Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela w Mikołowie

Z e-ncyklopedia
Mikolow zbawiciela1.jpg
Mikolow zbawiciela2.jpg

Historia parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela w Mikołowie od początku istnienia jest związana z działalnością salwatorianów (SDS). Budynek kościoła początkowo pełnił funkcję sali gimnastycznej małego seminarium zakonu. Już w okresie międzywojennym, salwatorianie chcieli utworzyć na Górnym Śląsku punkt o charakterze wychowawczym. 21 lipca 1930 zarząd prowincji polskiej zakonu zdecydował o umieszczeniu kolegium wychowawczego na terenie Mikołowa. Początkowo planowano jego utworzenie w Pszczynie. Jednak tamtejszy proboszcz odmówił pomocy przy wznoszeniu nowego ośrodka wychowawczego. Zmieniono więc lokalizację na Mikołów, gdzie było duże zapotrzebowanie na katechetów. Kolejnym krokiem do urzeczywistnienia tego planu było uzyskanie zgody władz kościelnych, Kuria Biskupia w Katowicach udzieliła takowej zgody 12 stycznia 1931. Po ośmiu miesiącach (23 sierpnia) poświęcono kamień węgielny. Dokonał tego proboszcz mikołowski ks. Aleksander Skowroński . Budynek został ukończony i uroczyście poświęcony 20 sierpnia 1933. Przy dalszej rozbudowie budynku uwzględniono miejsce na kaplicę, którą poświęcono 9 września 1934.

W czasie II wojny światowej salwatorianie musieli opuścić budynek, a w 1945 roku zajęła go Armia Czerwona przeznaczając na szpital. Odzyskano go dopiero w roku 1946. Wraz z rozwojem małego seminarium, niezbędne stało się rozszerzenie opieki duszpasterskiej. I tak we wrześniu 1950 roku pomieszczenie, które do tej pory pełniło funkcję sali gimnastycznej przebudowano na kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela; od 15 stycznia 1951 funkcjonuje jako samodzielna stacja duszpasterska wydzielona z terenów parafii św. Wojciecha w Mikołowie i parafii św. Wawrzyńca w Mokrem. W połowie 1952 roku władze państwowe zlikwidowały małe seminarium, a jego budynki zostały zaadoptowane na szpital. W maju 1959 roku teren parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela został powiększony przez tereny wydzielone z parafii św. Wojciecha. W 1982 roku rozpoczęto budowę domu parafialnego w dzielnicy Śmiłowice należącej do terenu parafii. 1 stycznia 1991 erygowano parafię Matki Bożej Częstochowskiej w Śmiłowicach . W 1994 roku, w wyniku reorganizacji parafii część terenów przydzielono do parafii św. Antoniego Padewskiego. Od 1956 roku, starano się o założenie na terenie należącym do salwatorianów parafialnego cmentarza. Jednak wobec sprzeciwu władz państwowych było to możliwe dopiero w latach 90. XX wieku. 1 listopada 1996 miejsce pochówku poświęcił bp Gerard Bernacki.

W wyniku adaptacji szkolnego budynku sali gimnastycznej do celów sakralnych ustawiono w 1957 roku dwa boczne ołtarze: z lewej strony z wizerunkiem św. Barbary, natomiast z prawej związany z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Małgorzatą Marią Alacoque. Szczególnym elementem wystroju kościoła jest mozaika na ścianie prezbiterium przedstawiająca patronkę parafii. Wykonano ją w 1967 roku.

Sposób organizacji pracy duszpasterskiej salwatorianów nie różni się w szczególny sposób od tej organizowanej w parafiach prowadzonych przez księży diecezjalnych. Szczególną troską obejmuje się dzieci i młodzież. Na terenie parafii działają wspólnoty: Dzieci Maryi, Ruch Światło-Życie, Ruch Młodzieży Salwatoriańskiej, Dziecięca Schola, Liturgiczna Wspólnota Ołtarza, poza tymi młodzieżowymi wspólnotami, działa Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa, Wspólnota Miłosierdzia i Niepokalanej oraz Róże Różańcowe. Specyfiką parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela są Muzyczne Wieczory u Salwatorianów organizowane przy współpracy parafii z Urzędem Miasta w Mikołowie.

Proboszczowie

Bibliografia

Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 6-8, s. 167; A. Kiełbasa, Działalność dydaktyczno-wychowawcza salwatorianów w Mikołowie, [w:] Kultura edukacyjna na Górnym Śląsku; Instytut Górnośląski, Katowice, 2002, s. 158–167; Katalog archidiecezji katowickiej 2005, cz. 2, Dekanaty i parafie; E. Bremer, Duszpasterstwo zwyczajne, [w:] Salwatorianie w Polsce 1900–1975; wyd. Salwatorianów, Rzym–Kraków 1975, s. 258–259; [1], [dostęp: 17.04.2010].