Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
m (korekta hasel, usuniecie podwojonych)
mNie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
Informacje dotyczące powstania parafii w Międzyrzeczu spisane zostały w większości przez Józefa Kassolika, byłego kierownika miejscowej szkoły podstawowej. Wynika z nich, że już przed II Wojną Światową to właśnie on był inicjatorem budowy kościoła w Międzyrzeczu. Był on jednocześnie sekretarzem gminnym i często pisywał chorym testamenty. Chorzy zapisywali duże sumy pieniędzy na msze w swoich intencjach do Krakowa, Czernej i Oświęcimia. Sekretarz gminy namawiał ludzi, aby te sumy przeznaczali na kościół, który może być wybudowany w Międzyrzeczu. Idea została zapisana i coraz częściej mówiło się o budowie kościoła.  
Informacje dotyczące powstania parafii w Międzyrzeczu spisane zostały w większości przez Józefa Kassolika, byłego kierownika miejscowej szkoły podstawowej. Wynika z nich, że już przed II Wojną Światową to właśnie on był inicjatorem budowy kościoła w Międzyrzeczu. Był on jednocześnie sekretarzem gminnym i często pisywał chorym testamenty. Chorzy zapisywali duże sumy pieniędzy na msze w swoich intencjach do Krakowa, Czernej i Oświęcimia. Sekretarz gminy namawiał ludzi, aby te sumy przeznaczali na kościół, który może być wybudowany w Międzyrzeczu. Idea została zapisana i coraz częściej mówiło się o budowie kościoła.  


Kilka lat później lato było bardzo deszczowe w związku z czym wylewały rzeki Pszczynka i Korzeniec, co uniemożliwiało miejscowej ludności piesze dotarcie do oddalonego o siedem kilometrów małego drewnianego kościoła w Miedźnej. Postanowiono wówczas przyłączyć mieszkańców do bliżej położonych Bojszów, dokąd prowadziła droga bita, a kościół był znacznie obszerniejszy. Bojszowski proboszcz zgodził się na tę propozycję pod warunkiem, że Międzyrzecze zbuduje nową organistówkę. Jej wartość miała wynosić 6000 zł. Kwota ta zniechęciła mieszkańców Międzyrzecza. Powrócił pomysł budowy własnego kościoła. W tym czasie doszły do wsi wieści, że krakowscy Pijarzy chcą wybudować na Śląsku swój zakład naukowy i kościół. Wkrótce wysłano z Międzyrzecza delegację do Krakowa. Zakon poparł tę myśl i obiecał przysłać swoich przedstawicieli oraz zbadać, czy Międzyrzecze nadaje się do tej inwestycji. Również w tym czasie kroniki odnotowują pierwszy zapis na rzecz kościoła, którego dokonał Walenty Gondzik. Wartość tego zapisu była dosyć duża. Warunkiem wykorzystania przekazanej przez donatora kwoty było rozpoczęcie budowy kościoła w terminie do pięciu lat, w przeciwnym razie zapis miał przejść na kościół w Miedźnej. Pieniądze umieszczono w Komunalnej Kasie Oszczędności w Pszczynie. Do budowy jednak nie doszło, ze względu na wybuch II Wojny Światowej.
Kilka lat później lato było bardzo deszczowe w związku z czym wylewały rzeki Pszczynka i Korzeniec, co uniemożliwiało miejscowej ludności piesze dotarcie do oddalonego o siedem kilometrów małego drewnianego kościoła w Miedźnej. Postanowiono wówczas przyłączyć mieszkańców do bliżej położonych Bojszów, dokąd prowadziła droga bita, a kościół był znacznie obszerniejszy. Bojszowski proboszcz zgodził się na tę propozycję pod warunkiem, że Międzyrzecze zbuduje nową organistówkę. Jej wartość miała wynosić 6000 zł. Kwota ta zniechęciła mieszkańców Międzyrzecza. Powrócił pomysł budowy własnego kościoła. W tym czasie doszły do wsi wieści, że krakowscy pijarzy chcą wybudować na Śląsku swój zakład naukowy i kościół. Wkrótce wysłano z Międzyrzecza delegację do Krakowa. Zakon poparł tę myśl i obiecał przysłać swoich przedstawicieli oraz zbadać, czy Międzyrzecze nadaje się do tej inwestycji. Również w tym czasie kroniki odnotowują pierwszy zapis na rzecz kościoła, którego dokonał Walenty Gondzik. Wartość tego zapisu była dosyć duża. Warunkiem wykorzystania przekazanej przez donatora kwoty było rozpoczęcie budowy kościoła w terminie do pięciu lat, w przeciwnym razie zapis miał przejść na kościół w Miedźnej. Pieniądze umieszczono w Komunalnej Kasie Oszczędności w Pszczynie. Do budowy jednak nie doszło, ze względu na wybuch II wojny światowej.


