Parafia Chrystusa Króla w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 6: Linia 6:
[[Grafika:Katowice katedra pomnik JP.jpg|thumb|pomnik pap. Jana Pawła II|right]]
[[Grafika:Katowice katedra pomnik JP.jpg|thumb|pomnik pap. Jana Pawła II|right]]
[[Plik:Kat Wujek katedra.jpg|thumb|pamięci ofiar na kopalni Wujek|right]]
[[Plik:Kat Wujek katedra.jpg|thumb|pamięci ofiar na kopalni Wujek|right]]
Mocą [[Bulla|bulli]] [[Okoliczności powstania, organizacja diecezji|'' Vixdum Poloniae unitas '']] z 28 października 1925, kościołem katedralnym nowo powstałej [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] został ustanowiony neogotycki [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. Pierwsi biskupi katowiccy, w tym szczególnie [[Lisiecki Arkadiusz|Arkadiusz Lisiecki]] (1926-1930), budowę nowej katedry przyjęli jako jeden z ważniejszych elementów swej posługi biskupiej. Po pierwszych kilku latach intensywnych prac budowlanych powstała pierwsza część katedry [[prezbiterium]], którego uroczyste poświęcenie przez [[Adamski Stanisław|bpa Stanisława Adamskiego]] nastąpiło 6 czerwca 1938. W uroczystości wzięli udział oprócz biskupów: Stanisława Adamskiego i [[Bieniek Juliusz |Juliusza Bieńka]], także biskup polowy [[Gawlina Józef|Józef Gawlina]], [[Kapituła Katedralna w Katowicach|kapituła katedralna]] oraz licznie zebrani duchowni i wierni. Ze strony władz świeckich udział wzięli wojewoda [[Grażyński Michał|Michał Grażyński]], marszałek sejmu śląskiego [[Grzesik Karol|Karol Grzesik]], przedstawiciele władz samorządowych, wojska, organizacji kościelnych.
Mocą [[Bulla|bulli]] [[Okoliczności powstania, organizacja diecezji|'' Vixdum Poloniae unitas '']] z 28 października 1925, kościołem katedralnym nowo powstałej [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] został ustanowiony neogotycki [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. Pierwsi biskupi katowiccy, w tym szczególnie [[Lisiecki Arkadiusz|Arkadiusz Lisiecki]] (1926-1930), budowę nowej katedry przyjęli jako jeden z ważniejszych elementów swej posługi biskupiej. Po pierwszych kilku latach intensywnych prac budowlanych powstała pierwsza część katedry - [[prezbiterium]], którego uroczyste poświęcenie przez [[Adamski Stanisław|bpa Stanisława Adamskiego]] nastąpiło 6 czerwca 1938. W uroczystości wzięli udział oprócz biskupów: Stanisława Adamskiego i [[Bieniek Juliusz |Juliusza Bieńka]], także biskup polowy [[Gawlina Józef|Józef Gawlina]], [[Kapituła Katedralna w Katowicach|kapituła katedralna]] oraz licznie zebrani duchowni i wierni. Ze strony władz świeckich udział wzięli wojewoda [[Grażyński Michał|Michał Grażyński]], marszałek sejmu śląskiego [[Grzesik Karol|Karol Grzesik]], przedstawiciele władz samorządowych, wojska, organizacji kościelnych.


*'''patrz''': [[Komitet Budowy Katedry Chrystusa Króla w Katowicach]]  
*'''patrz''': [[Komitet Budowy Katedry Chrystusa Króla w Katowicach]]  


