Wersja z 21:53, 29 lis 2010

Czerwionka jest miastem położonym na Płaskowyżu Rybnickim. Decyzją Rady Ministów z 1991 roku, z dniem 1 stycznia 1992 została wprowadzona nazwa Czerwionka-Leszczyny. Gmina obejmuje cztery dzielnice miejskie ( Czerwionka, Leszczyny, Czuchów, Dębieńsko) oraz sześć wiejskich (Bełk, Przegędza, Palowice, Książenice, Szczejkowice, Stanowice). W samej Czerwionce mieszka ponad 34 tys. osób. Do 2000 roku największym zakładem na terenie miasta była Kopalnia Węgla Kamiennego "Dębieńsko", która zatrudniała ponad 2500 mieszkańców.

Od XIII wieku Czerwionka należała do parafii św. Jerzego w Dębieńsku. Przyczyną powstania nowej parafii był napływ ludności spowodowany uruchomieniem 2 listopada 1898 miejscowej kopalni. W latach 1907 - 1915 odprawiano msze święte w cechowni kopalni „Dębieńsko”, później w nowo wybudowanej Szkole Podstawowej nr 2 im. Chrystusa Króla w Czerwionce. W 1923 roku decyzją Kurii Administracji Apostolskiej w Katowicach powołano do życia nową, samodzielną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa którą erygowano oficjalnie 1 sierpnia 1925. W 1926 roku rozpoczęto prace nad adaptacją byłego hotelu robotniczego kopalni "Dębieńsko" do celów kultu. Pierwszy proboszcz ks. Jan Komraus zamierzał wybudować nowy, gotycki kościół. Jednak wybuch II wojny światowej przeszkodził w realizacji pomysłu. Po jej zakończeniu władze komunistyczne uniemożliwiały podjęcie prac związanych z budową nowego kościoła. Zgromadzone materiały budowlane przeznaczono na budowę katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Staraniem księdza Komorusa, w 1927 roku do pracy przy parafii skierowano cztery Siostry Elżbietanki, których placówka mieściła się w dotychczasowej Szkole Gospodarstwa Domowego. Głównym ich zadaniem było prowadzenie lekcji i kursów w Szkole Gospodarczej. Siostry znalazły również zatrudnienie w ambulatorium. Oprócz tych zajęć prowadziły kuchnię dla biednych, a także przedszkole. Z nastaniem wojny zlikwidowano szkołę prowadzoną przez siostry. W wigilię uroczystości św. Elżbiety zmuszone do opuszczenia domu przy ulicy Wolności 11 siostry zamieszkały u państwa Szymurów. Tam też pozostały przez czas okupacji. Ks. Jan Komraus zmarł w 1950 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Od 1948 roku administratorem, a w latach 1957 - 1975 proboszczem parafii był ks. Eryk Juraszek. Po 35 latach istnienia parafii proboszcz wraz z parafianami podjęli decyzję o budowie probostwa przy kościele. Do tego czasu duszpasterze mieszkali przy obecnej ul. Parkowej, a później przy ulicy 3-go Maja. Probostwo miało powstać na miejscu obiektu z czasów II wojny światowej. W latach 1958 – 59 rozpoczęto prace nad jego rozbiórką. Probostwo, dzięki społecznej pracy parafian powstało w przeciągu trzech lat. Zasługą ówczesnego proboszcza była również budowa dzwonnicy, na której zawisł, poświęcony w 1971 roku przez bp. Czesława Domina, dzwon Barbara. Po 27 latach służby (22 V 1975) ks. Juraszek odszedł na emeryturę. Jego następcą został ks. Justyn Oleś . Był to czas rozwoju i rozkwitu grup parafialnych oraz otwarcia parafii na działalność świeckich, zwracając szczególną uwagę na młodzież, w duchu Soboru Watykańskiego II. W 1978 roku proboszcz wraz z parafianami zadecydował o przebudowie dotychczasowego prezbiterium, którego projektem zajął się Kołodziejczyk z Chorzowa.