Tuż po zakończeniu zmagań wojennych, jesienią 1945 do Międzyrzecza przybył Pijar ksiądz Janosz z Krakowa, który przypomniał wszystkim o przedwojennym zamiarze budowy kościoła. Celem urzeczywistnienia tego projektu naczelnik gminy Franciszek Bojdys zwołał posiedzenie rady gminnej, na którym obecni byli najbardziej wpływowi obywatele. Postanowiono poczynić starania  
Tuż po zakończeniu zmagań wojennych, jesienią 1945 do Międzyrzecza przybył pijar ksiądz Janosz z Krakowa, który przypomniał wszystkim o przedwojennym zamiarze budowy kościoła. Celem urzeczywistnienia tego projektu naczelnik gminy Franciszek Bojdys zwołał posiedzenie rady gminnej, na którym obecni byli najbardziej wpływowi obywatele. Postanowiono poczynić starania w kierunku budowy nowego kościoła. Znaleźli się pierwsi ofiarodawcy, pan Józef Janosz III i jego żona Franciszka ofiarowali 2 ha gruntu pod budowę. Powstał  Komitet Budowy Kościoła.
w kierunku budowy nowego kościoła. Znaleźli się pierwsi ofiarodawcy, pan Józef Janosz III i jego żona Franciszka ofiarowali 2 ha gruntu pod budowę. Wybrano również delegację, która miała przekazać postanowienia z zebrania proboszczowi parafii Miedźna, ks. dziekanowi Józefowi Okrentowi. Do życia powołany został również Komitet Budowy Kościoła.


Budowę kościoła według projektu J. Przybyły rozpoczęto 5 czerwca 1946 roku. Dnia 7 lipca 1946 roku ks. dziekan Józef Okrent poświęcił kamień węgielny, w który wmurowano akt erekcyjny. Uczestnicy tej uroczystości złożyli ofiary w kwocie 13 370 zł.
Budowę kościoła według projektu J. Przybyły rozpoczęto 5 czerwca 1946 roku. Dnia 7 lipca 1946 roku ks. dziekan Józef Okrent poświęcił kamień węgielny, w który wmurowano akt erekcyjny. Uczestnicy tej uroczystości złożyli ofiary w kwocie 13 370 zł. Dzięki ofiarności mieszkańców Międzyrzecza budowa postępowała bardzo szybko. Już 17 sierpnia 1947 roku można było poświęcić kościół. Aktu poświęcenia dokonał ks. prałat [[Skupin Karol|Karol Skupin]]. Warto zaznaczyć, że inicjatywa budowy kościoła w Międzyrzeczu była całkowicie oddolna.
Dzięki ofiarności mieszkańców Międzyrzecza budowa postępowała bardzo szybko. Już 17 sierpnia 1947 roku można było poświęcić kościół. Na tej uroczystości zgromadziło się ok. 10 000 osób. Oprócz mieszkańców Międzyrzecza przybyli również ludzie z sąsiednich parafii: Wola, Bojszowy, Pszczyna, Kobiór, Cielmice, Bieruń Stary, Bieruń Nowy. Aktu poświęcenia dokonał ks. prałat [[Skupin Karol|Karol Skupin]]. Warto zaznaczyć, że inicjatywa budowy kościoła w Międzyrzeczu była całkowicie oddolna.