8 sierpnia 1938 bp Stanisław Adamski przy budującej się katedrze powołał do istnienia samodzielną placówkę duszpasterską w charakterze [[Lokalia|lokalii]]. Obszar nowej placówki duszpasterskiej został wydzielony z istniejących parafii katowickich: [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny]] i Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Do czasu utworzenia własnego cmentarza lokalia miała korzystać z cmentarzy parafii, z których była wydzielona. Jej granice wyznaczały od południa i wschodu granice miasta, z tym, że od strony wschodniej dodatkowo wyznaczały ją ul. Graniczna do ul. Powstańców wraz z lotniskiem na Muchowcu. Od zachodu: Wita Stwosza, Ligonia, Podchorążych, Kościuszki do Zgrzebnioka i dalej do granic miasta, a od północy od ulicy Granicznej, Powstańców do ulicy Francuskiej, Jagiellońską, ulicą Kochanowskiego przez Plac K. Miarki do ul. Kościuszki. Z parafii Mariackiej do nowej lokalii przyłączono 2702 wiernych, a z parafii Piotra i Pawła 2978. W pierwszych dniach istnienia nowa placówka duszpasterska liczyła więc 5680 wiernych. Nową lokalię włączono do dekanatu katowickiego.  
8 sierpnia 1938 bp Stanisław Adamski przy budującej się katedrze powołał do istnienia samodzielną placówkę duszpasterską w charakterze [[Lokalia|lokalii]]. Obszar nowej placówki duszpasterskiej został wydzielony z istniejących parafii katowickich: [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny]] i Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Do czasu utworzenia własnego cmentarza lokalia miała korzystać z cmentarzy parafii, z których była wydzielona. Jej granice wyznaczały od południa i wschodu granice miasta, z tym, że od strony wschodniej dodatkowo wyznaczały ją ul. Graniczna do ul. Powstańców wraz z lotniskiem na Muchowcu. Od zachodu: Wita Stwosza, Ligonia, Podchorążych, Kościuszki do Zgrzebnioka i dalej do granic miasta, a od północy - od ulicy Granicznej, Powstańców do ulicy Francuskiej, Jagiellońską, ulicą Kochanowskiego przez Plac K. Miarki do ul. Kościuszki. Z parafii Mariackiej do nowej lokalii przyłączono 2702 wiernych, a z parafii Św. Ap. Piotra i Pawła 2978. W pierwszych dniach istnienia nowa placówka duszpasterska liczyła więc 5680 wiernych. Nową lokalię włączono do dekanatu katowickiego.  


==Kronika wydarzeń==
==Kronika wydarzeń==
Pierwszym duszpasterzem administratorem został mianowany [[Skupin Karol|ks. Karol Skupin]] oficjał sądu biskupiego, któremu do pomocy przydzielono dwóch wikariuszy: [[Twardzik Eryk|ks. Eryka Twardzika]] i [[Klyczka Jan|ks. Jana Klyczkę]]. W lutym 1939 roku erygowano stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]].
Pierwszym duszpasterzem - administratorem został mianowany [[Skupin Karol|ks. Karol Skupin]] - oficjał sądu biskupiego, któremu do pomocy przydzielono dwóch wikariuszy: [[Twardzik Eryk|ks. Eryka Twardzika]] i [[Klyczka Jan|ks. Jana Klyczkę]]. W lutym 1939 roku erygowano stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]].


