Michatz Paweł: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 4: Linia 4:
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|św. Wojciecha w Mikołowie]] oraz św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu. W latach 1917-1920 był [[Kuracja|kuratusem]] w Greifenbergu k. Schwedt na Pomorzu. W listopadzie 1920 roku powrócił na Górny Śląsk. W burzliwym okresie [[Powstania Śląskie|powstań i plebiscytu]] pracował jako wikariusz w [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana w Bogucicach]]. W październiku 1922 roku został mianowany kuratusem w Józefowcu. Cztery miesiące później administrator apostolski [[Hlond August|ks. August Hlond]] nadał mu tytuł proboszcza.  
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|św. Wojciecha w Mikołowie]] oraz św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu. W latach 1917-1920 był [[Kuracja|kuratusem]] w Greifenbergu k. Schwedt na Pomorzu. W listopadzie 1920 roku powrócił na Górny Śląsk. W burzliwym okresie [[Powstania Śląskie|powstań i plebiscytu]] pracował jako wikariusz w [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana w Bogucicach]]. W październiku 1922 roku został mianowany kuratusem w Józefowcu. Cztery miesiące później administrator apostolski [[Hlond August|ks. August Hlond]] nadał mu tytuł proboszcza.  


Po erygowaniu w sierpniu 1925 roku [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|parafii św. Józefa w Józefowcu]], ks. Michatz otrzymał 1 września 1925 nominację na jej pierwszego proboszcza. Był ponadto zelatorem ''Pia unio transitu St. Joseph''. W parafii józefowskiej opiekował się różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. W latach 1935-1939 wybudował w Józefowcu nowy kościół. W okresie II wojny światowej pomagał na różne sposoby swoim parafianom: pisał podania do władz okupacyjnych, udzielał porad prawnych oraz przechowywał ich mienie. Z tego powodu był wzywano na [[gestapo]], gdzie grożono mu wysłaniem do obozu koncentracyjnego. Zmarł 15 maja 1945 w Józefowcu i tam spoczął na [[Cmentarz - Józefowiec|miejscowym cmentarzu parafialnym]].  
Po erygowaniu w sierpniu 1925 roku [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|parafii św. Józefa w Józefowcu]], ks. Michatz otrzymał 1 września 1925 nominację na jej pierwszego proboszcza. Był ponadto zelatorem ''Pia unio transitu St. Joseph''. W parafii józefowskiej opiekował się różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. W latach 1935-1939 wybudował w Józefowcu nowy kościół. W okresie II wojny światowej pomagał na różne sposoby swoim parafianom: pisał podania do władz okupacyjnych, udzielał porad prawnych oraz przechowywał ich mienie. Z tego powodu był wzywany na [[gestapo]], gdzie grożono mu wysłaniem do obozu koncentracyjnego. Zmarł 15 maja 1945 w Józefowcu i tam spoczął na [[Cmentarz - Józefowiec|miejscowym cmentarzu parafialnym]].  


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Aktualna wersja na dzień 21:19, 25 wrz 2017

Michatz (Michacz) Paweł (1883-1945), proboszcz w Józefowcu

Urodził się 25 maja 1883 w Królewskiej Hucie w rodzinie mistrza budowlanego Leopolda i Marii z d. Schaletzki. Do szkoły elementarnej i gimnazjum uczęszczał w Królewskiej Hucie. Egzamin dojrzałości zdał w 1906 roku. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1910 we Wrocławiu z rąk kard. G. Koppa. Wkrótce po święceniach w lipcu 1910 roku obronił na Uniwersytecie Wrocławskim doktorat z filozofii.

Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Wojciecha w Mikołowie oraz św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu. W latach 1917-1920 był kuratusem w Greifenbergu k. Schwedt na Pomorzu. W listopadzie 1920 roku powrócił na Górny Śląsk. W burzliwym okresie powstań i plebiscytu pracował jako wikariusz w parafii św. Szczepana w Bogucicach. W październiku 1922 roku został mianowany kuratusem w Józefowcu. Cztery miesiące później administrator apostolski ks. August Hlond nadał mu tytuł proboszcza.

Po erygowaniu w sierpniu 1925 roku parafii św. Józefa w Józefowcu, ks. Michatz otrzymał 1 września 1925 nominację na jej pierwszego proboszcza. Był ponadto zelatorem Pia unio transitu St. Joseph. W parafii józefowskiej opiekował się różnymi, polskimi i niemieckimi, organizacjami katolickimi. W latach 1935-1939 wybudował w Józefowcu nowy kościół. W okresie II wojny światowej pomagał na różne sposoby swoim parafianom: pisał podania do władz okupacyjnych, udzielał porad prawnych oraz przechowywał ich mienie. Z tego powodu był wzywany na gestapo, gdzie grożono mu wysłaniem do obozu koncentracyjnego. Zmarł 15 maja 1945 w Józefowcu i tam spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Pawła Michatza; Schematyzm 1923-1932; Myszor, Historia diecezji, s. 20 i nn.