30 sierpnia 1947 roku ks. katecheta Franciszek Madeja odprawił w nowym kościele pierwszą Mszę Świętą w intencji parafian i dobrodziejów.  
30 sierpnia 1947 roku ks. katecheta Franciszek Madeja odprawił w nowym kościele pierwszą Mszę Świętą w intencji parafian i dobrodziejów.  
Kościół w Międzyrzeczu stał się placówką filialną parafii miedźnańskiej. Największym problemem nowo powstałej parafii był brak stałego kapłana. Posługę duszpasterską pełnili dojeżdżający księża z Miedźnej, Bojszów – ks. [[Grycman Józef |Grycman]], jego następca – ks. Wyciślik i rybniccy Franciszkanie. Wreszcie po dwóch latach ksiądz Józef Ryszka z Mikołowa dnia 23 marca 1949 roku został mianowany pierwszym stałym duszpasterzem w Międzyrzeczu.  
Kościół w Międzyrzeczu stał się placówką filialną parafii miedźnańskiej. Największym problemem nowo powstałej parafii był brak stałego kapłana. Posługę duszpasterską pełnili dojeżdżający księża z Miedźnej, Bojszów – ks. [[Grycman Józef |Grycman]], jego następca – ks. Wyciślik i rybniccy Franciszkanie. Wreszcie po dwóch latach ksiądz Józef Ryszka z Mikołowa dnia 23 marca 1949 roku został mianowany pierwszym stałym duszpasterzem w Międzyrzeczu.  
W 1952 roku ks. bp [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] mianował duszpasterzem Międzyrzeckiej parafii ks. Jana Adamusa. Już wiosną 1954 roku przystąpił on do organizacji budowy probostwa. Cegłę na budowę zrobili sami mieszkańcy Międzyrzecza. Miejsce pod budowę ofiarował Józef Bojdys. Pomimo wielu trudności (brak pieniędzy, brak materiałów, brak siły roboczej) udało się sfinalizować inwestycję i już jesienią 1955 roku ks. Jan Adamus zamieszkał w nowym budynku.  
W 1952 roku ks. bp [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] mianował duszpasterzem Międzyrzeckiej parafii ks. Jana Adamusa. Już wiosną 1954 roku przystąpił on do organizacji budowy probostwa. Cegłę na budowę zrobili sami mieszkańcy Międzyrzecza. Miejsce pod budowę ofiarował Józef Bojdys. Pomimo wielu trudności (brak pieniędzy, brak materiałów, brak siły roboczej) udało się sfinalizować inwestycję i już jesienią 1955 roku ks. Jan Adamus zamieszkał w nowym budynku.  
Parafia w dalszym ciągu nie była samodzielna. W 1957 roku z okazji dziesięciolecia swojego kościoła, Międzyrzeczanie zwrócili się z prośbą do Kurii Diecezjalnej w Katowicach o utworzenie samodzielnej parafii. W odpowiedzi dnia 19 marca 1958 roku bp [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] wydał Dekret Erekcyjny kuracji pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu, który wszedł w życie 1 kwietnia 1958. Teren kuracji został wydzielony głównie z parafii Miedźna i częściowo z parafii Pszczyna. Międzyrzecka parafia została przyłączona do Dekanatu pszczyńskiego.  Z dniem 14 listopada 1984 roku Międzyrzecze weszło w skład nowo powstałego dekanatu miedźnańskiego. Dnia 24 kwietnia 1985 roku bp katowicki [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] potwierdził fakt istnienia parafii w Międzyrzeczu Pszczyńskim. Kościół poświęcił biskup Gerard Bernacki 9 listopada 1997. Z parafii pochodzi dwóch księży: ks. Leszek Czernecki (święcenia: 13 maja 1995) i ks. Bogdan Michalski (święcenia: 16 maja 1998).
 
