Masny Karol: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Masny Karol (1899-1956)== | ==Masny Karol (1899-1956)== | ||
[[Grafika:Masny Karol.jpg|left]] | [[Grafika:Masny Karol.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 1 stycznia 1899 w Strumieniu w rodzinie rolnika Pawła i Zuzanny z d. Szymonek. Po ukończeniu szkoły ludowej zamieszkał w Bobrku i uczęszczał do polskiego gimnazjum w Cieszynie. W marcu 1917 roku został powołany do wojska pruskiego. W czasie urlopu, 14 stycznia 1918, zdał w Cieszynie egzamin dojrzałości. Pod koniec wojny przeszedł do tworzącego się Wojska Polskiego. 15 stycznia 1921 odszedł z wojska jako podporucznik rezerwy. Od 1921 roku pracował w administracji szpitala wojskowego w Dziedzicach. W 1922 roku rozpoczął studia teologiczne w Poznaniu. We wrześniu 1924 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] | Urodził się 1 stycznia 1899 w Strumieniu w rodzinie rolnika Pawła i Zuzanny z d. Szymonek. Po ukończeniu szkoły ludowej zamieszkał w Bobrku i uczęszczał do polskiego gimnazjum w Cieszynie. W marcu 1917 roku został powołany do wojska pruskiego. W czasie urlopu, 14 stycznia 1918, zdał w Cieszynie egzamin dojrzałości. Pod koniec wojny przeszedł do tworzącego się Wojska Polskiego. 15 stycznia 1921 odszedł z wojska jako podporucznik rezerwy. Od 1921 roku pracował w administracji szpitala wojskowego w Dziedzicach. W 1922 roku rozpoczął studia teologiczne w Poznaniu. We wrześniu 1924 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 6 stycznia 1926 przyjął święcenia kapłańskie. | ||
W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w Dębieńsku i św. Marii Magdaleny w Cieszynie. Jako wikary pracował w Grodźcu, w | W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w [[Parafia św. Jerzego w Dębieńsku|Dębieńsku]] i w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Cieszynie|parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie]]. Jako wikary pracował w parafiach: [[Parafia św. Bartłomieja w Grodźcu|św. Bartłomieja w Grodźcu]], [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Siemianowicach Śląskich|św. Antoniego w Siemianowicach]] (od 3 lipca 1927) i [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie|św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie]] (od 15 lipca 1928). 31 stycznia 1932 został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w Grodźcu. 21 sierpnia 1939 wybrano go wicedziekanem dekanatu skoczowskiego. | ||
Od początku okupacji niemieckiej utrzymywał kontakty z polskim ruchem oporu, a następnie współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej. Był kierownikiem sekcji socjalnej, organizował tajne zbiórki pieniędzy i przekazywał je rodzinom, których ojcowie zginęli we wrześniu 1939 roku. Za pomoc polskim rodzinom został zadenuncjowany przez miejscowych Niemców na gestapo. 19 kwietnia 1940 aresztowało go gestapo. Został osadzony w [[Obóz koncentracyjny - Mauthausen-Gusen|Mauthausen-Gusen]]. 27 listopada 1940 został zwolniony pod warunkiem zaprzestania działalności duszpasterskiej (mógł zająć się jedynie gospodarką rolną). W 1941 roku mianowany wikariuszem w Kochłowicach, a 15 lipca 1943 ponownie rozpoczął urzędowanie jako proboszcz w Grodźcu. W dalszym ciągu jednak udzielał pomocy materialnej prześladowanym rodzinom polskim w swojej parafii, w wyniku czego został w marcu 1944 roku ponownie aresztowany i skazany na 4 lata ciężkiego więzienia i osadzony w Raciborzu. | Od początku okupacji niemieckiej utrzymywał kontakty z polskim ruchem oporu, a następnie współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej. Był kierownikiem sekcji socjalnej, organizował tajne zbiórki pieniędzy i przekazywał je rodzinom, których ojcowie zginęli we wrześniu 1939 roku. Za pomoc polskim rodzinom został zadenuncjowany przez miejscowych Niemców na [[gestapo]]. 19 kwietnia 1940 aresztowało go gestapo. Został osadzony w [[Obóz koncentracyjny - Mauthausen-Gusen|Mauthausen-Gusen]]. 27 listopada 1940 został zwolniony pod warunkiem zaprzestania działalności duszpasterskiej (mógł zająć się jedynie gospodarką rolną). W 1941 roku mianowany wikariuszem w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|Kochłowicach]], a 15 lipca 1943 ponownie rozpoczął urzędowanie jako proboszcz w Grodźcu. W dalszym ciągu jednak udzielał pomocy materialnej prześladowanym rodzinom polskim w swojej parafii, w wyniku czego został w marcu 1944 roku ponownie aresztowany i skazany na 4 lata ciężkiego więzienia i osadzony w Raciborzu. | ||