25 sierpnia 1939 ks. Karol Skupin zrezygnował z administrowania lokalią, ale już 8 września, a więc w kilka dni po wybuchu wojny, został ponownie mianowany „tymczasowym administratorem parafii Chrystusa Króla”. 2 października 1939 administratorem lokalii został mianowany  [[Szwajnoch Stefan|ks. Stefan Szwajnoch]]. 3 listopada 1939 władze okupacyjne aresztowały ks. Szwajnocha. Placówkę duszpasterską przy budującej się katedrze przekazano [[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolfowi Adamczykowi]], który przejął jej zarząd w randze substytuta. W czasie okupacji księża przy katedrze otrzymali prawo trzykrotnego odprawiania mszy świętej w niedziele i święta.  
25 sierpnia 1939 ks. Karol Skupin zrezygnował z administrowania lokalią, ale już 8 września, a więc w kilka dni po wybuchu wojny, został ponownie mianowany „tymczasowym administratorem parafii Chrystusa Króla”. 2 października 1939 administratorem lokalii został mianowany  [[Szwajnoch Stefan|ks. Stefan Szwajnoch]]. 3 listopada 1939 władze okupacyjne aresztowały ks. Szwajnocha. Placówkę duszpasterską przy budującej się katedrze przekazano [[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolfowi Adamczykowi]], który przejął jej zarząd w randze substytuta. W czasie okupacji księża przy katedrze otrzymali prawo trzykrotnego odprawiania mszy świętej w niedziele i święta.  
Linia 21: Linia 21:
Po powrocie z wygnania 2 maja 1945 ks. Adamczyk przejął ponownie duszpasterstwo przy katedrze. W 1951 roku został jednak aresztowany i osadzony na krótki czas w więzieniu w Katowicach. Powodem była ówczesna wymiana pieniędzy, która posłużyła jako pretekst zatrzymania i aresztowania ks. Adamczyka pod zarzutem przechowywania nielegalnie zagranicznej waluty i złota. Po zwolnieniu, kolejny raz aresztowano go 7 lutego 1952. Ks. Adamczyka osadzono w areszcie na Mokotowie, gdzie był przesłuchiwany przez polskich i sowieckich funkcjonariuszy. Na czas nieobecności ks. Adamczyka 9 lutego 1952 lokalię przejął w charakterze substytuta [[Pisulla Franciszek|ks. Franciszek Pisulla]]. W styczniu następnego roku wikariuszem substytutem został mianowany [[Koterla Józef|ks. Józef Koterla]].  
Po powrocie z wygnania 2 maja 1945 ks. Adamczyk przejął ponownie duszpasterstwo przy katedrze. W 1951 roku został jednak aresztowany i osadzony na krótki czas w więzieniu w Katowicach. Powodem była ówczesna wymiana pieniędzy, która posłużyła jako pretekst zatrzymania i aresztowania ks. Adamczyka pod zarzutem przechowywania nielegalnie zagranicznej waluty i złota. Po zwolnieniu, kolejny raz aresztowano go 7 lutego 1952. Ks. Adamczyka osadzono w areszcie na Mokotowie, gdzie był przesłuchiwany przez polskich i sowieckich funkcjonariuszy. Na czas nieobecności ks. Adamczyka 9 lutego 1952 lokalię przejął w charakterze substytuta [[Pisulla Franciszek|ks. Franciszek Pisulla]]. W styczniu następnego roku wikariuszem substytutem został mianowany [[Koterla Józef|ks. Józef Koterla]].  


W czasie rządów wikariuszy kapitulnych [[Bednorz Filip|ks. Filipa Bednorza]] i [[Piskorz Jan|ks. Jana Piskorza]] katedra wprawdzie rosła w górę, jednak kosztem wielkich napięć w diecezji spowodowanych rozrzutnością i niegospodarnością wikariusza kapitulnego i ówczesnego kierownictwa budowy katedry. W dniu 30 października 1955 biskup częstochowski [[Goliński Zdzisław|Zdzisław Goliński]], pod nieobecność przebywającego na wygnaniu biskupa Adamskiego, dokonał konsekracji katedry Chrystusa Króla. 2 grudnia 1956 w katedrze odbyły się pierwsze święcenia kapłańskie. Do parafii wrócił ks. Rudolf Adamczyk i ponownie, już po raz trzeci w swym kapłańskim posługiwaniu, przejął duszpasterstwo przy katedrze.  
W czasie rządów wikariuszy kapitulnych [[Bednorz Filip|ks. Filipa Bednorza]] i [[Piskorz Jan|ks. Jana Piskorza]] katedra wprawdzie rosła w górę, jednak kosztem wielkich napięć w diecezji spowodowanych rozrzutnością i niegospodarnością [[Wikariusz kapitulny|wikariusza kapitulnego]] i ówczesnego kierownictwa budowy katedry. W dniu 30 października 1955 biskup częstochowski [[Goliński Zdzisław|Zdzisław Goliński]], pod nieobecność przebywającego na wygnaniu biskupa Adamskiego, dokonał konsekracji katedry Chrystusa Króla. 2 grudnia 1956 w katedrze odbyły się pierwsze święcenia kapłańskie. Do parafii wrócił ks. Rudolf Adamczyk i ponownie, już po raz trzeci w swym kapłańskim posługiwaniu, przejął duszpasterstwo przy katedrze.  