Obecnie trwają wstępne prace nad budową nowego – murowanego Kościoła. Na dzień dzisiejszy wspólnota parafialna liczy 5300 wiernych. Na służbę Kościołowi wydała 7 kapłanów. Przy parafii działają następujące grupy: Ministranci, Dzieci Maryi, Ruch Światło – Życie, Franciszkański Zakon Świeckich, Wspólnota Krwi Chrystusa, Żywy Różaniec, a księżom pomagają również Nadzwyczajnie Szafarze Komunii Św. Wydawana jest również parafialna gazetka „Nowe Serce”.

Proboszczowie =

ks. Jan Komraus kuratus (1923-1925), proboszcz (1925-1948)
ks. Eryk Juraszek administrator (1948-1957), proboszcz (1957-1975)
ks. Justyn Oleś (1975-1980)
ks. Feliks Hanusek (1980-2000)
ks. Antoni Szczypka (2000-nadal)

Bibliografia

Ustanowienie parafji Czerwionka, RAA 1925, nr 28, s. 150; A. Matura, Rzymsko-katolicka parafia Czerwionka, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; 75 lat parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa; Gość Niedzielny, nr.32, 8 VIII 1937; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2009, Drukarnia Archidiecezjalna, Katowice 2009.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Czerwionka NSPJ1.jpg|300px|thumb|right]]
-Czerwionka  jest miastem położona na Płaskowyżu Rybnickim. Od 1999 roku w jej skład wchodzą  cztery dzielnice z których każda ma odrębną historię i sytuację społeczną. Są to: Czerwionka, Leszczyny (o charakterze typowo miejskim) oraz Czuchów i Dębieńsko (o charakterze wiejskim). W mieście mieszka ponad 34 tys. osób. Do 2000 roku największym zakładem na terenie miasta była Kopalnia Węgla Kamiennego "Dębieńsko", która zatrudniała ponad 2500 mieszkańców.
+Czerwionka  jest miastem położonym na Płaskowyżu Rybnickim. Decyzją Rady Ministów z 1991 roku, z dniem 1 stycznia 1992 została wprowadzona nazwa Czerwionka-Leszczyny. Gmina obejmuje cztery dzielnice miejskie ( Czerwionka, Leszczyny, Czuchów, Dębieńsko)  oraz sześć wiejskich (Bełk, Przegędza, Palowice, Książenice, Szczejkowice, Stanowice).  W samej Czerwionce mieszka ponad 34 tys. osób. Do 2000 roku największym zakładem na terenie miasta była Kopalnia Węgla Kamiennego "Dębieńsko", która zatrudniała ponad 2500 mieszkańców.
-Od XIII wieku Czerwionka należała do [[Parafia św. Jerzego w Dębieńsku|parafii św. Jerzego w Dębieńsku]]. Przyczyną powstania nowej parafii był napływ ludności spowodowany uruchomieniem w 1853 roku  miejscowej kopalni. W latach 1907 - 1915 odprawiano msze święte w cechowni kopalni „Dębieńsko”, później w nowo wybudowanej Szkole Podstawowej im. Chrystusa Króla w Czerwionce. W 1923 roku decyzją Kurii Administracji Apostolskiej w Katowicach powołano do życia nową, samodzielną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa którą erygowano oficjalnie 1 sierpnia 1925. W 1926 roku rozpoczęto prace nad adaptacją byłego hotelu robotniczego kopalni Dębieńsko do celów kultu. Pierwszy proboszcz [[Komraus Jan| ks. Jan Komraus]] zamierzał  wybudować nowy, gotycki kościół. Jednak wybuch II Wojny Światowej przeszkodził w realizacji pomysłu. Po jej zakończeniu władze komunistyczne uniemożliwiały podjęcie prac związanych z budową nowego kościoła. Zgromadzone materiały budowlane przeznaczono na budowę katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Staraniem księdza Komorusa, w 1927 roku do pracy przy parafii skierowano cztery [[Elżbietanki| Siostry Elżbietanki]], których placówka mieściła się w dotychczasowej szkole Gospodarstwa Domowego Kopalni Dębieńsko.  Głównym ich zadaniem było prowadzenie lekcji i kursów w Szkole Gospodarczej. Siostry znalazły również zatrudnienie w ambulatorium. Oprócz tych zajęć prowadziły kuchnię dla biednych, a także przedszkole. Z nastaniem wojny zlikwidowano szkołę prowadzoną przez siostry. W wigilię uroczystości [[św. Elżbieta|św. Elżbiety]] zmuszone do opuszczenia domu przy ulicy Wolności 11  siostry zamieszkały u państwa Szymurów. Tam też pozostały przez czas okupacji. Ks. Jan Komraus zmarł w 1950 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