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Grodźca. Związał się z ruchem [[Ruch Księży Patriotów|Księży Patriotów]]. Był członkiem prezydium OKK w Katowicach. Zmarł 20 stycznia 1956 w Grodźcu i tam został pochowany. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi PRL. | Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Grodźca. Związał się z ruchem [[Ruch Księży Patriotów|Księży Patriotów]]. Był członkiem prezydium OKK w Katowicach. Zmarł 20 stycznia 1956 w Grodźcu i tam został pochowany. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi PRL w 1954 roku. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Aktualna wersja na dzień 22:30, 22 kwi 2018
Masny Karol (1899-1956)
Urodził się 1 stycznia 1899 w Strumieniu w rodzinie rolnika Pawła i Zuzanny z d. Szymonek. Po ukończeniu szkoły ludowej zamieszkał w Bobrku i uczęszczał do polskiego gimnazjum w Cieszynie. W marcu 1917 roku został powołany do wojska pruskiego. W czasie urlopu, 14 stycznia 1918, zdał w Cieszynie egzamin dojrzałości. Pod koniec wojny przeszedł do tworzącego się Wojska Polskiego. 15 stycznia 1921 odszedł z wojska jako podporucznik rezerwy. Od 1921 roku pracował w administracji szpitala wojskowego w Dziedzicach. W 1922 roku rozpoczął studia teologiczne w Poznaniu. We wrześniu 1924 roku przeniósł się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 6 stycznia 1926 przyjął święcenia kapłańskie.
W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w Dębieńsku i w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. Jako wikary pracował w parafiach: św. Bartłomieja w Grodźcu, św. Antoniego w Siemianowicach (od 3 lipca 1927) i św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie (od 15 lipca 1928). 31 stycznia 1932 został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w Grodźcu. 21 sierpnia 1939 wybrano go wicedziekanem dekanatu skoczowskiego.
Od początku okupacji niemieckiej utrzymywał kontakty z polskim ruchem oporu, a następnie współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej. Był kierownikiem sekcji socjalnej, organizował tajne zbiórki pieniędzy i przekazywał je rodzinom, których ojcowie zginęli we wrześniu 1939 roku. Za pomoc polskim rodzinom został zadenuncjowany przez miejscowych Niemców na gestapo. 19 kwietnia 1940 aresztowało go gestapo. Został osadzony w Mauthausen-Gusen. 27 listopada 1940 został zwolniony pod warunkiem zaprzestania działalności duszpasterskiej (mógł zająć się jedynie gospodarką rolną). W 1941 roku mianowany wikariuszem w Kochłowicach, a 15 lipca 1943 ponownie rozpoczął urzędowanie jako proboszcz w Grodźcu. W dalszym ciągu jednak udzielał pomocy materialnej prześladowanym rodzinom polskim w swojej parafii, w wyniku czego został w marcu 1944 roku ponownie aresztowany i skazany na 4 lata ciężkiego więzienia i osadzony w Raciborzu.
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Grodźca. Związał się z ruchem Księży Patriotów. Był członkiem prezydium OKK w Katowicach. Zmarł 20 stycznia 1956 w Grodźcu i tam został pochowany. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi PRL w 1954 roku.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Karola Masnego; F. Maroń, Nekrolog, WD 1973, nr 10-12, s. 274; 1956, nr 3-4, s. 49; GN 1959, nr 15, s. 85; Grajewski, Wygnanie, s. 100; Martyrologium, s. 194; Myszor, Historia diecezji, s. 320, 574; Represje wobec duchowieństwa, s. 18, 130, 257; WD 1926, nr 12, s. 76; 1928, nr 7, s. 50; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 128; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 89 i nn.; A. Grajewski, Masny Karol (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 261-262.
| |||||