 1893 wymienił go oraz księży: Gregora, Miczka i Kapicy jako tych, „którzy przesadnie skłaniają się na stronę sprawy polskiej na Górnym Śląsku".

Bibliografia

M. Pater, Rychel (Rychjel) Roman (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 357-358; H. Kuczob, Dąbrówka Wielka. Dawniej i dziś, Chorzów 2000, s. 162.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Rychel (Rüchel, Rychjel) Roman (1857-1918), proboszcz w Dąbrówce Wielkiej, organizator polskich towarzystw społeczno-religijnych ==
-Urodził się 8 października 1857 we wsi Dziećmarowy w pow. głubczyckim, syn gospodarza Klemensa i Józefy. Do szkoły elementarnej uczęszczał we wsi rodzinnej, a do gimnazjum w Głubczycach, gdzie u nauczyciela Szenica poznał dobrze język i literaturę polską. W 1882 roku zaczął studiować teologię na Uniw. Wrocł., a w 1885 rroku przez 9 miesięcy uczęszczał do Sem. Duch. w Freisingu w Bawarii. W czasie studiów wrocławskich był członkiem Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Należał do najbardziej czynnych jego członków. Święcenia kapłańskie przyjął 6 VI 1886 we Wrocławiu, po czym jako wikary przez rok i 5 miesięcy duszpasterzował w Bujakowie. Na polu społecznym i duszpasterskim bardzo ściśle współpracował wówczas z ks. Franciszkiem Miczkiem. Obydwaj zakładali organizacje, z których najbardziej popularne było Towarzystwo św. Alojzego. Wspólnie z Miczkiem R. napisał dramat pt. Męka Pana Jezusa. W 1892 r. obydwaj udali się do Wrocławia na zaproszenie polskich studentów, aby im pomóc w staraniach o założenie Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Współpraca z proboszczem Edlerem w Bujakowie nie układała się mu najlepiej, bo już 14 IX 1887 prosił biskupa o przeniesienie na inną placówkę. W 1888 roku pracował jako wikary w Rybniku. 13 IX 1888 przystąpił do egzaminu proboszczowskiego.
+Urodził się 8 października 1857 we wsi Dziećmarowy w pow. głubczyckim, syn gospodarza Klemensa i Józefy. Do szkoły elementarnej uczęszczał we wsi rodzinnej, a do gimnazjum w Głubczycach, gdzie u nauczyciela Szenica poznał dobrze język i literaturę polską. W 1882 roku zaczął studiować teologię na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]], a w 1885 roku przez 9 miesięcy uczęszczał do Seminarium Duchownego w Freisingu w Bawarii. W czasie studiów wrocławskich był członkiem Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Należał do najbardziej czynnych jego członków. Święcenia kapłańskie przyjął 6 czerwca 1886 we Wrocławiu, po czym jako wikary przez rok i 5 miesięcy duszpasterzował w Bujakowie. Na polu społecznym i duszpasterskim bardzo ściśle współpracował wówczas z ks. Franciszkiem Miczkiem. Obydwaj zakładali organizacje, z których najbardziej popularne było Towarzystwo św. Alojzego. Wspólnie z Miczkiem R. napisał dramat pt. Męka Pana Jezusa. W 1892 roku obydwaj udali się do Wrocławia na zaproszenie polskich studentów, aby im pomóc w staraniach o założenie Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Współpraca z proboszczem Edlerem w Bujakowie nie układała się mu najlepiej, bo już 14 września 1887 prosił biskupa o przeniesienie na inną placówkę. W 1888 roku pracował jako wikary w Rybniku. 13 września 1888 przystąpił do egzaminu proboszczowskiego.
-W 1893 roku został przeniesiony do Wielkiej Dąbrówki, gdzie również objął obowiązki administratora powstającej parafii. W 1896 roku zaczął duszpasterzować w par. Senftenberg w pow. Calau, w archiprezbiteracie Neuzelle, na pograniczu Brandenburgii i Dolnego Śląska. 2 III 1897 został proboszczem tej parafii. Bardzo często chorował i wielokrotnie prosił biskupa o urlop zdrowotny. W 1915 roku został przeniesiony do Raciborza, gdzie pracował w par. św. Mikołaja jako proboszcz emerytowany.
+W 1893 roku został przeniesiony do Wielkiej Dąbrówki, gdzie również objął obowiązki administratora powstającej parafii. W 1896 roku zaczął duszpasterzować w parafii Senftenberg w powiecie Calau, w archiprezbiteracie Neuzelle, na pograniczu Brandenburgii i Dolnego Śląska. 2 marca 1897 został proboszczem tej parafii. Bardzo często chorował i wielokrotnie prosił biskupa o urlop zdrowotny. W 1915 roku został przeniesiony do Raciborza, gdzie pracował w par. św. Mikołaja jako proboszcz emerytowany.
-Ks. Rychel łączył działalność duszpasterską wśród Polaków z troską o język i kulturę polską. Już 5 II 1889 komisarz graniczny w Bytomiu, którego urzędowym zadaniem było śledzenie życia polskiego na Śląsku, informował prezydenta rejencji opolskiej, że „proboszcza Rychela należy uważać za przyjaciela polskich interesów, jakkolwiek w swoich wystąpieniach jest on bardzo ostrożny". Komisarz zwracał uwagę, że Rüchel zmienił pisownię swojego nazwiska, nadając mu formę Rychjel, aby jeszcze bardziej zaznaczyć jego polskie zabarwienie. W styczniu 1895 w Wielkiej Dąbrówce odmówił wygłoszenia niemieckiego kazania na nabożeństwie w rocznicę urodzin cesarza, o co zwracał się do niego tamtejszy Kriegerverein. Dziekan Nerlich w piśmie do bpa J. Koppa z 22 VII 1893 wymienił go oraz księży: Gregora, Miczka i Kapicy jako tych, „którzy przesadnie skłaniają się na stronę sprawy polskiej na Górnym Śląsku".
+Ks. Rychel łączył działalność duszpasterską wśród Polaków z troską o język i kulturę polską. Już 5 lutego 1889 komisarz graniczny w Bytomiu, którego urzędowym zadaniem było śledzenie życia polskiego na Śląsku, informował prezydenta rejencji opolskiej, że „proboszcza Rychela należy uważać za przyjaciela polskich interesów, jakkolwiek w swoich wystąpieniach jest on bardzo ostrożny". Komisarz zwracał uwagę, że Rüchel zmienił pisownię swojego nazwiska, nadając mu formę Rychjel, aby jeszcze bardziej zaznaczyć jego polskie zabarwienie. W styczniu 1895 roku w Wielkiej Dąbrówce odmówił wygłoszenia niemieckiego kazania na nabożeństwie w rocznicę urodzin cesarza, o co zwracał się do niego tamtejszy Kriegerverein. Dziekan Nerlich w piśmie do bpa [[Kopp Georg|J. Koppa]] z 22 lipca 1893 wymienił go oraz księży: Gregora, Miczka i Kapicy jako tych, „którzy przesadnie skłaniają się na stronę sprawy polskiej na Górnym Śląsku".
 == Bibliografia ==