Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Boronowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku - poprzez Habsburgów panujących tu do wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.  
Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku - poprzez Habsburgów panujących tu do [[Wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]] (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.  


== Kościół i jego wyposażenie ==
== Kościół i jego wyposażenie ==


Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i pełnił także funkcję klasztoru. Po 100 latach od zbudowania, w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII/XVIII w.)i przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znany moment wybudowania obecnego kościoła w Boronowie. Wydaje się, że z trzech podanych przez różne źródła dat - 1646, 1621, 1611 - należy przyjąć tę ostatnią, na którą powołują się boronowscy kronikarze, ks. Schalon (1854) i ks. J. Cogiel (1951).  
Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i pełnił także funkcję klasztoru. Po 100 latach od zbudowania, w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII / XVIII w.) i przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znany moment wybudowania obecnego kościoła w Boronowie. Wydaje się, że z trzech podanych przez różne źródła dat - 1646, 1621, 1611 - należy przyjąć tę ostatnią, na którą powołują się boronowscy kronikarze, ks. Schalon (1854) i ks. J. Cogiel (1951).  


Fundatorami kościoła była pochodząca z Moraw rodzina Dzierżanowskich. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej, utrzymywanej dzięki fundacji w wysokości 1200 talarów. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół boronowski został poświęcony dopiero w 1732 roku. Od wieków istniał tutaj cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominały. W 1718 roku powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska, zaś parafię erygowano w 1868 roku.  
Fundatorami kościoła była pochodząca z Moraw rodzina Dzierżanowskich. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej, utrzymywanej dzięki fundacji w wysokości 1200 talarów. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną [[Kuracja|kuracją]]. Kościół boronowski został poświęcony dopiero w 1732 roku. Od wieków istniał tutaj cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominały. W 1718 roku powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska, zaś [[Parafia|parafię]] erygowano w 1868 roku.  


Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice - świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele mieści się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami śś. Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Różańcowej, pamiętający czasy erekcji kościoła. W nawie poprzecznej mieszczą się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami św. Anny Samotrzeciej i w centralnej części św. Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami śś. [[Św. Jan Nepomucen|Jana Nepomucena]] i [[Św. Jan Sarkander|Jana Sarkandra]]. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659), w 1750 roku przebudowany dzięki staraniom Mikołaja Scholtza. Posiada on rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana z XVII wieku została otoczona balustradą.  
Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice - świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele mieści się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami śś. Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Różańcowej, pamiętający czasy erekcji kościoła. W nawie poprzecznej mieszczą się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami św. Anny Samotrzeciej i w centralnej części św. Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami śś. [[Św. Jan Nepomucen|Jana Nepomucena]] i [[Św. Jan Sarkander|Jana Sarkandra]]. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659), w 1750 roku przebudowany dzięki staraniom Mikołaja Scholtza. Posiada on rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana z XVII wieku została otoczona balustradą.  

Wersja z 18:55, 2 lis 2018

Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku - poprzez Habsburgów panujących tu do wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.

Kościół i jego wyposażenie

Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i pełnił także funkcję klasztoru. Po 100 latach od zbudowania, w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII / XVIII w.) i przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znany moment wybudowania obecnego kościoła w Boronowie. Wydaje się, że z trzech podanych przez różne źródła dat - 1646, 1621, 1611 - należy przyjąć tę ostatnią, na którą powołują się boronowscy kronikarze, ks. Schalon (1854) i ks. J. Cogiel (1951).

Fundatorami kościoła była pochodząca z Moraw rodzina Dzierżanowskich. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej, utrzymywanej dzięki fundacji w wysokości 1200 talarów. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół boronowski został poświęcony dopiero w 1732 roku. Od wieków istniał tutaj cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominały. W 1718 roku powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska, zaś parafię erygowano w 1868 roku.

Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice - świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele mieści się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami śś. Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Różańcowej, pamiętający czasy erekcji kościoła. W nawie poprzecznej mieszczą się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami św. Anny Samotrzeciej i w centralnej części św. Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami śś. Jana Nepomucena i Jana Sarkandra. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659), w 1750 roku przebudowany dzięki staraniom Mikołaja Scholtza. Posiada on rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana z XVII wieku została otoczona balustradą.

Proboszczowie

Bibliografia

J. Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; [1].

p • d • e
Kościoły i parafie diecezji gliwickiej
A • B • C • D • E • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • O • P • R • S • Ś • T • U • V • W • Z• Ż
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego_w_Boronowie&oldid=83041”