Otręba Wiktor: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Urodził się 13 grudnia 1882 w Bogucicach w rodzinie rzemieślnika Jana i Albiny z d. Lippa. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Bytomiu, gdzie w 1904 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908 we Wrocławiu z rąk [[Kopp Georg|kard. G. Koppa]]. | Urodził się 13 grudnia 1882 w Bogucicach w rodzinie rzemieślnika Jana i Albiny z d. Lippa. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Bytomiu, gdzie w 1904 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908 we Wrocławiu z rąk [[Kopp Georg|kard. G. Koppa]]. | ||
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku|Wniebowzięcia NMP w Lubecku]], [[Parafia św. Anny w Zabrzu|św. Anny w Zabrzu]] i Wniebowzięcia NMP w Wittichenau koło Zgorzelca. W 1914 roku zdał egzamin proboszczowski. W 1915 roku został mianowany kuratusem w Hoyerswerdzie. Rok później, po erygowaniu tam nowej parafii Świętej Rodziny, otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski, powrócił do rodzinnych Bogucic i pełnił tam krótko obowiązki administratora miejscowej [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana]]. | Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku|Wniebowzięcia NMP w Lubecku]], [[Parafia św. Anny w Zabrzu|św. Anny w Zabrzu]] i Wniebowzięcia NMP w Wittichenau koło Zgorzelca. W 1914 roku zdał egzamin proboszczowski. W 1915 roku został mianowany [[Kuracja|kuratusem]] w Hoyerswerdzie. Rok później, po erygowaniu tam nowej parafii Świętej Rodziny, otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski, powrócił do rodzinnych Bogucic i pełnił tam krótko obowiązki administratora miejscowej [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana]]. | ||
W styczniu 1923 roku otrzymał nominację na proboszcza [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. Opiekował się tam różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. Obok wykonywania zwykłych obowiązków duszpasterskich, angażował się czynnie w sprawy społeczne: wchodził w skład Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Świętochłowicach oraz brał aktywny udział w kampanii wyborczej w ramach Śląskiego Bloku Katolicko-Ludowego. W kwietniu 1929 roku [[Lisiecki Arkadiusz| bp A. Lisiecki ]] powierzył mu nadzór nad majątkiem diecezjalnym w Kokoszycach. | W styczniu 1923 roku otrzymał nominację na proboszcza [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. Opiekował się tam różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. Obok wykonywania zwykłych obowiązków duszpasterskich, angażował się czynnie w sprawy społeczne: wchodził w skład Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Świętochłowicach oraz brał aktywny udział w kampanii wyborczej w ramach Śląskiego Bloku Katolicko-Ludowego. W kwietniu 1929 roku [[Lisiecki Arkadiusz| bp A. Lisiecki ]] powierzył mu nadzór nad majątkiem diecezjalnym w [[Dom Rekolekcyjny w Kokoszycach|Kokoszycach]]. | ||
Z nominacji kolejnego ordynariusza diecezji katowickiej [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] został członkiem Consilium Administrationis oraz otrzymał tytuł radcy duchownego i kanonika honorowego [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej w Katowicach]]. Ks. Otręba był ponadto wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych w Lipinach, Chropaczowie i Świętochłowicach. W 1938 roku uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Budapeszcie. Krótko po wybuchu II wojny światowej został zmuszony przez [[gestapo]] do opuszczenia swojej parafii. Do Świętochłowic powrócił dopiero po zakończeniu działań wojennych. Zmarł 24 września 1948 w Cieplicach. Został pochowany obok kościoła parafialnego w Świętochłowicach. | Z nominacji kolejnego ordynariusza diecezji katowickiej [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] został członkiem Consilium Administrationis oraz otrzymał tytuł radcy duchownego i kanonika honorowego [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej w Katowicach]]. Ks. Otręba był ponadto wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych w Lipinach, Chropaczowie i Świętochłowicach. W 1938 roku uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Budapeszcie. Krótko po wybuchu II wojny światowej został zmuszony przez [[gestapo]] do opuszczenia swojej parafii. Do Świętochłowic powrócił dopiero po zakończeniu działań wojennych. Zmarł 24 września 1948 w Cieplicach. Został pochowany obok kościoła parafialnego w Świętochłowicach. | ||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
[[Kategoria:Społecznicy]] | [[Kategoria:Społecznicy]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | [[Kategoria:Represjonowani]] | ||
[[Kategoria:Kanonicy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 23:54, 28 mar 2021
Otręba Wiktor (1882-1948), proboszcz w Świętochłowicach
Urodził się 13 grudnia 1882 w Bogucicach w rodzinie rzemieślnika Jana i Albiny z d. Lippa. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Bytomiu, gdzie w 1904 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1908 we Wrocławiu z rąk kard. G. Koppa.
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Lubecku, św. Anny w Zabrzu i Wniebowzięcia NMP w Wittichenau koło Zgorzelca. W 1914 roku zdał egzamin proboszczowski. W 1915 roku został mianowany kuratusem w Hoyerswerdzie. Rok później, po erygowaniu tam nowej parafii Świętej Rodziny, otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski, powrócił do rodzinnych Bogucic i pełnił tam krótko obowiązki administratora miejscowej parafii św. Szczepana.
W styczniu 1923 roku otrzymał nominację na proboszcza parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Opiekował się tam różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. Obok wykonywania zwykłych obowiązków duszpasterskich, angażował się czynnie w sprawy społeczne: wchodził w skład Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Świętochłowicach oraz brał aktywny udział w kampanii wyborczej w ramach Śląskiego Bloku Katolicko-Ludowego. W kwietniu 1929 roku bp A. Lisiecki powierzył mu nadzór nad majątkiem diecezjalnym w Kokoszycach.
Z nominacji kolejnego ordynariusza diecezji katowickiej bpa S. Adamskiego został członkiem Consilium Administrationis oraz otrzymał tytuł radcy duchownego i kanonika honorowego Kapituły Katedralnej w Katowicach. Ks. Otręba był ponadto wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych w Lipinach, Chropaczowie i Świętochłowicach. W 1938 roku uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Budapeszcie. Krótko po wybuchu II wojny światowej został zmuszony przez gestapo do opuszczenia swojej parafii. Do Świętochłowic powrócił dopiero po zakończeniu działań wojennych. Zmarł 24 września 1948 w Cieplicach. Został pochowany obok kościoła parafialnego w Świętochłowicach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Wiktora Otręby; RAA 1923, nr 1, s. 5; WD 1931, nr 2, s. 28; 1948, nr 4, s. 91; Olszar, Duchowieństwo, s. 77, 365, 370-371, 376, 378-379; Myszor, Historia diecezji, s. 68, 116, 189, 445; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 203; Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pół wieku, Katowice 2003, s. 30; Grajewski, Wygnanie, s. 177; Martyrologium, s. 198; J. Gawor, Boży Robotnik. Pamięci zmarłego ks. kan. Wiktora Otręby, proboszcza przy kościele św. Piotra w Świętochłowicach i dziekana dekanatu chorzowskiego, GN 1948, nr 41, s. 334; A. Dziurok, Aparat bezpieczeństwa wobec biskupów i kurii katowickiej w latach 1945-1956, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 62.
| |||||