W 1957 roku z okazji dziesięciolecia swojego kościoła, Międzyrzeczanie zwrócili się z prośbą do Kurii Diecezjalnej w Katowicach o utworzenie samodzielnej parafii. W odpowiedzi dnia 19 marca 1958 roku bp [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] wydał Dekret Erekcyjny kuracji pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu, który wszedł w życie 1 kwietnia 1958. Teren kuracji został wydzielony głównie z parafii Miedźna i częściowo z parafii Pszczyna. Międzyrzecka kuracja została przyłączona do dekanatu pszczyńskiego.  Z dniem 14 listopada 1984 roku Międzyrzecze weszło w skład nowo powstałego dekanatu miedźnańskiego. Dnia 24 kwietnia 1985 roku bp katowicki [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] potwierdził fakt istnienia parafii w Międzyrzeczu Pszczyńskim. Kościół poświęcił biskup Gerard Bernacki 9 listopada 1997. Z parafii pochodzi dwóch księży: ks. Leszek Czernecki (święcenia: 13 maja 1995) i ks. Bogdan Michalski (święcenia: 16 maja 1998).


== Proboszczowie ==
== Proboszczowie ==

Wersja z 05:17, 13 sie 2011

Parafia Wniebowzięcia NMP w Międzyrzeczu

Informacje dotyczące powstania parafii w Międzyrzeczu spisane zostały w większości przez Józefa Kassolika, byłego kierownika miejscowej szkoły podstawowej. Wynika z nich, że już przed II Wojną Światową to właśnie on był inicjatorem budowy kościoła w Międzyrzeczu. Był on jednocześnie sekretarzem gminnym i często pisywał chorym testamenty. Chorzy zapisywali duże sumy pieniędzy na msze w swoich intencjach do Krakowa, Czernej i Oświęcimia. Sekretarz gminy namawiał ludzi, aby te sumy przeznaczali na kościół, który może być wybudowany w Międzyrzeczu. Idea została zapisana i coraz częściej mówiło się o budowie kościoła.

Kilka lat później lato było bardzo deszczowe w związku z czym wylewały rzeki Pszczynka i Korzeniec, co uniemożliwiało miejscowej ludności piesze dotarcie do oddalonego o siedem kilometrów małego drewnianego kościoła w Miedźnej. Postanowiono wówczas przyłączyć mieszkańców do bliżej położonych Bojszów, dokąd prowadziła droga bita, a kościół był znacznie obszerniejszy. Bojszowski proboszcz zgodził się na tę propozycję pod warunkiem, że Międzyrzecze zbuduje nową organistówkę. Jej wartość miała wynosić 6000 zł. Kwota ta zniechęciła mieszkańców Międzyrzecza. Powrócił pomysł budowy własnego kościoła. W tym czasie doszły do wsi wieści, że krakowscy pijarzy chcą wybudować na Śląsku swój zakład naukowy i kościół. Wkrótce wysłano z Międzyrzecza delegację do Krakowa. Zakon poparł tę myśl i obiecał przysłać swoich przedstawicieli oraz zbadać, czy Międzyrzecze nadaje się do tej inwestycji. Również w tym czasie kroniki odnotowują pierwszy zapis na rzecz kościoła, którego dokonał Walenty Gondzik. Wartość tego zapisu była dosyć duża. Warunkiem wykorzystania przekazanej przez donatora kwoty było rozpoczęcie budowy kościoła w terminie do pięciu lat, w przeciwnym razie zapis miał przejść na kościół w Miedźnej. Pieniądze umieszczono w Komunalnej Kasie Oszczędności w Pszczynie. Do budowy jednak nie doszło, ze względu na wybuch II wojny światowej.

Tuż po zakończeniu zmagań wojennych, jesienią 1945 do Międzyrzecza przybył pijar ksiądz Janosz z Krakowa, który przypomniał wszystkim o przedwojennym zamiarze budowy kościoła. Celem urzeczywistnienia tego projektu naczelnik gminy Franciszek Bojdys zwołał posiedzenie rady gminnej, na którym obecni byli najbardziej wpływowi obywatele. Postanowiono poczynić starania w kierunku budowy nowego kościoła. Znaleźli się pierwsi ofiarodawcy, pan Józef Janosz III i jego żona Franciszka ofiarowali 2 ha gruntu pod budowę. Powstał Komitet Budowy Kościoła.