Po powrocie biskupów, [[Wyszyński Stefan|kard. Stefan Wyszyński]] dekretem z dnia 1 sierpnia 1957 przeniósł prawa kościoła katedralnego z kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na kościół pw. Chrystusa Króla, a 20 grudnia 1957 na mocy dekretu biskupa Stanisława Adamskiego powstała pełnoprawna parafia Chrystusa Króla. Ks. Adamczyk ostatecznie odszedł z parafii katedralnej 16 maja 1973.  
Po powrocie biskupów, [[Wyszyński Stefan|kard. Stefan Wyszyński]] dekretem z dnia 1 sierpnia 1957 przeniósł prawa kościoła katedralnego z kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na kościół pw. Chrystusa Króla, a 20 grudnia 1957 na mocy dekretu biskupa Stanisława Adamskiego powstała pełnoprawna parafia Chrystusa Króla. Ks. Adamczyk ostatecznie odszedł z parafii katedralnej 16 maja 1973.  
Linia 36: Linia 36:
*[[Skupin Karol|ks. Karol Skupin]] substytut (X 1939)  
*[[Skupin Karol|ks. Karol Skupin]] substytut (X 1939)  
*[[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolf Adamczyk]] substytut (XI 1939-1941)  
*[[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolf Adamczyk]] substytut (XI 1939-1941)  
*[[Woźnica Franciszek|ks. Franciszek Woźnica]] (II 1941–IV 1941)  
*[[Woźnica Franciszek|ks. Franciszek Woźnica]] (II 1941 - IV 1941)  
*[[Lizura Wilhelm|ks. Wilhelm Lizura]] (V 1941–II 1945)  
*[[Lizura Wilhelm|ks. Wilhelm Lizura]] (V 1941 - II 1945)  
*[[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolf Adamczyk]] substytut (1945-1946), administrator (1946-1958), proboszcz (1958-1973). W czasie uwięzienia ks. Adamczyka parafią kierowali: [[Pisulla Franciszek|Ks. Franciszek Pisulla]] (I 1952–I 1953) ; [[Koterla Józef|Ks. Józef Koterla]] (1953–XI 1956)  
*[[Adamczyk Rudolf|ks. Rudolf Adamczyk]] substytut (1945-1946), administrator (1946-1958), proboszcz (1958-1973). W czasie uwięzienia ks. Adamczyka parafią kierowali: [[Pisulla Franciszek|ks. Franciszek Pisulla]] (I 1952 - I 1953) ; [[Koterla Józef|ks. Józef Koterla]] (1953 - XI 1956)  
*[[Zganiacz Henryk| ks. Henryk Zganiacz]] (1973–1998)  
*[[Zganiacz Henryk| ks. Henryk Zganiacz]] (1973-1998)  
*[[Puchała Stanisław|ks. Stanisław Puchała]] (1998-2013)
*[[Puchała Stanisław|ks. Stanisław Puchała]] (1998-2013)
*[[Marcak Andrzej|ks. Andrzej Marcak]] (2013-2015)  
*[[Marcak Andrzej|ks. Andrzej Marcak]] (2013-2015)  

Wersja z 20:48, 2 gru 2019

Katedra Chrystusa Krola 1.jpg
Kat katedra1.jpg
projekt pierwotny katedry
kaplica Najśw. Sakramentu
nawa główna
pomnik pap. Jana Pawła II
pamięci ofiar na kopalni Wujek

Mocą bulli Vixdum Poloniae unitas z 28 października 1925, kościołem katedralnym nowo powstałej diecezji katowickiej został ustanowiony neogotycki kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Pierwsi biskupi katowiccy, w tym szczególnie Arkadiusz Lisiecki (1926-1930), budowę nowej katedry przyjęli jako jeden z ważniejszych elementów swej posługi biskupiej. Po pierwszych kilku latach intensywnych prac budowlanych powstała pierwsza część katedry - prezbiterium, którego uroczyste poświęcenie przez bpa Stanisława Adamskiego nastąpiło 6 czerwca 1938. W uroczystości wzięli udział oprócz biskupów: Stanisława Adamskiego i Juliusza Bieńka, także biskup polowy Józef Gawlina, kapituła katedralna oraz licznie zebrani duchowni i wierni. Ze strony władz świeckich udział wzięli wojewoda Michał Grażyński, marszałek sejmu śląskiego Karol Grzesik, przedstawiciele władz samorządowych, wojska, organizacji kościelnych.

