Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Połomi

Parafia w Połomi powstała na przełomie XIII i XIV wieku. Swą nazwę wieś wzięła z połamanych drzew, które były rezultatem wiejących w okolicy silnych wiatrów. W roku 1557 wybudowano nowy drewniany kościół pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Do parafii należała początkowo tylko wieś Połomia, ale po ustąpieniu reformacji na Górnym Śląsku w roku 1629 przyłączono do parafii jeszcze wsie Świerklany i Gogołowa. Wszystkie te trzy miejscowości miały swoje własne pieczęcie gminne z odrębnymi symbolami w herbie. Ludność parafii przez lata wzrastała: w roku 1780 liczyła 284 mieszkańców; w 1840 roku doliczono się 934 osób.

Szybki wzrost liczebności parafii spowodował, że w 1842 roku rozpoczęto przebudowę kościoła poszerzając go o „długość jednej belki”. Lecz i to było za mało. Obecny kościół murowany został wzniesiony w latach 1949-1951, gdy proboszczem parafii był ks. Roman Kopyto. On wraz z parafianami podjął się budowy nowego, murowanego kościoła. Zamiar budowy nowej świątyni powstał jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, okupacja i spadek wartości pieniądza przekreśliły ten zamiar. 8 VII 1951 nowo wybudowaną świątynię poświęcił bp Stanisław Adamski. W głównym ołtarzu kościoła znajduje się obraz Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, ufundowany w latach 1890-1892. Nad prezbiterium zakończonym półokrągłym łukiem widnieje napis, którego treść stanowią pierwsze słowa z Magnificat: „Wielbi Duszo Moja Pana”. W oknach kościoła znajdują się zdobne, kolorowe witraże projektu artysty plastyka Wiktora Ostrzołka. W 1998 roku rozpoczęto prace nad wystrojem kościoła, zgodnie z projektem architekta Krzysztofa Gorgonia.

Ku pamięci tego wydarzenia parafia przeżywa swój odpust w każda pierwszą niedziele lipca. Stary drewniany kościół znajdujący się na terenie parafii zawalił się podczas szalejącej nad Połomią wichury 30 lipca 1969 roku. Po kościele pozostała jedynie wieża, która w 1979 roku została przeniesiona i do dzisiaj znajduje się w Wiśle-Głębcach, gdzie dobudowano do niej murowany kościół.

Pod koniec pierwszej połowy XIX na parafie spada straszliwa klęska. W latach 1847-1848 parafia przeżywa lata głodowe. Z tego powodu tyfus głodowy zbiera potężne żniwo a liczba zgonów w parafii wzrasta i w 1848 roku osiąga rekordową liczbę 209 zgonów w ciągu roku. W chwili obecnej parafia liczy sobie ponad 3100 mieszkańców.

Od końca pierwszej połowy XIX wieku rozwija się w parafii życie wspólnot w postaci różnych stowarzyszeń i bractw. Najwcześniej powstało Stowarzyszenie Wstrzemięźliwości od napojów alkoholowych. Potem kolejno powstawały: Bractwo Różańcowe (r.1853), Apostolat Modlitwy (r.1890). W 1936 roku istniały jeszcze : III Zakon, Bractwo Serca Jezusowego, Bractwo Pocieszenia, Bractwo Szkaplerzne, Bractwo św. Anny, Kongregacja Panien, Towarzystwo Katolickich Robotników i Towarzystwo Dzieciątka Jezus.

Na terenie parafii pochowanych jest czterech kapłanów, w tym proboszczowie parafii: ks. Krakowczyk 1847, ks. Sandamus 1898, ks. Roman Kopyto 1965, ks. prał. kan. Franciszek Pisulla 1993.

Proboszczowie

• ks. Henryk Musioł (1921-1945)
• ks. Jerzy Zieliński substytut (1945-1947)
• ks. Roman Kopyto substytut (1947-1957), proboszcz (1957-1965)
• ks. Franciszek Pisulla (1966-1992)
• ks. Andrzej Tatarczyk administrator (1992)
• ks. Jan Joszko (1992-nadal)

Bibliografia

Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 2, s. 18; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1934, nr 5, s. 153; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, część II Dekanaty i Parafie, Katowice . Musioł L., Parafia Połomia (powiat wodzisławski), Monografia historyczna, na źródłach oparta, 1959. Jubileusz 50-lecia nowego kościoła w Połomi pw. Nawiedzenia NMP 1951-2001; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 299; A. Burda, Połacie pól i połamane drzewa. Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Połomi, GN 2003, nr 1, (dodatek katowicki), s. 28.