Budowę kościoła według projektu J. Przybyły rozpoczęto 5 czerwca 1946 roku. Dnia 7 lipca 1946 roku ks. dziekan Józef Okrent poświęcił kamień węgielny, w który wmurowano akt erekcyjny. Uczestnicy tej uroczystości złożyli ofiary w kwocie 13 370 zł. Dzięki ofiarności mieszkańców Międzyrzecza budowa postępowała bardzo szybko. Już 17 sierpnia 1947 roku można było poświęcić kościół. Aktu poświęcenia dokonał ks. prałat Karol Skupin. Warto zaznaczyć, że inicjatywa budowy kościoła w Międzyrzeczu była całkowicie oddolna.

30 sierpnia 1947 roku ks. katecheta Franciszek Madeja odprawił w nowym kościele pierwszą Mszę Świętą w intencji parafian i dobrodziejów. Kościół w Międzyrzeczu stał się placówką filialną parafii miedźnańskiej. Największym problemem nowo powstałej parafii był brak stałego kapłana. Posługę duszpasterską pełnili dojeżdżający księża z Miedźnej, Bojszów – ks. Grycman, jego następca – ks. Wyciślik i rybniccy Franciszkanie. Wreszcie po dwóch latach ksiądz Józef Ryszka z Mikołowa dnia 23 marca 1949 roku został mianowany pierwszym stałym duszpasterzem w Międzyrzeczu.

W 1952 roku ks. bp Juliusz Bieniek mianował duszpasterzem Międzyrzeckiej parafii ks. Jana Adamusa. Już wiosną 1954 roku przystąpił on do organizacji budowy probostwa. Cegłę na budowę zrobili sami mieszkańcy Międzyrzecza. Miejsce pod budowę ofiarował Józef Bojdys. Pomimo wielu trudności (brak pieniędzy, brak materiałów, brak siły roboczej) udało się sfinalizować inwestycję i już jesienią 1955 roku ks. Jan Adamus zamieszkał w nowym budynku.

W 1957 roku z okazji dziesięciolecia swojego kościoła, Międzyrzeczanie zwrócili się z prośbą do Kurii Diecezjalnej w Katowicach o utworzenie samodzielnej parafii. W odpowiedzi dnia 19 marca 1958 roku bp Stanisław Adamski wydał Dekret Erekcyjny kuracji pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu, który wszedł w życie 1 kwietnia 1958. Teren kuracji został wydzielony głównie z parafii Miedźna i częściowo z parafii Pszczyna. Międzyrzecka kuracja została przyłączona do dekanatu pszczyńskiego. Z dniem 14 listopada 1984 roku Międzyrzecze weszło w skład nowo powstałego dekanatu miedźnańskiego. Dnia 24 kwietnia 1985 roku bp katowicki Herbert Bednorz potwierdził fakt istnienia parafii w Międzyrzeczu Pszczyńskim. Kościół poświęcił biskup Gerard Bernacki 9 listopada 1997. Z parafii pochodzi dwóch księży: ks. Leszek Czernecki (święcenia: 13 maja 1995) i ks. Bogdan Michalski (święcenia: 16 maja 1998).

Proboszczowie

Bibliografia

Rys historyczny parafii p.w. Wniebowzięcia N.M.P. Międzyrzecze; Schematyzm Archidiecezji Katowickiej 1993, s. 329; Wiadomości Diecezjalne 1958, poz. 37, s. 82-83; Wiadomości Diecezjalne 1984, poz. 80, s. 325-326; relacja ks. Tadeusza Adamczyka; A. Burda, Młodzież przychodzi na 6.30. Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Międzyrzeczu, GN 2004, nr 5 (dodatek katowicki), s. 28.

p • d • e
Organizacja Kościoła na Górnym Śląsku
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Międzyrzeczu&oldid=41252”