8 sierpnia 1938 bp Stanisław Adamski przy budującej się katedrze powołał do istnienia samodzielną placówkę duszpasterską w charakterze lokalii. Obszar nowej placówki duszpasterskiej został wydzielony z istniejących parafii katowickich: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Do czasu utworzenia własnego cmentarza lokalia miała korzystać z cmentarzy parafii, z których była wydzielona. Jej granice wyznaczały od południa i wschodu granice miasta, z tym, że od strony wschodniej dodatkowo wyznaczały ją ul. Graniczna do ul. Powstańców wraz z lotniskiem na Muchowcu. Od zachodu: Wita Stwosza, Ligonia, Podchorążych, Kościuszki do Zgrzebnioka i dalej do granic miasta, a od północy - od ulicy Granicznej, Powstańców do ulicy Francuskiej, Jagiellońską, ulicą Kochanowskiego przez Plac K. Miarki do ul. Kościuszki. Z parafii Mariackiej do nowej lokalii przyłączono 2702 wiernych, a z parafii Św. Ap. Piotra i Pawła 2978. W pierwszych dniach istnienia nowa placówka duszpasterska liczyła więc 5680 wiernych. Nową lokalię włączono do dekanatu katowickiego.

Kronika wydarzeń

Pierwszym duszpasterzem - administratorem został mianowany ks. Karol Skupin - oficjał sądu biskupiego, któremu do pomocy przydzielono dwóch wikariuszy: ks. Eryka Twardzika i ks. Jana Klyczkę. W lutym 1939 roku erygowano stacje Drogi Krzyżowej.

25 sierpnia 1939 ks. Karol Skupin zrezygnował z administrowania lokalią, ale już 8 września, a więc w kilka dni po wybuchu wojny, został ponownie mianowany „tymczasowym administratorem parafii Chrystusa Króla”. 2 października 1939 administratorem lokalii został mianowany ks. Stefan Szwajnoch. 3 listopada 1939 władze okupacyjne aresztowały ks. Szwajnocha. Placówkę duszpasterską przy budującej się katedrze przekazano ks. Rudolfowi Adamczykowi, który przejął jej zarząd w randze substytuta. W czasie okupacji księża przy katedrze otrzymali prawo trzykrotnego odprawiania mszy świętej w niedziele i święta.

28 lutego 1941 ks. Rudolf Adamczyk wraz biskupami Stanisławem Adamskim i Juliuszem Bieńkiem zostali wygnani z diecezji. Po wysiedleniu ks. Adamczyka opiekę duszpasterską przy katedrze przejął ks. Franciszek Woźnica, mając do pomocy wikariuszy w osobach ks. Pawła Latuska i ks. Wilhelma Lizury. Ten ostatni 29 marca 1941 przejął faktyczne kierownictwo nad „parafią katedralną” i jako tzw. Pfarrvikar kierował nią aż do zakończenia okupacji.

Po powrocie z wygnania 2 maja 1945 ks. Adamczyk przejął ponownie duszpasterstwo przy katedrze. W 1951 roku został jednak aresztowany i osadzony na krótki czas w więzieniu w Katowicach. Powodem była ówczesna wymiana pieniędzy, która posłużyła jako pretekst zatrzymania i aresztowania ks. Adamczyka pod zarzutem przechowywania nielegalnie zagranicznej waluty i złota. Po zwolnieniu, kolejny raz aresztowano go 7 lutego 1952. Ks. Adamczyka osadzono w areszcie na Mokotowie, gdzie był przesłuchiwany przez polskich i sowieckich funkcjonariuszy. Na czas nieobecności ks. Adamczyka 9 lutego 1952 lokalię przejął w charakterze substytuta ks. Franciszek Pisulla. W styczniu następnego roku wikariuszem substytutem został mianowany ks. Józef Koterla.

W czasie rządów wikariuszy kapitulnych ks. Filipa Bednorza i ks. Jana Piskorza katedra wprawdzie rosła w górę, jednak kosztem wielkich napięć w diecezji spowodowanych rozrzutnością i niegospodarnością wikariusza kapitulnego i ówczesnego kierownictwa budowy katedry. W dniu 30 października 1955 biskup częstochowski Zdzisław Goliński, pod nieobecność przebywającego na wygnaniu biskupa Adamskiego, dokonał konsekracji katedry Chrystusa Króla. 2 grudnia 1956 w katedrze odbyły się pierwsze święcenia kapłańskie. Do parafii wrócił ks. Rudolf Adamczyk i ponownie, już po raz trzeci w swym kapłańskim posługiwaniu, przejął duszpasterstwo przy katedrze.