+Od XIII wieku Czerwionka należała do [[Parafia św. Jerzego w Dębieńsku|parafii św. Jerzego w Dębieńsku]]. Przyczyną powstania nowej parafii był napływ ludności spowodowany uruchomieniem 2 listopada 1898  miejscowej kopalni. W latach 1907 - 1915 odprawiano msze święte w cechowni kopalni „Dębieńsko”, później w nowo wybudowanej Szkole Podstawowej nr 2  im. Chrystusa Króla w Czerwionce. W 1923 roku decyzją Kurii Administracji Apostolskiej w Katowicach powołano do życia nową, samodzielną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa którą erygowano oficjalnie 1 sierpnia 1925. W 1926 roku rozpoczęto prace nad adaptacją byłego hotelu robotniczego kopalni "Dębieńsko" do celów kultu. Pierwszy proboszcz [[Komraus Jan| ks. Jan Komraus]] zamierzał  wybudować nowy, gotycki kościół. Jednak wybuch II wojny światowej przeszkodził w realizacji pomysłu. Po jej zakończeniu władze komunistyczne uniemożliwiały podjęcie prac związanych z budową nowego kościoła. Zgromadzone materiały budowlane przeznaczono na budowę katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Staraniem księdza Komorusa, w 1927 roku do pracy przy parafii skierowano cztery [[Elżbietanki| Siostry Elżbietanki]], których placówka mieściła się w dotychczasowej Szkole Gospodarstwa Domowego. Głównym ich zadaniem było prowadzenie lekcji i kursów w Szkole Gospodarczej. Siostry znalazły również zatrudnienie w ambulatorium. Oprócz tych zajęć prowadziły kuchnię dla biednych, a także przedszkole. Z nastaniem wojny zlikwidowano szkołę prowadzoną przez siostry. W wigilię uroczystości [[św. Elżbieta|św. Elżbiety]] zmuszone do opuszczenia domu przy ulicy Wolności 11  siostry zamieszkały u państwa Szymurów. Tam też pozostały przez czas okupacji. Ks. Jan Komraus zmarł w 1950 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
 Od 1948 roku administratorem, a w latach 1957 - 1975  proboszczem parafii był [[Juraszek Eryk| ks. Eryk Juraszek]]. Po 35 latach istnienia parafii proboszcz wraz z parafianami podjęli decyzję o budowie probostwa przy kościele. Do tego czasu duszpasterze mieszkali przy obecnej ul. Parkowej, a później przy ulicy 3-go Maja. Probostwo miało powstać na miejscu obiektu z czasów II wojny światowej. W latach 1958 – 59 rozpoczęto prace nad jego rozbiórką. Probostwo, dzięki społecznej pracy parafian powstało w przeciągu trzech lat. Zasługą ówczesnego proboszcza była również budowa dzwonnicy, na której zawisł, poświęcony w 1971 roku przez [[Domin Czesław| bp. Czesława Domina]], dzwon Barbara. Po 27 latach służby (22 V 1975) ks. Juraszek odszedł na emeryturę.  Jego następcą został [[Oleś Józef|ks. Justyn Oleś]] . Był to czas rozwoju i rozkwitu grup parafialnych oraz otwarcia parafii na działalność świeckich, zwracając szczególną uwagę na młodzież, w duchu [[Sobór Watykański II|Soboru Watykańskiego II]]. W 1978 roku proboszcz wraz z parafianami zadecydował o przebudowie dotychczasowego prezbiterium, którego projektem zajął się Kołodziejczyk z Chorzowa.