Po powrocie biskupów, kard. Stefan Wyszyński dekretem z dnia 1 sierpnia 1957 przeniósł prawa kościoła katedralnego z kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na kościół pw. Chrystusa Króla, a 20 grudnia 1957 na mocy dekretu biskupa Stanisława Adamskiego powstała pełnoprawna parafia Chrystusa Króla. Ks. Adamczyk ostatecznie odszedł z parafii katedralnej 16 maja 1973.

5 października 1968 bp Herbert Bednorz w krypcie katedry Chrystusa Króla erygował kościół akademicki, który 18 stycznia 1976 otrzymał dodatkowe wezwanie - wtedy jeszcze błogosławionego - dziś już św. Maksymiliana Marii Kolbego.

W uroczystość Chrystusa Króla w 1980 roku katedra otrzymała organy, dzieło firmy G. Hradetzkiego. W 1983 roku w święto patronalne katedry poświęcono cztery dzwony, dar Kościoła niemieckiego dla katedry. Z okazji Jubileuszu Roku Świętego 2000 katedra otrzymała piąty, największy dzwon, który został poświęcony 9 grudnia 1999.

Katowicka katedra, kuria i jej ogrody 23 listopada 2017 znalazły się na prestiżowej liście Pomników Historii.

Proboszczowie

Bibliografia

Sprawozdanie o dotychczasowej budowie katedry i innych gmachów diecezjalnych od początku aż do 31 grudnia 1930, Katowice 1931; Dekret erekcyjny stacji duszpasterskiej Chrystusa Króla w Katowicach, WD 1938, nr 8, s. 274-275; S. Puchała, A. Liskowacka, Katedra Chrystusa Króla w Katowicach, Katowice 2000; J. Myszor, Historia diecezji katowickiej, Katowice 1999, s. 101; M. Smolorz, Z historii budowy katedry w Katowicach: Opus Dei czy zbieg przypadków?, „Z Tej ziemi. Śląski kalendarz katolicki 1985"; J. Piskorz, Orędzie na konsekrację katedry, WD 1955, nr 9-10, s. 121-124; Przemówienie wikariusza kapitulnego ks. Jana Piskorza podczas konsekracji katedry, WD 1955, nr 11-12, s. 142-146; Przemówienie A. Zygmuntowskiego, przedstawiciela Rządu podczas konsekracji katedry, WD 1955, nr 11-12, s. 146-147; R. Nakonieczny, Archikatedra diecezji katowickiej. Przemiany dziejowe i architektoniczne w ujęciu urbanistycznym, [w:] Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 141-168; H. Pyka, Katedra katowicka i jej wnętrze, [w:] Ziemia Śląska. Wydawnictwo Muzeum Śląskiego w Katowicach pod red. L. Szarańca. T. 5, Katowice 2001, s. 151-210; K. Heska-Kwaśniewicz, Troska błog. ks. Emila Szramka o losy katowickiej katedry, "Z tej Ziemi, Śląski kalendarz katolicki na rok 2002", Katowice 2001, s. 75-85; J. Krętosz, Ostatnie lata budowy katowickiej katedry i jej poświęcenie, " Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2005", Katowice 2004, s. 45-48; E. Wieczorek, Podziemia katowickiej katedry, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2005", Katowice 2004, s. 73-78; M. Łuczak, Kościół studentów i profesorów, krypta katowickiej archikatedry, GN 2006, nr 12, (dodatek katowicki), s. 14-15; J. Dudała, Sens w wielkim mieście. Parafia katedralna w Katowicach, GN 2006, nr 13, (dodatek katowicki), s. 14-15; M. Rzepka, Świątynia biskupa i całej diecezji. Największa polska katedra ma 50 lat, GN 2005 nr 47, (dodatek katowicki), s. 8-9.


Cd:

Book.png

czytaj: Nowe kościoły w diecezji | Powrót do spisu treści